audiokostas

Γρηγόρη είσαι παίχτουρας ολκής και συνεπικουρούντων των μετεφηβικών ορμονών που έχουν μπεί στο παιχνίδι, τα φωνητικά σου, που τα χειρίζεσαι πολύ καλά, έχουν αποκτήσει καρύδια. Ωραίο σύνολο για leader. Το κομμάτι απλώς επαρκές και είναι προφανές ότι είναι απλώς ένα σχοινί για να ακροβατήσεις. ;D Η συνολική παραγωγή (εξαιρουμένης της κιθάρας), δεν..... τσου...... μπαααα ...... ;)

Πέρα από την πλάκα, (πολύ) ωραίος ο μπασίστας, (λίγο) αδύναμος ο ήχος του, έξυπνα (και) δεμένα τα samples, πολύ (χωρίς παρένθεση) ωραίος και ο Ρούπας, το ντάπα-ντούπα είναι καλό για υπνοθεραπεία και να βγαινετε έξω πιο συχνά.

Ωραίο china !

Προτιμώ τα Fodera Ying Yiang από το B5 και όσο για το άλλο κοίτα τι έκανε πριν καμπόσα χρόνια η Ibanez με την Roadstar II series και συγκεκριμένα με το RB924 και μετά τα ξαναλέμε.... Ας αφήσουμε όμως το thread στον Μανώλη....

Ο καθένας έχει δικαίωμα στην κακογουστιά :P Σαν μικρή φάλαινα που της χώσαν μπασόμπρατσο στο στόμα είναι. ΡΕ ΜΑΝΩΛΗ ΣΙΡΙΟΥΣΛΥ δηλαδή και μέρσι γκουντ λορντ χελπ μι Το κλιπ αυτό ήταν για να διαπιστώσει κάποιος πως ακούγεται το καλύτερο (κατά τη γνώμη σου) Jazz bass που έχεις ακούσει ποτέ; Δηλαδή έκατσες να το ακούσεις σε μια καρέκλα μπροστά από hifi χωρίς να είσαι ντίρλα (από οτιδήποτε) και είπες "πω ρε φίλε, το μπάσο αγαπάει σφόδρα". Επιχειρείς πειράματα με ομαδικό διαδικτυακό δούλεμα;

Το τελικό κομμάτι (power) τότε γιατί το θες αφού θα σου είναι άχρηστο; Καλύτερα να δώσεις τα χρήματα για έναν καλύτερο preamp με σοβαρό DI. Και χώρο και βάρος και ρεύμα γλιτώνεις και καλύτερη ποιότητα σήματος και ευελιξία έχεις. Και εντάξει, καλώς ή κακώς, δεν θες pedal preamp με DI. Υπάρχουν όμως τόσοι άλλοι rack mounted..... Δικά σου είναι όμως, ότι θες τα κάνεις ....

Αυτή είναι η απάντηση.&-

Μια χαρά (και παραπάνω) είναι το MKII Τώρα αν ταιριάζει καλά με Denon (υποθέτω μιλάς για υψηλοέξοδες MC DL110 & DL160) και αν πατάει, προσπερνάει, καβαλάει, ποδοπατάει, λιώνει, σβύνει κλπ δεν ξέρω. Δεν είναι στη σφαίρα του ενδιαφέροντός μου. ;)

Η Rega και η Pro-ject (και η Stanton) δεν έφτιαχναν ποτέ πικάπ για Κροίσους. Τουναντίον. Ειδικά η Rega με τους βραχίονες RB250 & RB300 και τα Planar πικαπ, έφεραν το high end στις μάζες. Και κάποια χρόνια μετά ακολούθησε η (Τσέχικη αν θυμάμαι καλά) Pro-ject με ποιοτικά και φθηνά (εκτός των top of the range της) πικάπ.

Αυτό που σου είπε ο gdevelek δεν είναι παράλογο από τη στιγμή μάλιστα που συζητάς και την λύση pro/τελικού που στην τελική είναι το ίδιο πράγμα. Επειδή δεν παίζουμε κιθάρα, εκτός αν παίζεις μόνο στο σπίτι σου, τα watt παίζουν ρόλο. Από ότι καταλαβαίνω όμως τον θέλεις για ηχογραφήσεις. Και αν είναι έτσι και είσαι με budget δεν είμαι σίγουρος αν θέλεις κεφαλή. Αλλά αν θέλεις ντε και καλά μια απάντηση στο "ποιόν από τους τρεις;" εγώ ψηφίζω Eden που τον ξέρω καλά.

Τα ζητήματα που αναφέρεις είναι ξεχωριστά. Να πάρεις ένα καλό ξεχωριστό DI και πάρε μια κεφαλή μεταχειρισμένη (υπάρχουν πολύ καλές και με λογικά χρήματα στις αγγελίες) να κάνεις την δουλειά σου. Αν το βάρος δεν είναι issue τοτε σαφώς η λύση προ/τελικού είναι προτιμότερη ηχητικά αν δεν καλύπτεσαι απλώς με κεφαλή. Sorry που στο λέω όμως αλλά και περιορισμένο budget και καλό DI και προ/τελικός, δεν πάνε μαζί.

2000 βινύλια 1000 CD 500 κιθάρες 40 χρόνια ενασχόλησης ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ Ν' ΑΚΟΥΣ ; @Hlabatzibanos_extraordinaire (aka Haris) Εσύ τουλάχιστον θα πρεπε να το ξέρεις πλέον ότι το χω in spades 8)

Πάντως τα Ελτα εχουν χαμηλότερες τιμές (http://www.elta.gr/Portals/0/pdf/pricelist_de_es_ex.pdf) και με βολεύουν που είναι ανοιχτά το απόγευμα (και ας λένε στο site μέχρι της 14:00) στη Μητροπόλεως (όχι στο Ταχυδρομείο πάνω στο Σύνταγμα, καμιά 200αριά μέτρα πιο κάτω). Μερικές φορές που έχω πάει, δεν είχε ουρά και τα δέματα έφθασαν οn time στον προορισμό τους. Εξακολουθώ βέβαια να βρίσκω τις τιμές λίγο τσιμπημένες σε σχέση με χώρες της Ευρώπης. Το tracking τους μπορεί να μην είναι μια χαρά αλλά υπάρχει και δουλεύει. ;D

Άμα βάζεις μέσα και τη λέξη συλλέκτης, πολύ φοβούμαι ότι δεν μπορείς να αφαιρείς την έννοια αξία (και δεν μιλάω για την μουσική της αξία). Επιστροφή "πρωτοφανής" στο βινύλιο, δεν υπάρχει. Αυξημένο ενδιαφέρον, ναι. Ούτε υπάρχει περίπτωση να επιστρέψει ως αντικαταστάτης των επερχόμενων ψηφιακών format. Όπως οι κασσέτες και σε τεράστιο βαθμό και το βινύλιο, έτσι και το CD ως format θα πεθάνει νομοτελειακά. Και κάποτε και το bluray κλπ. Αυτό που, ίσως αποτυχημένα, προσπάθησε να πει ο gmayo, είναι ότι το συλλεκτικό lp ήταν και παραμένει ως απτό περιουσιακό στοιχείο (tangible asset στα Ελληνικά) πιο επιθυμητό από ένα συλλεκτικό CD και αυτό δεν έχει να κάνει καθόλου με την ποιότητα αναπαραγωγής. Λίγες συζητήσεις για μένα είναι πιο ανούσιες και βαρετές από το βινύλιο vs cd σε οποιονδήποτε τομέα. Εγώ προσωπικά συνεχιζω να αγοράζω βινύλια και σίγουρα όχι για την ευκολία του μέσου ή για την ποιότητα της εγγραφής. Όπως και πάντα θα προτιμούσα ένα Austin-Healey του '66 από ένα Hundai i30, ένα 70s Precision από ένα Fodera και πάει λέγοντας. Θα ήταν τουλάχιστον ανόητο βέβαια να κάτσω να συζητήσω την ανωτερότητα του ενός ή του άλλου. Εξάλλου οι αισθητικές επιλογές που δεν καταπιέζουν την δική μας (αλλά και των συν ημών) ποιότητα ζωής αλλά αντιθέτως θα έλεγα ότι την αναβαθμίζουν (και σε κάποιο βαθμό μας καθορίζουν), μπορούν ίσως να τεθούν σε συζητήσεις και ερμηνείες αλλά σίγουρα όχι σε συγκρίσεις ή απολογίες.

Να πας να την πιάσεις, να την δεις και να την ακούσεις. Έχω την εντύπωση ότι γνωρίζεις πως την πουλάει κάποιος στις αγγελίες οπότε μπορείς να πας και να την δοκιμάσεις και, αν θες, μας λες και τις εμπειρίες σου.

Σαφώς υπάρχουν διαφορές από χώρα σε χώρα. Αλλά ο παράγοντας ποιότητας βινυλίου δεν είναι ο μόνος. Κατ' αρχήν παίζει ρόλο η ποιότητα της μήτρας και το μηχάνημα κοπής. Παίζει ρόλο αν χρησιμοποιείται η πρωτογενής μήτρα και όχι κόπια αυτής. Για να μην πούμε ότι κάποιες ηχογραφήσεις δεν ακούγονται ότι ποιότητα και να χει το βινύλιο..... ;) Το πάχος του βινυλίου που μερικοί ξετρελλαίνονται, καθότι αλλάζει το VTA (γωνία ανάγνωσης κεφαλής) αλλάζει και τον ήχο (λόγω αρνητικής κλίσης κόβει λίγα πρίμα και αυξάνει μπάσα) και ξεγελάει το αυτί. Όχι βέβαια ότι δεν υπάρχουν διαφορές σε έναν δίσκο της Mobile Fidelity (ασε αν είναι και half speed) με ένα απλό του εμπορίου αλλά δεν είναι ανάγκη να είναι και ψυχαναγκασμός. Εξάλλου η αλυσίδα της βινυλιακής παραγωγής είναι τόσο μεγάλη που θεωρώ ότι υπάρχουν πολλά πράγμaτα που πρέπει πρώτα να σεταριστούν σωστά πριν γκρινιάξουμε για την ποιότητα του βινυλίου. Εξάλλου, τα βινύλια που παράγονται πλέον είναι εξαιρετικής ποιότητας και δεν έχουν καμία σχέση με τα ανακυκλωμένα τσιγαρόχαρτα των 80s-90s. Εγώ συνεχίζω να αγοράζω που και που βινύλια. Αλλά σίγουρα δεν το κάνω για την "ανωτερότητα" της αναπαραγωγής. Έχω τόσους άλλους λόγους.... Προσωπικά πιστεύω, ότι με την υψηλή τιμή των βινυλίων, θα έπρεπε οι εταιρείες να συμπεριλαμβάνουν και μια sd κάρτα με την ψηφιοποιημένη μορφή του. Για λόγους αρχείου βρε παιδί μου.

Αν ήταν περισσότερο ska και λιγότερο balkan θα μου άρεσε πολύ περισσότερο. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι είναι ένα ωραίο κομμάτι από ενα εμφανώς πολύ καλό γκρουπ.

Σοβαρά τώρα; 7 σελίδες για το αν πρέπει να λογοδοτήσω στη κιθάρα μου για το πως παίζω; Όπως κι όσο γουστάρω, αναφορά δε δίνω, κι αν βγάλει γλώσσα παίρνει τον πούλ...ημα.

Πολλοί στο φόρουμ των 4Τ θα διαφωνούσαν.

Στο στυλ που παίζεις 40 με 45 δεν παίζει και τρομερή διαφορά. Εσένα τι σε βολεύει και σου αρέσει περισσότερο. Θεωρώ ότι είναι σημαντικότερο το tension στις μπασοχορδές παρά η διαφορά του gauge που λες. Στις (εξαιρετικές) Thomastik flat που σου προτείνουν πχ θα δεις ότι είναι λίγο "λαστιχένιες" λόγω χαμηλού tension ενώ οι αντίστοιχες (πάρα πολύ καλές) Chromes της Dadarrio είναι τσίτα. Οι chromes που είχα στο short scale, λόγω υψηλού tension και μικρότερης κλιμακας, παντρεύονταν μια χαρά. Όπως επίσης έχω ακούσει τις πελώριες Labella Jamerson σε Precision και κελαιδούσαν και σε Jazz (που το ζόριζαν το κακόμοιρο) δεν κάθονταν καθόλου. Είναι πολλοί οι παράγοντες όπως βλέπεις. Κάτι ενδιάμεσο στον κόσμο των flats/round είναι οι Thomastik Superalloy που έχω σε ένα Pj (45-105) και είμαι πολύ ευχαριστημένος. Για να μην μπεις στα έξοδα να ψάχνεις, πάρε τις πολύ καλές και φθηνές Daddario EXL170 που είναι 45-100 και είναι ευκολόπαιχτες και από κει και πέρα βλέπεις τι θέλεις παραπάνω ή παρακάτω.

Τρομερά συγκεκριμένος. :P Αντε, επειδή νοιώθω μεγαλόψυχος τα τελευταία 5 λεπτά (ένεκα Παρασκευής) κα με την υπόθεση ότι κατάλαβα καλά τι εννοείς..... All You Need to Know About the Music Business: Donald S. Passman This Business of Music: M. William Krasilovsky, Sidney Shemel, John M. Gross and Jonathan Feinstein Με πρόλαβε στο νήμα ο Ιαμέθιος.......

Λογικότατες (αλλά όχι και πάρα πολύ φθηνές) τιμές για Κινέζικα πετάλια. Θα κοίταζα (στο Ebay) και για Byiang ή BBE.

Λέει και κανα σωστό ο Χλαμπατζίμπανος. ;) Όσο για το βιβλίο (με βίντεο) που θέλει ο Μαλαθρώνας, θα το γράψει ο Ιάπωνας που έσκασε μια 700άρα στο bid για τη Βραζιλιάνα (διαβάστε τα νέα). Κατά τα άλλα, ΜΗ χαλάτε το thread του παιδιού.

To πρωί που μου κουνιόταν μία LP στη Συγγρού πάντως, όταν φτάσαμε στο εσάκι στην Πύλη του Αδριανού, πήρε τις χορδές στο χέρι. Άρα μόνο αξεπέραστες δεν είναι. Φτάνει να χεις τα χέρια. Στα απαντημένα παρακαλώ.

Ναι