audiokostas

Προφανώς εννοείς πρόσφατα. Και το project των Whinery Dogs του Kotzen σπέρνει, θερίζει κι αιχμαλώτους δεν παίρνει. Και να σκεφτείς ότι δεν μου λέει πολλά συνθετικά ο Kotzen. Παίχτουρας τρελλός, φωνή αδιαμβισβήτητα και μια ροκ εμφάνιση την έχει. Πάντα μου έδινε ότι του λείπει το κάτι τις (δεν ξέρω τι κι αν ήξερα, σε μένα θα το χρησιμοποιούσα ;D ) για να γίνει superstar. Αυτοί οι Ιάπωνες ρε γαμώτο..... ;D

Από τις μεγαλύτερες ελληνικές μοιρολατρικές πίπες και με το συμπάθιο. Η κακιά στιγμή είναι η άτυχη στιγμή που έρχεται όταν έχεις καλύψει όλες τις υπόλοιπες λογικές παραμέτρους. Όχι η λογική συνέπεια των πραγμάτων. Κακό κι ολέθριο και κρίμα που έφυγε ένας νέος άνθρωπος από τη ζωή τόσο νωρίς και θεός σχωρές τον αλλά άμα τρέχεις χωρίς ζώνη και λογική με 150 και ακόμα περισσότερο στις 8 το πρωί σε εργάσιμη μέρα με Θεός οίδε τι κατανάλωση μετά από τόσες ώρες πρόβες στο μαγαζί (πριν την έναρξη), δεν είναι η κακιά η ώρα. Είναι πρόκληση της τύχης, είναι επιλογή και εν δυνάμει δολοφονία. Εκτός και αν έχουμε την ακραία περίπτωση δολιοφθοράς αλλά ας θεωρήσουμε ότι απλώς επαναλάμβανε και αυτός (όπως και άλλα νεανικά μεγάλα ονόματα της βραδινής διασκέδασης) την πάγια συνήθεια του "κοίτα με πόσα πάω και δεν καταλαβαίνεις τίποτα" Γιατί είσαι υπεύθυνος για τους ανθρώπους που έχεις μέσα στο αυτοκίνητο (και εκ των οποίων η μία κινδυνεύει με ακρωτηριασμό) και είσαι και υπεύθυνος για τους ανθρώπους που μοιράζονται τον δρόμο μαζί σου πηγαίνοντας στη δουλειά τους ή τα σχολεία τους όταν εσύ νομίζεις ότι είσαι ο θεός του τιμονιού. Άρα δεν ήταν η κακή στιγμή. Ίσως και τελικά να ήταν ευτύχημα, ΟΧΙ προς θεού που σκοτώθηκε ένας νέος άνθρωπος αλλά γιατί η ανευθυνότητά του δεν στοίχισε σε άλλους (και ίσως πιο νέους κι αθώους) ανθρώπους τη ζωή τους. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του αλλά και η σκέψη μου (όντας σε μουσικό φόρουμ) σε όλους αυτούς τους μουσικούς, ηχολήπτες, φωτιστές, γκαρσόνια που (πιθανότατα απλήρωτοι) τόσες εβδομάδες ετοιμασιών, περίμεναν να ανοίξει η σεζόν (και τα κατοπινά tour) για να βγάλουν κάτι και να φέρουν φαί στις οικογένειές τους.

Ναι. Όπου μπορώ και δεν βαριέμαι, βάζω schaller και ξέγνοιασα. Ένα άγχος λιγότερο στη σκηνή.

Ω γιές ! Όταν τα παιδιά ήταν μικρά, οι βραδινές έξοδοι μας είχαν δραστικά περιοριστεί και για αυτό είχα πάρει έναν projector (highend o Benq 7800 τότε-ούτε δωρεάν δεν φεύγει τώρα) να χουμε το σινεμαδάκι σπίτι. Τίποτα δεν είναι σαν την σινεματική αίσθηση της μεγάλης οθόνης ακόμα και αν η μικρότερη έχει ανάλυση 4Κ. Sony Betamax πρέπει να χω κάπου στο υπόγειο της πεθεράς μου. Προχθές σκεφτόμουνα ότι πρέπει να περάσω την ταινία (VHS) που χα τραβήξει ο ίδιος στη Jarama με τον Doohan σε DVD για να θυμηθώ. Δυστυχώς την κασέτα με το graduation και την παύση του κοσμήτορα πριν την ανάγνωση του ονόματος μου ;D την έχασα... Κασέτες και βινύλια παίζουν ακόμα σπίτι αλλά τα stick και τα online υπερτερούν και ψέματα δε λέω.

Busy bee o μινοράκης. Σωστό τ'αγόρι και μπράβο του. Επαγγελματίες που γράφουν σπίτι τους, έχουν υποπόδιο και μη γελάς καθόλου. Παίρνεις και παραγγελιές; Βάλε το Hit me with your rhythm stick για να καταλάβει ο ψηλός μου ο κιθαρίστας (γιατί ο "κοντός" δεν το ξέρει καν!!!!!!) τι πραγματικά σημαίνει busy bassline με 16α και μελωδία χωρίς να ενοχλεί (τουλάχιστον εμένα) ;D. Norman Watt-Roy rules (είχαν και την τύχη να μπλέξουν πολλοί τρελλοί στην ίδια μπάντα). Και πάλι μπράβο στον μινοράκη που ψάχνεται. Άντε και ματζόρες...

Σωστά! Το nitty gritty είναι η αξιοπρεπής σε σχέση κόστους / απόδοσης λύση και εφάμιλλη (ως προς το κόστος και την υλοποίηση) με τις MOTH MK.2 (σε κιτ) και OKKI NOKKI (η καλύτερη λύση με τα B stock να είναι στα 390 GBP) στην Αγγλία. Υπάρχουν και άλλες λύσεις αλλά είτε είναι ακριβότερες (VPI HW-16, SOTA RCM, CLEARAUDIO SMARTMATRIX, LORICRAFT PRC3 MK.4 για να μην αναφέρω την καραεπαγγελματική και άντεγειά στα 5 χιλιάρικα KLAUDIO), είτε είναι diy (https://www.google.gr/webhp?sourceid=chrome-instant&ion=1&espv=2&ie=UTF-8#safe=strict&q=diy+vinyl+washing+machine) άρα και πιο δύσκολα υλοποιήσιμες. Εγώ είχα φτιάξει (σχεδόν) αυτή του Teres Audio αλλά η ζωή είναι μικρή και ο χρόνος μας περιορισμένος για τέτοια σχέδια. Δεν έχω ιδία άποψη αλλά έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για την Spin Clean (http://www.spincleanrecordwasher.com/store#!/Spin-Clean®-Record-Washers/c/3325479/offset=0&sort=normal) Πρόσεχε στο υγρό καθάρισμα (να το αποφεύγεις όταν ο δίσκος δεν το χρειάζεται πραγματικά) γιατί (αν δεν γίνει σωστά) αφήνει πολλές φορές το βινύλιο σε χειρότερη κατάσταση από ότι ήταν πριν. Υλικό με απεσταγμένο νερό, ισοπροπυλική αλκοόλη και μια-δυο σταγόνες βιολογικού καθαριστικού πιάτων φτιάχνεται εύκολα και φθηνά. Ξεκίνα από τα βασικά και φθηνά πρώτα ( http://www.thevinylfactory.com/vinyl-factory-releases/8-easy-and-affordable-ways-to-clean-your-vinyl-records-by-hand/) και ανεβαίνεις σιγά-σιγά μετά. Να επισημάνω όμως ότι η κακορυθμισμένη κεφαλή / βελόνα κάνει μεγαλύτερο κακό στον δίσκο από την σκόνη. ;) Καλή τύχη.

Το πρόβλημα που έχω με τον Bowie (μαζί με τον Dylan και τον Springsteen που μου ρχονται πρώτοι στο μυαλό) είναι ότι δεν μπορώ να ξεωρίσω όχι ένα, όχι πέντε ούτε καν δέκα από τα καλύτερα του. Δεν είναι ο μεγάλος αριθμός της προσφοράς του αλλά ότι σε κάθε δίσκο υπήρχαν τουλάχιστον 2-3 διαμάντια αλλά και άλλα απλά υπέροχα τραγούδια. Τι να ξεχωρίσεις από τα Space Oddity, Sound and Vision, The Man Who Sold the World, Starman, Ziggy Stardust, Lady Stardust, Lady Grinning Soul, Heroes, Fame, Fashion, Changes, Andy Warhol, Queen Bitch, R&R Suicide, John I’m Only Dancing, Young Americans, Rebel Rebel, Ashes to Ashes, Jean Genie, TVC 15, Let's Spend the Night Together, Time, Suffragette City, Life On Mars Aladdin Sane, All the Young Dudes, ή έστω ακόμα και η περίοδος του Let's Dance, Modern Love και China Girl. Και όλα αυτά μόνο από τα γνωστά.. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλα τα αγάπησα, όλα κάτι μου άφησαν όλα κάτι ή κάποιον μου θυμίζουν. Soundtrack από περιόδους της ζωής μου που λέει κι ο EZ.. Την κραυγή του 2:13 από το R&R Suicide την ανέβασα στο facebook, το Jean Genie θέλω να το παίξω με τη μπάντα μου, το Sound and Vision το ανέβασε το έτερον ήμισυ και εγώ θα ανεβάσω ένα κομμάτι που με είχε σκίσει από το πρώτο άκουσμα του.

Ναι! Ακριβώς αυτό! Δεν άφησε απλώς το ανεξίτηλο σημάδι του στην ιστορία της σύγχρονης δυτικής μουσικής. Άνοιξε και έδειξε δρόμους. Προσωπικότητα Καλλιτέχνη. Ο Bowie έφυγε αλλά θα κάνουμε ακόμα παρέα με τον Alladin, τον Ziggy, τον White Duke, τον Major Tom..... Ashes to Ashes ..... Καλό ταξίδι Major.

Δύσκολη η συμβίωση.... ΜΟΡΦΗ. ENAΣ, Μοναδικός και με σπασμένο το καλούπι ακόμα πριν τελειώσει. Θα του λεγα καλή ξεκούραση αλλά δεν θα το κάνει. Γιατί δεν τον κούραζε να παίζει ροκ εντ ρολλ Και για αυτό δεν σταμάτησε να παίζει. Γαμώ τον καρκίνο γαμώ.... Ούτε ο Lemmy δεν μπόρεσε να του δείξει το κωλοδάχτυλο. Καλό ταξίδι να χεις Άσσε πάνω στο Σιδερένιο σου Άλογο.

Για μένα πάντως ξεχωρίζει το σαντούρι. Ενδεχομένως.

Σωστά. H ισοπροπυλική αλκοόλη όμως κάνει. Εφαρμόζεται με σύριγγα. Περιμένετε λίγο να εξατμιστεί (μην έχουμε και κανα βραχυχύκλωμα) και ανοίγετε τον ενισχυτή. Και αυτό είναι αρκετά καλό.

Σήμερα το απόγευμα έφυγε από τη ζωή από καρκίνο ο καλός μου φίλος ο Δημήτρης. Γνωστός στους "παλιούς" του φόρουμ σαν Dkall. Ένα από τα παιδιά που γνώρισα στο φόρουμ και αμέσως επεδίωξα να τον γνωρίσω και γίναμε καλοί φίλοι. Πολύ καλοί φίλοι. Παιδί διαμάντι, ναι, ιδιαίτερο θα πουν πολλοί που δεν τον ξέρουν καλά αλλά με Χρυσή Καρδιά, με γνώση, άποψη, κουλτούρα και Πάθος. Πάθος για όλα και περισσότερο από όλα για τη μουσική. Θα ήθελα να γράψω έναν επικήδειο αντάξιό του αλλά οι λέξεις μου φαίνονται μικρές, τα νοήματα στενά, η στιγμή φορτισμένη και φοβούμαι ότι θα τον αδικήσω και δεν του πρέπει γιατί ήταν από τα καλύτερα Παιδιά που έχω γνωρίσει. Ψέματα δεν θα πω και δεν θα κρυφτώ ρε συ Μητσάρα. Θα μου λείψεις. Θα μου λείψεις πολύ. Και σου υπόσχομαι πως σύντομα θα ξεθυμώσω που κουβέντα δεν είπες σε κανέναν (πάντα ίδιος ρε γαμώτο) για να μην μας πικράνεις. Είθε κι αυτό το ταξίδι σου να ναι πάνω στη μηχανή που γουστάρεις και, σαν φτάσεις, να βρεις εκεί που πας, το πιο καλοσεταρισμένο σύστημα του κόσμου να ακούς τη μουσική που θες, όπως τη θες. Εγώ θα σε έχω παρέα μου μέσα μου για όσο είμαι εδώ και ελπίζω κάποτε να σε ξαναδώ για να μαλώσουμε γελώντας για τη μουσική, το high end,τις μηχανές, τους μεζέδες, τις γυναίκες. Πάω για τη πάρτη σου Johny Winter να ακούσω σε βινύλιο και ένα ουισκάκι να πιω. ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ. :'( :'( :'( :'( ΥΓ Η κηδεία του θα είναι αύριο στις 3:30 στο Νέο Κοιμητήριο Χαλκίδας (προς Αρτάκη)

Μπράβο ρε παιδιά, μπράβο!!! Ότι καλύτερο σας εύχομαι ολόψυχα. Άντε και να δούμε και SV States Τour να σκάσουμε από τη ζήλια μας.....

Τα δύο είναι stereo και το ένα είναι mono. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, τα μπασοκίθαρα θέλουν mono. Αν όμως έχει γίνει σωστά η συνδεσμολογία, δεν θα πρεπε να παίζει ρόλο.

Ναι δημοφιλές δεν είναι αλλά παίζει μια χαρά. Χθες πάλευα με ένα Dingwall 5άρι (οκ δεν ήταν άταστο) με flats επάνω και ήταν ντεμέκ και με σορόπι μάλιστα.

+1 Από την άλλη, προσωπικά είμαι υπέρμαχος του PJ επειδή ενίοτε ο P από μόνος του, δεν με καλύπτει ηχητικά. Θέλεις ιδιαίτερα specs; Τον θέλεις noiseless; Mην ξεχνάς ότι αν δεν είναι δεν θα κάνει hum cancelation (με τον P) ακόμα και αν τους έχεις και τους δύο ανοιχτούς. Άλλους δεν τους πειράζει, άλλους τους ενοχλεί Τι όριο οικονομικό έχεις;

Δεν ξέρω αν το Skyline σε sunburst μπορεί να παίξει γερμανικές ψυχεδέλειες. ;D Ή για να το πω αλλιώς (μιας και τα μπάσα που παρέθεσες είναι και ιδιαίτερα και τελείως άσχετα μεταξύ τους οικονομικά και ακουστικά)... Αν δεν είσαι troll και είσαι όντως παντελώς άσχετος με το άθλημα, πάρε ένα φθηνό μπάσο σαν αυτά που σου λένε τα παιδιά, γρατσούνα λίγο να δεις αν σου πάει το άθλημα, κάνε κάνα μάθημα να δεις πως γίνεται και τι σου αρέσει και σιγά σιγά θα αποκρυσταλλώσεις και άποψη τι θέλεις και που (και πως) να τα χώσεις.

To ίδιο (σχεδόν αφού ξεκινάει στα 100 και τελειώνει 107) κάνει και ο Stevie Wonder όταν παίζει (ο ίδιος) ντραμς στο Superstition. Και με κάποιες πρασινάδες μέσα..... ;D

Εφόσον θέλεις γουρμελίκια, τότενες η φασολάς θέλει ρέγγα. Και λευκόν οίνον συνοδείας.

Yeap. Και κατ΄εμέ συνήθως οφείλεται γιατί ο ήχος του δεν κρίνεται μέσα στο γενικό αποτέλεσμα αλλά και γιατί η τεχνική της πένας στο μπάσο θέλει τον δικό της τρόπο (και σωστή χρήση του palm muting) και όχι αναπαραγωγή άλλων οργάνων (μούρη τρελλή και θεός ο Lemmy αλλά δεν παίζει μπάσο). Νομίζω.....

;D Αφού στο χω πει βρε συ (αν με προσέχεις, αν όχι, ρώτα τον Σωτήρη) Καταξιωμένος επαγγελματίας καμιά 35αριά χρόνια, τρελλαμένος μπασοσυλλέκτης, παίχτουρας ολκής και παθιασμένος με το όργανο όσο δεν παίρνει. Μετά από όλα αυτά και ανάμεσα στα στούντιο και τα μαγαζιά, το να ψάχνεις μανιωδώς στο net για να βρείς τι και πως ηχογραφούσαν και να κάθεσαι να το μελετάς (και να γράφεις πάνω απ' τα κομμάτια) και να το μοιράζεσαι και να το συζητάς με τον κάθε γκάουκα (σε μουά), στο δικό μου βιβλίο τουλάχιστον, έχει αμέριστο το respect μου κι ευγνωμοσύνη μου. ;)

Πέρα από κάθε πλάκα όμως, έκατσα πρόσφατα παρέα με τον χρυσοδάκτυλο τον μπασιστογείτονα που έχω και ακούγαμε αυθεντικές πολυκάναλες ηχογραφήσεις. Όχι δικές του βέβαια αλλά από τεράστια ονόματα της ροκ/ποπ. Δεν το κρύβω ότι ήταν ένα μικρό σοκ και ένα τεράστιο σχολείο. Οφείλω να παραδεχτώ ότι (ο Σουπερφάκης έχει ένα δίκιο και) το ποσοστό του συνδυασμού flat-πένα είναι μεγαλύτερος από ότι περίμενα. Ο πρωτογενής ηχογραφημένος ήχος είναι αρκετά διαφορετικός από αυτό που θεωρούμε ιδανικό μπασοήχο. Γεμάτες με "σκουπιδάκια", κουνήματα, ευφυείς φράσεις/τελειώματα αλλά και μπασογραμμές σε γνωστά κομμάτια τελείως διαφορετικές από αυτές που νομίζουμε και αναπαράγουμε. Έχω σκοπό να απομονώσω μερικές λίαν συντόμως και να ανεβάσω ένα θέμα. Κατά την άποψή μου πάντα, είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον να το ακούσετε.

Μάλλον εννοείς ότι όταν η ταστιέρα είναι maple, είναι σχεδόν πάντα και το μπράτσο maple.

Yeap! ;D Το φτιαξα επιτέλους (και όπου να ναι έρχεται και το PJ).... Έλα αύριο (κοντά σου θα μαστε) να το δεις με το δίδυμο αδελφάκι του που θα χει ο Σωτήρης των Wire (και το λαλεί καλύτερα) ....

Δεν ήταν συγκεκριμένο. Παραμένει όμως απρεπές. Ανακαλώ και ζητώ συγγνώμη.