audiokostas

Τι θα λέγατε για μια ομόφωνη συναίνεση στην απόλυση όλων των μινόρε από την ταστιέρα; Είναι σίγουρο ότι το χέρι θα δούλευε λιγότερο και πιο αποτελεσματικά ενώ θα μπορούσαν και τα ματζόρε να αναδείξουν την αξία τους. . . . Εξάλλου σήμερα μαζεύω (μάλλον) το δέντρο και δεν με πολυκαίει αν μου καούν τα λαμπιόνια.

Ποιός είναι αυτός πάλι;

Πάντως, πριν από αρκετό καιρό ομολογουμένως, 5534 και 358 είχε ο Φανός όταν τα χρειάστηκα.

Με θεωρώ περισσότερο ως ταπεινό ηχητικό σκαπανέα/σμιλευτή συναισθημάτων.... :P Αμα το θυμάσαι σημαίνει ότι δεν ήσουν πραγματικά εκεί

Δεν αφήνετε το χαζοτσατάρισμα λέω γω και βρείτε μου τα κwλοακκόρντα γιατί έχω μείνει με το χέρι κρεμασμένο εδώ και μισή ώρα και αρχίζει και πιάνεται; ΑΝΤΕ μπας και κάνετε και τίποτα χρήσιμο σε αυτό το ....χανείο. Ποιός ξέρει τ' ακκόρντα ποιός τα ξέρει στο πιάτο έτοιμα, μη χέσω, να μου φέρει

Τυπικός Dypakos Δεν ξέρω ποιά είναι τα σωστά και ούτε ψάχνω αλλά σας τη λέω γιατί ξέρω ποιά είναι τα λάθος. Dypako το ξέρει η μαμά σου πως μιλάς έτσι στο πληκτρολόγιο; Ή μήπως (επειδή βλέπω την ποιητική :P στοιχειοθεσία) είναι στο καινούριο Αη-Φώνη που σου πήραν δώρο αφού μαθες τα ακκόρντα από τα κάλαντα;

Me €18, ούτε scrap ξύλο δεν παίρνεις. Αφού σου βγήκε (στα €40) και καλό, είσαι ήρωας. Εγώ πήγα στα €97 (μαζί με τα μεταφορικά - courier στο σπίτι) γιατί το ήθελα Jazz με binding, block inlays και vintage βάψιμο (και με το κλειδάκι του βεβαίως). Καλό φαίνεται , ταίριαξε στο pocket αλλά δεν ξέρω (ακόμα) αν παίζει. Πάντως αν βρείτε και κανα φθηνό μπράτσο strat με roundback profile (όχι fat ούτε C αλλά στο ντεμί), πείτε κι από δω....

Μιλούσα για αυτό... http://www.johnart.gr/Catalogue/index.php?main_page=product_info&products_id=6018 Αλλά με έβαλες σε σκέψεις..... :)

Η διαδικασία μέχρι στιγμής όπως την έχω σκεφτεί είναι ως ακολούθως. Πέρασμα του σώματος με νερό και αφού σηκώσει τις ίνες, γυαλόχαρτο (240). Αυτό εις διπλούν. Μετά βάψιμο με (αν τις βρώ) ανελίνες νερού CLOU αλλιώς ότι βρω όταν πω "σιχτήρ πια και νυσάφι, πάρε ότι να ναι". Ο Μάστορας που ρώτησα μου είπε να το αραιώσω με νερό το χρώμα στην αρχή (το σκουραίνω στο δεύτερο χέρι αν θέλω) και να προσέξω τα σόκορα να μην μαυρίσουν αλλά αυτό είναι κάτι που δεν με πολυενδιαφέρει (εκτός του cavity στον πίσω μαγνήτη) λόγω pickguard αλλά, αν συμβεί, θα το ξεπεράσω. Η John Moore πάντως λέει ότι δεν μαυρίζει τα σόκορα. Βαφή πατ κιουτ όλο το σώμα (αντε κανα πεντάλεπτο το μπρός με το πίσω) και μετά στέγνωμα. Άρα, για να απαντήσω επιτέλους στην ερώτηση, το sealing και φινίρισμα (μπουχαχαχα) θα γίνει με tru oil που περίσσεψε στον Παύλο, πολλά περάσματα με γυαλόχαρτο και στο τέλος (μάλλον) κέρωμα όπως έχει περιγράψει εδώ στο site κι ο Χαριλατρόνιος στο παρελθόν αλλά και στο luthier.gr και σε δεκάδες site στο net. Αν κάνω κάτι λάθος ή έχετε κάποια άλλη συμβουλή (για να γίνουν τα πράγματα πιο απλά και όχι πιο σύνθετα), εδώ είμαι για να σας ακούσω.

Ναι. Και εγώ εκεί θέλω να μείνω. Βέβαια ειπώθηκε σε ένα context που μιλούσε για έναν άνθρωπο Καλλιτέχνη (καίτοι μη αριστερός) που δημιούργησε ομορφιά μέσα στην ασχήμια. Αλλά εκεί, στη ζέστη και στη γλύκα αυτής της πρότασης, θέλω να μείνω, να ξεκουραστώ, να ονειρευτώ, λίγο να ξαποστάσω βρε παιδί μου. Κι ας μην είμαι τόσο αισιόδοξος όσο ο Νιόνιος. Γιατί υπάρχει πολλή ασχήμια γύρω μας. Και όμως προσπαθώ να το εξηγήσω αυτό που είπε στα παιδιά μου. Η γενιά μας και η προηγούμενη έκαψε και έχει καεί. Στο μέλλον είναι οι μάρκες μου. Ξέρω, δεν θα αλλάξουμε αύριο. Ούτε και μετά από πολύ καιρό. Δεν ποντάρω πολλά στα ακέφαλα κοτόπουλα που είμαστε τώρα και τρέχουμε γύρω γύρω πανικόβλητοι. Εξάλλου η χημειοθεραπεία είναι επίπονη διαδικασία, καταβάλλει και δεν αποφέρει πάντα αποτελέσματα ( και δυστυχώς ούτε είναι σίγουρο πως ο γιατρός μας δίνει το σωστό κοκταίηλ). Έφταιξα κι εγώ. Γιατί, όπως είπε κάποιος, ήμουν κι εγώ μέρος ενός συστήματος που αποδέχθηκε την μετριότητα σαν χρυσό κανόνα. Ίσως γιατί κι εγώ ήμουν μετρίως μέτριος και πάντα μετρημένος. Και τώρα που πνίγομαι, δεν μπορώ να φωνάξω γιατί άλλοι γαβγίζουν κι άλλοι ουρλιάζουν και με καπελώνουν γιατί νομίζουν πως φωνάζουμε για το ίδιο πράγμα. Λόγοι, αιτίες κι αφορμές χιλιάδες και πολλές. Και πολλές ειπώθηκαν και πολλές δεν λέγονται και οι περισσότερες θα παραμείνουν. Ελπίζω πάντα απ τα συντρίμμια να βγει κάτι καλύτερο. Όχι αμέσως. Όχι άμεσα. Αλλά δεν πίστεψα ποτέ στις Χολιγουντιανές επαναστάσεις αλλά στις επίπονες, βήμα βήμα αλλαγές. Μαζί με τις ασχήμιες που αναδύονται (πάντα υπήρχαν, απλώς τις λέγαμε αλλιώς), κάτι καλύτερο ταυτόχρονα γίνεται. Το βλέπετε. Το ξέρετε. Και μόνο που αρχίζουμε να αναιρούμε ως κοινωνία "δεδομένα" και "θέσφατα" δεκαετιών, είναι κάτι κι αυτό. Ξέρω ότι πολύ μίλησα (πάλι) και τίποτα μάλλον δεν σας είπα αλλά και το thread δεν (μου) λέει τίποτα που δεν είπαμε, ξανάπαμε, επιμείναμε, μαλώσαμε και τα ξαναβρήκαμε. Όχι ότι είναι κακό που τα λέμε και τα ξαναλέμε. Εξάλλου γι αυτό δεν μαζευόμαστε στο καφενείο μας; ;D Χρόνια Πολλά παιδιά.

Και κόντρα πως κρατάω για το βάψιμο; Τη σκάλα τη σκέφτηκα και εγώ για το στέγνωμα. Εννοείς όταν κρέμεται για την κόντρα; Στάνταρ και τα χω ήδη. Άρα, όπως το σκέφτηκα, βάφω τη μία πλευρά πάνω στο τραπέζι και μόλις τελειώσω σηκώνω με το "μπράτσο" και κρατώντας το ψηλά (ή στερεωμένο σε μεγάλη κλίση) βάφω την άλλη πλευρά. Το πολύ πολύ να αφήσει μικρό σημαδάκι (που αμφιβάλλω) το σημείο που σώματος που θα ακουμπάει στο τραπέζι όταν υπό κλίση. Μερβεγιέ και σας μερσώ τα μάλλα. Αν έχετε και κάποια πρόταση για δοκιμασμένη βαφή νερού, μπορεί να το ξεκινήσω κι αύριο.

Ναι, τη δουλειά του Κώστα την είδα εξ' αρχής (αλίμονο εξάλλου) καθότι ενδιαφέρομαι (να μου κάνει προφανώς) για το την ίδια διαδικασία στο Aerodyne μου. Αλλά το κάνει a) σε δύο δόσεις καθότι το μπροστινό τις κιθάρας είναι flat και διακριτό και το ψευδομπράτσο (που χρησιμοποιoύν όλοι όπως και η fender παλιότερα) είναι για το σπραίη (που δεν παίζει στην περίπτωσή μου) και όχι για τη δουλειά με το σφουγγάρι. Ευχαριστώ όμως.

Μιας και μου περίσσεψαν από τα πέρσι τρεις μέρες άδεια, δυο φράγκα και ένα σώμα μπάσου swamp ash, είπα να τα ξοδέψω όλα σε μια βαφή. Ήθελα κάτι γρήγορο κι απλό και να μπορεί να γίνει στο σπίτι, οπότε είπα να το περάσω μία βαφή νερού. Έριξα και ένα διάβασμα για τα stain, τα dye τα γυαλόχαρτα και τα συναφή και λέω να ξεκινήσω. Αλλά μιας και μερικοί τα ξέρετε καλύτερα από μένα, είπα να ρωτήσω μπας και βοηθήσετε να μην πάει χαμένο το σώμα. Από όσο κατάλαβα, περνάω αρχικά το σώμα με πάρα πολύ ψιλό γυαλόχαρτο να φύγουν δαχτυλιές και σημάδια. Λίγο με βρεγμένο πανί και πάλι ελαφρό τρύψιμο. Μετά πέρασμα ένα ή δυο χέρια σφουγγαράκι (ή λέτε πινέλο καλύτερα ; ) με βαφή νερού (με λίγες ώρες στάση ενδιάμεσα και ένα ελαφρό τριψιματάκι) Στο τέλειωμα, καλά να μαστε, θα πάμε για πολλά χέρια gun/tung oil με κάμποσο τρίψιμο ενδιαμέσως. Απορία 1η. Περνάω πρώτα το πίσω μέρος. Για να το γυρίσω να βάψω την άλλη πλευρά περιμένω λίγο να στεγνώσει για να μην κολλήσει στην εφημερίδα και αφήσει σημάδια. Το ζήτημα όμως είναι ότι στα σημεία που θα κάνω overlapping το βάψιμο (στις "ραφές"), δεν θα αφήσει σημάδι διπλοβαφής; Μήπως πρέπει να το κάνω όλο μεμιάς; Και πως μπορεί να γίνει αυτό χωρίς να ακουμπάει το σώμα; Μήπως ψειρίζω την μαϊμού; Απορία 2η. Δεν πρόκειται να παραγγείλω ούτε stewmac ούτε Γαλλία, Γερμανία ή Γουαδελούπη. Το βερνίκι θα το πάρω από δω (δεν μπλέκω με σκόνες). Έχετε υπόψιν σας κάποια τοπικά διαθέσιμη βαφή νερού που θα έκανε καλύτερα την δουλειά; Μεγάλη ποικιλία αποχρώσεων ας πούμε είδα στη σειρά Titanium Wood Stain της Vernilac (η οποία έχει και το πλεονέκτημα (; ) ότι είναι semi-transparent). Υπάρχει λόγος να την αποφύγω; Προτείνετε κάτι άλλο; Όποια άποψη, γνώμη, tip ή δωροεπιταγή μπορείτε να δώσετε, καλοδεχούμενα.

βΡάστα τα έχω δόκτωρα. Τα μπερδεύεις. Και λόγω της επιρροής μου, βλέπω πολλά μέλη του forum που με μιμούνται. Με λιγότερη χάρη ίσως αλλά πάντα δείχνω κατανόηση και μεγαλοψυχία σε αυτές τις προσπάθειες της τρίτης νεότητας.

Η δουλειά στο P είναι της ιδίας; Αν ναι, εύγε νέε μου και έχω και παραγγελιές. ;) Ρε άρρωστε, τους μαγνήτες τους έχεις straight στο jack ;

Παραμονιάτικα ήταν για όσους α) θεωρούν ο χρόνος ξαναμετράει βάσει γέννησης Χριστού (βλ. Χριστιανοί ή τελώντες υπό χριστιανικά δεδομένα) β) δεν είναι Χριστιανοί παλαιοημερολογίτες Όπερ και σημαίνει ότι για κάθε αλήθεια υπάρχει και διαφορετική οπτική γωνία. Εκτός αν την λέω γω. ;D

To Γυφτολούλουδο (σε μαύρο αν και το καλύτερο του είναι το μωβ) είναι καταπληκτικό μπασάκι και όχι μόνο για τα λεφτά του. Το χω ξαναπεί πολλάκις εξάλλου. Εγώ πάντως δεν το αποχωρίζομαι. Τα Jack & Danny είναι επίσης μια χαρά μπάσα για τόσο που τα πουλάνε. Μου χε κάνει εντύπωση όταν φίλος επαγγελματίας μπασίστας (με αξιολογότατη συλλογή μπάσων) τα πρότεινε ανεπιφύλακτα για τα λεφτά τους. Άσε που θα σε βάλουν στον κόσμο του "ράβε, ξήλωνε, δουλειά να μη σου λείπει" χωρίς τον φόβο μην χαλάσεις τίποτε ακριβό. Και βέβαια υπάρχουν και τα φθηνά μεταχειρισμένα Squier στις αγγελίες που είναι πάντα μια καλή αρχή. Άσε που θα μπορείς να τα πιάσεις και να δεις αν σου κάνουν στο χέρι (που όπως είπαν και τα παιδιά πιο πάνω, είναι και το σημαντικότερο.

Diy . ;) Στρωσου στη δουλειά.

Μπαα. Όσο και να μ' αρέσει η farfisa βγάζει μια 60ίλα που δεν κολλάει με την "ανήσυχη" μουσική των 70-80 που έχει το κομμάτι. Οι επιρροές από 2 Tone (αλλά και από την punk / new wave σκηνή) είναι προφανείς. Βέβαια το πάθος των μουσικών (βλ. ντραμς) βγάζει ένα όμορφο live αποτέλεσμα με κάποιες θυσίες στα "σωστά" πατήματα. Πολύ ωραία τα φωνητικά και ειδικά τα δεύτερα. Και το μπάσο καλά ήταν (αν και ήθελε τσικ παραπάνω και ήταν κάποιες φορές σα ναχε reverb) Πολύ μου άρεσε. Μπράβo ρε Σάμμυ...

Ναι, ακριβώς αυτό. Ακριβώς.

Απλά μικρά Γερμανικά κλειδιά. Το Γαλλικό λίγο δύσκολο να χωρέσει. Και μυτοτσίμπιδο στην ανάγκη. Elementary my dear Hasodiki..... ;D

Ω Ρ Α Ι Ο Ι !!! Αν ήθελα να ψειρίσω την μαϊμού και να πω ως συνηθίζω καμιά σαχλαμάρα, θα peakαρα λίγo τα μπάσα για να βγάλω κι αλλη (; ) πόρωση. Λίγο κάτω ήτο ή φωνή αλλά εχέσθην πατοκόρφως καθότι το σύνολο έβγαλε αυτό που θα θελα να βγάλει.

Μου φτάνει που η καρδιά σου ψήφισε εμένα κι ας πήγε το χέρι σου αλλού. 8)

Μη σκας. Κάντο liveάδικο. Με κάθε εισιτήριο και μια κονσέρβα σαρδέλα δώρο. Innovate. Don't immitate. Αν δεν το πει ο Πάγκαλος, δεν έχει εγκυρότητα. Έχω πήξειειειειειειει λέμε. ;D

To έκαναν και στο HMT bass (αν και δεν βλέπω το βίντεο). Precision Thinline, με piezo και γέφυρα ακουστικής και Kramer headstock. :o Λογικά αυτή την εποχή ο designer πρέπει να ξεφορτώνει μπανάνες στη Yokohama.