nikodemos

Η συζήτηση για την ακουστική και τον σχεδιασμό ενός control room συνεχίζεται στο πολύ ενδιαφέρον τόπικ που ξεκίνησε ο Dreampanos: http://www.noiz.gr/index.php?topic=160405.0 .....προτείνω στο παρόν τόπικ να μείνουμε σε πιο "πεζά" , κατασκευαστικά θέματα που αφορούν το project studio ;)

Φίλιππε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..ενδιαφέρουσα η ιδέα σου....θα σου πρότεινα να έρθεις σε "επαφή" με το περιοδικό "sound on sound" το οποίο σε κάθε τεύχος αφιερώνει ένα άρθρο σε κάποια "κλασσική" ηχογράφηση (πληροφορίες για το στούντιο που έγινε, τον εξοπλισμό, συνεντεύξεις με τους συντελεστές κλπ κλπ) Γιάννη πως θα περιέγραφες την προενίσχυση του 1081 σε σχέση με αυτή των 1073 και 1084 (ξέρω ότι τα 1073 και 1084 έχουν το ίδιο preamp section ενώ το 1081 είναι άλλο "φρούτο"....αλλά δεν το έχω ακουσει ποτέ :-[...για την ακρίβεια το έχω δει μόνο σε φωτό ;D ;D ;D)

Η (υποκειμενικότατη) άποψη μου είναι πως το "χρώμα" και η "ταυτότητα" ενός προενισχυτή βρίσκεται στην ύπαρξη μετασχηματιστών και στον τύπο τους......γι'αυτό και απόλυτα "ουδέτεροι" καθαροί προενισχυτές θεωρούνται transformerless designs (πχ. Maselec-Prism) ή με επιλογή transformer or electronically ballanced έξοδο (πχ Millenia)....η λύχνια όπως πολύ όμορφα περιέγραψε ο OurDarkness άλλάζει συμπεριφορά ανάλογα με το πόσο θα υπεροδηγηθεί (ή και την κατάσταση της) και άρα δεν μπορεί να χαρακτηρίζει το πόσο "χρωματισμένος" ή όχι θεωρείται ένα preamp.... βέβαια το AD2022 είναι solid state και όχι λυχνία

...μια καλή ιδέα θα είναι να "σπλιτάρετε" το σήμα από τις κιθάρες και το μπάσσο και να τα ηχογραφήσετε ΚΑΙ direct ώστε να υπάρχει μετά η δυνατότητα για reamping, είτε από εσάς τους ίδιους είτε σε κάποιο studio (να στηρίξουμε λίγο και τον κλάδο ;D ;D ;D).....με την προυπόθεση βέβαια ότι υπάρχουν τόσα inputs ( η πολυκάναλη κάρτα που λέει ο bloody_sunday)....αν και νομίζω πως σε σχέση με τα τύμπανα θα είναι πιο "ευέλικτη" επιλογή η "ηχογράφηση" τους ως midi (από το midi out του drum module δηλαδή στο midi in της κάρτας) στο DAW που χρησιμοποιήτε....έτσι μετά θα έχετε την δυνατότητα για έυκολες διορθώσεις αλλά και περισσότερες επιλογές στους ήχους.

keep it coming ;D ;D ;D χχχμμμ....η Avalon μου φαίνεται "ιδιαίτερη" περίπτωση...αν και σίγουρα έχουν "χρώμα" και "ταυτότητα" οι εφαρμογές της ,ταυτόχρονα διατηρούν και μια πιο audiophile, transparent αισθητική.... σίγουρα όμως είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ και ευέλικτη επιλογή ;)

thanks Πάρη!! :) Ενδιαφέρουσα πρόταση by the way!! Δεν έχω ακούσει την συγκεκριμένη, αλλά, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι το ίδιο preamp section με το ISA 110 , κάτα βάση σχέδιο του Rupert Neve....και αυτό λέει πολλά!!! Επίσης είναι ένα καλό παράδειγμα σχετικά με την "προέλευση" των outboard preamps....το ISA 110 είναι το input module (preamp+eq) της Focusrite Recording Console , η οποία με την σειρά της είναι scaled down εκδοχή της Focusrite Forte (απο εκεί προέρχεται το "ff" σαν σήμα της εταιρίας), μιας υπερφιλόδοξης προσπάθειας του Neve να κατασκευάσει την απόλυτη αναλογική κονσόλα (σχέδιο που κατέρευσε κάτω από τοτεράστιο κόστος κατασκευής.....κατασκευάστηκαν 2 όλες κι όλες :o) Παρ'όλα αυτά η προενίσχυση της έγινε αμέσως industry standard και πολλοί άρχισαν να χρησιμοποιούν τροποποιημένα input modules (ISA 110) σαν ξεχωριστές outboard μονάδες αναγκάζωντας την να βγάλει αρχικά το ISA 115 (stand alone ISA 110) και στην συνέχεια ολόκληρη σειρά (isa & red).....

Επειδή κατά καιρούς εμφανίζονται θέματα με τίτλους όπως "ποιός είναι ο καλύτερος προενισχυτής για το χ μικρόφωνο" ή "ποιό μικρόφωνο για τον χ προενισχυτή" ή "ποιον προενισχυτή ως χ ευρώ" κλπ αποφάσισα να ξεκινήσω ένα θέμα γύρω από την λογική και τα κριτήρια μιας τέτοιας αναζήτησης....ελπίζω να υπάρξουν πολλές απόψεις και να γίνει μια όμορφη καλοκαιρινή συζήτηση....άλωστε τι καλύτερο για την παραλία από μια συζήτηση για high end pre amps ;D ;D ;D ;D ;D ;D.... νομίζω λοιπόν οτι αρχικά πρέπει να συνηδητοποιήσουμε τον λόγο ύπαρξης τους ως outboard και στη συνέχεια να έρθουμε σε επαφή με τις διάφορες σχεδιαστικές και κατασκευαστικές προσεγγίσεις στο θέμα "προενίσχυση".....κατ'αρχάς πρακτικοί λόγοι οδήγησαν στην κατασκευή outboard preamps (η ανάγκη ενός παραγωγου ή ενός recording engineer να έχει πάντα μαζί του κάποια βασικά εργαλεία της δουλειάς του ανεξαρτήτως του στούντιο στο οποίο βρίσκεται...όπως βέβαια και η ανάγκη για "αναβιωση" σχεδιάσεων από κλασσικές κονσόλες του παρελθόντος), ενώ με την άνθηση των project studio δημιουργήθηκε και μια νέα αγορά με υψηλές απαιτήσεις σε ποιότητα, αλλά με περιορισμένο budget και χώρο (πχ όλοι θέλουν τον ήχο μιας ssl αλλά κανείς δεν έχει τον χώρο ή το χρήμα για ένα τέτοιο "κτήνος"!!) που αναζητούσε μια τέτοια (single chanell high end mic preamp) εφαρμογή. Δεν είναι περίεργο λοιπόν πως τα πρώτα outboard preamps που εμφανίστηκαν ήταν αυτούσια input modules , κατάληλα τροποποιημένα για stand alone λετουργεία, αλλά και στην συνέχεια το σύνολο σχεδόν των high end σχεδιάσεων βασίζονται (κάποιες πιο χαλαρά και κάποιες στα όρια του κλώνου) σε κλασσικά analog mixing boards. Για πολύ κόσμο (ανάμεσα τους και εγώ) η δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε διαφορετικές επιλογές προενίσχυσης και το matching με το κατάλληλο μικρόφωνο ανά περίσταση αποτελεί την ιδανική προσέγγιση στην ηχογράφηση με μικρόφωνο. Αποτελούν δηλαδή μια "παλέτα" διαφορετικών ηχοχρωμάτων, δίνοντας την δυνατότητα για την κατάληλη ανά περίσταση επιλογή, ελαχιστοποιώντας έτσι την ανάγκη για επιπλέον επεξεργασία (EQ) διατηρώντας όσο είναι δυνατόν ένα "pure path" στην διαδρομή του ηχητικού σήματος. Τι γίνεται όμως όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα ύπαρξης αυτών των επιλογών, αλλά λόγω κόστους πρέπεινα επιλέξουμε μία και μόνο προενίσχυση? Πριν συνεχίσω θα ήθελα να πω πως στον τομέα της προενίσχυσης οι φτηνές εφαρμογές από χώρες με μηδαμινό εργατικό κόστος, απέχουν "έτη φωτός" από το να πλησιάσουν τις κλασσικές high end προσεγγίσειςκαι αυτό γιατί το κόστος των υλικών και της κατασκευής τους (discrete build, tranformer ballanced I/O, opamps, PSU's κλπ) παραμένει απαγορευτικό για "φθηνές καλές λύσεις"...αξιοπρεπείς για τα λεφτά τους ίσως (σε σπάνιες περιπτώσεις....σε αντίθεση με τα μικρόφωνα).....αλλά ως εκεί και τίποτα παραπάνω. Για να μπορέσουμε να κάνουμε την καλύτερη δυνατή επιλογή, θα πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας τα ακόλουθα ερωτήματα 1. Τι είδους ηχητικές πηγές πρόκειται να ηχογραφήσουμε, και κατ'επέκταση τι μουσικό(ά) είδος(η). 2. Αν χρειάζεται να ηχογραφήσουμε περισσότερες πηγές ταυτόχρονα. 3. Τι μικρόφωνα και πόσο διαφορετικά μεταξύ τους πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε. 4. Πόσο "χρωματισμένο" ή όχι θέλουμε να είναι το προενισχυτικό κύκλωμα 1. Το είδος των ηχητικών πηγών που θα ηχογραφήσουμε καθορίζει και την ποσότητα της ενίσχυσης που χρειαζόμαστε από την προενίσχυση μας αλλά και την αξία κάποιων επιμέρους χαρακτηριστικών όπως η αναλογία σήματος προς θόρυβο ή και ό Θόρυβος του ίδιου του κυκλώματος (ειδικά αν είναι λυχνία). Έχουμε τελείως διαφορετικές απαιτήσεις δηλαδή σε input gain όταν πρόκειται να ηχογραφήσουμε τύμπανα και amped ηλ.κιθάρες και τελείως διαφορετικές όταν πρόκειται για ακουστικά όργανα ή και φωνές...για την ακρίβεια όπως πολλές φορές όταν ηχογραφούμε ένα πολύ "ήσυχο" ακουστικό όργανο οι απαιτησεις σε gain να φτάνουν τα 70db, αντίστοιχα σε ένα πολύ "δυναμικό" rock snare drum είναι πολύ πιθανόν η είσοδος να υπεροδηγείται από τα 0db input gain καθιστώντας απαραίτητη την ύπαρξη κάποιου pad με επιλογή για -10db ή -20db. Σε σχέση με την παρουσία θορύβου σε μια ήσυχη ηχογράφηση εννοείται πως η κατασκευή της προενίσχυσης παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, αλλά πολλές φορές μπορεί να αποδειχθεί "σωτήρια" η ύπαρξη low cut & high cut φίλτρων (ειδικά αν έχουν επιλεγόμενες συχνότητες αποκοπής) ειδικά όταν πρόκειται για το χαμηλοσυχνοτικό hum της τροφοδοσίας, το rumble noise της ίδιας της λυχνίας(αν υπάρχει) ή υψηλοσυχνοτικές RF παρεμβολές. Τέλος το είδος μουσικής που θέλουμε να ηχογραφήσουμε πιθανόν να καθορίσει την επιλογή μας τόσο σε ότι αφορά τα τεχνικά χαρακτηριστικά της προενίσχυσης (self noise, s/n ratio) αλλά και το ιδιαίτερο "χρώμα" της κάθε επιλογής...για παράδειγμα μια ιδιαίτερα "χρωματισμένη" προενίσχυση που ταιριάζει "γάντι" με rock τύμπανα, μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα καλή επιλογή στην ηχογράφηση μιας μικρής ορχήστρας δωματίου, όπως θα ήταν για παράδειγμα μια κάπως ,απρόσωπη και ουδέτερη ηχητικά, αλλά πεντακάθαρη και με άψογα τεχνικά χαρακτηριστικά αντίστοιχη εφαρμογή. Εννοείται πως μιλάμε πρωτίστως για θέμα γούστου (υποκειμενικότητα λοιπόν). 2. Εδώ τα πράγματα είναι πιο απλά...αν πρέπει να ηχογραφήσουμε δύο πηγές ταυτόχρονα ή μια στέρεο, τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα αν έχουμε μια dual mono/stereo προενίσχυση ή ένα matched pair. Στην περίπτωση της μιας πηγής που πρέπει ή θέλουμε να ηχογραφήσουμε σαν στέρεο ή ύπαρξη dual mono/stereo είναι πολύ σημαντική γιατί θα μας βοηθήσει να πετύχουμε πολύ πιο εύκολα το επιθυμητό αποτέλεσμα για τα δύο κανάλια. Απαραίτητο βοήθημα ή ύπαρξη διακόπτη αναστροφής της φάσης (οι διαφορές φάσης έιναι το συνηθλεστερο πρόβλημα σε στέρεο ή multi mic ηχογραφήσεις). 3.Οι περισσότερες σύγχρονες προενισχύσεις έχουν fixed input impedance που δουλέυει αρκετά καλά με το σύνολο των μοντέρνων μικροφώνων...παρ'όλα αυτά η δυνατότητα επιλογής διαφορετικών τιμών για την αντίσταση εισόδου (που προσφέρουν αρκετές high end σχεδιάσεις) αποτελεί μια "έξτρα" παλέτα ηχοχρωμάτων και βοηθάει στο perfect matching μικροφώνου - προενίσχυσης (ειδικά για δυναμικά και ribbon). Εννοείται πως είναι απαραίτητη η παρουσία 48V τροφοδοσίας (phantom power) για πυκνωτικά μικρόφονα, κάτι που μάλλον όμως βρίσκεται σε σχεδόν όλες τις προενισχύσεις...Τέλος η χρήση ribbon μικροφώνων προυποθέτει αρκετό gain, κάτι που πρέπει να ληφθεί υπ'όψην. 4.Εννοείται πως ο όρος "χρωματισμένο" στην μουσική είναι κάτι παραπάνω από υποκειμενικός...το ζήτημα όμως είναι τι είναι αυτό που καθορίζει την τελική ηχητική συμπεριφορά και ταυτότητα ενός προενισχυτή...Σύμφωνα με τον Rupert Neve (τον άνθρωπο που ευθύνεται για τις πιο επιδραστικές σχεδιάσεις προενισχυτών EVER!!!) το πιο επιδραστικό κομμάτι είναι οι transformer ballanced I/O's (δηλαδή το είδος και η ποιότητα τους) και ειδικά η έξοδος.....εννοείται πως ακόμη πιο επιδραστική είναι η ύπαρξη ή όχι μετασχηματιστών (transformer vs electronically ballanced I/O). Εξίσου σημαντικό βέβαια είναι και η ίδια η μεθοδολογία του προενισχυτικού κυκλώματος (tranzistors vs op-amps vs tubes). Στο θέμα "χρώμα" οι διαφοροποιήσεις ανάμεσα σε διαφορετική επιλογή υλικών στην ίδια σχεδίαση μπορούν να είναι τεράστιες.....γι'αυτό λοιπόν πρέπει πρώτα ο καθένας να συνηδητοποιήσει το "ηχόχρωμα" που του ταιριάζει και ψάχνει. Το ακόμη χειρότερο είναι πως όσο περισσότερο "ανεβαίνουμε" στην τιμή τόσο πιο "ιδιαίτερο" γίνεται το ηχόχρωμα και τόσο πιο συγκεκριμένος ο ρόλος του (όπως σε όλους τους τομείς του High End audio εξοπλισμού). Ανακεφαλαιώνωντας.... - Ενίσχυση αρκετή για να υπερκαλύπτει τις απαιτήσεις μας σε input gain, σε συνδυασμό με κάποιο pad. - τεχνικά χαρακτηριστικά (discrete build, Low self noise, s/n ratio) - phase reverse switch για multi mic εφαρμογές - Low cut & Hi cut filters - 48V τροφοδοσία - input impedance matching - Επιλογή του κατάλληλου σχεδιασμού-υλικών (opamps,tubes,ICs,transformers etc) και ηχητικής "ταυτότητας" ανάλογα με τις εκάστοτε απαιτήσεις άρα σε ότι αφορά την επιλογή........η αποψή μου? Αν μπορείς τα έχεις όλα!!!!....αν πάλι δεν μπορείς όλα (κάπως πιό ρεαλιστικό σενάριο!!) προσπαθείς να ακούσεις όσο το δυνατόν περισσότερες σχεδιάσεις και επιλέγεις αυτές που μπορείς να αντέξεις.......αν πάλι πρέπει να επιλέξεις μόνο μια προενίσχυση (μάλλον η πραγματικότητα...), νομίζω πως η καλύτερη επιλογή είναι η πιό ευέλικτη κατασκευαστικά και λειτουργικά και μάλλον "ουδέτερη" ηχητικά ( κάτι που βέβαια εξαρτάται από το σεταπ και τις ιδιαίτερες ανάγκες του καθενός....) Θέλω να καταλήξω πως δεν υπάρχει "ONE PREAMP TO RULE THEM ALL" (τουλάχιστον ηχητικά, γιατί ως κύρος, επιδραστικότητα, και διαχρονικότητα μάλλον υπάρχει....) ps. Μην με παρεξηγείτε για το τρελό μπλα μπλα ;D ;D ;D ;D.....δεν είχα δουλειά το μεσημέρι και είπα να γράψω κάτι ....ή αλλιώς....Δουλειά δεν είχε ο διάολος ;D ;D ;D

στο ερώτημα που θέτεις σε ότι με αφορά δίνω μεγαλύτερη σημασία στην βασικότερη αντικειμενική δυσκολία (για μένα :() ...τον διαθέσιμο χώρο...γι'αυτό και διάβασα με ιδιαίτερη προσοχή αυτά που γράφεις για την σημασία του συνολικού όγκου , καθώς και το μίνιμουμ των 7 μέτρων...αντιστρέφω λοιπόν το ερώτημα και λέω .....αν ο διαθέσιμος χώρος είναι το μίνιμουμ (και μάλλον λίγο λιγότερο :( :() που θα απαιτούσε μια σωστή LEDE εφαρμογή τι θα επέλεγες?...εγώ νομίζω πως θα επέλεγα το non enviroment στην λογική της φωτό που "πόσταρες" σε σχέση με το δεύτερο ερώτημα.......pcm70!!!! ;D ;D ;D

man περιγράφουμε ακριβώς το ίδιο πράγμα.....το σχέδιο που παρέθεσες και η περιγραφή ΕΙΝΑΙ οι non enviroment σχεδιασεις στις οποίες αναφέρομαι ;)...ίσως απλά να αλλάζουν τα ονόματα ;D δυστυχώς δεν έχω σκάνερ για να ανεβάσω κάποια σχέδια από το βιβλίο του Ph. Newell "Recording Studio Design" , οπού υπάρχει εκτενέστατη αναφορά στις συγκεκριμένες σχεδιάσεις....θα προσπαθήσω να βρω κάποιο τρόπο να τα "ανεβάσω" σύντομα Σε ότι αφορά τους broadband διαχυτές, την χρησιμότητα τους για συχνότητες κάτω από τα 500 Hz και την κρισιμότητα των στάσιμων, καταλαβαίνω τι εννοείς αλλά όπως λέει και ο PJ στο άλλο τόπικ

Κατ'αρχάς νομίζω πως είναι πολύ καλή ιδέα η δημιουργία αυτού του ξεχωριστού θέματος ;) Νομίζω πως θα ήταν ακόμη καλύτερο αν κάποιος μοντ άλλαζε τον τίτλο σε κάτι πιο "κατανοητό" πχ. "σχεδιαστικές προσεγγίσεις για το control room". Επίσης σε ευχαριστώ που βρήκες τον χρόνο να ασχοληθείςμε κάτι που τουλάχιστον εμένα με απασχολεί ιδιαίτερα...και μετά τις φιλοφρονήσεις πάμε στο ψητό ;D Πρώτα απ'όλα νομίζω πως οι 2 προσεγγίσεις δεν είναι τόσο διαφορετικές... Μια non enviroment σχεδίαση είναι ουσιαστικά μια αντεστραμένη LEDE...δηλαδή DELE ;D με broadband απορόφηση στο ταβάνι τις 2 πλευρικές και την πίσω επιφάνεια και ανακλαστικές την εμπρός επιφάνεια και το (σκληρό) πάτωμα. Ουσιαστικά η λογική είναι ο χώρος να μην συμετέχει "ουσιαστικά" στην διαμόρφωση της θέσης ακρόασης και όχι να μην υπάρχουν ανακλάσεις που όντως θα δημιουργούσε ένα κουραστικό και μάλλον απαράδεκτο περιβάλλον εργασίας...αντίθετα οι εμπνευστές της θεωρούν πως οι ανακλάσεις που παράγωντε από το εμπρός μέρος του δωματίου, το σκληρό πάτωμα ΚΑΙ τον εξοπλισμό αρκούν για να δώσουν τον απαραίτητο χρόνο αντήχησης και συνεπώς την απαραίτητη "ζωντάνια" στον χώρο, και επίσης είναι αρκετά εύκολο (οι ανακλάσεις) αυτές να έχουν την σωστή κατευθηντικότητα (να μην προσπίπτουν δηλαδή απευθείας στην θέση ελέγχου ακρόασης - reflection free zone), με την κατάληλη γεωμετρία του χώρου, επιλογή υλικών και τοποθέτηση εξοπλισμού, ώστε να μην επιδρούν αρνητικά στην ακουστική αντίληψη στην θέση ελέγχου και ακρόασης. Τα 2 βασικά επιχειρήματα τους απέναντι στις κλασσικές LEDE σχεδιάσεις είναι 1ον ότι οι ανεξέλεγκτες ανακλάσεις από το εμπρός μέρος του δωματίου (γιατί εκτός από μια κονσόλα όπως είπες, τα περισσότερα κοντρόλ έχουν και ένα πολύ μεγάλο παράθυρο στο εμπρός μέρος το οποίο μπορεί να μην δέχεται την ακουστική ενέργεια των main monitors που μάλλον θα βρίσκονται εντιχοισμένα, δέχεται όμως την ενέργεια που φεύγει από το πίσω μέρος των nearfield monitors που συνήθως βρίσκονται ατυχέστατα τοποθετημένα πάνω στην κονσόλα) ακυρώνουν την αξία του Haas effect , καθώς φτάνουν στην θέση ακρόασης πιθανότατα σε χρόνους μικρότερους των 20 ms. Και αυτό δεν μου φαίνεται ιδιαίτερα μικρό μειονέκτημα 2ον Η μεγαλη δυσκολία κατασκευής broadband διαχυτών και ανακλαστήρων (χώρος και κόστος) Και όντως υπάρχουν LEDE σχεδιάσεις (που πιθανότατα το κόστος και ο χώρος δεν είναι πρόβλημα) με διαχυτικές κατασκευές από σκυρόδεμα κρυμένες απο το πίσω μέρος του εσωτερικού κελύφους με διατομή 4,5μ , αποτελεσματικές δηλαδή ως τα 80 περίπου Χερτζ. Επίσης η non enviroment προσέγγιση δεν στοχεύει στην δημιουργία ενός χώρου με γενικά ουδέτερη συμπεριφορά στο σύνολο του αλλά (όπως και η LEDE) έχει στοχευμένη προσσέγγιση, την δημιουργία ιδανικής ζώνης στην θέση ελέγχου - ακρόασης....και οι 2 δηλαδή προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα reflection free zone αλλά με διαφορετικές προσεγγίσεις. Υπό αυτό το πρίσμα μου φαίνεται (χωρίς όμως να έχω βρεθεί ο ίδιος σε πραγματικές non enviroment συνθήκες ;)) πιο ορθολογιστική η non enviroment προσέγγιση, με την λογική ότι είναι πιο εύκολο να εφαρμοστεί στην πράξη. Γιατί αντίθετα με αυτό που λες πέρι χώρου και κόστους υπάρχουν εφαρμοσμένα σχέδια (από γενικά αποδεκτούς σχεδιαστές) για broadband ηχοαποροφητικό εσωτερικό κέλυφος (down to 80 Hz) με πάχος διατομής 60 εκ. (ίσως βέβαια με εξαιρετικά περίπλοκο σχεδιασμό και κατασκευή) ....αλλά και σε πιο απλές καταστάσεις αν υπάρχει διαθέσιμος χώρος (αυτό είναι όντως μια αντικειμενική δυσκολία - αλλά ισχύει για όλες τις περιπτώσεις, σωστά ;)) η κατασκευή ενός broadband absorbent εσωτερικού κελύφους με διατομή πάχους 1 μέτρου δεν κοστίζει το ίδιο με μια πολύπλοκη (και εξίσου "χωροκατακτητική" ) διάταξη διαχυτών. Επίσης μου φαίνεται πιο ορθολογιστική προσσέγγιση το ότι real life παράγοντες όπως ο εξοπλισμός, τα έπιπλα, το σχήμα, η υφή (υλικά) και η θέση τους αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της σχεδίασης.Με λίγα λόγια θέλω να καταλήξω πως όπως το αντιλαμβάνομαι η λογική LEDE είναι μια κυρίως θεωρητική προσέγγιση, ιδιαίτερα πολύπλοκη (συνδυασμός ηχοαπορόφησης, διάχυσης, χρονικού κατακερματισμού, και ψυχοακουστικών παραγώντων) και άρα δύσκολο να εφαρμοστεί ΣΩΣΤΑ. Συμφωνώ και δέχομαι την άποψη σου (κάπως έτσι το φανταζόμουν το όλο θέμα δηλαδή αλλά η επιβεβαίωση από κάποιον πιο ειδικό είναι πάντα χρήσιμη ;)) αλλά διαφωνώ (μάλλον ???...ή καλύτερα προς το παρόν ;D) στο θέμα κόστους, πρακτικής εφαρμογής και χώρου... Ελπίζω να συνεχιστεί το θέμα με την συμμετοχή και άλλων που έχουν εμπειρία και γνώση στο θέμα (PJ)...γιατί βρίσκομαι προ αποφάσεων ;D ;D ;D Dreampanos θα χαρώ να μιλήσουμε και από κοντά κάποια στιγμή (και γιατί όχι και επαγγελματικά ;))

χαίρομαι για το edit που έκανες στο ποστ ;)....

dreampanos αυτό εννούσα με το πιο "ουσιαστική συμμετοχή" ;) ....Δεν έχω καμιά πρόθεση να αμφισβητήσω τις γνώσεις ή την ειδίκευση κανενός...και ειδικά σε ένα φόρουμ. Για την ακρίβεια δεν με ενδιαφέρει...αν μπορώ να "μάθω" κάτι , μαθαίνω και αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι το κάνω.....απλά ;) Δε νομίζω όμως οτι διαφωνούμε σε κάτι ???......για την ακρίβεια το ποστ μου δεν αναφερόταν καθόλου στο δικό σου.....δεν μπορώ να καταλάβω λοιπόν το ύφος....anyway Σε σχέση με τις LEDE σχεδιάσεις δεν διαφωνώ ότι είναι μάλλον η πιο διαδεδομένη εφαρμογή...έθεσα απλώς μια απορία (από προσωπικό ενδιαφέρον) σε σχέση με το αντίπαλο δέος, τις non-enviroment σχεδιάσεις (οι οποίες είναι μεταγενέστερες των LEDE)...Θα με ενδιέφερε πάρα πολύ να ακούσω την άποψη σου γι'αυτό το θέμα, την non enviroment προσέγγιση....απλά έχω την εντύπωση πως και εσύ και ο PJ δεν καταλάβατε γιατί ακριβώς μιλάω, και αναφέρεστε σε τελείως dead χώρους που όπως πολύ σωστά είπες ήταν οι αρχικές (και αποτυχημένες) προσεγγίσεις στην σχεδίαση ενός control room. Θα προσπαθήσω να ανεβάσω κάποια σχετικά λινκ (αν βρω...) για να γίνω πιο κατανοητός (ίσως δεν το εξηγώ σωστά, η αλήθεια είναι οτι είμαι απλός χομπίστας στο θέμα ;))....Πραγματικά όμως θα ήθελα να ακούσω πιο εξειδικευμένες απόψεις για το θέμα γιατί με ενδιαφέρει ιδιαίτερα Φιλικά ps. σε σχέση με τις ανακλάσεις του εξοπλισμού, επέτρεψε μου να διαφωνήσω...νομίζω πως στους υπολογισμούς σου θα πρέπει να συνυπολογίσεις τα rack, οθόνες, καθίσματα κλπ...αναφέρομαι βέβαια σε "κανονικό" κοντρόλ....στην πραγματικότητα συμφωνώ μαζί σου , στον χώρο που περιγράφει ο φίλος δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, όπως και δεν νομίζω σε τόσο μικρό χώρο να μπορούσε να εφαρμοστεί μια LEDE σχεδίαση(όπως και εσύ έγραψες στο πρώτο σου ποστ). Στην πραγματικότητα νομίζω πως έχουμε μπερδέψει 2 διαφορετικά θέματα....ίσως να φταίω εγώ για αυτό sorry :(

Από παλαιότερο θέμα

Φίλε Dreampanos αν κάνεις τον κόπο να διαβάσεις όλο το τόπικ νομίζω πως θα μπορέσεις να έχεις πιο ουσιαστική συμμετοχή και προσφορά ;) Holystone, AIFF Οι διαχυτές είναι κατασκευές των οποίων το ωφέλιμο συχνοτικό εύρος εξαρτάται άμεσα από το πάχος της διατομής τους, δηλαδή από το "βάθος" τους. Αυτό σημαίνει οτι broadband διαχυτές καταλαμβάνουν πολύ χώρο, κάτι που φυσικά είναι πρόβλημα όταν αυτός είναι περιορισμένος. Από την άλλη η αλόγιστη χρήση διαχυτών που "δουλεύουν" με υψηλοσυχνοτικό περιεχόμενο, αλλά αφήνουν ανεπηρέαστο το υπόλοιπο συχνοτικό φάσμα μπορεί (όπως και η αντίστοιχη χρήση ηχοαποροφητικών διατάξεων περιορισμένης συχνοτικής απόκρισης) να οδηγήσει τελικά σε χειρότερα αποτελέσματα.....το πρώτο πράγμα λοιπόν που πρέπει να κάνει κάποιος είναι να εντοπίσει τα προβλήματα του χώρου του πριν προσπαθήσει να τα αντιμετωπίσει.....Σόρρυ δεν έχω χρόνο αυτη τη στιγμή αλλά ελπίζω σύντομα να μπορέσω να αφιερώσω περισσότερη ώρα στο συγκεκριμένο θέμα. PJ man μάλλον δεν μιλάμε για τις ίδιες non-enviroment σχεδιάσεις...εγώ αναφέρομαι σε σχεδιασεις σχετικά σύγχρονες (μέσα - τέλη δεκαετίας 80) οι οποίες είχαν ως αφορμή, ακριβώς αυτην την αμφισβίτηση προς τις LEDE σχεδιάσεις....θεώρησαν δηλαδή πως τα LEDE rooms έχουν 2 βασικά μειονεκτήματα - τον τεράστιο χώρο που θα έπρεπε να καταλαμβάνουν οι διαχυτικές διατάξεις στο πίσω μέρος του χώρου για να είναι broadband, καθώς και το γεγονός ότι η κονσόλα και ο εξοπλισμός αποτελούν ανακλαστικές επιφάνειες οι οποίες αναιρούν την λογική της σχεδίασης ειδικά σε ότι αφορά την απαραίτητη χρονική καθυστέρηση των πρώτων ανακλάσεων που συμβάλει στο "ψυχοακουστικό" κομμάτι του LEDE (Haas effect) και στην δημιουργία ενός reflection free zone ...Αντιπρότειναν μια σχεδίαση στην οποία ο ίδιος ο χώρος θα συνέβαλλε ελάχιστα ή καθόλου στην ακουστική διαμόρφωση έχωντας όλες τις επιφάνειες ηχοαποροφητικές (σε ευρύ φάσμα) πλήν της μπροστά και του πατώματος, τα οποία σε συνδιασμό με τα αντικείμενα (κονσολα, εξοπλισμός) λειτουργούν ως ανακλαστικές επιφάνειες προσφέρωντας "ζωντάνια" και τον απαραίτητο χρόνο αντήχησης στον χώρο. anyway νομίζω πως ίσως είμαι λίγο οφτόπικ ειδικά αν σκεφτούμε οτι το θέμα είναι το project studio ::)

Νομίζω πως η ουσία είναι το πως θέλει κάποιος να ακούγεται το μπάσο.....Θα συμφωνήσω εν μέρει με τον Superfunk σε ότι αφορά την "καθαρότητα" και την συχνοτική πληρότητα (στην low end πλευρά του φάσματος)του direct σήματος, ειδικά αν ακολουθεί preamp με transformers και όχι electronically balanced, ειδικά στην έξοδο (bass guitars love transformers ;))....ίσως κάποιες στιγμές μάλιστα ο συνδυασμός ενός καλού οργάνου και μιας "ζουμερής" προενίσχυσης με transformers να είναι αρκετά...σε γενικές γραμμές όμως, νομίζω πως μόνο με την χρήση (ΚΑΙ) του συνδυασμού ενισχυτής - καμπίνα - μικροφωνο(-α) μπορούμε να "αποτυπώσουμε" την πλήρη ηχητική "εικόνα" ( :o) του εκάστοτε μουσικού - performance....μην ξεχνάμε ότι ουσιαστικά μιλάμε για μια βαρύτονη ηλεκτρική κιθάρα...και όπως στην κιθάρα το σύνολο του signal chain επιδρά στο τελικό αποτέλεσμα, το ίδιο ακριβώς ισχύει και στο ηλεκτρικό μπάσο. Έννοείται πως πάντα ο πιο σημαντικός "κρίκος" θα είναι ο ανθρώπινος παράγωντας, αλλά όταν και τα υπόλοιπα συστατικά είναι μέτρια (ανεξαρτήτως επιλογής μεταξύ direct - mic'd ή και συνδυασμού τους) αυτό σίγουρα θα επιβαρύνει το τελικό αποτέλεσμα....Προσωπικά θεωρώ ότι η χρήση ενισχυτή και και καμπίνας σε συνδυασμό με direct preamp in (ξερετε .....με transformers...ο καθένας με τα κολλήματα του ;D) δίνει μια πραγματικά "πλήρη" ηχητική παλέτα, ειδικά στο υψηλο - μεσαίο φάσμα του οργάνου. Πολύς κόσμος θεωρεί ότι ηχογραφώντας (και) την καμπίνα θα έχει πιο πλούσιο low end....Εγώ αντίθετα θεωρώ πως το μικρόφωνο(-α) και η καμπίνα θα "δώσουν" αυτό που δεν υπάρχει στο direct σήμα, δηλαδή την αίσθηση του χώρου και την "παρουσία" (χορδίλα, ενισχυτιλα, καθαρότητα, precense, air....υπάρχουν άπειρες ονομασίες ;D) στις ψηλότερες περιοχές..... Σε ότι αφορά την επιλογή μικροφώνων (και για το κοντραμπάσο), προενισχυτών, καμπίνας, ενισχυτή, μπασίστα :o κλπ........όπως πολύ όμορφα διατυπώθηκε σε άλλο τόπικ about taste pumkin pie

Στα Genelec αυτό που μετακινήται - περιστρέφεται είναι το κάλυμα του tweeter - wave guide, το οποίο όπως λέει και το όνομα του, και πολύ σωστά περιέγραψε ο haryy καθορίζει την διασπορά των ηχητικών κυμμάτων. Το ότι κάποιοι κατασκευαστές έχουν προβλέψει και κάποια λύση για την οριζόντια τοποθέτηση δεν την καθιστά και σωστή επιλογή....πολλές φορές είναι απλά αναγκαστική, πχ όταν υπάρχουν main monitors στον ίδιο νοητό άξονα σε σχέση με την θέση ακρόασης. Και κάτι ακόμα.....μπορεί η "αίσθηση", το γούστο, οι συνθήκες κλπ να είναι υποκειμενικοί παράγωντες, ο τρόπος λειτουργίας όμως ενός ηχείου καθορίζεται (δυστυχώς) από αντικειμενικούς φυσικούς νόμους , κανόνες και τεχνικά χαρακτηριστικά......και σε ότι αφορά τα nearfield ηχεία 2 δρόμων - 2 μεγαφώνων η πιο σωστή επιλογή είναι η τοποθέτηση και των 2 μεγαφώνων στον ίδιο κάθετο άξονα σε σχέση με τα αυτιά μας ( θέση ακρόασης )για τους λόγους που περιέγραψα παραπάνω (ίσως όχι και τόσο καλά ::))

.....καλά όταν λέω κουνιέται, εννοώ ελαφρά το κεφάλι ;D ;D ;D και όχι να τρέχει πάνω κάτω....εκτός αν δεθείς στο κάθισμα ;D ;D ;D ;D anyway, σε ότι αφορά την πιο "ανοιχτή" αίσθηση , θα συμφωνήσω εν μέρη , απλά (αποψη μου είναι) ότι δεν είναι και αντικειμενική αίσθηση.....

φίλε pkole μάλλον δεν κατάλαβες τι έγραψα - my mistake Σε ότι αφορά το θέμα απόσταση....λέω πως καθώς ο ακροατής (για την ακρίβεια το κεφάλι του ;D) μετακινήται μέσα στο ευρύτερο sweet spot αλλάζει ο λόγος - αναλογία της απόστασης του κάθε μεγαφώνου- δρόμου, του κάθε ηχείου από τον ακροατή...δεν αναφέρομαι στην διαφορά απόστασης των ηχείων ανάμεσα στις 2 θέσεις (οριζόντια - κάθετη) αλλά στην απόσταση των μεγαφώνων του κάθε ηχείου σε οριζόντια θέση από το θεωρητικό sweet spot (κεφάλι) η οποία μεταβάλεται διαρκώς καθώς μετακινείς το κεφάλι σου και μαζί με αυτήν αναγκαστικά μεταβάλεται και το συχνοτικό περιεχόμενο....αυτό το αποφεύγεις έχωντας και τα 2 μεγάφωνα του κάθε ηχείου στον ίδιο κάθετο άξονα σε σχέση με τον ακροατή...ελπίζω να έγινα πιο σαφής.

αν μιλάμε για ηχεία 2 δρόμων - 2 μεγαφώνων , όλοι οι κατασκευαστές προτείνουν την κάθετη τοποθέτηση τους...η λογική είναι απλή....όταν και τα 2 μεγάφωνα του κάθε ηχείου βρίσκονται στον ίδιο κάθετο άξονα έχουμε ένα πιο διευρυμένο και ισοροπημένο sweet spot , καθώς τα 2 μεγάφωνα κάθε ηχείου απέχουν πάντα το ίδιο από τον ακροατή καθώς αυτός μετακινείται μέσα σε αυτό το θεωρητικό sweet spot κάτι που δεν συμβαίνει όταν τα ηχεία είναι τοποθετημένα οριζόντια, Στην περίπτωση αυτή το συχνοτικό περιεχόμενο μεταβάλεται μαζί με τον λόγο της απόστασης των μεγαφώνων του κάθε ηχείου από την θέση ακρόασης...καθώς δηλαδή μετακινούμε το κεφάλι μας προς την μία ή την άλλη πλευρά , ακούμε περισσότερο τον ένα (woofer) ή τον άλλο (tweeter) δρόμο...οι διαφορές είναι βέβαια αναιπαίσθητες αλλά ικανές να δώσουν μια λανθασμενη ηχητική "εικόνα".... Καταλαβαίνετε βέβαια πόσο σημαντικό είναι το ύψος τοποθέτησης των ηχείων όταν τα τοποθετούμε κάθετα ;).....

PJ όταν μιλάς για ακτινική συμπεριφορά αναφέρεσαι σε συχνότητες έως 400Hz σωστά? Πστεύεις ότι αυτό γινεται για κάποιο συγκεκριμένο λόγο ή απλά δεν είναι εφικτό κατασκευαστικά?Όταν αναφέρεσαι σε σχεδίαση lede μιλάς μόνο για το εσωτερικό κέλυφος ή για την συνολική κατασκευή? Δεν θεωρείς πως θα ήταν καλύτερο σε μια τέτοια σχεδίαση τόσο η ηχοαποροφητική πλευρά του δωματίου όσο και η διαχυτική-ανακλαστική να είχαν broadband χαρακτηριστικά? (έχω δει κάποια C/R με τεράστιες διαχυτικές διατάξεις με ωφέλιμο εύρος έως και 80Hz και αντίστοιχες ηχοαποροφητικές κατασκευές στο εμπρός μέρος - με τεράστιο βέβαια κόστος σε χώρο και χρήμα ::))Τι πιστεύεις για τις non-enviroment σχεδιάσεις? σόρρυ για τις πολλές ερωτήσεις αλλά από ότι κατάλαβα έχεις ασχοληθεί πολύ με το θέμα, και νομίζω πως θα βοηθούσε πολύ η άποψη σου (τουλάχιστον εμένα) ;)

merci beaucoup Superfunk ;) Σε ότι αφορά την χρήση του reverb σαν insert ή μέσω auxiliary send ο pkole και ο Superfunk τα λένε πολύ σωστά, η χρήση μέσω aux είναι πιο λογική προσέγγιση....ιδίως αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το reverb σαν προσομείωση χώρου και όχι σαν dedicated "ειδικό" fx....αν για παράδειγμα έχεις ηχογραφήσει 4 ακουστικά όργανα στα οποία θέλεις να δώσεις τον κατάλληλο "χώρο", χρησιμοποιώντας ένα κοινό reverb και για τα 4 (ανοίγωντας το ώς fx channel ) και επιλέγωντας το wet ποσοστό για το καθένα μέσω aux send θα πετύχεις ένα πολύ πιο ισοροπημένο και "φυσικό" αποτέλεσμα (καθώς τα διαφορετικά όργανα θα αληλοεπιδρούν στον αλγόριθμό του reverb όπως δηλαδή θα συνέβαινε και στην πραγματικότητα) σε σχέση με το να χρησιμοποιήσεις για το καθένα ξεχωριστά dedicated insert fx....και βέβαια είναι και πιο απλό;D

Νομίζω πως και ο Superfunk και ο OurDarkness είναι λίγο απόλυτοι....είναι λίγο σχετική η σύγκριση, ειδικά αν δεν υπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τα οποία θέλουμε να συγκρίνουμε....Σε ότι αφορά το budget που αναφέρεις (500 ευρώ) θα πρέπει να συμφωνήσω με τον Superfunk.....δε νομίζω δηλαδή πως υπάρχει κάποια hardware εφαρμογή που να μπορεί να συγκριθεί με (τα περισσότερα...όπως λέει και ο OurDarkness κυκλοφορεί πολύ σαβούρα) plugins της ίδιας κατηγορίας τιμής. Σε μια γενικότερη θεώρηση όμως του θέματος "reverb: hardware vs software" θα μπορούσα να πω τα εξής... - Σε ότι αφορά το θέμα της "τεχνολογίας προσομείωσης χώρων" το software θα βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά σε σχέση με το hardware κυρίως λόγω διαφορετικής λογικής σε ότι αφορά το research & development και τις δυνατότητες αναβάθμισης...έτσι αυτη τη στιγμή μπορούμε να έχουμε πολύ προσιτές software εφαρμογές "προσομείωσης ακουστικού περιβάλλοντος" βασισμένες στην τεχνολογία του convolution reverb με εξαιρετικά αποτελέσματα, τουλάχιστον ισάξια (ίσως και ανώτερα) από (ΠΟΛΥ) πιο ακριβές αντίστοιχες hardware υλοποιήσεις (πχ Lexicon 960). - Σε ότι αφορά τους πιο "μουσικούς" αλγόριθμους reverb , προσωπικά βρίσκω τις dedicated high end hardware μονάδες σαφέστατα πιο χρηστικές.....υποκειμενικό βέβαια, άλλα έχω την εντύπωση ότι οι αλγόριθμοι ενός Lexicon 480, pcm 70 κλπ είναι σχεδιασμένοι και απόλυτα προσαρμοσμένοι σε ένα recording & mixing περιβάλλον σε αντίθεση με τα περισσότερα software plugins....επαναλαμβάνω υποκειμενικό ;) - Σε ότι αφορά την ηχητική ποιότητα η σύγκριση είναι μάλλον αδύνατη αφού στην μία περίπτωση (software) συμμετέχει καταλυτικά και το υπόλοιπο set up (AD/DA converters, CPU etc). Αυτό από μόνο του νομίζω είναι ένα (θεωρητικό) μείον εις βάρος των plugins.... - Σε ότι αφορά την ευκολία χρήσης και διασύνδεσης , νομίζω πως η σύγκριση είναι συντριπτικά υπέρ των software plugins καθώς δεν τίθεται θέμα "καλωδιώσεων" με ότι αυτό συνεπάγεται, έχουν πολύ πιο φιλικό user interface και φυσικά προσφέρουν εύκολα δυνατότητες συχνά ανύπαρκτες στα harware reverbs/fx πχ automation των παραμέτρων τους κλπ. - Σε ότι αφορά την προσομείωση αναλογικών fx όπως analog reverb & delay, analog modulation, tape saturation, tape echo, spring reverb κλπ νομίζω πως η σύγκριση απλά δεν υφίσταται...την απόλυτα αυτή υποκειμενική άποψη την στηριζω στην δυνατότητα που, ευτυχώς, έχω να μπορώ να διαλέξω ανάμεσα στα 2.....και σχεδόν πάντα καταλήγω στο real thing ;D...αν θέλετε και μια πιο λογική αιτιολόγιση, θα έλεγα ότι στο shaping του ήχου σε μία αναλογική εφαρμογή επιδρούν πολλοί παράγωντες, πέραν του ίδιου του FX μηχανισμού όπως τα διάφορα gain stages , ο τρόπος σχεδίασης του κυκλώματος, τα συστατικά, η κατάσταση στην οποία βρίσκεται, η λογική στις εισόδους και εξόδους (electronically ballanced transformer ballanced ή απλά unballanced!!!) κλπ κλπ..... κάτι, που προς το παρόν τουλάχιστον, δεν μπορεί να προσομειώσει το software. - Σε ότι αφορά την σχέση ποιότητας/τιμής νομίζω ότι τα software plugins υπερισχύουν άνετα και σε γενικές γραμμές έχουν πιο τίμια τιμολογιακή πολιτική..... Γενικά, φίλε Theonik, αν και προσωπικά είμαι, όπως και ο OurDarkness, φανατικός υπέρμαχος του High end hardware....στην περίπτωση σου (ή πιο σωστά στο budget σου) όπως λέει και ο Superfunk τα software plugins είναι μονόδρομος ;)

...να συμπληρώσω κάτι σχετικά με το 57άρι....αν και όντως υπάρχει σε ένα τεράστιο αριθμό κλασικών ροκ (και όχι μόνο) ηχογραφήσεων ηλεκτρικής κιθάρας, σχεδόν ποτέ δεν είναι μόνο του......σχεδόν πάντα είναι μέρος μιας multi mic προσέγγισης σε συνδυασμό με κάποιο "θρύλο από τον χώρο του μεγάλου διαφράγματος" ;D όπως τα C414, U47 FET, U87 κλπ κλπ, τώρα πως χρησιμοποιούσε ο κάθε παραγωγός αυτη τη προσέγγιση, με τι αναλογία, και τι ακούμε εμείς τελικά είναι άλλη ιστορία, ενώ μην ξεχνάτε οτι πολλές ηχογραφήσεις που έγιναν στη συνέχεια "κλασσικές" πολλές φορές είναι αποτέλεσμα "ιδιαίτερων" και "περίεργων" (ή και τυχαίων ;D) προσεγγίσεων του θέματος mic placement......η "one mic only" προσέγγιση για την ηλεκτρική κιθάρα δεν είχε ποτέ ιδιαίτερη απήχηση στον pro audio (με εξαιρέσεις βέβαια ;)) με ίσως μόνη εξαίρεση τον πιο "σκληρό", παντεροειδή ??? χώρο - ήχο που ο dry, ξερός distortion ήχος είναι πολλές φορές το ζητούμενο....για να είμαι ειλικρινής αμφιβάλω αν σε κάποιες "κλασικές" μέταλ ηχογραφήσεις χρησιμοποιήθηκε έστω και ένα μικρόφωνο στην κιθάρα;D ;D

.....να προσθέσω και την δική μου άποψη... (ξέρετε τι λέει ο Dirty Hary για τις απόψεις ;D ;D ;D ;D ;D) Σε σχέση με το δεύτερο ερώτημα, συμφωνώ και με τους δύο προλαλήσαντες, αλλά αν θεωρήσουμε ως θέση ακρόασης αυτην που έχει σημειώσει ο Holystone στο σχέδιο του και πολύ όμορφα επεξηγεί....για την ακρίβεια το ιδανικό είναι να "δώσουμε" μια τέτοια κλίση στο εμπρός μέρος της οροφής ακόμη και αν δεν υπάρχει... Σε ότι αφορά το πρώτο ερώτημα η απάντηση είναι λίγο σχετική ή καλύτερα μπορούν να υπάρξουν αρκετές "σωστές" απαντήσεις....Σε γενικές γραμμές, ανάμεσα στα 2 θα επέλεγα το 1Α, αλλά όχι με την λογική LEDE που αναφέρει ο Holystone....από την στιγμή που η επιφάνεια εργασίας μας είναι τόσο κοντά στον μπροστινό τοίχο μια τέτοια προσέγγιση δεν έχει και πολύ νόημα , ενώ και μια διαχυτική, ανακλαστική πίσω επιφάνεια από μόνη της δεν θα βοηθούσε ιδιαίτερα λόγω πολύ μικρής απόστασης (θα βοηθούσε δηλαδή γιατί οι ανακλάσεις του πίσω τοίχου δεν θα έφθαναν απευθείας στην θέση ακρόασης, αλλά θα βοηθούσε ακόμη περισσότερο αν , με ένα συνδυασμό ηχοαπορόφησης - διάχυσης, χανοταν ένα μεγάλο μέρος της προσκρουόμενης ηχητικής ενέργειας πριν επιστρέψει στον χώρο) ...αντίθετα θα επέλεγα οπωσδήποτε να "εντοιχοίσω" τα monitor speakers (flush - sofit mounted) ώστε να αποφύγω τις πρώιμες ανακλάσεις της ηχητικής ενέργειας που ελευθερώνεται από το πίσω μέρος τους, και ταυτόχρονα θα τοποθετούσα προσεκτικά ηχοαποροφητικές και ανακλαστικές - διαχυτικές διατάξεις σε όλες επιφάνειες δίνωντας παράλληλα το κατάληλο σχήμα και κλίσεις ώστε να δημιουργήσουμε αυτό που ονομάζεται environmental room . Αν πάλι επιλέγαμε την περίπτωση 1Β, θα μπορούσαμε όντως να ακολουθήσουμε μια προσέγγιση LEDE αρκεί να τοποθετήσουμε την επιφάνεια εργασίας μας στα 2/3 του συνολικού μήκους και όχι τελείως μπροστά....αν πάλι πρέπει αναγκαστικά να τοποθετήσουμε την επιφάνεια εργασίας όπως ακριβώς είναι στο σχέδιο 1Β τότε ίσως θα ήταν καλύτερα να εντοιχοίσουμε τα monitor speakers ή να φροντίσουμε (ιδίως αν υπάρχει παράθυρο μπροστά μας) να τα τοποθετήσουμε έτσι ώστε το πίσω μέρος τους δεν "βλέπει" απευθείας κάποια σκληρή-ανακλαστική επιφάνεια (όπως το γυαλί ) και να αντιστρέψουμε την λογική LEDE κάνωντας τελείως αποροφητικό (κάτι που πρυποθέτει πολύ χώρο) το πίσω μέρος και "παίζωντας" με ένα συνδυασμό ελαφριάς απορόφησης και διάχυσης μέσω κλίσεων στο εμπρός...με αυτον τον τρόπο θα αποφύγουμε τις ανακλάσεις από το πίσω μέρος που λόγω μεγάλης απόστασης θα μπορούσαν να δημιουργήσουν "χρονικά" προβλήματα όπως comb filtering, phase shifting κλπ....και για να γίνω πιο σαφής, τέτοιου είδους προβλήματα δεν είναι ανάγκη να είναι άμεσα αντιληπτά για να είναι επιζήμια...το ότι επηρεάζουν και διαστρεβλώνουν την αντιληψη μας για την ηχητική πηγή αρκεί. Σε γενικές γραμμές πιστεύω πως η προσέγγιση LEDE (Live End - Dead End) είναι αρκετά παρωχημένη και σίγουρα μη εφικτή και πραγματοποιήσημη σε ένα project - home studio....σκεφτείτε απλά οτι για να φτιάξουμε ηχοαποροφητικές διατάξεις με πολύ ευρύ φάσμα (που να δικαιολογούν το χαρακτηρισμό Dead) θα χρειαστούμε 1 με 1μιση μέτρο σε πάχος :o :o :o

φίλε Holystone πολύ ενδιαφέροντα αυτά που παραθέτεις....και πιστεψε με συμφωνούμε απόλυτα. Το Group2b που αναφέρεται στο κείμενο υποθέτω, από τα συμφραζώμενα, πως περιγράφει τον αμίαντο και τα υποπροιόντα του τα οποία όντως έχουν αποδειχθεί υπεύθυνα για καρκινογενέσεις και έχουν αποσυρθεί (στην Ελλάδα όχι ακριβώς >:() εδώ και 25 χρόνια...Έχω διαβάσει και εγώ γι'αυτά τα πειράματα σε τρωκτικά με ορυκτοβάμβακες και γι'αυό ακριβώς έγραψα το εξής Σκέψου επίσης το ο εξής.... ο καρκίνος και οι νεοπλασίες είναι πολυπαραγοντικές ασθένειες, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους δηλαδή οφείλονται σε ένα συνδιασμό καταστάσεων και παραγόντων...δεν είναι εύκολο δηλαδή να κατηγοριοποιηθεί ένα υλικό ως "καρκινογόνο" ......σκέψου πόσα πράγματα που χρησιμοποιούμε κάθε μέρα έιναι δυνητικοί παράγωντες κινδύνου....δυστυχώς δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε κάποια από αυτά να αποδειχτούν και επίσημα ένοχα για καρκινογενέσεις, όπως ακριβώς έγινε με τον αμίαντο...και γι'αυτό έγραψα πως χρειάστηκε να πεθάνουν πρώτα χιλιάδες άνθρωποι. Δε νομίζω λοιπόν πως υπάρχει κάποια συνομωσία που αποκρύπτει την αλήθεια, τουλάχιστον όχι για τα συγκεκριμένα υλικά.....αντίθετα πιστεύω πως όντως δεν θα μάθουμε, παρά μόνο ίσως όταν θα είναι πολύ αργά, τις συνέπειες της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που μας βομβαρδίζει (κινητά, καλώδια υψηλής τάσης, κεραίες κλπ), της μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα, των γενετικά τροποποιημένων τροφών, των πυρινικών αποβλήτων, της κοσμικης ακτινοβολίας, των πυρηνικών δοκιμών, των ατυχημάτων τύπου Τσέρνομπιλ κ.ο.κ. Επ'ουδενί δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν για την επικυνδηνότητα ή όχι του πετροβάμβακα και του υαλοβάμβακα απλά παραθέτω αυτά που πιστεύω.....