Sottos

Πολύ σωστός ο Jaypass, απλά να προσθέσω ότι τελευταία συμφέρει (οικονομικά και χρονικά) να ανταλλάξεις ας πούμε την κιθάρα που θέλεις να αποχωριστείς με κάποιο ίσης αξίας μοντέλο που αναζητάς. Είναι θέμα τύχης να πετύχεις το μοντέλο και να ενδιαφέρονται και οι 2 πλευρές για ανταλλαγή αλλά δεν είναι κι απίθανο. Μάλιστα, πολλές φορές γίνεται πολύ καλό deal μεταξύ των 2 πλευρών γιατί η διαφορά χρηματικής αξίας των προϊόντων(ειδικά αν είναι μικρή) μπαίνει σε 2η μοίρα μπροστά στη χρήση τους! Επίσης, ανταλλαγές μη ομοειδών πραγμάτων συμβαίνουν συχνά(π.χ. ενισχυτή με κιθάρα, πεταλιέρα με κιθάρα). Γι αυτό πάντα προτείνω για ανταλλαγή διάφορα gear stuff που μπορεί να έχω και να "κάθονται", καθώς κάτι που εγώ δε χρησιμοποιώ, άλλος το αναζητά και τ' αντίστροφο φυσικά. Για πωλήσεις εξοπλισμού μέσου ή μεγάλου κόστους, δεν είναι η κατάλληλη εποχή. Η τιμή που συνήθως "φεύγει" τέτοιο gear είναι 40-60% κάτω απ του φθηνότερου online πωλητή. Από την άλλη, συμφέρει να αγοράσεις καλό όργανο τώρα, να ανακουφίσεις οικονομικά τον πωλητή και παράλληλα να μην "τινάξεις" το λογαριασμό σου. Πολλοί βέβαια, έχουν την αίσθηση ότι μπορούν να πουλήσουν το used εξοπλισμό τους (έως πολύ)ακριβότερα κι από brand new, αλλά δεν τα καταφέρνουν... Φυσικά δεν εννοώ συλλεκτικά όργανα...

Κάνε μια ερώτηση στο παρακάτω κατάστημα κι αν δεν έχουν, ρώτησε τους μήπως γνωρίζουν ποιος φέρνει jensen Αθήνα http://www.kentro-megafonou.gr/wordpress/ Μπορεί βέβαια να σ εξυπηρετήσουν κι απ την Πάτρα με μεταφορές Ελ.τα/Αντικαταβολή κλπ.

Για το 10" του roland, έχω βάλει σε 3 ενισχυτές το παρακάτω celestion των 100W και σκίζει! Το έβαλα σε λαμπάτους (VHT sp6, GA-15) και σε τρανζιστοράτο VOX VT20. Σε όλες τις περιπτώσεις ήταν πολύ καλύτερο και δυνατότερο(είναι κι 96dB...) από τα στοκ 10" μεγάφωνα. Έχει Μπόλικο μπάσο χωρίς να παραμορφώνει και καλές πρίμες χωρίς να τζιτζικίζει. http://www.thomann.de/gr/celestion_bl10_100_8_ohm.htm O Peavey bandit έχει ένα 12" με πολλές μεσαίες αλλά όχι ιδιαίτερες χαμηλές και σίγουρα είναι λίγο μουντό. Τον έχω κι εγώ σε ένα στούντιο και παρατηρώ ακριβώς αυτά που περιγράφεις για το eq του. Δεν του έχω αλλάξει μεγάφωνο αλλά τον είχα συνδέσει σε καμπίνες με 12" και ήταν πάντα καλύτερο τ αποτέλεσμα: -σε μια epi valve jr με eminence lady lack όπου είχε καλά μπάσα και μεσαία αλλά όχι πολλά πρίμα, -σε μια randall με celestion seventy 80 όπου ήταν μια χαρά το eq αλλά με λιγότερες μεσαίες -και σε μια 2Χ12" line6 με vintage 30 όπου είχε πολλά πρίμα(έφυγε η μουντάδα). Θέλει αρκετή αναζήτηση για το 12" καθώς υπάρχουν άπειρες λυσεις πλέον. Δες συγκριτικά τα specs τους και επιλέγεις.

Mια χαρά τα λες! Κι εγώ έχω πάρει πολλές κιθάρες και amps(τα αλλάζω λίγο σαν τα μπλουζάκια λόγω G.A.S...) αλλά πάντα με βάση τα specs και το ένστικτό μου. Τις περισσότερες φορές δεν τα δοκίμασα αλλά στο τέλος βγήκαν όπως τα περίμενα. Κι αν δε βγουν , τι έγινε? Προσωπικά προτιμώ μερικές τροποποιήσεις/αναβαθμίσεις σε ό,τι κι αν πάρω ώστε να το φέρω στα μέτρα μου. Γίνονται εύκολες mods σε ενισχυτές και κιθάρες που κάνουν μεγάλη διαφορά, απλά δεν το πολυ-ψάχνουμε συνήθως... Ας πούμε, πολλοί αγοράζουν μια μέσου ή χαμηλού κόστους κιθάρα, τσιγκουνεύονται τα 20επιπλέον ευρώ για ένα καλό σετάπ στα μέτρα τους με φρέσκες χορδούλες και κατηγορούν το όργανο!

Ναι, πράγματι λίγο δύσκολο εκτός εάν πετύχεις περίπτωση που κάποιος "καίγεται" για το συγκεκριμένο amp και θέλει να το δοκιμάσει από κοντά κλπ. Γενικά πάντως, τα μτχ προϊόντα παραγωγής, μόλις βγουν απ το μαγαζί χάνουν ένα ~20% της χρηματικής αξίας τους, άρα ~250Ε για ένα μτχ ενισχυτή που είχε ~300Ε κι είναι σε καλή κατάσταση, είναι νορμάλ. Αν ο ενισχυτής έχει προβλήματα, χτυπήματα, ηλικία, παλιές λάμπες κλπ, η τιμή πέφτει ανάλογα. Για αγορά καινούργιου, συμφέρει πάντα να επιστρέψεις το προϊόν εάν δε σου κάνει ή έχει θεματάκια καθώς δεν χάνεις τα χρήματά σου και τ αλλάζεις με άλλο ή πίστωση για gear stuff. Ο thomann παρέχει επιστροφή ας πούμε κι αναλαμβάνει τα μεταφορικά αν είναι ελαττωματικό το προϊόν.

Συνήθως έχουν 2 εξόδους οι κεφαλές για να συνδέσεις π.χ. 2 Χ 8Ω καμπίνες ή 2 Χ 16Ω καμπίνες παράλληλα. Αν δεν έχει έξοδο διπλή, τότε μπορεί με λίγο diy και κολλητήρι να φτιάξεις καλώδιο που θα συνδέει παράλληλα ή εν σειρά 2 καμπίνες με τον ενισχυτή σου. Πρέπει όμως οι 2 καμπίνες να έχουν ίδια αντίσταση διότι διαφορετικά θα έχεις mismatch με τον ενισχυτή σου. Αν π.χ. έχεις 4 και 8Ω cabs, εν σειρά δίνουν 12Ω και παράλληλα 2,66Ω... Σίγουρα συμφέρει να συνδέσεις εν σειρά σ αυτή την περίπτωση και να τις βάλεις στην 8Ω έξοδο του ενισχυτή(λίγο παραπάνω αντίσταση φορτίου είναι Οκ, χαμηλότερη ΔΕΝ είναι Οκ...) Για την κιθάρα, συνήθως βάζουν ένα Υ-cable για να μοιράσουν το σήμα σε 2 ενισχυτές ή χρησιμοποιούν τα in/out κάθε ενισχυτή. Καλύτερο είναι να έχεις κάποιο buffered/active διαμοιραστή για να μην έχεις απώλειες στο σήμα της κιθάρας(π.χ. κάποιο booster και μετά το y-cable).

Το χρώμα είναι μια χαρά φούξια φλούο! Ό,τι πρέπει για 80'ς Ιδού και η δική μου 80-ίλα:

Πολύ σωστή και ουσιαστική τοποθέτηση! Πράγματι, η 2η καμπίνα τι νόημα έχει αν παίζεις σε χαμηλή ένταση? Από την άλλη, τι να πει κι ο μπασίστας ο καημένος που έχει 500W amp και πάλι δεν ακούγεται!...

λίγη αντίσταση προσθέτει το καλώδιο(α) και το true bypass. Ti να σου κάνουν όμως 13,9Ω όταν ας πούμε οι περισσότεροι ενισχυτές έχουν στην είσοδο μια αντίσταση 10ΚΩ κι ένα πυκνωτή 10-100nF εν σειρά με το σήμα, που κόβει αρκετό απ το σήμα. Ας πούμε 10ΚΩ+13,9Ω=10,0139ΚΩ, άρα αμελητέα διαφορά. Μεγαλύτερο ρόλο παίζει αν το πετάλι/πεταλιέρα έχει buffered εισόδους/εξόδους ή όχι. Τα true bypass δεν έχουν buffer όταν είναι off. Άρα δεν ενισχύουν αλλά ούτε "βοηθούν" το σήμα της κιθάρας. Τα υπόλοιπα πετάλια(non-tbp) συνήθως είναι buffered και άρα έχουν πάντα ενεργό ένα τρανζίστορ-μετατροπέα υψηλής αντίστασης σε χαμηλή. Αυτό δε δίνει gain(το gain=1) αλλά βοηθά στην αναμετάδοση του σήματος σε επόμενα μηχανήματα(amps/pedals) χωρίς να χαθούν συχνότητες ή output στο δρόμο. Αν για παράδειγμα, ένα πετάλι έχει αντίσταση εισόδου 25κΩ όπως το ernie ball jr 25k volume pedal, το σήμα της κιθάρας θα χαθεί... Πάνε οι πρίμες, πάει το output, πάνε όλα. Αν όμως συνδέσεις ένα non-tbp πετάλι μεταξύ κιθάρας και 25k vol pedal θα δεις ότι το σήμα θα ζωντανέψει!

Εντάξει βρε παιδιά, δεν υπάρχει λόγος ο ένας να ακυρώνει τον άλλο, απόψεις λέμε και κάποια ιστορικά στοιχεία(αυτά είναι αντικειμενικά μόνο). Π.χ. όταν αναφέρθηκα στην οικονομική πλευρά της μουσικής των 80-90ς δεν ήταν κάποια άποψή μου αλλά ό,τι έχω διαβάσει σε ξένο τύπο εδώ και χρόνια. Ως προς τις ενδυματολογικές επιλογές των 80ς, νομίζω τα έχετε μπλέξει πολύ: ποιος είπε ότι σήμερα γουστάρει να βλέπει λακ στα μαλιά, φράτζες, καλτσόν σκισμένα και λεοπαρδαλέ πουκάμισα? Άλλο αυτό το κιτς στυλάκι που προκαλούσε την τότε συντηρητική αντίληψη (και ακόμη προκαλεί απ ό,τι φαίνεται) και ΆΛΛΟ πράγμα η μουσική που έγραφαν οι κιτς ντυμένοι καλλιτέχνες. Δε με νοιάζει τι φορούσε ο Jimi Jamison ή ο Steve Perry όταν τραγουδούσε αλλά το πως τραγουδούσε! Ως προς την άποψη για τα ελληνικά σκυλάδικα και παραλληλισμός με τα glam bands, να πω απλά ότι οι δικοί μας σκυλάδες έχουν "πεθάνει" οικονομικά αλλά και σε αποδοχή απ το κοινό (αντικειμενικά, μη μου πείτε ότι τα μπουζούκια ανθίζουν!) αλλά τα glam bands του 80 που συνεχίζουν γεμίζουν ακόμη αρένες στον Κόσμο (US, UK, Japan). Αυτό διότι συνεχίζουν να έχουν αποδοχή τα hit τους και συνεχίζουν να γράφουν κομμάτια, να εξελίσσονται, να ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ! Οι σκυλάδες αντιγράφουν λαλακιούλες από Τουρκία και Άραβες εδώ και χρόνια, πιάνουν πάτο σε πωλήσεις album και ο μόνος που (αντι)γράφει εδώ είναι δυστυχώς ο Φοίβος... Από τεχνική δε, άσ' τα να πάνε, ποιος δεν είναι τραγουδιάρης πλέον?

Oi PRS SE φτιάχνονται στην Κορέα και οι μαγνήτες που φορούν είναι οι οικονομικοί G&B pikcups(έτσι γράφουν πίσω). Αξίζουν, αλλά όπως είδες και στο λινκ, μπορείς να δώσεις 450Ε και όχι 600Ε που σου είπαν... Οι Godin είναι ακόμη καλύτερο vlaue for money διότι είναι made in Canada!, με πολύ καλή Καναδέζικη ξυλεία(το βασικότερο), καλούς διπλούς μαγνήτες και άριστο φινίρισμα. Από playability, είναι μεταξύ strat και ibanez, κατάλληλη για γρήγορο παίξιμο και όχι τόσο "vintage". http://www.nakas.gr/ecomnakas/nakas2006/default.asp?static=421&product=132873 http://magazine.dv247.com/2010/02/28/godin-redline-hb-review/

Βασικά την έχω δοκιμάσει μια φορά οπότε δεν μπορώ να πω πολλά, αλλά σίγουρα ήταν ωραίο το μπράτσο της, σε νορμάλ πάχος, πιο 60ς style, με καλά ταστάκια (αν και το action δεν ήταν πολύ χαμηλό). Πολύ κοντά σε gibson αίσθηση αλλά οι μαγνήτες δεν ήταν σαν gibson...(κλασσικά). Σίγουρα προτιμώ τη gibson faded V που είναι πολύ σοβαρό όργανο κι έχει άριστη αίσθηση αλλά κοστίζει >600ευρώ (σε used ίσως τη βρεις 400-450 βέβαια!). Επειδή πρόσφατα πήρα μια gibson melody maker lp που ήταν και πιο οικονομική από την epi(!), θα έλεγα να ρίξεις μια ματιά και σ αυτές τις νέες gibson mm V. Έχουν πιο παχύ 50ς μπράτσο ίδιας κλίμακας με των epi, άριστα τάστα, καλό action/intonation, Seymour duncan hot διπλό μαγνήτη, all maple(σώμα και neck) κι είναι US made. Δεν ξέρω τι μουσική παίζεις αλλά ίσως ο ένας bridge pickup να σε βολέψει: http://www.musicstore.de/en_EN/EUR/Gibson-Flying-V-Melody-Maker-SW-Satin-White/art-GIT0021605-000 http://www2.gibson.com/products/electric-guitars/flying-v/gibson-usa/melody-maker-flying-v.aspx

Η σειρά 401 της esp/ltd είναι πάρα πολύ καλή. Έχω την ex401 explorer κι έχω παίξει με τις ec401 les paul και viper401 ταυράκι. Από playability και ήχο σκίζουν και δεν έχουν προβλήματα. Ένα σετάπ χρειάζονται αρχικά(το παρέχει το κατάστημα συνήθως), απλά πρέπει να γίνει το σετάπ σύμφωνα με τις δικές σου προτιμήσεις σε action κλπ. Έχω επίσης και την ibanez rg350m αλλά την έχω πειράξει αρκετά. Το τρέμολο που είχε το άλλαξα με original floyd(μεταχειρισμένα όλα φυσικά για να μείνει χαμηλό το κόστος), έκοψα νέο pickguard για να μπει ένας διπλός μόνο και 1 volume κι έβαλα το SD screaming demon επάνω. Τώρα πετάει η κιθάρα. Πριν, έπαιζε οκ αλλά δεν έλεγε και πολλά καθώς το τρέμολο ήταν λίγο εφιάλτης σε χρήση & σετάπ κι οι στοκ μαγνήτες δεν ήταν τόσο "γκαζάτοι". Δηλαδή σε στοκ μορφή σίγουρα θα επέλεγα την viper 401 που έχει και κατά 95% ίδιο ήχο με την esp viper λόγω ΕΜG (η esp κάνει τα 3πλάσια...).

Mια χαρά εμπορικοί ήταν, no doubt. Αυτό υποστήριξα κι εγώ. Το βασικό είναι η ποιότητα. Σήμερα, σχεδόν κανείς δεν είναι εμπορικός όπως "παλιά". Αυτό είναι κακό αλλά και καλό συνάμα: Είναι κακό διότι πρέπει ο καλλιτέχνης να βρει ένα budget για να γράψει και να περιοδεύσει. Είναι όμως και πολύ καλό, διότι γνωρίζοντας πως λεφτά δεν παίζουν, γράφει ό,τι καλύτερο μπορεί και δεν περιορίζεται για εμπορικούς σκοπούς, κάνει την τέχνη του όπως πραγματικά θέλει.

Συμφωνώ! Στη δεκαετία του '90 έγινε το εξής: οι USA εταιρίες κατάλαβαν ότι ένα album μπορεί να πουλήσει έχοντας εμπειρία από τη χρυσή οικονομικά δισκογραφική δεκαετία του '80. Πόσο μπορούσε όμως να πουλήσει max? 10.000.000 κόπιες? Και πόσο μπορούσε να αυξηθεί το κέρδος τους όταν αυτοί οι δίσκοι κόστιζαν πολλά $ για να παραχθούν και να προωθηθούν? Εκεί λοιπόν σκέφτηκαν ότι το μοντέλο της μουσικής βιομηχανίας πρέπει να αλλάξει προς όφελος του κέρδους προς άλλη κατεύθυνση: μείωση του κόστους παραγωγής δίσκων και προώθησή τους κυρίως μέσω ενός καναλιού: του MTV! Ούτε τεράστια show, ούτε τεράστιες παραγωγές, όλα φθηνά και χαμηλής ποιότητας αλλά με τη λιανική τιμή ανά δίσκο σταθερή έως αύξουσα! Κέρδος λοιπόν! Το κόστος της παραγωγής δίσκων και μουσικής μειώθηκε πάρα πολύ με τον εξής απλό τρόπο: διώχνουμε τους γνωστούς μουσικούς-φίρμες με τα ακριβά πνευματικά τους δικαιώματα και φέρνουμε ένα μάτσο άγνωστα παιδιά που έπαιζαν (ή δεν έπαιζαν!) ό,τι να 'ναι στο garage τους και δε θέλουν και χρήματα(άντε κάτι ψιλά). Κάτι σαν το "Πίου" της διαφήμισης! Έτσι έχεις χαμηλής ποιότητας χιτάκια να παίζουν στην tv και το ράδιο όλη μέρα, ο κόσμος έχει πλέον οπωσδήποτε ένα hi fi στο σπίτι και τ αυτοκίνητο για ν ακούει, άρα ψωνίζει αλμπουμάκια και το χρήμα ρέει στα ταμεία με χαμηλό ρίσκο καθώς θα παράξει νέα φτηνά χιτάκια την επόμενη... Κάπου απέτυχε βέβαια το 90s μοντέλο και σήμερα παράγονται ξανά από μικρές εταιρίες, 100άδες (χωρίς υπερβολή) AOR, glam, sleaze, hard rock άλμπουμ από παλιούς και νέους καλλιτέχνες. Απλά δεν τα βλέπουμε στο Mtv... Για ενημέρωση: http://www.frontiers.it/home/ http://www.aorheaven.com/ http://hardrockhaven.net/online/ Kι υπάρχει εδώ και 1-2 χρόνια νέο UK περιοδικό AOR (από το classic rock)! http://www.classicrockmagazine.com/news/classic-rock-launches-aor-magazine/

Καλά τα 5W ενισχυτάκια, είχα κι εγώ πολλά, epi jr, ibanez valbee, blackheart bh5, fame tube 5, champ600, ένα χειροποίητο high gain κι ένα σωρό και τα έδωσα όλα. Τελικά μόνο ένας all tube randall RH50t modified με κάλυψε. Τα high gain μηχανήματα (όπως τα αντίγραφα bugera) έχουν τα δυο 12" μεγάφωνα που κάνουν όλη τη διαφορά, έχουν τον όγκο τους στις χαμηλές για metal, έχουν το γκάζι που πρέπει, είναι all tube και όχι υβριδικά μηχανήματα και είναι το standard πρότυπο high gain/heavy ήχου που ακούμε και σε live κλπ. Αλλιώς ακούγεται ο 5W τελικός κακά τα ψέματα. Και για τα πολλά watt, γι αυτό υπάρχει και το master volume. Με μία, άντε το πολύ 2 λυχνίες 12ΑΧ7 ΔΕΝ βγάζεις metal gain... Αλλιώς ο blues jr θα έπαιζε doom metal χωρίς πετάλι!!! Βάζουν πολλά preamp τσιπάκια/τελεστικούς στους blackstar ht-1/ht-5. Δε λέω, βγάζουν γκάζι και καλό tone για το μέγεθός τους αλλά παρότι θα πληρώσεις αρκετά $, μην περιμένεις να ακούσεις τα ίδια με ένα 2Χ12" tube combo ας πούμε, ακόμη και σε χαμηλές εντάσεις: http://www.thegearpage.net/board/archive/index.php/t-896629.html

Β-stock χαρακτηρίζει ο thomann ότι είναι από επιστροφή ή σε τελευταία κομμάτια του στοκ και κάνει εκκαθάριση.

Έχει πολύ stuff το glam/hair και sleaze metal και κυκλοφορούν ακόμη πολλές και καλές δουλειές από μπάντες του είδους: whitesnake, survivor, crazy lixx, the poodles, wig wam, cyanide4(Έλληνες) και άλλους. Η μουσική δε νομίζω πως ήταν μέτρια καθώς είχε full στοιχεία δεξιοτεχνίας για όλα τα μέλη: χαρακτηριστικό πομπώδες μπάσο, shredding και συνάμα μελωδικές κιθάρες, ογκώδη drums, τεράστιο φωνητικό εύρος κι εκφραστικότητα του τραγουδιστή. Κατά τ'άλλα η βασική διαφορά heavy metal και glam ήταν η μελωδικότητα. Το heavy metal της αντίστοιχης εποχής είχε έμφαση στο βαρύ groove με ογκώδη ήχο και distortion, λίγη έως πολλή βραχνάδα στη φωνή και πιο dark θεματολογία, γενικά minore πράγματα. Το glam είχε πολύ περισσότερες και πιο majore μελωδίες, μεγάλα ρεφρέν με σκοπό το radio hit και singalong του κοινού, θέματα love έως ballads αλλά και πιο "επαναστατικά" στο ίδιο πάντα ύφος. Η μελωδίες της κιθάρας σε συνδυασμό με τα απίστευτα solos και την "ποζεριά" on stage ήταν must για τους κιθαρίστες τότε. Παράδειγμα καλό είναι ο Vai το 1990 με τους Whitesnake live που είχε ροζ κιθάρα σε σχήμα καρδιάς(!) κι έκανε τρελές ποζεριές (τώρα μας το παίζει comme il faut κι ωριμότατος...). http://blog.sharemyguitar.com/wp-content/uploads/2011/03/SMG_Vai_Heart_Guitar.jpg

Αυτό με τα PMPO είναι μεγάλο τρικ... Πόσα ενισχυτάκια και ηχειάκια για pc μας λένε ότι είναι 300W... Δηλαδή αν τα βάλω δίπλα στο 50W λαμπάτο μου θα με ξεκουφάνουν!?!... Αυτό δείχνει ότι τα Watt είναι και μια μονάδα υπερεκτιμημένη για τα ηχητικά συστήματα. Η πραγματική μονάδα που ενδιαφέρει το ανθρώπινο αυτί μας είναι τα deciBel (dB). Το πόσα dB πιάνει ένα σύστημα ενισχυτή-καμπίνας/ηχείου εξαρτάται μονάχα μερικώς από την ισχύ του ενισχυτή. Για παράδειγμα, το παρακάτω "stack" 2Watt, σίγουρα πιάνει αρκετά dB για σπίτι:

Πολύ σωστός! Μέχρι 1-5% ΤΗD που μετρούν οι εταιρίες είναι clean break up και όχι τετραγωνικός παλμός (σήμα που έχει τεράστιο thd) όπως του overdrive. Απλώς κάποιες εταιρίες(πιστεύω και η bugera) αναφέρουν σαν τιμή wattage το peak power, δηλαδή τη μέγιστη δυνατή ισχύ που μπορεί να βγάλει ο ενισχυτής με αρκετή παραμόρφωση και για συγκεκριμένο εύρος συχνοτήτων. Δυστυχώς στη bugera δε μας αναφέρουν τη συχνότητα μέτρησης (π.χ. 1ΚΗΖ συνήθως), ούτε την παραμόρφωση (π.χ. 10% thd). Αναφέρει όμως στο manual ρητά το "peak power" και όχι rms power: http://www.bugera-amps.com/PDF/Downloads/6260_P0408_M_EN.pdf Επαναλαμβάνω βέβαια ότι αυτό το νούμερο των 120W ΔΕΝ είναι ψέμα, απλά μετρούν τις τέσσερις 6L6 σε class AB στο όριό τους με σωστό biasing πάντα. Μπορεί κανείς φυσικά να πει με σχετική ασφάλεια ότι και ο 100W peavey που έχει, βγάζει peak 120W, που επίσης δε θα είναι ψέμα.

Σιγά σιγά θα κάνεις και μόνος biasing στο λαμπάτο σου και θα είσαι jet! Πρέπει να μελετήσεις το manual και θα δεις όλες τις δυνατότητες(δες το λινκ παρακάτω). Λυχνίες τελικές έχει 6L6? Μπορείς να δείξεις το παρακάτω σε κάποιο φίλο ηλεκτρονικό που έχει κάποιο ψηφιακό πολύμετρο και να κάνετε το bias. Yπάρχει ένα pot/τριμεράκι μέσα στο σασί του ενισχυτή και μια υποδοχή rca όπου συνδέεις το πολύμετρο για να μετρήσεις dc τάση (έως 100V!) http://behringer-en.custhelp.com/ci/fattach/get/44477/1276123851/redirect/1/session/L2F2LzEvdGltZS8xMzQwODE4NTU4L3NpZC9IKkJ3NUtfaw==/filename/BUGERA_ValveBiasInstruction_2008-09-10_Rev.1.pdf H φωτό είναι χαρακτηριστική και δείχνει που είναι το bias rca βύσμα: http://allguitarrepair.com/wp-content/uploads/2011/02/Bugera-333XL-b.jpg Για λυχνίες, υπάρχουν διάφορες λύσεις αλλά προσωπικά χρησιμοποιώ JJ, Sovtek. Ειδικά οι JJ 12AX7 είναι ωραίες για rock stuff (προσωπική γνώμη πάντα).

Πράγματι, δε διαφωνώ. Απλά η διαφορά είναι πως οι καλές Κινέζικες περνούν από ενδελεχή έλεγχο πριν φτάσουν στο ράφι. Ενώ οι bugera δικαιολογούν μεγαλύτερα ποσοστά failure...

Μάλλον 100W είναι οι τελικοί τους. 120w peak μάλλον...

Κοίτα, οι bugera μια χαρά είναι πλέον, οι λάμπες τους όμως παραμένουν proudly made in China! Άρα ένα σετάκι JJ preamp tubes (7Ε κάνει μια jj στο banzai) είναι καλό να υπάρχει για αλλαγή. Είπαμε, αφού κάποιος παίρνει EVH/peavey/marshall κλπ αντίγραφό στο 1/3 της τιμής,ε ας δώσει 30-40 ευρώ για λυχνίες...

Το κλασσικό είναι: preamp λυχνία (κάποια 12ΑΧ7 που τα παιξε) ή το fx loop jack. Δοκίμασε αρχικά να βάλεις καλώδιο κιθάρας από το send στο return του fx loop. Ο βόμβος πάντως δείχνει συνήθως θέμα κακού bias. Άρα ένας μάστορας πάντα χρειάζεται να τσεκάρει τι γίνεται στον ενισχυτή(bias, λυχνίες κλπ). Αν τo fx loop δεν κανει διαφορά, τσέκαρε τις λυχνίες ως εξής: Πρέπει να είναι μία λυχνία που κάνει το θέμα. Ένα εύκολο τεστάκι για να βρεις ποια λυχνία έχει θέμα με το νήμα της είναι το εξής: α) ξεβιδώνεις τη γρίλια στην πλάτη του ενισχυτή για να έχεις πρόσβαση στις λάμπες, β)ανάβεις ενισχυτή κανονικά χωρίς κιθάρα επάνω και δίνει λίγη ένταση, σαν να έπαιζες κανονικά κιθάρα. γ) στην πλάτη του ενισχυτή, παίρνεις ένα μολυβάκι και κάνεις ένα ελαφρύ χτυπηματάκι tap tap σε κάθε λυχνία ξεχωριστά και ακούς απ το μεγάφωνο κάποιο ήχο. Αν ο θόρυβος που βγαίνει απ το μεγάφωνο όταν κτυπάς ελαφρά τη λυχνία είναι πολύ έντονος, μάλλον έχει χαλαρώσει το νήμα της λυχνίας και θέλει αλλαγή.