koyote

Γειά σου και συγχαρητήρια για το πολύ καλό σου γούστο! Πάντα υπάρχει κάπου και μια strat, το θεμα μας όμως ειναι Superstrat!

Να προσθέσω κι εγω τις δικές μου κούκλες που νομίζω πως ταιριάζουν κι ομορφαίνουν το θέμα. Ibanez Jem7 BSB, Ibanez Jem7 FP, Ibanez JCustom 8670, Carvin DC127 Koa, Fender USA Floyd-Scalloped ESP Skulls & Snakes, Washburn USA N4, Kramer American Holoflash Sustainer Ibanez JPM 90th Petrucci

Την δικιά μου την είχα αγοράσει πριν απο ένα χρόνο (άριστη, στο κουτί της με manual και cd) προς 150 euro. Σήμερα πιστευω πως κι αυτά πολλά είναι... ;)

Επειδή παλαιότερα είχα ψαχτεί με τις Edwards δεν θέλω να σας απογοητεύσω αλλά δεν κατασκευάζονται στο ίδιο εργοστάσιο με τις καλές Γιαπωνέζικες ESP αλλά σε θυγατρικό εργοστάσιο της ESP στην Κίνα. Στην συνέχεια αποστέλλονται στην Ιαπωνία για setup (είναι δηλ. κάτι σαν τις ακριβές Epiphone που στέλνονται στο εργοστάσιο της Gibson για setup). Αυτό φυσικά δεν τις κάνει χειρότερες κιθάρες απλά κατά την γνώμη μου λιγάκι απομυθοποιεί το τρομερό Value for money τους σε σχέση με τις ESP. Μπορείτε να το τσεκάρετε στα παρακάτω links. ;) http://www.tokaiforum.com/viewtopic.php?t=13235 http://www.mylespaul.com/forums/other-les-pauls/42463-edwards-made-china.html

Εμένα πάντως μου είναι ακόμη πιο συμπαθείς τώρα. Παρεμπιπτόντως, η όλη φάση μου θυμίζει το “The Story of Anvil”. Όποιος δεν το χει δει ας το ψάξει γιατι αξίζει... ;)

Καλησπέρα, Έχω έναν ενισχυτή Kustom Defender 50 από τον οποίο είμαι πολύ ευχαριστημένος. Δυστυχώς εδώ και μια εβδομάδα μου παρουσίασε το εξής πρόβλημα. Η ένταση του έπεσε σε απογοητευτικά επίπεδα. Συγκεκριμένα ακόμα και στο maximum master και volume η ένταση του είναι χαμηλότερη ενός Harley Benton GA5 ενώ δεν παραμορφώνει καθόλου. Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως φταίνε οι προενισχίτριες λυχνίες. Τις άλλαξα λοιπόν όμως δεν είδα καμία διαφορά. Άλλαξα και τις τελικές για να είμαι σίγουρος η ένταση όμως παρέμεινε στα ίδια χαμηλά επίπεδα. Ακόμα παρατήρησα (δεν ξέρω αν έχει ιδιαίτερη σημασία) πως από τους δύο μετασχηματιστές που έχει ο ενισχυτής, ο δεξιός δεν ζεσταίνεται καθόλου. Καταλαβαίνω πως τηλε-διάγνωση είναι αδύνατον να γίνει όμως οποιαδήποτε γνώμη είναι ευπρόσδεκτη όπως επίσης κι αν κάποιος μπορεί να μου προτείνει κάποιον αξιόπιστο τεχνικό έστω και με pm αφού εγγύηση δεν παίζει πιά. Ευχαριστώ

Αναρρώνω! Εγώ πάντως πολύ κακό δεν σε βρήκα! ;)

Ευχαριστώ, στην έκθεση είχα άριστα. Στη μουσική πάλι, κάτω απο την βάση! Σε περίοδο ΔΝΤ καλό είναι να αποφεύγουμε τέτοιες αναφορές. Τυπικά, να ξεκαθαρίσω ότι το κείμενο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα εμπλουτισμένα με δόσεις υπερβολής. Ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια. :)

Φίλε μουσικέ - κιθαρίστα, Γράφω αυτό το κείμενο για να σε προβληματίσω! Ξεκίνησα την χομπίστικη μουσική μου καριέρα σχετικά μεγάλος. Το είχα άχτι από μικρός που ήθελα να μάθω κιθάρα και οι δικοί μου με πήγαιναν με το ζόρι για πιάνο. Αγόρασα λοιπόν κι εγω μια ταπεινή κορεάτικη κιθαρούλα κι έναν μικρο ενισχυτάκο (ότι δηλαδή μου πούλησαν για καλό στο πρώτο μαγαζί που μπήκα) και ξεκίνησα με τα βασικά. Η αρχή ήταν πολύ δύσκολη και με πολλή μελέτη και κόπο έμαθα να πιάνω τις βασικές συγχορδίες και να παίζω κάποια απλά κομματάκια. Οι πρώτες πεντατονικές θέσεις δεν άργησαν να έρθουν και με τις έμπειρες συμβουλές φίλων και γνωστών το παίξιμο μου βελτιωνόταν συνεχώς. Κοιμόμουν και ξυπνούσα με την αγαπημένη μου κιθάρα στο μυαλό. Μετρούσα τα λεπτά μακριά της και περίμενα με αγωνία να ξαναπιάσω αυτό το μπαρέ που τόσο με δυσκόλευε! Παράλληλα μια και το νέο μου χόμπι απαιτούσε συνεχή ενασχόληση για εξέλιξη ξεκίνησα να μελετάω στο internet για αυτό. Στην αρχή πρέπει να ομολογήσω πως δεν καταλάβαινα και πολλά πράγματα, σιγά, σιγά όμως άρχισε να γίνεται ξεκάθαρο. Ο λόγος που δεν μπορούσα να παίξω όπως τα ινδάλματα μου δεν ήταν άλλος από τον φτωχό εξοπλισμό μου. Αυτός ο μετριότατος εξοπλισμός μου ήταν ο βασικός λόγος που σκότωνε τον ήχο μου, που αντί για γλυκές κιθαριστικές μελωδίες ακουγόταν κάτι σαν παράφωνα τζιτζίκια. Άρχισα λοιπόν να διαβάζω ιστοσελίδες και ιστοσελίδες, threads, sites ξένα και Ελληνικά και να μαθαίνω… και πόσα πράγματα είχα να μάθω ο φτωχός. Έμαθα για τα εξωτικά ξύλα – το Honduras Mahogany, το Brazilian Rosewood, το Birdseye Maple, τα παλαιωμένα ξύλα, ακόμα και για τα κουρδισμένα ξύλα. Έμαθα για τον ιδιαίτερο και καταπληκτικό ήχο που θα πάρω εάν βάλω boutique μαγνήτες στην κιθάρα μου, πόσο άθλια ακούγονται οι stock μαγνήτες, πόσο χάλια είναι οι μαγνήτες της τάδε μάρκας και γιατί αν βάλω τους μαγνήτες που φοράει ο Βάι το κιθαρόνι μου θα κελαηδάει… Έμαθα για απίστευτα εφέ, πεταλιέρες, πεταλάκια, μοντελινγκ για κιθάρες καυσόξυλα κιθάρες με modjo, κιθάρες Αμερικάνικες, Γιαπωνέζικες, κιθάρες signature, κιθάρες vintage, κιθάρες custom, κιθάρες μαϊμούδες, μεταλοκιθάρες, κιθάρες διαστημικές… Έμαθα για ενισχυτές με λάμπες, με τρανζίστορ, με προσομοιώσεις, με λίγα βατ, με πολλά βατ, κεφάλια, κόμπο, καμπίνες με headroom, handwired, class A, λυχνίες NOS… Έμαθα για όλα αυτά που χρειάζομαι για να αποκτήσω κι εγώ τον τέλειο ήχο – αυτόν που ο κάθε σωστός κιθαρίστας ονειρεύεται. Και το έκανα… ναι το ομολογώ το έκανα. Τα απόκτησα όλα (λέμε τώρα) ώστε να τα δοκιμάσω με τα δικά μου χέρια και να τα ακούσω με τα δικά μου αυτιά για να βρω αυτό το τόσο ιδιαίτερο (μακάρι να ξερα και τι ήταν) που τόσο καιρό έψαχνα. Τις μέρες μου τις πέρναγα κολλημένος στο monitor του υπολογιστή μου, στους πλειστηριασμούς του ebay στα online καταστήματα και στις αγγελίες μουσικών οργάνων ενώ παράλληλα ενημερωνόμουν για ότι καινούργιο έβγαινε στην αγορά ώστε να το αποκτήσω. Τα δέματα από το ταχυδρομείο ερχόντουσαν το ένα μετά το άλλο ενώ η αγωνία χτύπαγε κόκκινα κάθε φορά που κάτι καθυστερούσε στο τελωνείο. Δέματα από Ευρώπη, από Αμερική, από Ιαπωνία. Είχα γίνει κολλητός με τον ταχυδρόμο και γνώριζα με τα μικρά τους ονόματα όλους τους υπάλληλους του ταχυδρομείου. Όσο ο τραπεζικός μου λογαριασμός μειωνόταν, όσο οι κάρτες μου φόρτωναν τόσο το σπίτι μου άρχισε να μοιάζει με αποθήκη μουσικού εξοπλισμού. Το παράλογο είναι πως όσο ο εξοπλισμός μου γινόταν πλουσιότερος τόσο λιγότερο ασχολιόμουν μαζί του και περιπλανιόμουν στο Internet για νέες αγορές. Ακόμα και η γυναίκα μου έφτασε στο σημείο να με απειλήσει με διαζύγιο και μόνο στη θέα ενός ακόμα δέματος από τον Thomann (δυστυχώς έτυχε να ανοίξει αυτή την πόρτα στον ταλαίπωρο ταχυδρόμο που πάσχιζε να σπρώξει μια απόλυτος απαραίτητη καμπίνα 4x12 για την καινούργια κατοστάρα λαμπάτη κεφαλή μου)! Φρόντιζα βέβαια να εξαφανίζω τα ίχνη από τις καινούργιες κιθάρες κρύβοντας τες κάτω από τον καναπέ, το κρεβάτι, το ντιβάνι κι όπου αλλού έβρισκα. Αν πάλι κατά τύχη με τσάκωνε με κάποιο νέο όργανο, εγώ έκανα τον ανήξερο και ισχυριζόμουν πως το είχα από παλιά και πως απλά δεν το είχε προσέξει τόσο καιρό! Μήπως τελικά το είχα παρακάνει? Μήπως ήμουν άρρωστος? Κάπου είχα διαβάσει για μια ασθένεια που βαράει τον εγκέφαλο των μουσικών, κάτσε να δεις πως την λένε - κάτι με αέρια, α ναι «GAS» - αλλά αυτά είναι μπούρδες και αφορούν άλλους όχι εμένα. Παρά τα όποια εμπόδια, μετά από ένα-δυό χρόνια συνεχών αγορών είχα επιτέλους αποκτήσει super ζηλευτό εξοπλισμό. Κιθάρες signature, κιθάρες με εξωτικά ξύλα, ενισχυτές, καμπίνες, εφέ, μουσικό PC για ηχογραφήσεις κι ότι άλλο μπορεί να ζητήσει ο κάθε πωρωμένος κιθαρίστας. Είχα μάθει να τα σετάρω όλα στην εντέλεια, να τα συνδέω, να τα φτιάχνω, κάτι όμως με είχε προβληματίσει… Όποτε ερχόντουσαν φίλοι στο σπίτι για να τζαμάρουμε (και μετά την απαραίτητη επίδειξη του νέου εξοπλισμού) εγώ πάντα κατέληγα να κάνω τον drummer! Δεν λέω, από ευγένεια τα παιδιά με αφήναν κι εμένα κανα δεκάλεπτο να πιάσω την κιθάρα μετά όμως με έστελναν γραμμή στα drums και πάντα με την ίδια δικαιολογία - τι φοβερά που τα βαράς – μόνο εσύ το χεις – από ρυθμό πάντως σκίζεις… κτλ Έστω κι αργοπορημένα άρχισα να καταλαβαίνω δύο πράγματα: Α. Δυστυχώς είχα ξεφύγει από τον αρχικό μου στόχο που δεν ήταν άλλος από το να μάθω κιθάρα. Το αρχικό μου χόμπι από κιθαρίστας είχε μεταλλαχτεί σε Hi-fi ντελίστας! Β. Με τόσο εξοπλισμό που είχα μαζέψει ήταν τουλάχιστον ντροπή να μην μπορώ να παίξω έστω αξιοπρεπώς μέσα σε μια παρέα. Έτσι πήρα την μεγάλη απόφαση. Θα ξεκινήσω μαθήματα και μάλιστα κανονικά με δάσκαλο όχι αυτά από το youtube! Κάθε αρχή και δύσκολη και το πρώτο μάθημα κατέληξε πάλι σε ρεζιλίκι. Εγώ με ύφος έμπειρου ρόκερ τσοντοπαίκτη (μαμάω και δέρνω) βγάζω από την χλιδάτη θήκη το αστραφτερό signature κιθαρόνι μου me τους boutique μαγνήτες και τα εξωτικά ξύλα κι ετοιμάζομαι να κάνω μια επίδειξη υψηλής τεχνικής και ταχύτητας. Ο δάσκαλος πάλι ατάραχος πετάει ένα ισοπεδωτικό - Πιάσε μια Μι δίεση μινόρε κλίμακα να δούμε τι κάνεις. Μια τι? Από πού μετράμε? Αυτό τι είναι τώρα το δίεση η το ύφεση? Ξέρεις φιλαράκο εγώ δεν ενδιαφέρομαι για θεωρεία, να βελτιώσω το παίξιμο μου θέλω… Ευτυχώς που ο άνθρωπος είχε υπομονή και δεν με πέταξε με τις κλοτσιές έξω. Τα πιάσαμε όλα από την αρχή, την θεωρεία, τις νότες τα διαστήματα, το ρυθμό τις συγχορδίες, τις κλίμακες τον αυτοσχεδιασμό και τόσα άλλα… Μετά από δυο χρόνια μαθημάτων και ουσιαστικής βελτίωσης δεν θα τολμήσω να πω ότι έγινα καλός κιθαρίστας, δεν θα πω ότι έγινα ούτε καν μέτριος κιθαρίστας (αν και πλέον δεν παίζω εγώ τα drums!) Ακόμα δεν θα ισχυριστώ πως θεραπεύτηκα πλήρως από το GAS (η σκοτεινή πλευρά του με καλεί κατά καιρούς). Θα πω όμως πως τελικά λιγάκι ξεκαθάρισα τα πράγματα στο μυαλό μου. Ξεκαθάρισα ότι αυτό που έψαχνα εγώ - ένας απλός bedroom player - σε υποκατάστατα και άσκοπες αγορές τελικά το βρήκα μέσα μου. Σίγουρα δεν μετανιώνω για τις γνώσεις που αποκόμισα από όλες αυτές τις αγορές ούτε θα ισχυριστώ πως όλος αυτός ο εξοπλισμός που απέκτησα είναι άχρηστος - κάθε άλλο (ίσως λιγάκι υπερβολικός για bedroom player). Σχεδόν καμία αγορά μου δεν την μετάνιωσα αφού μου έδωσε χαρά έστω και για λίγες στιγμές. Πιστεύω πως πια έμαθα τι μου ταιριάζει περισσότερο στο χέρι όμως εξίσου σημαντικό είναι πως έμαθα ότι με ότι κι αν παίξω πάλι καλά είναι (ακόμα και τα χειρότερα συνηθίζονται μετά από λίγο αν σεταριστούν σωστά). Κατάλαβα πως το μόνο που πραγματικά χρειάζομαι πέρα από σοβαρή καθοδήγηση και μελέτη (το σημαντικότερο) είναι μια καλορυθμισμένη κιθάρα κι ένα ενισχυτή με καλό καθαρό ήχο. Κατάλαβα ότι ο πραγματικός σκοπός είναι το να μάθω σωστά, να φτιάξω γερές βάσεις για να μπορέσω να παίξω και σωστά. Όλα τα άλλα είναι απλά βοηθήματα. Κατάλαβα ότι μπορώ να παίξω και να δημιουργήσω με πολλούς τρόπους (είτε αυτό είναι unplugged, είτε από τα ηχειάκια του υπολογιστή μου είτε από ακουστικά) και να την καταβρώ αυτοσχεδιάζοντας πάνω σε αγαπημένα κομμάτια η απλά δημιουργώντας δικά μου ριφάκια. Κατάλαβα πως αντί να κοιτάω τον (πιθανός) άφταστο ήχο του κάθε επαγγελματία μουσικού και τον εξοπλισμό του είναι καλύτερο, λιγότερο αγχωτικό και σίγουρα πολύ περισσότερο ουσιαστικό να βρω τον δικό μου. Κι ο μόνος τρόπος για να τα καταφέρω είναι να συνεχίσω να μαθαίνω, να βελτιώνομαι και να παίζω.

Όχι φίλε μου, δεν έχεις ανεκτικούς γείτονες, απλά αν ανοίγεις τον 100αρι Marshall στη μέση μέσα στο διαμέρισμα μάλλον εσύ έχεις κουφαθεί και δεν τους ακούς να σου βαράνε! ;)

Απλά να προσθέσω ότι οι Edwards δεν είναι made in Japan. Παραθέτω από http://www.mylespaul.com/forums/other-les-pauls/43888-edwards-guitars-whole-story-more.html --The first runs of Edwards guitars were entirely made in Japan --Nowadays the initial phase of the manufacture of an Edwards guitar (woodworking through painting) is done in an ESP factory just inside the Chinese border in the Northeast province of Heilongjiang. -- I believe that the Edwards LP series is made from genuine mahogany (Swietenia macrophylla) grown in plantations in Indonesia. That’s why the guitars are so light and lively. The wood is neither Sapele (entandrophragma cylindricum) or African Mahogany (khaya anthotheca). --ESP employees from Japan oversee and QC the production line. --The finish and electronics, hardware and plastics, as well as the setup are done in Japan, now at the new ESP factory near Tokyo -- This is not new. It has been like this for a few years, though exactly how many I could not pin down. Ψάξε λιγάκι στο Internet και θα το διαπιστώσεις. Προσωπικά εγω θα πήγαινα για Gibson. ;)

Νομίζω πως η λύση στο πρόβλημα σου είναι αυτή: ;) http://cgi.ebay.de/Floyd-Rose-trem-arm-post-collar-screw_W0QQitemZ130316491069QQcmdZViewItemQQptZUK_Guitar_Accessories?hash=item1e5777d93d

Δοκίμασε να στείλεις ένα mail στην Gibson.

Καθάρισμα με καθαρό οινόπνευμα (εξατμίζεται αμέσως χωρίς να αφήνει υπολείμματα) και στο καπάκι πέρασμα με μερικές σταγόνες αμυγδαλέλαιο (το βρίσκεις σε οποιοδήποτε φαρμακείο) ;)

Μια ακόμα πιθανότητα είναι να φταίει το nut. Δοκίμασε να ασκήσεις πίεση στις χορδές πάνω από το nut (προς το headstock) για να δεις αν υπάρχει βελτίωση.