manosx

Μετα και απο αυτο, νομιζω οτι θα γραψω βιβλιο για την ιστορια της μουσικης. Το εργο θα ειναι τριτομο, με 2000 περιπου σελιδες, οπου θα επαναλαμβανεται συνεχως, αποκλειστικως και αδιαλειπτως η παρακατω δημωδης εκφραση που συνοψιζει περιγραφικα την εξελιξη του μουσικου γιγνεσθαι κατα περασμα των αιωνων και στην καταληξη του στη συγχρονη εποχη: "Εκεί που κρεμούσαν οι καπετάνιοι τ’ άρματα, κρεμάν οι γύφτοι τα νταούλια"

Η περίπτωσή σου αν κρίνω ( που δεν ειμαι καταλληλος για να κρινω) απο τη διαγνωση ακουγεται σοβαρη, γιατι αλλο οι φλεγμονες στους τενοντες και αλλο να εχει φυγει, εστω και μερικως, το οστο απο τη θεση του. Θα πρεπει να παρεις την παθηση σου πολυ στα σοβαρα, και να δεις εναν ειδικο αμεσα για να κανεις οτι χρειαζεται, το να το ξεκουραζεις απλα ισως να μην σου αρκει.

Το ιδανικό format ειναι αυτο που δεν επιβάλλει περιορισμούς και συμβιβασμούς στον ηχο, αυτο που διασφαλίζει την αντοχή του μεσου στο χρόνο, και αυτό που διευκολύνει το χρήστη του. Ας δούμε μερικά προβλήματα στις παραπάνω κατηγορίες που αφορούν το βινύλιο. Περιορισμοί στον ήχο: -Δεν μπορείς να έχεις ακραίο panning στα μπασα. -Δεν μπορείς να έχεις ακραία διαφορά φασης. -Δεν μπορείς να έχεις ταυτόχρονα έντονα peaks σε υψηλές και χαμηλές. -Δεν μπορείς να έχεις πολύ υψηλή μέση στάθμη. -Δεν μπορείς να έχεις μουσικά μέρη άνευ διακοπής πέραν μιας ορισμένης χρονικής διάρκειας Συμβιβασμοί στον ήχο (σε σχέση με μοντέρνα φορματ): -Η δυναμική περιοχή είναι αρκετά περιορισμένη -Ο στερεοφωνικός διαχωρισμός είναι δραματικά περιορισμένος. -Χρειάζεται διαφορετικό mastering συμβατό με τους περιορισμούς στον ήχο του συγκεκριμένου format, εμποδίζοντας έτσι ενδεχόμενες καλλιτεχνικές επιλογές που θα αφορούν μόνο ψηφιακά μεσα. -Δεν μπορείς να έχεις μη- απωλεστικο απευθείας αντίγραφο από το master αρχείο, λόγω της διαδικασιας παραγωγής του βινυλίου -Υπάρχει πιθανότητα καθεαυτού αλλοίωσης του ηχητικού περιεχομένου λόγω της μη- ιδανικής λειτουργίας του συστήματος ( flutter- rubble κλπ), η μείωση ή η πιθανή εξάλειψη της οποίας θα ανεβάσει δραματικά το κόστος απόκτησης του μέσου αναπαραγωγής. Αντοχή στο χρόνο: -Το μέσο υπόκειται σε φθορά, είτε λόγω χρόνου είτε απρόβλεπτων συνθηκών, ενώ τα μοντέρνα ψηφιακά format αποφεύγουν εύκολα κάτι τέτοιο μέσω του backup. - Η ίδια η αναπαραγωγή του μέσου φθείρει σταδιακά το φορέα του, συνεπώς -Προιόντος του χρόνου είναι όλο και δυσκολότερο να έχεις αναπαραγωγή του μέσου χωρίς εμφανή ηχητικά artifacts. Ευκολία χρήσης: - Η αλλαγή τίτλου απαιτεί αλλαγή μέσου, όχι απλό browsing - To skip track απαιτεί μια διαδικασία πιο σύνθετη από ένα πάτημα κουμπιού - Η μεταφορά μιας συλλογής τίτλων δεν έχει καμία σχέση με τη μεταφορά μιας ψηφιακής συλλογής. - Η αναπαραγωγή μεσω internet- cloud κλπ δεν υφίσταται. - Η δυνατότητα να έχουμε τη συλλογή μας ταυτόχρονα σε έναν άλλο χώρο ή χώρους δεν υφίσταται. Αυτά είναι τα αντικειμενικά στοιχεία. Για όλα τα παραπάνω δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο αντικειμενικό πλεονέκτημα του βινυλίου που να τα αντισταθμίζει, ούτε καν το artwork διότι όλοι σε μια οθόνη μπροστά είμαστε, και με τόση πληροφορία και multimedia μέσα που υπάρχουν για κάθε καλλιτέχνη, το να μιλάμε για εξώφυλλα και artwork είναι γραφικό. Αν λοιπόν σε όλα τα παραπάνω προσθέσει κανείς και το σεβαστότατο επιπλέον κόστος τόσο για τον αναπαραγωγέα όσο και και τη δημιουργία δισκοθήκης, πραγματικά δε θα ένοιωθα καλά με τον εαυτό μου αν προέτρεπα τον οποιοδήποτε να μπει σε αυτό το τριπάκι. Δηλαδή τι, θα νοσταλγώ την εποχή που τρέχαμε στα καταγώγια για να βρούμε δίσκους της προκοπής, και θα τη συγκρίνω με τον ψηφιακό παράδεισο του σήμερα; ΟΚ, τους εκτιμούσαμε περισσότερο τους δίσκους, αλλά και στην κατοχή εκτιμούσαν περισσότερο το κουκουτσάλευρο και την μπομπότα, τι να κάνουμε τώρα.

Ναι, και για αυτο δε θελω πολλα πολλα μαζι σου.

Γιατι, σκοπευεις παλι να μου ριξεις μπαν αν δε σου πω?

Λιγο ακομα να γραψεις και θα παρω τους δρομους με αμπεχονο και ταμπουρλο να τραγουδαω εμπρος της γης οι κολασμενοι

Φυσικα. Σημασια εχει να υπαρχει καποιο καθαρα μουσικο ενδιαφερον, ειτε στα ακουσματα, ειτε στα κατασκευασματα. Αν περιμενεις ενδιαφερον απο format αναπαραγωγης ή εγγραφης, το εχεις χασει το παιχνιδι.

Παντως με τον χαρτοπολεμο που ειχαμε για νομισμα επι ανδρεα, για να αγορασεις τεχνολογια εμπλεκες με τετοιες καταστασεις

Γενικοτερα η audiophile προσεγγιση ειναι αδιεξοδο. Μια επισκεψη στο μεγαρο η σε ενα mastering στουντιο, αρκει για να καταλαβεις πως το να ψειριζεις τη μαιμου σε οικιακες συνθηκες ειναι χασιμο χρονου.

Εδω

Πιο πολυ λογικη βρισκεις στους flat earthers παρα στους audiophiles. ?

Δεν υπαρχει πικαπ που να αξιζει την αγορα. Ειναι μια πεταμενη τεχνολογια με πολλες αρνητικες επιπτωσεις τοσο στην πιστοτητα του ηχου οσο και στην ευκολια της ακροασης. Απο τη στιγμη που δεν εισαι 100 χρονων με φετιχιστικα απωθημενα και αναμνησεις, μην ασχολεισαι καν, αν εχεις λεφτα για πεταμα δωστα σε κανα φτωχο. Τα παραπανω δεν ειναι καν προσωπικη γνωμη, ειναι 100% αντικειμενικα. Αν τωρα γουσταρεις φετιχισμο και παίδεμα αυτο ειναι αλλο, αλλα αντικειμενικα και χωρις συναισθηματισμους το βινυλιο ειναι μουφα, ποσο μαλλον και με μουφα πικαπ.

Κολλαει εκει που κολλανε και οι RATM με τον snik και τον mad clip.

Οι RATM είναι το καλύτερο παράδειγμα για το πως ο σοσιαλοκομμουνισμος δεν εχει ελπιδα. Τα ατομα εκαναν περιουσια και εφεραν εσοδα πολλων δεκαδων εκατομμυρίων σε πολυεθνικές mega corporations, με το να τραγουδάνε εναντια στις πολυεθνικές και στα mega corporations. Σας δουλεύει παιδάκια ο καπιταλισμος, παρατηστε το, resistance is futile.

Σου πηρε τοσο χρονο και ταλαιπωρια, γιατι ξεκινησες λαθος. Οταν ξεκιναμε το troubleshooting σε ένα σύστημα που περιλαμβανει Behringer, ξεκιναμε ακριβως απο το Behringer, χωρις συζητηση.

Η βασική μου κιθάρα, το μπασο μου καθως και διαφορα αλλα, ενισχυτης κρουστα κλπ, ειναι απο τις αγγελιες του νοιζ. Η εμπειρία της αγορας τους ηταν αψογη. Αντίθετα οταν ειχα βαλει εγω καποιες αγγελίες η εμπειρια ηταν τρομαχτικη, πολυ τρολαρισμα και χασομερι, ποτε ξανα. Συνολικα ομως πολυ χρησιμη η ολη φαση, thanks yameth.

Dimsonic, η κατασταση που περιγράφεις δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανονας. Ειναι δηλαδη ο κανονας να εχουμε εντελως επιφανιακες γνωσεις για το οτιδήποτε, γνωσεις δηλαδη λου φτανουν σε επιπεδο σταυρολεξου και μενουν εκει. Van Halen = Jump, Pink Floyd = Another Brick in the wall, Handel = Hallelujah, Da Vinci= Mona Lisa και παει λέγοντας. Θελει πολύ δουλειά για να εμβαθύνεις σε κάποιο θεμα, και φυσικά ο χρονος δεν επαρκει για να εμβαθυνεις ουτε σε ολα, ουτε στα περισσότερα, ουτε καν σε ενα αξιόλογο ποσοστό από τα διαθέσιμα εργα των τεχνων και των γραμμάτων. Με αυτήν την έννοια λοιπόν θα πρέπει να προβληματιζεσαι μαλλον για το τι διαλεξες τελικα να μελετησεις, διοτι οπως λενε και οι σοφοι " Η ζωη ειναι πολυ συντομη για να ακουμε οτιδηποτε εκτος απο Bach, Mozart και Beethoven" ?

Η συσκευή αυτή λέγεται " μπισταω το shure με gaffer tape και το γυρναω γυρω γυρω με το καλώδιο οπως το λασο ο καουμπους". Ενα τρικ υπαρκτό μεν ( οχι δεν το σκεφτηκα εγω, δεν ειμαι τοσο τζαζ, κλασική γουσταρω) αλλα με τοσα ωραια modulation vst ούτε που να, στην αρχή κοίταξτε εμεις δεν θελαμε, αλλα μετα αυτοι ειπαν εμεις θελαμε κλπ ασουμε κλπ

Δεν καταλαβαίνω, δηλαδή ενας κιθαρίστας οταν παιζει πως αλλιώς θα κανει ταυτόχρονα και air guitar?

Αγωνίσου. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι πορείες, τα πλακάτ και τα σημαιάκια βελτιώνουν το εμπορικό ισοζύγιο, εξισορροπούν τον προϋπολογισμό, μειώνουν τον πληθωρισμό και την ανεργια, και προκαλουν βροχη απο τυροπιτες, κρουασαν και λοιπες σφολιατες.

Τυγχάνει να γνωρίζω παιδιόθεν με εναν από τους πιο στακατους ρυθμικους στο μεταλ χωρο. Μιλαμε το ατομο ειναι ραπτομηχανή, πρεπει να τον δεις για να το πιστεψεις. Ε λοιπόν οταν παιζαμε πιτσιρικια και ξεκιναγαμε στα πρωτα βήματα, σου μιλαω ειλικρινά, δεν μπορουσε να παιξει τεταρτα. Προσεξε, δεν σου λεω οτι δεν εβγαιναν γκρουβατα τα τεταρτα, αυτο ειναι πολυ πιο δυσκολο απο οτι φαινεται. Οχι γκρουβατα, αλλα ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να κρατηθει στις αξιες, το τριτο τεταρτο γινοταν μισο, μετα παρεστιγμενο, μετα οτι ναναι, τραβαγες τα μαλλια σου, καμια επαφη με το ρυθμο. Αλλα ειχε τοση επιμονη και καυλα που εφτασε να παιζει σε τοπ επιπεδο. Επιμονη και καυλα και ολα γίνονται. Χωρις αυτα δεν γινεται τιποτα.

Είναι σημαντικό το ότι ξέρεις κιθάρα, όποτε παρε μπάσο. Ακομα σημαντικότερο είναι όμως ότι εχεις καταλάβει ότι θέλει διαφορετική νοοτροπία. Καθαρα απο αποψη τεχνικης, παιξιματων, mutαρισματων, slapισματων κλπ κλπ, θελει μελετη και τριβη οπως καθε οργανο. Εκτος απο αυτα ομως, το μπασο εχει και τη... μπασογραμμη του κομματιού, και εκει ειναι ολη η ουσια. Διοτι ΟΚ, καποιος που θελει να γραψει τη δικη του μουσική δεν ειναι απαραιτητο να παιζει μπασο σαν Αφροαμερικανός της motown, αλλα ειναι εντελως απαραιτητο να μπορει να γράψει (στο χαρτι ) τις χαμηλες νοτες που εξυπηρετούν το κομματι. Αν μαλιστα το κομματι δεν ειναι καμια τρελη φανκια αλλα κατι πχ σε τυπικο ροκ, και ξερει και κιθαρα οπως εσυ, τοτε με ενα πραγματικο μπασο το αποτελεσμα θα ειναι καλυτερο απο midi. Φτανει οπως ειπες να μπεις στη νοοτροπια. Τι μαθαμε πρωτο στην κιθαρα, το smoke on the water; Ε, δες το μπασο του, σταθερα ογδοα, σταθερο στο σολ, μικρο χρωματικο οταν η κιθαρα εχει μεγαλη αξια, οσο παραπανω παρατηρεις δοκιμασμενα τραγουδια απο την αποψη του μπασου τοσο θα μπαινεις στο νοημα, και φυσικα η αρμονια που ετσι και αλλιως ( πρεπει να) μελετας θα δωσει και μεγαλυτερη ωθηση. Και απο μενα +1 για jazzbass, το precision εχει φοβερο ηχο αλλα το jazz παίζει μονο του.

Συγχωρεσε με Dimsonic, δεν ηξερα τι ελεγα, μπροστα σε αυτους ο Καρβελας ειναι ο Χεντελ και η Μπεζεντακου η Μαρια Καλλας, τι ειναι αυτα ρε, συγνωμη δεν ηξερα, Πουτιν πατα το, εδω, εδω, ολες στην ελλαδα ριχτες.

Ο τσιπρας με τσακαλωτο απο την αρχη και οχι τον φαλακροκορακα, και με 2-3 πραγματικους λεφταδες απο πισω και οχι με τον βαζω χερι στην τσεπη και πιανω παπουτσι και δινω το αγροκτημα στην αγραμπελη να παρω εργα, θα ηταν πολυ πιο πετυχημενος και θα ειχε γινει μαγκας, αλλά ωσπου να καταλαβει οτι οι αριστεριστικες βλακειες περι σοσιαλισμου ειναι για να παιρνουμε ψηφους και οχι για να τις πιστευουμε και οι ιδιοι, την πατησε, και μαζι του και μεις . Δεδομενα το εχει μετανιωσει, αλλα ειναι αργα. Δίκαιε συνδικαλιστή, θα μου λυσεις μια απορία; Πως γίνεται με το ελληνικο συστημα μετρησης "The uncle from Koroni" οι δημοσιοι να ηταν πανω απο ενα εκατομμυριο, και οταν η τροικα εψαξε να δει τι γινεται να έγιναν ξαφνικα 650.000; Οταν λοιπον δω ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 100.000 δημόσιους να ειναι φυλακή για διπλοθεσία-μπινοδιορισμό-εχωθεσηκαιδενεχωπατησειποτεδιτιδα, με την περιουσία τους κατασχεμένη, τότε θα έρθω και εγώ στην πορεία. Ως τότε δε με νοιάζει, και ο διαστημικός σταθμός της Κίνας να πέσει πάνω της.

Ειχα κολλητο που δουλευε στο νομισματοκοπειο, το παλιο το original με τις δραχμες. Μετέφερε τα πεντοχιλιαροσεντονια με κλαρκ, δεν περιγραφω αλλο.