manosx

Κρίμα. Πολύ κρίμα. Είναι σίγουρο πάντως πως το πέρασμα το δικό σου σε digital είναι καλύτερο. Σε κάποια σημεία το original παραμορφώνει. Ο ήχος στο original πάντως είναι ψιλοτρανζίστορ. Βέβαια αυτά τα μεσαία δίνουν έναν κάποιο χαρακτήρα, ο οποίος δεν υπάρχει στο master. Υποθέτω ότι κινήθηκες έτσι, λόγω του κλασσικού "χαμογελαστού" curve που γουστάρει το μέσο αυτί. Πάντως η συγκεκριμένη δουλειά ξεφεύγει από αυτό που λέμε κλασσικό mastering και πάει προς το audio restoration ;D Εκει να δεις τι λεφτά απαιτούνται στις πολιτισμένες χώρες. Αλλά τι να κάνουμε... Εμείς χτίζαμε Ακροπόλεις όταν οι άλλοι τρώγαν βαλανίδια ;D ;D :P Anyway, well done και thanks για τα κλιπάκια :D

Ναι όντως ;D Ανάποδα. ;D Δεν θα μου κάνει και αίσθηση το mastered να είναι το original, και απλά το Remastering να έχει υψηλότερη μέση στάθμη.

Παιδιά μην ψαρώνετε.... τα ακούσατε και τα δύο στην ίδια ένταση? Δεν θέλω να το παίξω σπαστικός, αλλά σε κάποιο από τα δύο ψόφησαν τα μεσαία... ;D

Συμφωνώ με τον npap απόλυτα. Τα όσα βέβαια λέει αφορούν τις φτηνές παραγωγές. Αν το θέμα σταματούσε εκεί, πραγματικά δεν θα έγραφα σε αυτό το thread. Στην τελική δικαίωμα του καθενός να πιστεύει και να παραμυθιάζεται με ότι θέλει. Όμως δυστυχώς το θέμα δεν είναι το ζαντολάστιχο του κάθε zastava αλλά η καταστροφή ολοκαίνουργιων ferrari και lamborghini! Βλέπεις το περίφημο 5% των "χρυσών αυτιών" δεν αρκεί. Χρειάζονται πιο χειροπιαστά πράγματα! Όπως π.χ. να ανεβάσουμε τη μέση στάθμη στα -0.0001 db! Οι διάφοροι μαστεράδες έχουν κοινά με τη NASA. Όχι στον εξοπλισμό όπως θέλουν να μας πείσουν, αλλά στο εξής: Όποτε βγαίνει η NASA και ανακοινώνει την καινούργια φανταστική της ανακάλυψη ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΠΡΩΤΑ να ζητούσε συγνώμη για τα σκουπίδια με τα οποία έχει γεμίσει το διάστημα. Έτσι και οι μαστεράδες. Πρωτού μας εξηγήσουν το πως καταφέρνουν τα θαυμάσια έργα τους, θα έπρεπε να ζητούσαν συγνώμη για τη θάλασσα κατεστραμένων δίσκων στο βωμό του loudness war.

"Κουμπί από μαόνι καλό για μάστερινγκ?" ;D Στο θέμα τώρα. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος που οι υποστηρικτές του μαστερινγκ συμφωνούν πως, σε μια καλή παραγωγή, η διαφορά είναι της τάξεως του 5% και χρειάζονται "χρυσά αυτιά" για να την ακούσεις. Για να παραφράσω και εγώ μια διάσημη φράση "όταν ακούω χρυσά αυτιά το χέρι μου πάει στο πιστόλι" ;D Ειπώθηκε μάλιστα ότι η διαφορά μπορεί να φτάσει στο 50 %. Μάλιστα. Προφανώς αυτή η διαφορά αφορά διορθωτικές κινήσεις, γιατί αλλιώς θα σήμαινε την αλλαγή "πορείας" του υλικού. Ε λοιπόν εκεί είναι η πλάκα. Γιατί αν μεν το υλικό είναι σωστό, δεν χρειάζεται πάνω από το "5%". Aν θέλει τεράστια διόρθωση, καλό είναι να ξαναγραφτεί. Και αν τέλος πάντων είναι τόσο μεγάλα τα λάθη, τι εμποδίζει έναν απλό μηχανικό ήχου, με ένα καλό σύστημα αναπαραγωγής να τα εντοπίσει; Προς τι τα "χρυσά αυτιά"; Χαρυ Κλυν η κατάσταση λοιπόν: "Τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας!" ;D

Λοιπόν τα πράγματα είναι απλά. Όπως βλέπεις στη λέξη "επαγγελματικα" έχω βάλει εισαγωγικά. Και αυτό γιατί προσωπικά δεν μου λέει τίποτα ο όρος επαγγελματίας. Αν όμως ήθελα να μην έβαζα εισαγωγικά, θα έβαζα τη λέξη σωστά- σωστή- σωστό. Πρόσεξε τώρα: Αν η δική σου "ερασιτεχνική" σύνθεση και ενορχήστρωση δεν είναι σωστή, με την έννοια ότι έχει επιστημονικά τεκμηριωμένα λάθη που ταυτόχρονα δεν υποστηρίζονται από κάποια καλλιτεχνική άποψη, δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ που θα μπορέσει να τη σώσει. Πήγαινε στα καλύτερα στούντιο, με τους καλύτερους ηχολήπτες κ.λ.π. Το αποτέλεσμα θα είναι μάπα και πάλι. Μπορεί να σου φαίνεται περίεργο αυτό. Έφερες ένα παράδειγμα με το vivaldi. Ξεχνάς όμως ότι στα έργα του vivaldi η σύνθεση και η ενορχήστρωση είναι λίγο ως πολύ δεδομένη. Να σου φέρω εγώ άλλο παράδειγμα. Κάτσε και γράψε ένα κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα ΕΣΥ. Πιστεύεις ότι αν δεν κατέχεις το άθλημα θα σου προσφέρει τίποτα το καλό στούντιο; Όχι, φαντάσου λίγο: Οι αρμονίες να είναι πρώτης δημοτικού. Οι αντιστίξεις να παράγουν συνεχείς- ότι- νάναι διαφωνίες. Τα μισά όργανα να καλύπτουν τα άλλα μισά λόγω λάθος ενορχήστρωσης. Επιπλέον τα παιξίματα να είναι χάλια και να προσθέτουν παραπάνω φάλτσα στην ήδη λάθος παρτιτούρα. Και μετά από όλα αυτά θα περιμένουμε το... mastering να μας σώσει? Ας το δούμε και λίγο αντίστροφα: Ο συνθέτης έχει δώσει ρεσιτάλ. Αρμονία και αντίστιξη είναι μαγευτική. Τα παιξίματα προσθέτουν μαγεία. Και έχει γίνει και μια σωστή δουλειά στην καταγραφή και τη μίξη. Ε δεν πειράζει τότε ρε φίλε. ΑΣ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝ mastering. Επειδή τα σενάρια λίγο πολύ τα έχω δει, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι το mastering έχει πάρει τη θέση της παλιάς καραμέλας "we'll fix it in the mix". Και όπως πάντα, όσο πιο πολύ αναβάλλεις κάτι, τόσο χειρότερα αποτελέσματα θα έχεις. Πάντα σημαντικότερη είναι η αρχή της αλυσίδας. Έχεις καλή σύνθεση; Τότε πάς παρακάτω: Έχεις καλή ενορχήστρωση; Πάς παρακάτω: Καλά παιξίματα; Πας παρακάτω: Καλό χώρο καταγραφής; Καλά μικρόφωνα; Καλό ηχολήπτη; Έχεις κάνει καλή μίξη; Αν όλα αυτά είναι σωστά, τότε το mastering έχει να προσφέρει ελάχιστα. Αν τώρα λείπουν όλα αυτά, τι θα σου προσφέρει το mastering; Να βελτιώσει τη σύνθεση αποκλείεται (ίσως λίγο τη δομή με copy paste :P ). Την ενορχήστρωση; ΟΧΙ. Τα παιξίματα; ΟΧΙ Το χώρο καταγραφής; Το πολύ πολύ να βάλει κανα reverb από πάνω, αλλά ο original χώρος θα παραμείνει. Τα μικρόφωνα; ΟΧΙ. Τον ηχολήπτη; ΟΧΙ. Τη μίξη; Πόσο μπορείς να βελτιώσεις μια μίξη όταν έχεις το 2 track master; Το πολύ πολύ να κόψεις κάποιες ενοχλητικές συχνότητες. Με stems κάτι γίνεται βέβαια, αλλά είναι πιο χρονοβόρα διαδικασία. Και οι μεγάλοι "επαγγελματίες" μαστεράδες την ώρα τη χρεώνουν σαν επίσκεψη σε γιατρό στο κολωνάκι ;D, Φυσικά όμως τα λεφτά θα πρέπει να δικαιολογηθούν. Οπότε, αφού δεν πηδάει η βελόνα, ΒΟΥΡ ΣΤΟ ΨΗΤΟ! Τέρμα όλα, δυναμικές μηδέν, τι κι αν ο ήχος ακούγεται χάλια; Επαγγελματίες είμεθα ;D

Από τη στιγμή που: 1) Τη μουσική δεν τη γράφει "επαγγελματίας" συνθέτης 2) Την ενορχήστρωση δεν την κάνει "επαγγελματίας" ενορχηστρωτής 3) Η ηχογράφηση δεν γίνεται σε "επαγγελματικό" χώρο με "επαγγελματία" ηχολήπτη και "επαγγελματικά" μηχανήματα 4) Τα όργανα δεν παίζονται από "επαγγελματίες" 4) Η μίξη δε γίνεται από "επαγγελματία" είναι αστείο να απαιτείται "επαγγελματικό" mastering. Σα να φοράς σώβρακο και γραβάτα. Γιατί υπάρχει όμως αυτό το θέμα; Είναι απλό. Η οικονομία απεχθάνεται τα κενά. Είναι δύσκολο να βγει κάποιος και να πει "αναλαμβάνω τη σύνθεση κομματιών για λογαριασμό των κατόχων home studio". Δεν έχει νόημα αυτό. Ενώ η φράση "αναλαμβάνω να κάνω το πρόχειρα ηχογραφημένο demo σας να ακούγεται επαγγελματικό" έχει περισσότερο νόημα, με την έννοια ότι μπορούν να βρεθούν εύκολα κορόιδα. Τι και αν τα φάλτσα πάνε σύννεφο, τα παιξίματα είναι χάλια και η μίξη για τα σκουπίδια. Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει. Τι διαφορά έχει το "ψευτομάστερινγκ" από το "mastering"; Είναι απλό: Mastering γινόταν επί βινυλίου. To ψευτοmastering είναι παιδί των CD και ο βασικός λόγος που τα CD ακούγονται χάλια. "Εντάξει δεν πηδάει πλέον η βελόνα! Βουρ και στο ψητό!" Τέρμα όλα, δυναμικές μηδέν, ο ήχος βέβαια χάλια αλλά δεν πειράζει- επαγγελματίες είμεθα :P

Εκεί τη θέλουν την τέχνη. Πιστεύω ότι σε 20 χρόνια αυτό θα θεωρείται μουσική για... ασανσέρ ;D

Η φράση Integrated USB audio interface στα Key features σου λεει τίποτα; Αν δεν ήταν και κάρτα ήχου δεν θα είχε νόημα!

Υπάρχει μόνο ένα πράγμα πιο αστείο από το να απαξιώνεις μουσικούς επιπέδου dream theater: Τα fanboys που δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και απαιτούν πτυχίο berklee για τη διατύπωση μιας γνώμης. ::)

Ωραίο το μπουζούκι αλλά ο τραγουδιστής είναι λίγο "πουτ δε κοτ ντάουν σλόουλυι" ;D

Ποιό προιόν της Behringer θέλεις να πάρεις;

;D

Το σφυράκι χτυπάει το... πιρουνάκι ;D Τι πιο απλό. Γι' αυτό και το physical modelling είναι μανούλα στην εξομοίωση του electric piano. Ενώ αντίθετα σε πιο περίπλοκες καταστάσεις (π.χ. το δοξάρι τρίβεται στη χορδή) δεν τα πάει τόσο καλά ;)

Ας μην συγχέουμε την οπτική του δημιουργού (εργαλεία) με την οπτική του ακροατή (ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ).

"Τι είναι αυτό που διαμορφώνει το mainstream σε ένα τόπο?" Οι έμποροι ναρκωτικών :'(

Άν γράφεις πάντως σε δωδεκάφθογγο συγκερασμένο σύστημα, θα είναι δύσκολο να "πρωτοπορήσεις". Αν χρησιμοποιείς και επτάτονες ή πεντάτονες κλίμακες ακόμα πιο δύσκολο. Αν και η αρμονία σου περιορίζεται σε τρίφωνα ακόρντα με extensions τότε ξανά και ακόμα πιο δύσκολο ;D. Και αν ο στόχος σου είναι να γράψεις τραγούδια, με ότι αυτό συνεπάγεται από πλευράς δομής, ε, τότε είναι σχεδόν αδύνατο ;D

Νομίζω ότι παρεξηγήθηκα λίγο. Αυτά που έγραψα απευθύνονταν πρώτα απ'όλα στους "καλλιτέχνες". Οι οποίοι έλληνες καλλιτέχνες νομίζουν ότι με ένα διωράκι πρόβα τη βδομάδα θα παίξουνε... progressive :o Αν θέλεις να κάνεις δουλειά θέλεις πεντάωρα 4- 5 φορές την εβδομάδα. Δεν μπορείς; Πιστεύεις ότι δεν θα αμοιφθεί ο κόπος σου; ΟΚ, μην το κάνεις. Αλλά μη νομίζεις ότι με ένα διωράκι στη χάση και στη φέξη θα κάνεις και... καριέρα στο UK :o ;)

Δες αυτό Ωραίο link BTW.

Αν ξέρεις τις συγχορδίες C, A, G, E, D στην πρώτη θέση, τα λεγόμενα cowboy chords, πας σε παρακάτω θέσεις με τον εξής τρόπο: Ας υποθέσουμε ότι θέλεις να πιάσεις τη C σε όλη την ταστιέρα: Ξεκινάς με τη C στην πρώτη θέση. Εκεί τώρα που τελειώνει η C, δηλαδή στο τρίτο τάστο, ξεκινάει η C με τη μορφή της ανοικτής Α. Δηλαδή έχουμε μπαρέ στο τρίτο τάστο και τρία δάκτυλα στο πέμπτο. Το σύστημα εξακολουθεί με τον ίδιο τρόπο. Στο πέμπτο τάστο που τελειώνει η C με την Α μορφή, ξεκινάει η C με τη μορφή της ανοικτής G. Από κοντά είναι πιο εύκολο πάντως να το καταλάβεις :P

Thanks ;D

Αν μπορούσε κάποιος να μου απαντήσει στο εξής: Μπορείς να τρέξεις σε netbook κάποιο "ήρεμο" rompler σε στυλ Hypersonic? Και επιπλέον η onboard κάρτα ήχου υποστηρίζει ASIO4All? Έχει και καμιά line out? Σκεφτόμουν πως θα ήταν καλή φάση ένα netbook με ένα rompler σε συνδυασμό με ένα usb midi controller. Ένα mini synth δηλαδή ;D

Η φάση έχει μπερδευτεί... έχει γίνει λίγο σαλάτα... Αρχικά το κάθε είδος μουσικής είναι σαν μια γλώσσα. Αν ασχοληθείς με μια ξένη γλώσσα σιγά- σιγά θα αρχίζεις να την καταλαβαίνεις και να σε αγγίζει. Το να εκφραστείς όμως σε μια ξένη γλώσσα είναι πολύ πιο δύσκολο. Ας μην έχουμε όμως αυταπάτες. Στη σημερινή εποχή, για το μέσο νέο ξένη γλώσσα είναι ΚΑΙ το ρεμπέτικο ΚΑΙ το δημοτικό και φυσικά και η avant guard. Γενικά ο έλληνας δεν έχει σχέση με τη μουσική. ΕΚΕΙ είναι η διαφορά με την Αγγλία. Η νοοτροπία του έλληνα είναι πως όποιος ασχολείται με τη μουσική είναι ένας παρακατιανός δουλοπάρικος. "Ο γιός μου θα γίνει επιστήμονας" έλεγε ο Κωνσταντάρας καθώς έσπαγε το βιολί του γιού του. Αυτή είναι η Ελλάδα. Φυσικά υπάρχει λογική πίσω από αυτή τη νοοτροπία. Και δεν είναι κάτι άλλο από την παντελή έλλειψη μουσικής βιομηχανίας. Το πρόβλημα όμως είναι πως η ενασχόλιση με τη μουσική θεωρείται ύποπτη ακόμα και σαν χόμπι. Δεν θέλω να αναλύσω περαιτέρω τους λόγους, θα αρκεστώ να αναφέρω πως ο Ελληναράς θεωρεί αντρικό χόμπι τα σπορ ενώ τη μουσική.... Και φτάνουμε στο ζουμί. Η νοοτροπία του Έλληνα του υπαγορεύει πως όποιος ασχολείται με την τέχνη είναι μαλθακός και τεμπέλης. Δεν καταλαβαίνει πως η σοβαρή ενασχόληση με την τέχνη είναι επάγγελμα... βαρύ και ανθυγιεινό. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ επαφή με τις λεγόμενες "λόγιες" μορφές τέχνης. Η αναγέννηση χάθηκε λόγω τουρκοκρατίας. Δεν έχουμε ΙΔΕΑ τι θυσίες χρειάζονται για να δημιουργήσει κάποιος ζωγραφική επιπέδου Ρέμπραντ, γλυπτική επιπέδου Μικαλάντζελο ή μουσική επιπέδου Μπαχ. Διάολε, ούτε καν ΕΠΙΣΤΗΜΗ δεν μπορούμε να παράγουμε! Η ιδέα που έχουμε για την επιστήμη είναι να κονομάμε τα φακελάκια μέσα στα νοσοκομεία! Έτσι λοιπόν δεν υπάρχει ελπίδα :'(

Καλά αυτές οι σημειολογίες και οι αποδόσεις μας φάγανε. 'Εχουν καταντήσει να αποδίδουν το μπαρόκ στα 320 bpm και με χορωδίες... τεσσάρων ατόμων ::) Πάρε εδώ κάτι ωραίο και ... αντισημειολογικό ;D http://www.youtube.com/watch?v=TDXJk4omjn0&feature=related Και η φούγκα http://www.youtube.com/watch?v=980OKWXztaY&feature=related Οι scholars λένε ότι αυτό είναι το κομμάτι που συνέθεσε ο Bach για να κοντράρει στο όργανο τον Louis Marchand. Μια ωραία ενορχήστρωση λοιπόν ενός στην ουσία... αυτοσχεδιασμού :o