manosx

Νομίζω ότι όλα όσα αναφέρεις είναι αποτέλεσμα της εντελώς λανθασμένης διαδικασίας που δυστυχώς είναι κανόνας στο Ελλαδιστάν: Ο "σχεδιασμός" του επιθυμητού αποτελέσματος αφήνεται για το στάδιο της ηχογράφησης. Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει ήδη το βασικό πρωτογενές υλικό, το οποίο θα ήταν το ίδιο το γκρουπ ή ο καλλιτέχνης που στα live θα είχε ήδη βρει τις βασικές λειτουργίες που "κουνάνε" τον κόσμο και στη συνέχεια στο στάδιο της προπαραγωγής θα είχε μια πρώτη προσέγγιση στο πως θα μεταφερθεί ο ήχος της μπάντας στο CD. Έτσι λοιπόν η ίδια η ηχογράφηση θα είχε κατευθυντήριες γραμμές που αποδεδειγμένα θα δούλευαν. Βέβαια με την προχειρότητα που μας διακρίνει δεν μπορούν να βγουν συμπεράσματα ούτε στους αστείους live χώρους που διαθέτουμε, ούτε φυσικά στο στάδιο της "προπαραγωγής" ??? Άλλωστε κάτι τέτοιο θα είχε σαν προυπόθεση το γκρουπ να είχε τον "δικό του" τεχνικό ήχου, κάτι που φαντάζει σαν ανέκδοτο. Και φαντάζει σαν ανέκδοτο γιατί μιλάω για ΠΙΤΣΙΡΙΚΙΑ! Παιδιά 16-17 χρονών που να έχουν την κ**λα να μελετάνε με τις ώρες. Τέλος πάντων το πήγα αλλού. Όμως αυτός είναι ο κύριος λόγος που θεωρώ τα plug-ins ως το μέλλον. Ο νεαρός καλλιτέχνης θα πρέπει να έχει ηχητική άποψη, βασισμένη στη δική του εμπειρία. Θα πρέπει να έχει πειραματιστεί με τις διάφορες χροιές. Και αυτό γιατί περιμένω από αυτόν να με ΞΑΦΝΙΑΣΕΙ. Να ακούσω κάτι νέο και όχι κάτι τετριμένο. Αν υπήρχαν freeware αναλογικά θα προτιμούσα αυτά ;) Αλλά στην αναβροχιά ;D

Η προενίσχυση είναι σίγουρα σημαντικό κομμάτι της αλυσίδας αλλά όχι το μόνο. Αν κατάλαβα καλά μιλάμε και για άλλου είδους επεξεργασία όπως ισοστάθμιση και συμπίεση. Και αυτά είναι που χρειάζονται την μεγαλύτερη εμπειρία όταν εφαρμόζονται πριν την καταγραφή. Σε κάθε περίπτωση το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται από τη σύνθεση των επιμέρους στοιχείων. Κατά συνέπεια υπάρχουν δυο ειδών προσεγγίσεις: Η λογική του "that just works" όπου έχουμε λύσεις κοινά αποδεκτές, που ξέρουμε ότι δουλεύουν. Αυτό έχει όμως σαν μειονέκτημα τον κίνδυνο του να έχουμε έναν ήχο "τετριμένο". Η άλλη λογική είναι ο πειραματισμός για κάτι καινούργιο, που όμως προυποθέτει μεγάλο budget. Ίσως βέβαια η ίδια η καταγραφή να μην είναι το πεδίο για καινοτομίες. Αυτές θα πρέπει να αφορούν την ίδια την πηγή, πάντα σε συνάρτηση με το παίξιμο και την ενορχήστρωση. Παρόλα αυτά η "μόδα" επιτάσει να υπάρχουν διαφορετικές επιλογές ακόμα και στους προενισχυτές, ενώ θυμάμαι και μια συνέντευξη του Aphex twin όπου πρότεινε στο μέλλον οι υπολογιστές να δουλεύουν με διάφορες κάρτες ήχου ώστε να επιλέγουμε διαφορετική κάρτα για κάθε ήχο.

Πάντως η λογική "direct to disk" είναι ουσιαστικά ανέφικτη με "καθημερινούς" μουσικούς και ηχολήπτες. Προυποθέτει μουσικούς που δεν κάνουν ούτε ένα λάθος και ηχολήπτες που μιξάρουν εξαρχής τέλεια. Αν κατάλαβα καλά η λογική του Νικόδημου είναι η χρήση μιας αναλογικής αλυσίδας πριν την εγγραφή, η οποία θα δώσει το κατάλληλο χρώμα. Σίγουρα είναι μια καλή και δοκιμασμένη προσέγγιση, η οποία όμως έχει δυο προυποθέσεις: Την κατοχή εξοπλισμού με υψηλά standards, αλλά και τη γνώση και εμπειρία ώστε το χρώμα, που πλέον έχει καταγραφεί και είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ήχου, να ταιριάζει στο ζητούμενο ύφος. Υπάρχει και η άλλη λύση που βέβαια είναι η προφανής: Να καταγράψουμε το σήμα όσο πιο flat γίνεται και στη συνέχεια να το χρωματίσουμε με plug-ins. Ξέρω- ξέρω ανατριχιάσατε ;D Οφείλω να ομολογήσω όμως ότι τελευταία έχω ακούσει μερικές πολύ καλές software υλοποιήσεις. Πιστεύω ότι το μέλλον ανήκει στην τελευταία μέθοδο ;)

Με παρεξήγησες. Το smilie πήγαινε στο κολάν και το eyeliner. Όσο για τη μουσική νομίζω ότι η φωτό back to the 80's τα λέει όλα. 30 χρόνια πίσω! Ενώ είναι γνωστό ότι το καλό γούστο βρίσκεται 50 χρόνια πίσω :-)

Χαίτες- κολαν- βάτες και eyeliners: Το μυστικό της επιτυχίας.

Οι διπλοί βγάζουν πιο πολύ όγκο και είναι κατάληλοι για hard rock και metal, ειδικά οι active. Επίσης δεν έχουν θόρυβο. Οι μονοί βγάζουν πιο "δαγκωτά" πρίμα και είναι καλύτεροι στα καθαρά. Παρουσιάζουν θόρυβο εκτός αν είναι noiseless. Αυτά βέβαια σε πολύ γενικές γραμμές.

Πάντως ο καλύτερος τρόπος για καβάτζωμα τραγουδιών είναι αναλογική ταινία σε μια ντουλάπα, μακριά από φως και μαγνητισμό. Τώρα μπορεί να αρχίσει ο Νο 550 πόλεμος μεταξύ analog- digital ;D

Πάντως αν το δούμε καθαρά ενορχηστρωτικά, πολλές φορές ένα μονοφωνικό line στο pad κάθεται καλύτερα στην μίξη. Κάνεις εκεί μια αντιστιξούλα και καθάρισες. Ενώ άμα το παραφορτώσεις με συγχορδίες "μπουκώνει" εύκολα. Όπως και να έχει είναι και αυτή μια επιλογή. ;)

Το τονικό και ηχητικό εύρος των φωνητικών χορδών (ειδικά του Παβαρότι) είναι μεγάλο. Πολύ μεγάλο ;D. Οπότε οι ερμηνευτικές επιλογές είναι ουσιαστικά εκείνες που καθορίζουν και το ηχητικό αποτέλεσμα. Για να στο φέρω στα μέτρα της κιθάρας, σου προτείνω το εξής: Πάρε μια ηλεκτρική καρφιτσωμένη σε έναν λαμπάτο (όχι high gain), βρες μια απλή φράση και κάτσε και παίξε όσες ΗΧΗΤΙΚΕΣ παραλλαγές μπορείς. Χωρίς να πειράζεις τα knobs του ενισχυτή. Απλά με διαφορετικές δυναμικές, με άλλη θέση του δεξιού χεριού, με διαφορετική γωνία στην πένα. Μιλάμε για πολύ ψωμί, και πριν ακόμα βάλουμε το φρασάρισμα (legatos, slides, σηκώματα κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π.) ;) Η πλάκα είναι ότι αν, εκτός του rig ενός κιθαρίστα, ενσωματώσεις και την τεχνική στο παίξιμό του ε, τότε θα ακουστείς σαν αυτόν! Και φυσικά κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς ως κακέκτυπο! :'( Επιπλέον μπορεί το παίξιμό σου να μοιάζει ήδη με κάποιου άλλου χωρίς καν να το επιδιώκεις! Κάτι τέτοιο όμως είναι κατά κάποιο τρόπο αναπόφεκτο, αφού στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογέννεση. ;)

Αυτό θυμάμαι και εγώ από τη σχολή. Τονίζω πάντως ότι, για μια ακόμη φορά, την καταστροφή στη συζήτηση έφερε μια mojo θεωρία. ;D ;D

Θα σου έλεγα πάντως να μην πάρεις ηχεία με γούφερ 4" γιατί δεν θα ακούς τα μπάσα. Μια καλή λύση ( για low budget) είναι αυτή. http://www.thomann.de/gr/alesis_m1_aktiv_monitor_mk_ii.htm Πριν όμως από τα τεχνικά αν μου επιτρέπεις μια παρατήρηση: Να γράψεις 100 φορές τη φράση Ιπποκράτη: “Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρά”. ;D ;D

Επειδή το έχω πετύχει αυτό το σκηνικό (δεν θυμάμαι σε τι μηχάνημα ) μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι δεν γίνεται να τον ακολουθήσεις. Τουλάχιστον εγώ δεν το κατάφερα, και με τους μετρονόμους τα πάω καλά ;D Εδώ το μάτι δεν αντιλαμβάνεται τα 25 fps των ταινιών ;D Θυμάμαι το ξενέρωμα που είχαν φάει κάτι παρουσιαστές της F1 όταν βλέπαν παράλληλα δύο αυτοκίνητα να κάνουν ένα γύρο με διαφορά μισού δευτερολέπτου (μεγάλη διαφορά για την F1). Με το μάτι δεν φαινόταν τίποτα! Ενώ με το αυτί η διαφορά αυτή ακούγεται χαλαρά (500 ms= 1/4 στα 120 bpm).

Σίγουρα ο ήχος ξεκινάει από τα δάκτυλα. Επειδή με απασχολεί καιρό αυτό το ζήτημα, και ειδικά επειδή απεχθάνομαι τον σνομπισμό που προέρχεται από οικονομική ευρωστία, θα θέσω το εξής ρητορικό ερώτημα: Αν σας έδιναν το μικρόφωνο που χρησιμοποιούσε ο Παβαρότι, θα βγάζατε τη φωνή του Παβαρότι; Η αναλογία με τις κιθάρες είναι πολύ πιο κοντινή από ότι νομίζετε ;D ;)

Λοιπόν, αν σου αρέσουν οι vintage ήχοι, και ειδικά αν τους γράφεις direct, η tonelab είναι μονόδρομος. Κατά τα άλλα όλες καλές είναι.

Αυτή η απάντηση ταιριάζει με το sig σου... όλα είναι ατμός :P Κάτι πιο πρακτικό είναι να δεις από κοντά το real deal. Αν δε μπορείς, δες κάποιο σχετικό dvd όπως το mixing with the pros. Πάρε και ένα link από το youtube, αν και προφανώς το dvd έχει καλύτερο ήχο. http://www.youtube.com/watch?v=7EdxJ8wpT_0&feature=PlayList&p=30B4B4A8F6ECC910&index=0 Στα video links του youtube έχει και τη συνέχεια οπότε άνοιξέ το σε ξεχωριστό παράθυρο και καλό σκάλωμα!

Γιατί να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; ;D Χάθηκε να πάρεις ένα hardware συνθάκι; Το βλέπω κάπως δύσκολο, ειδικά με free synths. Θα σου πρότεινα αυτό: http://www.native-instruments.com/index.php?id=kore2 αλλά δεν είναι free. Να σου πω μια άλλη λύση; Χτύπα ένα μεταχειρισμένο sound module. Κατά καιρούς εμφανίζονται καλές ευκαιρίες στις αγγελίες. Με ένα ρακάκι και το cme θα είσαι μια χαρά. Αν πάντως επιμένεις στο PC και στα freeware θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις από το να βρεις ένα free vst host. Το www.kvraudio.com είναι φίλος σου!

Στο πρόγραμμα που χρησιμοποιείς απενεργοποίησε την επιλογή direct monitoring input

Επειδή έγινε μια φιλότιμη προσπάθεια να εξηγηθούν τα αίτια της διαφοράς των τιμών του service μεταξύ αντιπροσωπίας- καταστημάτων, θα ήθελα να δώσω και εγώ κάποια τροφή για σκέψη. Σε όποιον λοιπόν έχει διαπιστώσει τη συγκεκριμένη διαφορά, θέτω τα ακόλουθα ερωτήματα: 1) Το μέγεθος των κτιρίων της αντιπροσωπίας και του καταστήματος έχει διαφορά; 2) Η βιτρίνα, η πρόσοψη και γενικά το design του κτιρίου έχει διαφορά; 3) Ο αριθμός των υπαλλήλων έχει διαφορά; 4) Το διαθέσιμο εμπόρευμα (στοκ) έχει διαφορά; 5) Η διαφημηστική καταχώριση έχει διαφορά; Και άλλα πολλά θα μπορούσα να αναφέρω αλλά σταματάω εδώ. Αυτές όλες τις διαφορές κάποιος πρέπει να τις πληρώσει. Έτσι λοιπόν τα μεν καινούργια όργανα έχουν τιμές μεγαλύτερες από τα on-line μαγαζιά που απλώς διακινούν κούτες, ενώ τα service κ.λ.π. πάνε στο θεό. Τώρα θα μου πεις "γιατί να πληρώνω εγώ τους μεγαλοιδεατισμούς των αντιπροσώπων". Δυστυχώς όμως δεν τους πληρώνουν μόνο οι έλληνες μουσικοί αλλά και οι έλληνες φορολογούμενοι! Αυτή βέβαια είναι μια άλλη κουβέντα και τη σταματώ εδώ.

Οφείλω να ομολογήσω ότι χωρίς την πρίζα η καλύτερη ηλεκτρική κιθάρα που έχω ακούσει ποτέ μου είναι μια vintage les paul custom (ΧΩΡΙΣ πλάκα :o)

Καλά, αλλά να ξέρεις κάτι: Η ηχητική διαφορά μεταξύ των κιθαρών είναι αντιστρόφως ανάλογη του ποσοστού του gain του ενισχυτή. ;D ;)

Το μόνο κόμπλεξ που υπάρχει στο χώρο της κιθάρας είναι αυτό που δημιουργείται όταν ένας κάτοχος gibson των 3.000 ευρώ ακούσει τα καθαρά μιας fender των 500. Και τώρα συγνώμη αλλά πρέπει να πάω στο καταφύγιο. Μόλις ξεκίνησα τον τρίτο παγκόσμιο ;D

Ναι σίγουρα! 3000 πάντως είναι λίγα για πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Γιατί δεν βρίσκεις κάποιον δάσκαλο εδώ; Που να σου κάνει φυσικά ;) Είναι πολύ σημαντικό ότι η δουλειά της διαφήμησης γίνεται στο υποσυνείδητο γιατί όσο και να σου λέει κάτι η λογική, το συναίσθημα πάντα θα επικρατεί.

Είναι απίθανη η ρομποτοποίηση που έχουν επιβάλλει οι εταιρίες με τα logo τους. :o Να παραδέχεσαι ότι δεν θα έπαιρνες μια κιθάρα 100 φορές καλύτερη μόνο και μόνο για ένα logo ;D Απίστευτο! 'Εχω δει (και έχω ακούσει) με τα μάτια μου LP copy του... πεταματού να πατάει στο λαιμό Gibson των 3000 ευρώ. Αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτα. Για τον απλό λόγο ότι μέσα σε μια ενορχήστρωση μπορεί να χρησιμέψει και ο "ζωντανός" ήχος του copy και ο ψόφιος της Gibson. Αλλά αυτό το κόλλημα με τα logos έχει πολύ γέλιο. Το βλέπω και στον εαυτό μου. Πραγματικά το υποσυνείδητό μας έχει διαβρωθεί. Να πω ένα παράδειγμα. Στο σπίτι έχω λάδι από χωριό 8) Για να το μεταχειρίζομαι εύκολα χρησιμοποιώ δύο μπουκάλια: Ένα λευκό μπουκάλι και ένα από λάδι ΕΛΑΙΣ. Ε λοιπόν συνέλαβα τον εαυτό μου να προτιμά το μπουκάλι της ΕΛΑΙΣ! Μα την Παναγία! Δηλαδή είναι απίστευτο! Κάνω να πιάσω το λάδι και σκέφτομαι "καλύτερα το ΕΛΑΙΣ". Και στο καπάκι πεθαίνω στα γέλια! Μάγκες, οι... μάγκες των εταιριών τα ξέρουν πολύ καλά αυτά. Και ξέρουν ότι αν καταφέρουν να εντυπώσουν στο υποσυνείδητο το logo της όποιας εταιρίας, όλα τα άλλα έρχονται μόνα τους. Ποια νομίζετε ότι είναι η περιουσία της κάθε εταιρίας? Το σηματάκι, ΑΥΤΗ είναι η περιουσία! Τα άλλα όλα (ξύλα, μαγνήτες, χώρα προέλευσης) είναι να 'χαμε να λέγαμε ;)

Δυστυχώς η κατάρα της Ελλάδος που λέγεται ΟΤΕ δεν μου επέτρεψε να συμμετάσχω. Συνέχεια το upload κόβεται. Δεν πειράζει. Next time!

Πάντως να ξέρεις ότι με τους drivers της ati θα έχεις καλύτερη απόδοση του PC. ;)