manosx

Και εγώ χτύπησα μια κουστουμιά Αρμάνι, αλλά κάλτσες θα κρατήσω τις μπαλωμένες που έχω από το 1987 ;D ;D ;D

Αν έχεις ήδη ένα μουσικό PC με κάρτες ήχου, DAW (cubase) κ.λ.π., τότε χτύπα για αρχή ένα midi controller. Υπάρχουν πολλά plug-ins, όπως π.χ. αυτά που περιλαμβάνονται στο cubase, που είναι υπέρ- αρκετά για μελέτη. Με 2-3 κατοστάρικα καθαρίζεις μια χαρά ;)

algorhythm μια ερώτηση αν μου επιτρέπεις.... ποιά κάρτα ήχου έχεις; Και αν σου είναι εύκολο, σε τι ηχεία ακούς;

Λογικό... λογικότατο.

;D

infectme247, μου φαίνεται ότι διυλίζουμε τον κώνωπα. Αν ξεκινήσουμε να μιλάμε θεωρητικά είμαστε αναγκασμένοι να καταλήξουμε να... μυρίζουμε φελούς ;D που λένε και εις τας Αμερικάς ;D Όπως ανάφερα και πιο πάνω, η εσωτερική επεξεργασία ΗΔΗ γίνεται στα 32-bit floating point. Αυτό έχει δύο πλεονεκτήματα: Το extra headroom για την επεξεργασία του ήχου, ώστε να μην κλιπάρουν τα plug-ins, και κατά δεύτερο λόγο, να μετακινούνται τα math errors που αναφέρεις στα LSB, στα λιγότερα σημαντικά bits. Πόση παραπάνω ανάλυση χρειαζόμαστε; ;) Δεν αντιλέγω ότι θεωρητικά και τα 1024 bits καλύτερα θα ακούγονται ;D Και να σου πώ και κάτι; Δέχομαι ότι θα ακούγονται και ΠΡΑΚΤΙΚΩΣ καλύτερα, με την προϋπόθεση όμως ότι το εκάστοτε κανάλι του ήχου θα έχει καμμιά... πενηνταριά χιλιάδες plugins ;D ;)

Συμφωνώ σε αυτό που λες, αλλά θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι: Άλλο πράγμα η εσωτερική ανάλυση του ηχητικού σήματος ενός DAW και άλλο πράγμα η αρχιτεκτονική του CPU και του λειτουργικού. Π.χ. το Sonar έχει 64 bit εσωτερική ανάλυση, αλλά μπορεί να τρέξει και σε 32- bit XP. Όλα αυτά που παραθέτεις με τους πολλαπλασιασμούς, έχουν σχέση με την ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ του σήματος και όχι με τον ίδιο τον ήχο. Η πιο συνηθισμένη εσωτερική ηχητική ανάλυση είναι 32-bit floating point, οπότε ο δεκαδικός του παραδείγματος περιγράφεται μια χαρά. Πέρα όμως από αυτό, έχουμε να κάνουμε με τη δυναμική του ήχου, η οποία είναι πεπερασμένη. Τα 24 bit δίνουν θεωρητικά ένα δυναμικό εύρος της τάξεως των 144 db! Είναι δηλαδή υπεραρκετά για οποιαδήποτε εφαρμογή. Με τα 32-bit floating point είμαστε ήδη σε ΠΑΡΑ πολύ μεγάλη ανάλυση. Με άλλα λόγια, ακόμα και να υπήρχε διαφορά σε μεγαλύτερη ανάλυση, πιθανότατα δεν θα την ακούγαμε. Τα DAWs και τα plug-ins γίνονται 64bit κυρίως για να λύσουν προβλήματα της πρόσβασης στη RAM. Να μπορούμε δηλαδή να αξιοποιήσουμε πάνω από 4 Giga μνήμης. Ο ήχος από άποψη δυναμικής ανάλυσης είναι ήδη υπέρ-αρκετός. Έτσι και αλλιώς, όλη αυτή η πληροφορία ΚΟΒΕΤΑΙ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ;D Οι κάρτες ήχου είναι 24 bit ;D Με άλλα λόγια: Τα 64 bit του λειτουργικού θα επηρεάσουν ΕΜΜΕΣΑ τον ήχο, γιατί θα οδηγήσουν σε καλύτερους επεξεργαστές plug-ins. Η ίδια η δυναμική ανάλυση του ήχου είναι ήδη υπέρ- αρκετή.

Άλλο η ανάλυση του ήχου και άλλο η αρχιτεκτονική του επεξεργαστή.

Έχεις δίκιο... το λένε και τα στατιστικά ;D

http://www.thomann.de/gr/fender_american_standardstrat_hssmnbk.htm http://www.thomann.de/gr/marshall_dsl401.htm Καλορίζικα ;D

Αν και εφόσον το workstation που διαθέτεις έχει sampling δυνατότητες, το "πρόβλημα" των extra ήχων λύνεται πολύ εύκολα. Αγοράζεις τα κατάλληλα Sample CDs και είσαι βασιλιάς ;D Παρόμοιους ήχους μπορείς να πάρεις από διαφορετικά workstations, αλλά ολόιδιους όχι. Αυτό οφείλεται κυρίως στα διαφορετικά Sample sets αλλά όχι μόνο. Οι διαφορές υπάρχουν και σε άλλα μέρη όπως τα φίλτρα, τα εφέ, οι δυνατότητες διαμόρφωσης κ.λ.π. Όσο για τα αναλογικά, υπάρχουν workstations με επεκτάσεις τύπου virtual analog όπως π.χ. τα Korg. Αυτά είναι καταλληλότερα για εξομοίωση αναλογικών, και πάλι όμως μέχρι ενός ορισμένου σημείου. Στο τελευταίο ερώτημα σου λέω τα εξής: Η εκμάθηση είναι πάντα η καλύτερη επένδυση. Το θέμα όμως είναι να μαθαίνεις κάτι που θα σου χρησιμέψει και στο μέλλον. Και αυτή τη στιγμή, κακά τα ψέμματα, το μέλλον δείχνει να είναι η κουμπιουτεροκατάσταση ;D Οπότε αντί να τα χώσεις για κάποιο σούπερ- ντούπερ workstation, δώσε τα μισά λεφτά και ξηγήσου κανα μουσικό PC. Αν τώρα ήδη ασχολήσε με τα διαβολομηχανήματα ;D, πάσο. Αμφιβάλλω λίγο όμως, γιατί απλά δεν θα προβληματιζόσουν για τις βιβλιοθήκες ήχων. Είναι πολλά τα giga Άρη! ;D

Χμμμ... Από τη μία αυτό: Και από την άλλη αυτό: Χμμμ... Θα το σκεφτώ ;D

Στα ίδια λεφτά http://www.thomann.de/gr/clavia_nord_rack_2x_synthesizer.htm Το ελέγχεις μέσω midi με το Kurz. Καταπληκτικό εργαλείο, ότι πρέπει για να εντρυφήσεις στη σύνθεση ήχου. Ξαναλέω: Αν είναι να παίζει με preset, ας πάρει το Korg. Όταν όμως γυρίζεις τα κουμπάκια του Nord συμβαίνουν θαυμαστά πράγματα π.χ. τα πουλάκια μετατρέπονται σε ελικοπτεράκια ;D ;D ;D

Καλή φάση το Kurz εε; Tα δειγματάκια του Steinway να ν' καλά! ;D Όσο αφορά το X50, αυτό στηρίζεται στο triton και πραγματικά παίζει να είναι και το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ synth για να ασχοληθείς με τη σύνθεση ήχου ;D Θα μου πεις τώρα "μα εγώ άκουσα τα preset του και ήταν φοβερά" ??? Πρόσεξε τι γίνεται: Η Korg έχει στο... roster της φοβερούς προγραμματιστές ήχου. Οπότε αυτοί παίρνουν ένα μέτριο synth όπως το Χ50 και του φορτώνουν... παπάδες. Το κακό όμως είναι ότι το Χ50 στηρίζεται σε προηχογραφημένα δείγματα ήχου. Με άλλα λόγια, ναι μεν έχει πολύ καλούς έτοιμους ήχους ΑΛΛΑ πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να φτιάξει δικούς του εφάμιλους. Και αυτό γιατί τα φίλτρα του είναι μέτρια, δεν έχει δυνατότητες σε επίπεδο oscillator κ.λ.π. Με λίγα λόγια: Αν η κοπελιά σκοπεύει να παίζει με presets ας χτυπήσει το Χ50. Επειδή όμως όλη η... χαρά των synth είναι να φτιάχνεις ΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ ήχους, καλύτερα να κοιτάξει κάτι άλλο. Η Korg π.χ. βγάζει το RADIAS. Πολύ καλή φάση- όχι όμως στο επίπεδο της Nord και της Access, που από την άλλη κοστίζουν κάτι παραπάνω.

Να πω και γω την εξυπνάδα μου ;D Ίσως τα βιολιά να είναι σε format (π.χ. AKAI) το οποίο να το διαβάζει καλύτερα το Extreme. Ακούγεται μακρυνή υπόθεση, αλλά δεν είναι και τόσο. Καμιά φορά τα Samplers διαβάζουν μεν τα δείγματα αλλά τα θαλασσώνουν στα filter και envelope settings. Ίσως λοιπόν το Extreme να έχει βελτιωμένο import function ???

Αν θέλουμε να στηρίξουμε την ελληνική οικονομία, ας βάλουμε τον κ*λο μας κάτω να φτιάξουμε Ελληνικά όργανα. Σοβαρή στήριξη δεν είναι να χρυσοπληρώνουμε τους εισαγωγείς ;D Στη δεκαετία του 90 και πριν την (ελληνική) έκρηξη του internet, πολλές φορές είδα μπροστά μου έκπληκτες φάτσες, όταν ανάφερα το budget για στουντιακές αγορές από το εξωτερικό. Μιλάμε καμμία σχέση με τώρα. Τώρα οι "καταστηματάρχες" τρέχουν να μαζέψουν τα ασυμάζευτα. Όμως τότε, το 400% που ανάφερε κάποιος φίλος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΗ!!! Οι περίφημοι "αντιπρόσωποι" ΒΑΡΟΥΣΑΝ ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ. Και καλά να βαράς στο ψαχνο... αλλά να ΚΛΕΒΕΙΣ πάει πολύ. Τι εννοώ; Πολύ απλά: Αν έπεφτε στα νύχια τους κάνας "πρωτάρης" και "άσχετος" τότε οι χρεώσεις ήταν κυριολεκτικά ΟΤΙ ΝΑΝΑΙ! Βουρ στον πατσά! Ενώ σε "φίλους" και "γνωστούς"... μόνο 200% πάνω ;) ;D Η μεγαλύτερη ευλογία για τους μουσικόφιλους ήταν η διάδοση του internet και του Θωμά. Προσωπικά δεν συγχωρώ τους ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ του παρελθώντος και θα ήθελα να κλείσουν. Άλλωστε δε νομίζω ότι προσφέρουν κάτι ουσιαστικό. Το παραπάνω όμως δεν είναι τίποτα άλλο από wishful thinking. Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς. Που σημαίνει ότι αν αυτοί οι κύριοι δεν προσαρμοστούν ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ έτσι ή αλλιώς. Το παραπάνω όμως δεν είναι τίποτα άλλο από wishful thinking. Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε ΣΤΟ ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ και το πιθανότερο είναι να συνεχίσουν να παίρνουν τα λεφτά από τους φορολογούμενους. :'(

Το ότι αποφάσισαν κάποιοι να μην κλέβουν αισχρά για μένα δεν λέει τίποτα. Η θεία δίκη θα είναι να κλείσουν ΟΛΑ τα ελληνικά καταστήματα, μόνο και μόνο για το αμαρτωλό παρελθόν τους >:( Οι εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Το σωστό είναι ούτε Thomann ούτε Ελλάδα. Αγγλία για πάντα (που λέει ο λόγος "για πάντα"... while it lasts είναι το σωστό, ή αλλιώς "Βάστα Ρόμελ της Παγκόσμιας κρίσης" ;D ) http://www.dv247.com/invt/19904/

Λοιπόν ήρθε η ώρα για καυγά ;D Η ντροπή της εκπαίδευσης αποτελεί συνομωσιολογικό θέμα για thread 1000 σελίδων δεν θα ασχοληθώ με αυτό. Όμως επειδή "αύριο κλαίνε", έχω να σε συμβουλέψω το εξής: ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ με την κιθάρα πριν βρεις κάποιον να σου δείξει την ΒΑΣΙΚΗ τεχνική του οργάνου. Δεν μιλάω για τίποτα τρελό, απλά για την στάση του σώματος, την τοποθέτηση των χεριών, τη λειτουργία του αντίχειρα και την απόσταση τον δακτύλων. Αν ξεκινήσεις να μαθαίνεις με λάθος τρόπο θα είναι σα να προσπαθείς να φτάσεις κάπου περπατώντας σε... λάθος κατεύθυνση: Το πιθανότερο είναι να απομακρυνθείς από τον προορισμό σου. Έχε υπόψη σου ότι το πιο δύσκολο δεν είναι να μάθεις να παίζεις αλλά το να αποβάλεις "κακές συνήθειες" από λάθος τεχνική. Βέβαια όλα αυτά έχουν μια σχετικότητα, με την έννοια ότι δεν μπορείς να καθορίσεις ΑΠΟΛΥΤΑ τον όρο "σωστή τεχνική". Αλλά π.χ. το να σηκώνεις... 10 εκατοστά ;D τα δάκτυλα που δεν πατάνε κάποιο τάστο είναι μια αντικειμενική δυσκολία που εμποδίζει την ανάπτυξη της ταχύτητας. Υ.Γ. Κάτι ανάλογο ισχύει με το μετρονόμο. Αν εξασκούμαστε στον... αέρα, δεν κάνουμε τίποτα. :) Καλή τύχη :)

;D

Αν με την έννοια "ουδέτερο πρόσημο" εννοούμε τον άξονα του μηδενός, τότε αυτή είναι η σωστή απάντηση.

Να πω και εγώ τις βλακειούλες μου ;D Αρχικά ο Σωκράτης δεν έχει σχέση με τη συζήτηση. Είναι too much. Στο καλλιτεχνικό επίπεδο όμως υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που η ζωή και το έργο τους είναι αλληλοσυμπληρωματικά. Ο Μπετόβεν π.χ. ήταν ελεύθερο πνεύμα- όσο "ελεύθερη" ήταν η μουσική του. Ο Bach έζησε μια χριστιανική ζωή, όσο θεοσεβούμενο ήταν και το έργο του. Τώρα όμως ζούμε στην εποχή της παράνοιας. Η τέχνη έχει πάψει να αφορά ανώτερες αξίες και ιδανικά. Δεν μπορώ να έχω την απαίτηση από ένα καλλιτέχνη που στο έργο του δεσπόζουν τίτλοι όπως "Bad", "Thriller", "Smooth Criminal" να ζει μια "καθώς πρέπει ζωή". Είναι σα να ζητάω από τους Deicide και τους Slayer να πηγαίνουν κάθε Κυριακή στην εκκλησία ;D Η κίνηση- σήμα κατατεθέν του Michael Jackson ήταν να πιάνει επιδεικτικά τα... απόκρυφά του σημεία! Δηλαδή τι περιμένεις από έναν τέτοιο άνθρωπο; Να είναι πρότυπο ηθικής; Βέβαια στην τρελοεποχή που ζούμε (και ειδικά στην τρελή δεκαετία του 80) ο M.J. ήταν επιτυχημένος. Αυτό από μόνο του δε λέει και πολλά. Σημασία έχει ότι ήταν μοναδικός σε αυτό που έκανε. Το καθεαυτό έργο του βέβαια στερείται ειδικού "φιλοσοφικου- ηθικοπλαστικου" ::) βάρους. Συνεπώς τα κριτίριά μας θα πρέπει να είναι πιο "ελαφριά" από αναφορές στην ηθική του ατόμου κ.λ.π. Grouvαρε μοναδικά; Yes. Χόρευε κορυφαία; Yes Τραγουδούσε καλά; Yes. Οι παραγωγές του είναι προσεγμένες; Yes. Ε, τι άλλο θέλουμε για να του αναγνωρίσουμε την καλλιτεχνική υπόσταση ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΠΡΕΣΒΕΒΕ? Ήταν από τους κορυφαίους ΠΟΠ καλλιτέχνες. Έφτιαχνε τέλεια χάρμπουγκερ. ;D Ας μην τον συγκρίνουμε με Κορυφαίους Σεφ ;) Και τέλος δυο λόγια για το τεκμήριο της αθωότητας: Το δικαστικό σύστημα της Αμερικής έχει κάποιες διαφορές με το δικό μας. Ο συμβιβασμός που επετεύχθει στην υπόθεση του M.J. αφήνει εξ ορισμού κάποιες κηλίδες στο όνομά του. Αν δεν είχε τίποτα να φοβηθεί, γιατί πλήρωσε; ;) Βέβαια για μένα τις μεγαλύτερες κηλίδες τις έχουν οι γονείς του παιδιού. Κύριοι, αν ο M.J. βίασε το παιδί σας προτιμήσατε τα λεφτά από την τιμωρία του; >:(

St4rg4z3r τα είπες όλα. Το 99.99999999 % του ήχου που αντιλαμβάνεται ο μέσος ακροατής είναι θέμα ψυχολογίας. Αυτά περί συλλεκτών, "φτηνού ήχου" των αντιγράφων κ.λ.π. τα ακούω βερεσέ. Κύριοι, με το να συζητάτε με τον... εαυτό σας δεν κάνετε τίποτα. Υπάρχει ΕΝΑΣ και ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ τρόπος να αποδειχθεί επιστημονικά κάτι: Τα διπλά τυφλά Α/Β/Χ πειράματα. Όλα τα άλλα είναι "να 'χαμε να λέγαμε".

Σύλλογος Φίλων "Κλαίω τα Λεφτάκια μου"? ???

Κοίτα, πιστεύω ότι όποια πεταλιέρα και να πάρεις θα σε καλύψει ως ένα βαθμό, φτάνει να μην έχεις "παράλογες" απαιτήσεις. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να βάλεις τις προτεραιότητές σου σε μια σειρά. Π.χ. οι boss έχουν τα περισσότερα εφέ, πολλές δυνατότητες αλλά είναι πιο δύσχρηστες και υστερούν στη vintage "γλυκάδα". H tonelab είναι η πιο εύχρηστη, ηχητικά παίζει να είναι και η καλύτερη αλλά έχει τις λιγότερες δυνατότητες στα effect. To pod είναι κάπου στη μέση- ήχος ευχρηστία και δυνατότητες σε μεγάλο βαθμό. Για να το κάνω σχηματικά, πάντα IMHO: Boss: Ήχος 7 Δυνατότητες 9 Ευχρηστία 7 Tonelab: Ήχος 9 Δυνατότητες 6 Ευχρηστία 9 Pod: Ήχος 8 Δυνατότητες 8 Ευχρηστία 8 Ελπίζω να μην ξεκινήσουν flame wars για τη βαθμολογία ;D Στην τελική δώστε και εσείς τους βαθμούς που νομίζετε ;D Βέβαια 100 σελίδες συζήτησης ισοδυναμούν με μια βόλτα στα μαγαζιά.