Λογικό αυτό. Πάντως είναι περίεργο κριτήριο, αφού δεν εξαρτάται από το ίδιο το είδος αλλά από τη χρησιμοποίησή του ή μη ως προτύπου σύνθεσης. Χώρια που υπάρχει και το θέμα της μετεμψύχωσης ;D
Δηλαδή, ΟΚ το δημοτικό είναι μουσειακό. Όταν ο Σκαλκώτας π.χ. το χρησιμοποιεί σαν βάση για έργα του, το ανασταίνει; Μήπως απλά το μεταβάλει σε κάτι άλλο ???
Μετά, το Μπαρόκ είναι μουσειακό. ΟΚ, αλλά οι τεχνικές που προκύπτουν από τη φούγκα αφορούν σχεδόν ΟΛΕΣ τις μουσικές, τουλάχιστον όλες τις τονικές μουσικές.
Το ίδιο με τα ρεμπέτικα. ΟΚ μουσειακά, αλλά είναι η βάση των λαϊκών.
Μήπως τελικά είναι σαν τη ροή των πολιτισμών; Μουσειακός πολιτισμός η Αρχαία Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα βάση της επιστήμης ;) Μουσειακός πολιτισμός η Αίγυπτος αλλά και βάση της θρησκείας κλπ κλπ
Μάλλον θα πρέπει να αντικαταστήσουμε τη λέξη μουσειακό. Ή ακόμα καλύτερα να ορίσουμε ως μουσειακό το είδος εκείνο της μουσικής ΠΟΥ Η ΦΟΡΜΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ;) Έτσι, ακόμα και 50.000.000 συνθέτες να γράψουν Μπαροκ ή δημοτικα, αυτό δεν θα τα κάνει σύγχρονο είδος. Αντίθετα, αν γράψουν δημοτικά ΕΞΕΛΙΣΣΟΝΤΑΣ ταυτόχρονα και τη ΦΟΡΜΑ τους, τότε θα μιλήσουμε για ανάσταση ενός ΖΩΝΤΑΝΟΥ είδους ;)