manosx

Δεν έχω σχέση με σκυλάδικα αλλά ρε φίλε αν κάνεις χρόνια, τραβάς ξενύχτια και περνάς θυσίες για 1 ήχο τότε όχι απλά είσαι άσχετος με τη σύνθεση ήχου αλλά είσαι και επικίνδυνος για τον εαυτό σου :o Δώσε εκεί πέντε δεκάρες και πάρε καμιά έτοιμη μπάνκα να κάνεις τη δουλειά σου ;D

Βάλε το amplitube, κατέβασε και κάνα free και κάνε τη σύγκριση μόνος σου. ;) Για μένα από free ξεκίνα από εδώ http://frettedsynth.home.att.net/ Και για έμφαση στο ρεαλισμό από εδώ http://www.simulanalog.org/

Δεν είναι θέμα ημιμάθειας. Έχει να κάνει με τη (στα όρια του νευρωτικού) εμπλοκή της λογικής στη διαδικασία της ακρόασης. Επίσης έχει να κάνει με τη μεγαλοποίηση όσων δεν καταλαβαίνουμε. Πολλές φορές ψάχνουμε δικαιολογίες για το τι μας αρέσει. Για εσένα μπορεί να είναι το στακάρισμα μιας μπάντας στο millisecond. Για εμένα μπορεί να είναι οι 30 μετατροπίες το λεπτό. Γεγονός είναι ότι αυτά αποτελούν προσεγγίσεις "ορθολογικού", τύπου που ενίοτε αποτρέπουν από τη βίωση της μουσικής ως "όλον". Βέβαια αυτή είναι και η υπέρτατη μαγκιά για έναν καλλιτέχνη: Με το έργο του να ικανοποιεί τόσο τους ακροατές όσο και τους ομότεχνούς του. ;)

Αρχικά θα ήταν καλό να μεταφέρουμε την μουσική στον πραγματικό της χώρο που είναι τα συναισθήματα. Συνεπώς υπάρχουν δύο περιπτώσεις: Μουσικές που δημιουργούν συναισθήματα και μουσικές που περνάνε αδιάφορες. Σίγουρα εδώ έχουμε κάποιον υποκειμενισμό. Τα συναισθήματα για κάποιον ακροατή μπορούν να δημιουργούνται από τις αναμνήσεις που σχετίζονται με μια μουσική. Επίσης θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από κάποιο κομμάτι που ακούς πρώτη φορά, με μια βασική προϋπόθεσή: Ο νους και η αντίληψη να είναι πεπαιδευμένη στη "γλώσσα" του συγκεκριμένου μουσικού είδους, με άλλα λόγια να υπάρχει παιδεία με την έννοια των ακουσμάτων. (ανοίγω παρένθεση: Η παιδεία με την έννοια της γνώσης είναι ως συνήθως δίκοπο μαχαίρι, καθώς ναι μεν βοηθάει την κατανόηση αλλά ταυτόχρονα υποθάλπει τη ματαιοδοξία και την έπαρση του τύπου "έλα μωρέ δυο συγχορδίες είναι ::)". Και για να μη νομίζετε ότι αυτή η ματαιοδοξία σταματάει εκεί, σας διαβεβαιώ ότι φτάνει στο σημείο να "ισοπεδώνει" κορυφαίες μορφές όπως ο Bach και ο Beethoven :o κλείνει η παρένθεση). Φυσικά ένας ώριμος άνθρωπος, έχει αναπτύξει κάποια φίλτρα για τα συναισθήματά του μην αφήνοντας να "μπει μέσα" οτιδήποτε, συνεπώς μια γιαγιά είναι δύσκολο να βρεθεί σε live των Deicide! Αυτό φυσικά το ξέρουν οι εταιρίες, γιαυτό στοχεύουν την προπαγάνδα τους σε παιδιά και εφήβους: Ο τελικός στόχος είναι στο μέλλον να δημιουργούνται συναισθήματα με βάση τις αναμνήσεις, είτε για να αγοράσουμε το τελευταίο remaster δίσκων 40ετίας είτε για κατανάλωση παρόμοιας "καρμπόν" μουσικής. Έτσι λοιπόν θα μπορούσαμε να πούμε ότι έναν ακροατή "καλή" μουσική είναι αυτή που του δημιουργεί τα συναισθήματα που θεωρεί "πρέποντα" και αντιστοιχούν ή και καθορίζουν τα μουσικά του γούστα. Τι θα έκανε όμως μια μουσική αντικειμενικά "καλή;" Από τα παραπάνω νομίζω ότι εύκολα προκύπτει πως τελικά οι όροι "καλό και κακό" όντας ηθικοί όροι, θα πρέπει να μας απασχολούν όχι για την αξία αυτής καθ αυτής της μουσικής αλλά για την "ποιότητα" των συναισθημάτων που αυτοί προκαλεί στον ακροατή. ;) Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πλάτωνας στην ιδανική του Πολιτεία καταργεί τις τραγωδίες, ακόμα και τον Όμηρο. Λέτε να μη μπορούσε να κατανοήσει αυτά τα αριστουργήματα; Απλά προβληματίζεται και τελικά τα απορρίπτει γιατί προκαλούν ΕΝΤΟΝΑ και κατεξοχήν ΑΡΝΗΤΙΚΑ συναισθήματα. Συνεπώς από τη σκοπιά του ακροατή και της ακρόασης, δεν έχει σημασία η τεχνική αλλά, σε τελική ανάλυση, το μήνυμα. *βλ. υ.γ. ;) Από τη σκοπιά του μουσικού τώρα, υπάρχει μια διαφορετική προσέγγιση. Ο μουσικός που παίζει χωρίς "επιστημονική" επίγνωση λίγο πολύ κινείται με το συναίσθημα. Πολλοί μουσικοί όμως χρησιμοποιούν και τη λογική, συνεπώς εδώ έγκειται και η διαφορετικότητα της προσέγγισης. Σίγουρα κάποιος μουσικός θα αναζητούσε, αν μη τι άλλο, να μελετήσει μια "καλή" μουσική. Δεν θα πρέπει όμως να μπλέκουμε τις ηθικές αξίες "καλό- κακό" με την "επιστημονική" ορθολογική προσέγγιση της μουσικής. Συνεπώς εδώ δεν θα πρέπει να μιλάμε για καλή και κακή μουσική ΑΛΛΑ για μουσική με καλλιτεχνική- μουσικολογική ΑΞΙΑ ή χωρίς. Έτσι λοιπόν μπορούμε να έχουμε κάποιες αντικειμενικές "τιμές" για να καθορίσουμε, όχι την "ηθική υπόσταση" μιας μουσικής, αλλά την καλλιτεχνική της αξία. Κάποιες από αυτές θα μπορούσαν να είναι η διαχρονικότητα, η εξέλιξη και τελειοποίηση μιας μουσικής φόρμας, η άσκηση επιρροής στους μετέπειτα καλλιτέχνες, η έκφραση ενός κοινωνικού- καλλιτεχνικού ρεύματος ή (γιατί όχι) και η εμπορικότητα ;) * Υ.Γ. Αυτό ακριβώς το σημείο είναι που δημιουργεί τις παρεξηγήσεις. Γιατί ένας μουσικός δεν παύει να είναι και άνθρωπος. Οπότε αντιλαμβανόμενος το ποιόν και τον στόχο των μηνυμάτων της σύγχρονης μουσικής "ευρείας κατανάλωσης", μοιραία κάνει το λάθος να την χαρακτηρίσει ως "κακή" μουσική. Δεν είναι όμως κακή- είναι απλά σατανική ;D ;D ;D

Αν είναι να κάνεις την κουτσουκέλα, κάνε τη σωστά ;D http://www.dv247.com/guitars/fender-american-deluxe-telecaster-electric-guitar-montego-black-rosewood--41076 IMHO of course

Καλό θα ήταν πάντως να διαχωρίσουμε το mainstream pop από το καφροροκ ;D καθώς στην πρώτη περίπτωση οι υπερ-παραγωγοί (των LIVE ;) ) φροντίζουν ώστε να μη λείπει τίποτα ;D Το θέμα με το Rock είναι ότι πας να ακούσεις μια μπάντα και όχι ένα super-star με δεκάδες σεσιονάδες από πίσω. ;) Τα επιτυχημένα γκρουπ λοιπόν το λαμβάνουν υπόψη αυτό και πράττουν ανάλογα στους δίσκους ώστε να γουστάρεις και στα live. Αν δούμε ποια γκρουπ είναι τα top στα live νομίζω το διαπιστώνουμε εύκολα αυτό. Από εκεί και πέρα ότι έχει δουλευτεί καλά αποδίδει και καλά. Π.χ. τα unplugged είναι πολλές φορές τζετ- να μια διαφορετική Live προσέγγιση. Και μια πρόταση: Oxygene Live In Your Living Room του Γιαννάκη Μιχαλάκη. Live αναλογικά, 3D και τα μυαλά στα κάγκελα :o ;D

Κοίτα, κανονικά απλά θα πρότεινα κάτι. Στη δικιά σου περίπτωση όμως ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ;D http://www.thomann.de/gr/line6_spider_jam.htm You're Welcome ;D

Πάντως το ότι τα πιάνα της Korg είναι άθλια δεν σημαίνει και ότι δεν "περνάνε" καλύτερα στο mix. Για την ακρίβεια τα Korg γενικά είναι thin αλλά ακριβώς επειδή έχουν έμφαση στα ψηλά είναι αρκετά διαπεραστικά μέσα σε μια μπάντα. Μήπως να έψαχνες το 88αρι κλαβιέ του M3; ;D

Του one-piece-alder ο μάγκας Το καλύτερο παιδί Στα μπουζούκια στις ταβέρνες Παίζει tube ενισχυτή Ε ντε λα μαγκεν ντε μαονί Αλα pick guard ξηγιέτ' 3-ply (προφέρεται πλαή ;D ) Στην απά- στην απά- στην απάνω mapletopιτσα στην απάνω mapletopιτσα.... Βρέχει bolt on στη στρατα μου Bolt on που με χει καψει Για το φτωχό sustain μου Κανενας δε θα κλάψειιιιι Σπάσε με και μη λυπάσαι relic είμαι μη φοβάσαι Παρ' τον καβαλάρη μας Παρ' και τους KINMAN μας Χωρις nitro finish πια δεν έχουμε ζωηηηηηηη ;D ;D ;D

Ναι αμέ, γιατί όχι; Για δες και αυτήν την περίπτωση... http://www.dv247.com/guitars/squier-classic-vibe-50s-stratocaster-electric-guitar-lake-placid-blue--63308

Γιατί δεν παίρνεις καμιά squier strat μεταχείρα ???

Ακριβώς. Και η διαφορά αυτή είναι της τάξης του 0.1% ;) Τουλάχιστον όταν μιλάμε ουσιαστικά για δύο ίδιες κιθάρες. Και αυτό συμβαίνει γιατί, όπως προείπαμε, την διαφορά την κάνουν τα δάκτυλα, ο ενισχυτής, τα εφέ και ο ΤΥΠΟΣ της κιθάρας. Αν όλα αυτά είναι ίδια, τότε μιλάμε για 0.1 % Ακόμα και αν κάποιος ισχυρίζονταν ότι ακούει διαφορά, τότε είναι πιθανότερο το "πρόβλημα" να είναι, είτε η διαφορά μισού χιλιοστού στο ύψος του μαγνήτη, είτε η καταραμένη ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ!

Τα δάχτυλα είναι το Α ως το Υ Ο ενισχυτής είναι το Φ ως το Ψ Και η κιθάρα ως ΣΥΝΟΛΟ το Ω

http://www.dv247.com/guitars/fender-standard-precision-bass-arctic-white-rosewood--59994 Καλορίζικο. ;D Τι, θέλεις και εναλλακτική ??? http://www.dv247.com/guitars/fender-standard-jazz-bass-brown-sunburst-rosewood--59999

Κάτι τύποι σαν και εσένα είναι που θα εμποδίσουν τη μουσική να ξεφύγει από τον εναγκαλισμό των δισκογραφικών. Φαντάσου τώρα μια κοπελίτσα ή ένα αγοράκι να θέλει να δοκιμάσει άγνωστους καλλιτέχνες στο ιντερνετ, και στην πρώτη του προσπάθεια να πέφτει σε αυτό το κομμάτι. Δυστυχώς μεγαλύτερο ψέμα και κατάρα από την "ελευθερία έκφρασης" δεν υπάρχει.

Διάλεξε ένα επάγγελμα που σου αρέσει και δεν θα ξαναχρειαστεί να δουλέψεις στη ζωή σου. Κομφούκιος Ευτυχία δεν είναι να κάνεις αυτό που θέλεις, αλλά να μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις. Ζαν-Ζακ Ρουσσώ Για να κάνεις καριέρα, πρέπει να φοράς όλο γκρίζα, να είσαι πάντα στη σκιά, να μη δείχνεις πρωτοβουλία. Ταλεϋράνδος Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση. Αλβέρτος Αϊνστάιν Μουσική κατά το δείπνο είναι προσβολή, τόσο για το μάγειρα, όσο και για τον βιολονίστα. G. K. Chesterton Όταν σκέφτεσαι ότι ίσως δεν μπορείς, έχεις δίκιο. Δεν μπορείς. Henry Ford Συχνά είναι πιο ασφαλές να είσαι αλυσοδεμένος από το να είσαι ελεύθερος. Franz Kafka Κανένα μεγάλο έργο δεν έχει γίνει από διστακτικούς που ψάχνουν σιγουριά. George Eliot Δεν υπάρχει σιγουριά σ’ αυτόν τον κόσμο. Υπάρχουν μόνο ευκαιρίες. Douglas McArthur Η σιγουριά είναι ένας ψεύτικος θεός. Αν αρχίσεις να κάνεις θυσίες σ' αυτόν, χάθηκες. Paul Bowles Αν θέλεις εγγύηση, αγόρασε μια τοστιέρα. Clint Eastwood Οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν να κολυμπούν και ταυτόχρονα να κρατούν τα πόδια τους στο έδαφος. Marcel Proust Αφήστε σας παρακαλώ το μέλλον να εξακολουθεί να κοιμάται όπως οφείλει. Γιατί αν κάποιος το ξυπνήσει πριν την ώρα του, τότε θα αποκοιμηθεί το παρόν του. Franz Kafka Δεξιότερα Κουροπάτκιν. Τίτλοι ελληνικών εφημερίδων με "οδηγίες" (!) προς τους Ρώσους για τους σωστούς ελιγμούς κατά τον Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο. ;D ;D ;D

Δεν υπάρχει αντίθετο. Όλα αυτά είναι το ίδιο πράγμα. Η Ευρώπη βέβαια είναι σε ακόμα χειρότερη μοίρα, αφού δεν μπορεί να υπερασπιστεί ούτε τον εαυτό της. Σε 30" την έχουν καταστρέψει είτε οι καπιτάλες της δύσης είτε οι κουμούνες της ανατολής. Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι ο κομουνισμός είναι ευρωπαϊκό δημιούργημα, αντάξιο της παρακμής της βιομηχανικής επανάστασης. Όπως και ο φασισμός φυσικά. Σε κάθε όμως περίπτωση μιλάμε για απολυταρχία είτε των εταιριών είτε των ηγετών. Απλά ο καπιταλισμός καμιά φορά, που και που, βάζει και λίγο βαζελίνη.

Όπα ρε παιδιά, συγνώμη. Γιατί να τα απαξιώσουμε; Επειδή προωθούν παριζάκια; Εδώ οι Rolling Stones προωθούσαν την ηρωίνη! Εδώ ο OZZY που ανέφερε και ο WOW, και πολύ περισσότερο κάτι Deicide κλπ προωθούν τον σατανισμό! Εδώ το 99% της σύγχρονης μουσικής προωθεί την ματαιοδοξία, τη λαγνεία και τα υπόλοιπα θανάσιμα αμαρτήματα. Στο αρκουδάκι θα κολλήσουμε τώρα ???

Νομίζω ότι η καλλιτέχνις Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν στις top θέσεις επιχειρηματικότητας. Δεν ξέρω βέβαια τι πρόσφερε το "Νιάου βρε γατούλα με τη ροζ μυτούλα" στην πνευματική εξέλιξη της κοινωνίας. Ένα ηχητικό ναρκωτικό ίσως ???

Και βέβαια ο πράσινος αρκούδος έχει το ρόλο του! Ο ρόλος του είναι να κάνει τα παιδιά να διαλέξουν ψυχαναγκαστικά από το ράφι το συγκεκριμένο (μάλλον άνοστο ) παριζάκι. Διάβασα και το άρθρο της καθημερινής, το οποίο το βρήκα μέτριο. Παρόλα αυτά μια φράση μου έκανε εντύπωση Για να το λέει αυτό ο κύριος Μανίκας ίσως να ξέρει κάτι.

Να ρίξω ένα βιντεάκι http://www.youtube.com/watch?v=oKm7C21TV5U Ξέρω ότι πολλοί με το που θα δείτε τις γνωστές φάτσες θα στραβώσετε ;D Αλλά το κομματάκι είναι ωραίο Και σίγουρα δεν μπορείς να πεις ότι είναι ένας που κάνει τη διαφορά. Βέβαια δεν υπάρχει και τραγουδιστής ;D

Να το πάω ένα βήμα πιο πέρα; Ποπ χωρίς "ψαρωτικό" τραγουδιστή παύει να είναι ποπ ;D

Επίσης θα πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως αυτό που λέμε "ήχος των πλήκτρων του τάδε" και "παίξιμο ντραμς του δείνα" είναι προϊόν της ίδιας του στης συμμετοχής στη μπάντα. Ή το ότι έχει ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ πλέον ως "ήχος Μουσικάρογλου", μήπως είναι επειδή έχουμε λιώσει τα κομμάτια μιας μπάντας ??? Ή ;D ;D ;D

Για να δούμε, για να δούμε... Αυτό? Ή αυτό? Decisions, decisions ???

Beauty is in the ear of the beholder listener ;D ;D ;D ;D ;D