manosx

OurDarkness, λυπάμαι που θα το πω, αλλά έχεις άγνοια. Η άγνοιά σου είναι τόσο μεγάλη, που δεν ξέρω από που να αρχίσω να σου εξηγώ. Για αρχή, θα σου θέσω μερικά κοάν ;D τα οποία, πριν μου απαντήσεις, θέλω να σκεφτείς: 1) Πόσα δείγματα θα χρειαζόμασταν για να έχουμε όλους τους πιθανούς ήχους ενός DX7; 2) Γιατί τα Kurzweil ενώ έχουν πολύ μικρά σε μέγεθος δείγματα, σε ήχους πιάνο γ***νε; 3) Πως γίνεται το Lounge Lizzard να είναι φοβερό, ίσως το καλύτερο, electric piano vsti; 4) Γιατί είναι προτιμότερο ένα virtual analog από ένα sampled based για classic synth ήχους; 5) Γιατί ενώ ένα preset π.χ. της Korg ακούγεται ικανοποιητικά, όταν απενεργοποιήσουμε φίλτρα, εφέ κλπ ακούγεται σ...τά; Αυτά, και αύριο με τον κηδεμόνα σου ;D

Νεκτάριε οι μηχανές σύνθεσης δεν είναι μόνο για να συνθέτεις ήχους, αλλά και για να παίζεις με ήχους καλύτερους από αυτούς των βασισμένων σε δείγματα. Τα δείγματα είναι μια στείρα αναπαραγωγή, που δεν θα είχε ελπίδα αν δεν ενσωμάτωνε ουσιαστικά σαν επόμενο στάδιο την αφαιρετική σύνθεση, με φίλτρα, envelopes κλπ. Δηλαδή θέλω να πω πως ένα modelled electric piano π.χ. έχει ΠΟΛΛΕΣ πιθανότητες να είναι πιο εκφραστικό στο παίξιμο από ένα τυπικό sampled electric piano. Από εκεί και πέρα, μπορεί να είναι και πιο "βαθύ" στον προγραμματισμό, αλλά αυτό αφορά αυτούς που προγραμματίζουν τους ήχους τους, δηλαδή το 1% της αγοράς. ;D

Τα δύο τρίτα, ενισχυτής και ηχεία, είναι κοινά. Η συσκευή αναπαραγωγής αλλάζει. Καλά είναι όλα. Η γνώμη μου είναι πως επειδή το βινύλιο έχει κάποιους περιορισμούς, δεν μπορούν οι μηχανικοί να κάνουν τις μ***κίες που κάνουν στο CD κατά το Mastering. Περισσότερο εκεί είναι η διαφορά. Διότι αν κάποιος καλλιτέχνης θέλει να έχει ήχο με αναλογική χροιά, αρμονικές παραμορφώσεις, κομπρεσάρισμα ταινίας και τέτοια, μπορεί να το κάνει ΚΑΛΛΙΣΤΑ στη μίξη, με μπομπίνες, λάμπες κλπ. Από εκεί και πέρα το μέσο αναπαραγωγής αν είναι flat, θα αποδώσει τη χροιά που ήδη υπάρχει. Απόδειξη είναι κάποιοι δίσκοι που έχω γράψει σε 24/96 WAV, και ο ήχος Γ***ΕΙ και διατηρείται ανέπαφος, σαν την δροσιά και τη φρεσκάδα της πρώτης φοράς ;D ;D ;D

Και βέβαια είναι τέχνη. Ξέρεις τι τέχνη θα χρειάζεται για να σου ξανακολλήσουν τη μέση όταν θα παίξεις με αυτήν την κιθάρα; ;D Πλάκα κάνω, είναι φοβερή.

Α, κατάλαβα. Sorry γράψε λάθος.

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πουλήσεις την omen, να προσθέσεις και αυτά στο budget και να πάρεις μια και καλή κιθάρα. Μια καλή Schecter ϊσως; Anyway, you got the point.

Λοιπόν, αν επιμένεις, θα σου πω τι σου προτείνω. Αλλά με την προϋπόθεση ότι όπως λες θα πάρεις κάποιο αξιοπρεπές PC, για να έχεις μια κάποια σταθερότητα. Γιατί οτιδήποτε πηγαίνεις στα όρια, δύσκολα να είναι σταθερό. Λοιπόν, σου προτείνω αυτό: http://www.thomann.de/gr/presonus_firestudio_project.htm Αξιοπρεπέστατη Firewire κάρτα, με πολλές εισόδους, που θα σε καλύψει για πολύ- πολύ καιρό. Αλλά το ζήτημα δεν είναι εκεί, αλλά εδώ: Θα αγοράσεις εν καιρώ και αυτό: http://www.thomann.de/gr/presonus_studio_one_pro_upgrade.htm Και θα αποκτήσεις έτσι την πλήρη έκδοση του προγράμματος. Είναι το μόνο πρόγραμμα που θα συνιστούσα σε κάποιον που ξεκινά. Γιατί να μπλέξεις με το Cubase; Το Cubase είναι ένας δεινόσαυρος, που είναι πολύ καλό για κάποιον midάκια ΑΛΛΑ εντελώς περιττό για κάποιον κιθαρίστα. Αντίθετα το Studio One είναι ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά το πιο εύχρηστο πρόγραμμα. Ταυτόχρονα έχει πάρα πολλές δυνατότητες, δυνατότητες που θα σου δώσουν ότι χρειάζεσαι και με το παραπάνω, με το ΠΟΛΥ παραπάνω. Και φυσικά, επειδή κάρτα ήχου και πρόγραμμα είναι της ίδιας εταιρίας, θα έχεις δυνητικά μεγαλύτερη σταθερότητα, χώρια που οι ρυθμίσεις θα γίνουν σχεδόν... αυτόματα. Καλύτερη λύση για μια περίπτωση σαν τη δική σου παίζει να μην υπάρχει. Εκτός φυσικά από ένα απλό πολυκάναλο. ;D

Για να είμαι τίμιος, έχω δουλέψει (παλαιότερα) με πολυκάναλο Fostex σε rack, 24 κανάλια σε σκληρό, και ήταν ΑΨΟΓΟ. Με το συγκεκριμένο όμως δεν έχω δουλέψει, αλλά γενικά μιλάμε για καλή εταιρία. Δεν βρήκα καλύτερη επιλογή σε αυτά τα λεφτά, αλλά μπορεί ο ενδιαφερόμενος να το ψάξει λίγο παραπάνω, για να διαπιστώσει από τους χρήστες αν του κάνει. Όσο κοίταξα εγώ, μου φαίνεται πετυχημένο. Δυστυχώς τα "όλα- σε ένα" που έχουν πέσει στα χέρια μου, και έχω ιδία άποψη, είναι εκτός του budget. Anyway, ας το δει σαν μια άλλη κατεύθυνση για τη σκέψη του.

Λοιπόν, επειδή εσένα σε... θυμάμαι ;D ;D Θα σου τα πω χύμα και τσουβαλάτα. Έχεις χάσει τόσο καιρό, για να εξασφαλίσεις μια "σίγουρη επιλογή" για το PC; Ε, ρε φίλε ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΕ ΤΑ PC. Με το PC πας να "κλέψεις". Είναι η φτηνότερη λύση, για να έχεις (εικονικό) hardware αξίας ΠΟΛΛΩΝ χιλιάδων ευρώ. Το τίμημα; ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΙΓΟΥΡΙΑ. Αυτό πάρτο σα δεδομένο. Βάλε και το ότι το PC σου είναι προιστορικό. Βάλε και το ότι δεν κατέχεις από μουσικά προγράμματα. Ξέρεις τι βλέπω στο μέλλον σου; Κλάμα, προβλήματα, και το demo να πετάει μακρυά. Αλλά ο Σούπερ Μάνος έχει τη λύση! http://www.thomann.de/gr/fostex_mr16_hd.htm Παίρνεις αυτό, και γράφεις demo... χτες! Εύκολα, απλά και ΣΙΓΟΥΡΑ. Οι Beatles είχανε 4 κανάλια, εσύ θα έχεις 16. ΘΕΟΣ. Τι προτιμάς: Να γράφεις μουσική, ή να ψάχνεσαι; Άσε μας εμάς. Λιώσαμε με τα PC και πάλι τα βρίζουμε. Και ναι, ήχο και μπλιμπλίκια θα έχουμε καλύτερα. Είσαι μάγκας να γράψεις καλή μουσική; Μας έφαγες λάχανο και εμάς, και τα PC μας, και τα μπλιμπλίκια μας! Αυτά, ΕΝΤΕΛΩΣ μα ΕΝΤΕΛΩΣ φιλικά. Καλή τύχη.

"Then I scored a killer deal on e-bay for an entire set of authentic relic strat hardware, that was actually brought up from the wreckage of the Titanic" ;D ;D ;D

Έτσι είναι. Η Wizoo, αν θυμάμαι το όνομα, έχει εξαγοραστεί από την Digidesign, και μάλιστα η Steinberg έκλαιγε με μαύρο δάκρυ ;D Ήταν γερό χτύπημα, γιατί η εταιρία αυτή ήταν πολύ μπροστά. Αλλά σήμερα δεν υπάρχει λόγος να κλαίμε εμείς, γιατί υπάρχουν πολύ καλύτερα, ή τουλάχιστον ίσα προγράμματα. Θα πρέπει βέβαια να το ψάξεις, αλλά νομίζω αξίζει τον κόπο. http://www.musiclab.com/products/realstrat_info.htm http://www.robpapen.com/rg.html http://www.applied-acoustics.com/strumelectric/overview/

Υπονοείς κάτι για τους κλασσικούς κιθαρίστες ??? ;D ;D ;D

Μέσα, αλλά θέλω επαναδιατύπωση: Είναι οι καλύτεροι τεχνικά κιθαρίστες που συνδέουν την κιθάρα σε ενισχυτή. ;D ;D Τον Koch τον μπάνισα στο event που είχε γίνει, και μου πέσαν τα σαγόνια.

Ξέρεις τι παρατηρώ SF? Ο τυπάς στο σολάκι έχει τρομερό consistency όσο αφορά το μπλοινκ, δηλαδή όλες οι νότες του κάνουν μποινκ. ;D Επειδή εγώ είμαι αρκετά κουλός όσο αφορά το ιδίωμα, υποψιάζομαι ότι κρύβει την ίδια "δυσκολία", την ίδια μη- άμεσα- ορατή τέχνη αν θες, με τα πιο blues- gilmourοειδή παιξίματα, που κάνεις καμιά φορά το λάθος και λες "εύκολα είναι", και μετά διαπιστώνεις έντρομος ότι ΟΛΕΣ οι νότες είναι με σηκώματα :o Θέλω να πω, ότι εγώ κάθε φορά που twangάρω, τέλος πάντων που την κάνω την κιθάρα να κάνει μπλοινκ, ;D γουστάρω, και το έχω βάλει κάπως λίγο στο παίξιμό μου, και γουστάρω όταν μπιστάω! Αυτοί όμως οι τύποι το πάνε σερί, από μπάσες χορδές σε πρίμες, χωρίς εξάρσεις κλπ. Πρέπει να είναι θέμα.

Πω, ο SF έχει ξεσαλώσει. Μετά και από αυτόν τον ήχο, στο τελευταίο κλιπ, είμαι πλέον βέβαιος ότι το μπλόινκ είναι ο ορισμός του twang. Φσσστ μποινκ! Έτσι πρέπει! ;D

;D Θυμάσαι ένα έργο, με τους Χοντρό Λιγνό, που τα παρατάνε και πάνε να φτιάξουνε κράτος για την πάρτη τους; Για να γλυτώσουν το φόρο; Λιώσιμο! Αυτά βλέπανε οι δικοί μας και το ρίξαν στις offshore ;D

Πω, Γ*μώ τα κομμάτια! Γουστάρω! Αλλά το τι βρισιές θα ακούω για τις flats από τον ΟΡ. ;D SF, στο μυαλό μου έχω μια εικόνα, μια λεκτική εικόνα: Το twang για μένα είναι η κιθάρα να κάνει μποινγκ! Ξέρεις σα το Βουτσά ένα πράγμα. Φσσστ μποινκ! ;D Όταν τα σκας, ειδικά στις μπάσες, να κάνει μπντοινκ ;D Χωρίς πλάκα, επειδή είσαι γκουρού, είμαι κοντά;

Πάντως blue, το δεύτερο ερώτημα δεν θα πρέπει να μας απασχολεί σε πρώτη φάση. Η διανομή, μια οικονομική βάση, ένα Α όνομα τελοσπάντων , θα πρέπει να έχουν δημιουργηθεί κατά την πρώτη "περίοδο" του project. Διαφορετικά, το άνοιγμα σε πιο δύσκολα πράγματα θα ήταν ίσως λάθος. Το προχωρήσαμε πολύ. Πειράζει να σε λέω κ. Πρωθυπουργό;

Εξ όσων δύναμαι να γνωρίζω, τα δικαιώματα για τις συνθέσεις παρέρχονται μετά από κάποια χρόνια. Αλλά επίσης ξέρω, ότι οι συγκρίσεις μεταξύ των διάφορων εκτελέσεων των "σοβαρών" έργων, έχουν τέτοιο βαθμό συγκρούσεων, απαξίωσης, ισοπέδωσης και.... μίσους, που πραγματικά οι καυγάδες φτάνουν και ξεπερνούν, μην πω και το PC-MAC ;D

Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να ανοίξεις περίπτερο ;D Μια πρώτη απάντηση στο ερώτημά σου ίσως θα ήταν ότι θα χρειαζόταν μια ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ προσωπικότητα, για να κάνει ζάφι την τρέλα μας, και να παράγει κάτι τόσο ποιοτικό. Δεν ξέρω, αυτό μου σκάει σα φλας.

Σωστά. Εδώ έχεις χτυπήσει κέντρο, αλλά να το επεκτείνω κάπως, και να πω ότι αυτή η φάση δεν αφορά την εποχή μας μόνο. Πάντα υπήρχε αυτό, μπορεί να πει κάποιος ότι η Motown είναι το πρότυπο, αλλά υπάρχουν πολλά παρόμοια σκηνικά. Θα μου άρεσε πολύ η ιδέα σου, με μουσικούς που πραγματικά έχουν λιώσει, και έχουν διάθεση να δώσουν κάτι για να ανέβει λίγο η φάση, να ξεκολλήσουμε. Μακάρι να ξεκίναγε κάτι τέτοιο. Ο στόχος πάντως θα πρέπει να αφορά την παγκόσμια κοινότητα, όσο το δυνατόν περισσότερο, γιατί δεν τρέφω πολλές ελπίδες για κάτι βιώσιμο εδώ.

Παρότι γουστάρω πολύ την προσέγγισή σου, δεν μπορώ παρά να σου επιστήσω την προσοχή σε μια λεπτομέρεια: Το budget για μια παραγωγή συμφωνικής μουσικής είναι βαρύ, όχι αστεία. Και άμα θέλουμε κιόλας να κάνουμε και υψηλής ποιότητας παραγωγή, τότε την κάτσαμε τη βάρκα.

Παιδιά, τι cd, στα περιοδικά τα βάζουνε, σουπλά έχουνε καταντήσει. Σε λίγο θα τα μοιράζουνε σαν τα φυλάδια κάτω από τις πόρτες. Τέρμα το πάρτυ. Άντε, και του χρόνου σπίτια μας ;D

Πάντως, αν υπήρχε ένα μπάτζετ, θα τα έκανα χωράφια και θα έσπερνα μάσες, γιατί έρχονται χρόνια δύσκολα. Εκτός αυτού όμως, δεν μπορώ να σκεφτώ χειρότερη επένδυση από δισκογραφική: Δεν τα δίνουμε σε κάνα φτωχό παιδάκι λέω 'γω να πιάσουνε και τόπο; Αυτά στο γενικό. Τώρα αν θέλεις ντε και καλά δισκογραφική, με κέρδος, χωρίς πλάκα, θα κοίταζα να υπογράψω κάνα μπεμπε Λιλλυ φάση, γιατί μόνο αυτά και οι τσόντες της Τζούλια πουλάνε.