manosx

Και όσο εσύ διαβάζεις, ας πάει να διαβάσει και ο SF τι σημαίνει κρυοπάγημα στη μύτη, γιατί μας έπρηξε τα α***δια.

Αυτή η αντιπαράθεση και η εχθρότητα προς την Αμερική, μου θυμίζει τους αγράμματους των περασμένων δεκαετιών, που σου έκαναν την εξής ερώτηση: "Εσύ τι ακούς, Ελληνικά ή Ξένα;" Ξένα = Μια θάλασσα από επιλογές, από free Jazz μέχρι Πολυνησιακά κρουστά ;D Ελληνικά = Μια χούφτα σκυλάδες και 2-3 "μουσουργοί" της συμφοράς. Όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τους Αρχαίους, οι οποίοι ήταν για κάμποσα χρόνια η... Αμερική της εποχής τους. Και φυσικά, αφού είχαν ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ αυτονομία, κατάφεραν να αναπτύξουν και τον Πολιτισμό τους, έναν Πολιτισμό που αποτελεί τη βάση του λεγόμενου σύγχρονου Δυτικού πολιτισμού. Αντίθετα εμείς εδώ στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ, βρε δε βαριέ- βρε δε βαριέσαι αδερφέ.

Ε, βέβαια. Σήμερα έχει βελτιωθεί πολύ η κατάσταση. Για την ακρίβεια η κατάσταση έχει αντιστραφεί: Έχουμε τις γυναίκες για σκυλιά και τους σκλάβους για αντικείμενα.

Η Ορθοδοξία διδάσκει ότι η σωτηρία είναι Χάρη Θεού, και πρέπει να αφήνεσαι στο θέλημά του. Ο Προτεσταντισμός διδάσκει ότι η σωτηρία έρχεται με τον ιδρώτα του ανθρώπου, και αυτός πρέπει να εργαστεί σκληρά για αυτήν. Το ποιος έχει δίκιο θα φανεί όταν έρθει ο λογαριασμός. Προς το παρόν όμως, για τον συγκεκριμένο κύριο έχω να πω "Μηδένα προ του τέλους μακάριζε".

Το Karma είναι πολύ προχωρημένη πίστα, θα έλεγα προς το παρόν να μην ασχοληθείς, ειδικά αφού παίζεις σε γκρουπ. Το sampling με την κυριολεκτική έννοια, είναι και αυτό προχωρημένη πίστα. Αυτό που δεν είναι προχωρημένη πίστα είναι τα sample cd που μπορείς να φορτώσεις σε κάποιο όργανο με sampler. Είναι μπάνκες ήχων, που επεκτείνουν δραματικά την παλέτα του οργάνου. Τα μέτρια πλήκτρα θα τα καταλάβεις αν παίξεις πλάι πλάι με το Μ3 και το Μ50. Το Μ3 έχει καλύτερη, ΠΟΛΥ καλύτερη αίσθηση στο κλαβιέ. Τέλος οι extra συνδέσεις επιτρέπουν ωραίες πατέντες, όπως π.χ. να στείλεις μετρονόμο στον drummer, ή να "βγάλεις" κάποιους έξτρα ήχους σε άλλο κανάλι. Γενικά ένα μεταχείρα Μ3 είναι πολύ καλύτερο όργανο. Κούνα τα βύσματα και δες αν κάνουν θόρυβο, παίξε ΟΛΑ τα πλήκτρα ένα ένα, πάτα τα κουμπάκια, και παίξε κάνα δεκάλεπτο με οθόνη και encoders, Και από εκεί και πέρα δεν έχεις να φοβηθείς για τίποτα. Αξίζει πιστεύω τον κόπο.

http://www.thomann.de/gr/korg_m5061.htm Αλλά έχει μειονεκτήματα: Μέτρια αίσθηση στα πλήκτρα, λίγες συνδέσεις, έλλειψη sampling. Στη θέση σου θα έψαχνα για κάνα μεταχείρα, μέχρι να μαζέψω λεφτά για κάτι καλό. Αλλά να σου πω, και το M50 μια χαρά θα σε βγάλει. Είναι και ελαφρύ για το κουβάλημα, έχει σφαιρικότητα στους ήχους, τραβάει στην ανηφόρα κλπ ;D Σε σχέση δε με το Roland που έχεις, είναι διαστημικό λεωφορείο ;D

Πάντως, αν είναι ίδια με του OASYS, θα είναι λίγο σπαστική, από την άποψη ότι λόγω υψηλής ανάλυσης, κάποιες λειτουργίες πρέπει να βάλεις τη μύτη από το... μικρό δαχτυλάκι για να τις επιλέξεις. Τουλάχιστον εγώ που είναι λίγο... λουκανοειδή τα δάχτυλά μου ;D Αλλά γενικά η οθόνη αφής είναι όλα τα λεφτά στα Korg. Δε μου τη γλυτώνει το PC! Με το που πάω στα 7 για τη μουσική, θα του κοτσάρω και μια αφής. ;D Ωραίο thread θα ήταν αυτό: Μουσικό PC με οθόνη αφής: Who has done it? Αν δε βαριέστε ανοίξτε το ;D

Το πιο λογικό και το πιο κλασσικό είναι να τα τοποθετήσεις όπως τα βλέπει ο ακροατής, ή ίσως όπως τα βλέπει ο Ντράμμερ: Π.χ. Hihat δεξιά, μπότα- ταμπούρο κέντρο, ride αριστερά, και τομ κεντροδεξιά, βαθύ κεντροαριστερά. Αυτό για τη σκοπιά του ακροατή. Όταν λέμε δεξιά, δεν εννοούμε απαραίτητα εντελώς δεξιά. Το πόσο εξαρτάται από το πόσο ανοικτή θέλεις να είναι η στερεοφωνική εικόνα. Γενικά πάντως καλό είναι να είναι συμμετρική η εικόνα. Δεν είναι απαραίτητο πάντως να είναι πολύ "ανοικτά" τα ντραμς, όχι τουλάχιστον με βάση το Panning των ξεχωριστών καναλιών, γιατί κάτι τέτοιο προϋποθέτει ότι θα ακούγονται ως βασικά μικρόφωνα τα κοντινά, και συνήθως έτσι κάπου χάνεται η φυσικότητα. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να στήσεις όσο μπορείς καλύτερα τα Over, κουνώντας και ακούγοντας. Μετά βάλε ως συμπλήρωμα τα κοντινά. Αυτό φυσικά προϋποθέτει Ντραμμερ που μπιστάει. Αλλιώς, γράψε Midi να γουστάρεις, και να μη σου βγουν τα μάτια στο editing των κυμματομορφών.( αλλά στο Quantizing ;D) Τι να λέμε, ο John έγραφε με ένα μικρόφωνο... Αν μπιστάει ο Drummer δε θα έχεις πρόβλημα. ;)

Όχι απλά έχουμε παράδοση, αλλά είμαστε και οι εφευρέτες τους. Απλά όταν χάνεις την πολιτική και στρατιωτική σου ανεξαρτησία, καταντάς να γίνεσαι η Ταϊλάνδη της Ν.Ευρώπης.

Όσο περιμένουμε να ζήσουμε από τον τουρισμό, μια ζωή υπανάπτυκτοι θα είμαστε. Δεν υπάρχει πιο ξεφτίλα από το να είσαι ο τόπος που έρχεται ο κάθε μέθυσος να βγάλει τα απωθημένα του. ΝΑ είχαμε τουρισμό για τα Αρχαία ή τα Θρησκευτικά μέρη, να πω εντάξει. Αλλά αυτό το Νταχ τιριρι και όλα μέσα, με τον κάθε ξοφλημένο και το κάθε πρεζάκι, είναι κατάντια.

Να, και εδώ ακούγεται λες και είναι μέσω... ασυρμάτου. Τι Modelling, sampling και μαλακίες ;D

Κύλισα, το παραδέχομαι. Λες και είμαι 15 χρονών, να τσακώνομαι για το πια μέθοδος σύνθεσης είναι καλύτερη. Να ορίστε, πάρτε ήχο που έχει πιάσει... αράχνες, αλλά το ΠΑΙΞΙΜΟ αγγίζει το θεικό, ενώ το γράψιμο ΕΙΝΑΙ θεικό. Αυτά δεν είναι που έχουν σημασία;

;D ;D ;D

Μπράβο το αγόρι μου ;D Κατάλαβες τώρα γιατί η Korg έβαλε την MOD-7 Waveshaping VPM Synthesizer μηχανή; Γιατί με τη δική σου λογική, έπρεπε να βάλει καμιά 100αριά τέρα με δείγματα ;D ;D ;D Πάμε παρακάτω: 2ον) Γιατί τα Kurzweil έχουν καλύτερα πιάνα, παρότι το M3 της Korg έχει 10δες φορές μεγαλύτερα σε μέγεθος δείγματα;

Λοιπόν, επειδή στα μπούρου- μπούρου δεν είμαι καλός, και να γράφω 10 παραγράφους χωρίς νόημα, θα πιάσουμε τα... κοέν που σου έγραψα ένα ένα. Λοιπόν, χωρίς πολλά πολλά και χωρίς αντιπαραθέσεις και χαρακτηρισμούς. Απάντησε σε αυτό: 1ον) Πόσα gigabyte από δείγματα θέλουμε για να σαμπλάρουμε όλους τους πιθανούς ήχους ενός DX7; Πες μου please, with cherries on top.

Είναι γνωστό πως στο γελοίο είδος ζωής που λέγεται άνθρωπος, σημασία δεν έχει το ΤΙ λες αλλά το ΠΩΣ το λες. Μου διέφυγε προς στιγμήν, και sorry.

Είμαι εριστικός, το έχω αυτό το κακό. Θα το κάνω πιο απλό: ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ η μέθοδος σύνθεσης. Σημασία έχει Η ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΠΑΙΞΙΜΟ, που εκεί το modeling πλεονεκτεί, οι ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ, που και εκεί πλεονεκτεί το modeling, και ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ, που εκεί εξαρτάται τόσο από την ποιότητα της εξομοίωσης για τo modeling, όσο και από την ποιότητα του sampling για τα δείγματα.

Να OurDarkness, αυτή είναι η φωτό από τη Roland που απαντά στην απορία σου περί εκφραστικότητας. Το ίδιο ισχύει και για τα electric piano και για την FM, ακόμα και για τα virtual analog. Γιατί π.χ. ο προγραμματιστής της Korg μπορεί να συνδέσει το filter cutoff με το velocity, ή τη δύναμη του... σφυριού με το velocity, χωρίς να χρειάζεται να σαμπλάρει τα μαλλιά του. Μη νομίζεις ότι και το sampling είναι πανάκεια. Γιατί το να συναρμόσεις όλα αυτά τα δείγματα, να κάνεις τα σωστά crossfades ανάμεσα στα layers κλπ είναι και αυτός ένας προγραμματισμός που συνήθως αφήνει much to be desired. Γιαυτό όσο αφορά την εκφραστικότητα, το Modeling είναι ένα βήμα μπροστά: Με ένα απλό hard/ soft ποτενσιόμετρο αλλάζεις εντελώς την απόκριση, με μαθηματικό τρόπο, χωρίς να μπλέξεις σε περιπέτειες... μηνών με δεκάδες layers. I hope you see now.

;D Ας κουλάρουμε, γιατί ως συνήθως θα πρόκειται για παρεξήγηση. Δε νομίζω ότι έχει αντίρρηση κάποιος ότι η virtual analog είναι καλύτερη από analog δείγματα, και η FM σύνθεση καλύτερη για FM ήχους. Οπότε καλό είναι να υπάρχουν αυτές οι μηχανές. Όσο αφορά το πιάνο, καλά και τα πολλά δείγματα, καλά και τα λίγα με ΦΟΒΕΡΑ φίλτρα (Kurzweil) καλό και το modelling. Ορίστε ένα youtube από Modelling piano. Γ***ει:

;D Η κρίση χτυπά την πόρτα μας. Τσακωνόμαστε για ένα workstation ;D ;D

Σα κράτος ο Καναδάς είναι το άκρο αντίθετο της Ελλάδας, με την κορυφαία πρόνοια διεθνώς κλπ. Σα χώρα ο Καναδάς είναι το άκρο αντίθετο της Ελλάδας, με τους -40 βαθμούς και τις μύτες να πέφτουν ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ από το κρύο. Κοινώς άμα έχεις λεφτά ζήσε Ελλάδα. Αν δεν έχεις αυτοκτόνα. ;D ;D ;D

Καλά, μάθε πρώτα ότι η σύνθεση ήχου δεν αφορά μόνο το... πιάνο, και τα ξαναλέμε.

Καλά ναι, και ο μπαμπάς μου είναι πιο δυνατός από τον μπαμπά σου ;D

Όχι Korgious, δεν υπάρχει κανένα θέμα. Τα δείγματα είναι ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ της σύνθεσης για κάποιο sample based όργανο. Ουσιαστικά αποτελούν το Oscillator, και συνήθως τα κλασσικά workstation ακολουθούν το τυπικό Oscillator-Filter-Amplifier της αφαιρετικής σύνθεσης. Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο φίλος είναι πως αν πειράξουμε π.χ. το keyscaling του φίλτρου, το ωραίο piano ενός Kurzweil πάει περίπατο. Και, ενώ για ένα πιάνο μπορείς να πάρεις πολλά δείγματα για να το εξομοιώσεις, για ένα όργανο όπως το DX7 αυτό είναι ΑΔΥΝΑΤΟ. Συνεπώς οι διάφορες μέθοδοι σύνθεσης, πες τις μηχανές σύνθεσης, το ίδιο είναι, είναι η κάθε μια ΠΙΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ για το είδος του ήχου που αυτή αφορά ;)