manosx

Σε πιο φτηνό είναι αυτό, παίρνει και επέκταση για 5ο άτομο http://www.thomann.de/gr/jamhub_bedroom.htm Αν πας σε φτηνή κονσόλα μαζί με πολλαπλό προενισχυτή ακουστικών, θα πρέπει να ακούνε όλοι την ίδια μίξη, πράγμα που δε βολεύει συνήθως, γιατί πάντα ο καθένας θέλει να ακούει τον εαυτό του περισσότερο, κάποιος θα θέλει να ντραμς δυνατότερα, άλλος χαμηλότερα κλπ κλπ Με το jamhub δυναμώνει ο καθένας ότι γουστάρει εύκολα και απλά, και είναι τζετ. Αξίζει.

http://www.thomann.de/gr/jamhub_greenroom.htm Πολυ καλο

Intel θα πας χωρίς καμία συζήτηση. ;D Να σε ρωτήσω κάτι αν θέλεις; Όταν άνοιξες το κουτί για να αλλάξεις κάρτα, γείωσες τον εαυτό σου και τα εργαλεία σου; Ξέρεις, ακουμπώντας το κουτί του υπολογιστή. Θα με ενδιέφερε πολύ η απάντησή σου, αν φυσικά δεν έχεις βρει κάποια άλλη αιτία για το fail ;D, π.χ. σκασμένος πυκνωτής ή φθορά στα slots.

Τα κροκοδείλια δάκρυα των αριστερών ηγετών και ηγετίσκων για την "τίμια εργατιά" και την "καημένη φτωχολογιά" δεν έχουν κανένα άλλο σκοπό παρά μόνο την εγκαθίδρυση της κομματικής τους νομενκλατούρας στα αξιώματα του κράτους, και τη μετέπειτα βάναυση καταπίεση και εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού προς ίδιον όφελος, με τρόπο μάλιστα εκατοντάδες φορές χειρότερο και από του σκληρότερου καπιταλισμού. Το έργο το έχουμε δει πολλάκις, όποιος πιστεύει κάτι διαφορετικό είναι βαθιά νυχτωμένος.

Οι ήχοι είναι το λιγότερο... το βασικό είναι ο τρόπος εργασίας σου. Αν λοιπόν χρησιμοποιείς το PC, έχεις καλύψει σε πρώτη φάση μεγάλο μέρος από τις ανάγκες σου όπως MIDI Sequencing, Audio Recording, effect processing κλπ. Απαραίτητη προυπόθεση είναι να μάθεις ένα DAW πρόγραμμα, θα σου έλεγα μάλιστα να ξεκινήσεις από αυτό. Κατά συνέπεια ένα απλό synth, όχι απαραίτητα ένα workstation θα σου είναι υπέρ- αρκετό για να το έχεις ως κλαβιέ και sound generator. Αντίθετα αν θέλεις να κάνεις όλες τις παραπάνω εργασίες στο synth, τότε χρειάζεσαι ένα δυνατό και εύχρηστο, με άλλα λόγια ακριβό ;D, μηχάνημα. Σε studio περιβάλλον τα PC καλύπτουν πολλαπλές ανάγκες, οπότε τελικά αν θα αξιοποιήσεις κάποιο θα σου έλεγα να ξεκινήσεις από εκεί. Αν αντίθετα θέλεις να βασιστείς σε κάποιο workstation μάζεψε λεφτά για κάτι πραγματικά καλό.

Τα κομμάτια σου θέλεις να τα φτιάχνεις αποκλειστικά στο Workstation, ή θα βάλεις και PC στο κόλπο, έστω μόνο για MIDI programming;

Μα αυτο θα σημαινε οτι θα επρεπε... να δουλεψουμε. Αστο, καλυτερα να τα ριχνουμε στους αλλους. ;D Γεώργιος Σουρής - Ο ρωμιός Στον καφενέ απ’ έξω σαν μπέης ξαπλωμένος, τού ήλιου τίς ακτίνες αχόρταγα ρουφώ, και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος, κανέναν δεν κοιτάζω, κανέναν δεν ψηφώ. Σε μια καρέκλα τόνα ποδάρι μου τεντώνω, το άλλο σε μιαν άλλη, κι ολίγο παρεκεί αφήνω το καπέλο, και αρχινώ με τόνο τούς υπουργούς να βρίζω και την πολιτική. Ψυχή μου! τι λιακάδα! τι ουρανός! τι φύσις! αχνίζει εμπροστά μου ο καϊμακλής καφές, κι εγώ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις, και μόνος μου τίς βρίσκω μεγάλες και σοφές. Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους, και όποιους άλλους θέλω και στρίβω το μουστάκι μ’ αγέρωχο πολύ, και μέσα στο θυμό μου κατά διαβόλου στέλλω τον ίδιον εαυτό μου, και γίνομαι σκυλί. Φέρνω τον νούν στον Διάκο και εις τον Καραΐσκο κατενθουσιασμένος τα γένια μου μαδώ, τον Έλληνα εις όλα ανώτερο τον βρίσκω, κι απάνω στην καρέκλα χαρούμενος πηδώ. Την φίλη μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω απάνω στο τραπέζι τον γρόθο μου κτυπώ... Εχύθη ο καφές μου, τα ρούχα μου λερώνω, κι όσες βλαστήμιες ξέρω αρχίζω να τίς πω. Στον καφετζή ξεσπάνω...φωτιά και κείνος παίρνει. Αμέσως άνω κάτω τού κάνω τον μπουφέ, τον βρίζω και με βρίζει, τον δέρνω και με δέρνει, και τέλος δεν πληρώνω...δεκάρα τον καφέ.

;D Μάλλον... ;D Το blues θέλει βροχή, το rock ήλιο, πακέτο έφαγες ;D ;D ;D

Φίλε μου, αν με μια Les Paul, έναν λαμπάτο και ένα καλό overdrive δεν μπορείς να βγάλεις ΗΔΗ blues/ rock ήχο που να γ***ει και να δέρνει, τότε sorry αλλά... δε φταίει ο εξοπλισμός. ;D

Το αν θα σε καλύψει εξαρτάται από τη χρήση που θα του κάνεις. Αν θέλεις πρόσβαση σε βιβλιοθήκες- τέρατα, στα καινούργια virtual analog θηρία κλπ, τότε δε θα σε καλύψει με τίποτα. Αν πάλι θέλεις απλά να παίζεις με λούπες και κάνα audio track, θα σε καλύψει με το παραπάνω. Πάντως είναι εντελώς παράλογο να μάθεις 3 DAW προγράμματα, δεν υπάρχει λόγος. Ετσι όπως σε κόβω, να γουστάρεις DJ φάσεις, το Ableton Live θα σε υπερκαλύψει. Το Logic είναι ιδανικό για MIDI προγραμματισμό και σύνθεση, ενώ τα protools για ηχογράφηση. Δούλεψε για κάποιους μήνες το Live, είμαι σίγουρος ότι θα καλυφθείς, αν όχι βλέπεις στην πορεία.

Για όποιον έχει κουράγιο, καλό ψάξιμο: https://play.google.com/store/search?q=midi&c=apps Αυτό φαίνεται ενδιαφέρων: https://play.google.com/store/apps/details?id=de.humatic.tdaw&feature=search_result Να και κάτι άλλο: Πάντως τα Apple προς το παρόν είναι καλύτερη επιλογή για μουσικά apps.

Μπράβο παιδιά, πολύ ωραίο. Με λίγο γκρουβάρισμα και σταντάρισμα ακόμα θα σκοτώνει, ήδη όμως είναι στο σωστό δρόμο, me likes. Εκεί που μπαίνει το slap και μετά, ένας κρουστός θα έκανε ΤΡΕΛΗ διαφορά, αν πετύχετε κανέναν κάντε κατάσχεση ;D Μπράβο και πάλι!

Στον ίδιο καλό ενισχυτή με καθαρές ρυθμίσεις, χωρίς 40 πεταλάκια, με τον ίδιο παίκτη, να παίζει το ίδιο θέμα κλπ, οι διαφορές μεταξύ κιθαρών είναι μεγάλες, τόσο μεγάλες όσες είναι και... οι διαφορές τους ;D Δηλαδή π.χ. μονός από διπλό μαγνήτης κάνει μπαμ. Ομως το θέμα με τα κούτσουρα του 80 είναι πως τα απορρίπτεις ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΤΑ ΒΑΛΕΙΣ ΣΕ ΕΝΙΣΧΥΤΗ, είναι δηλαδή τόσο ΑΙΣΧΡΑ φτιαγμένα που δεν μπαίνεις καν στη διαδικασία να τα ακούσεις. Δε μιλάμε τώρα για squier, αν π.χ. έδινες 200 ευρώ για το καυσόξυλο, για τη squier έπρεπε να δώσεις 2.500 ευρώ ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΚΑ, για ΤΕΤΟΙΑ διαφορά μιλάμε. Γενικά είμαι και εγώ της άποψης ότι ο παίκτης κάνει τον ήχο, αλλά ρε παιδιά ως ένα σημείο, αν σε εμποδίζει κιόλας η κιθάρα τότε να πα να γ****θεί, δόξα το θεό τόσες ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ φτηνές κιθάρες υπάρχουν σήμερα, γιατί να περάσει κάποιος αυτά που τύχαιναν στους άτυχους μεγαλύτερους;

Η λέξη-κλειδί είναι De-Esser, γκούγκλαρέ το. Επίσης δοκίμασε να έχεις μεγαλύτερη απόσταση από το μικρόφωνο και να μη "σημαδεύεις" απευθείας αυτό.

Στα περί τέχνης, όταν πλαίσιο αναφοράς αλλάζει, αλλάζει και το περιεχόμενο. Όταν ζωγράφιζε ο Ραφαέλ, το ζητούμενο ήταν η εξίψωση του πνεύματος. Οταν σήμερα ζωγραφίζουν κ******πίδες (true story :'( ) το ζητούμενο είναι o (πολύ) φτηνός εντυπωσιασμός. Ετσι λοιπόν και η δεκαετία του 70 είχε κάποιες ποιοτικές διαφορές με το σήμερα ως προς τα ζητούμενά της, υπήρχε μια τάση αμφισβήτησης, η οποία οδηγούσε αναγκαστικά και σε μια άλλη καλλιτεχνική προσέγγιση. Σήμερα υπάρχει μια γενικότερη τάση εφησυχασμού στην κοινωνία, το ζητούμενο πλεον δεν είναι τόσο η αμφισβήτηση του συστήματος όσο η επιτυχία μέσα σε αυτό. Ομως, η ωραιοποίηση του παρελθόντος και των βιωμάτων της νεότητας, η οποία είναι όντως μια υπαρκτή παγίδα, έχει νόημα μόνο π.χ. για τη 10ετία του 70, όχι για τον Ραφαήλ ούτε για τον Μότσαρτ. Δυστυχώς όμως μετρητής ποιότητας δεν υπάρχει, συνεπώς το αν οι κ*****πίδες είναι στο ίδιο πολιτιστικό επίπεδο με τη "Σχολή των Αθηνών", καταλήγει τελικά να είναι θέμα προσωπικής αισθητικής και επιλογών. Προσωπικά λοιπόν πιστεύω ότι η μουσική έχει παρακμάσει απίστευτα σε σχέση με τον 18ο αιώνα, σε σημείο που για μένα θα ήταν καλύτερο να την καταργήσουμε τελείως να ησυχάσουμε ;D. Αντίθετα ο κινηματογράφος έχω την πεποίθηση ότι δεν έχει φτάσει ακόμα στο peak του.

Η επίκληση της αυθεντίας σε αμφιλεγόμενα/ "φιλοσοφικά" και μη αποδείξιμα ζητήματα είναι κατά κανόνα λογική πλάνη, περισσότερο ρητορικό παρά ουσιαστικό εργαλείο.

Και για εμένα η τέχνη παρακμάζει, αλλά δε νομίζω ότι είναι θέμα σύμπραξης. Περισσότερο θέμα εποχής είναι, όσο ασχολείσαι με κάτι τόσο το ξεφτιλίζεις άλλωστε. Κάποτε φόραγαν τα καλά τους για να πάνε να ακούσουν μουσική, τώρα ακούνε στην τουαλέτα. Το ίδιο γίνεται σιγά σιγά και με τις ταινίες, και πάει λέγοντας.

Ετσι νομίζω δε στέκει καθόλου, διότι αν μιλάμε για "ευπεπτες εμπορικές ταινίες", η παραγωγή είναι 100 σκαλιά πιο πάνω σήμερα. Στη μουσική δεν πέφτουν τα λεφτά που έπεφταν παλιά, οπότε υπάρχει ένα θέμα. Οταν πέφτουν πάντως, από καθαρά τεχνικής άποψης γίνονται τρελά πράγματα.

Τέχνη κάνεις με ένα κομμάτι χαρτί και ένα μολύβι. Δεν χρειάζεται ΤΙΠΟΤΑ άλλο. Το thriller δεν είναι όμως μόνο τέχνη, αλλά είναι ταυτόχρονα ένα κορυφαίο βιομηχανικό προϊόν. Βιομηχανικά προϊόντα δεν κάνεις με ένα χαρτί και ένα μολύβι, πόσο μάλλον βιομηχανικό προϊόν του επιπέδου αυτού. Χρειάζονται συνθέτες, παραγωγοί, μανατζερ, μακιγιέρ, προμηθευτές για όλα τα γούστα and all that jazz. Και φυσικά όλα αυτά θα πάνε τσάμπα αν δεν πιάσεις τα απόκρυφά σου χορεύοντας, διότι το παν στα βιομηχανικά προϊόντα είναι το αμπαλάρισμα, το οποίο κατά κανόνα είναι ακριβότερο από το περιεχόμενο.

Καλά, το πιάνο είναι πιάνο. Αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι η ομοιομορφία που έχουν πολλά synths, δηλαδή παίζεις τα μπάσα και μετά παίζεις τα εντελώς ψηλά και έχει την ίδια αίσθηση, π.χ. τα προσιτά Kurzweil είναι έτσι, και γελάω δεν μπορώ ;D Αντίθετα τα τελευταία Korg είναι βελτιωμένα σε αυτόν τον τομέα, όχι ότι φτάνουν το πιάνο αλλά τουλάχιστον δε γελάω ;D ;D ;D Το V-Piano λες της Roland; Πολλά λεφτά όμως... :(

Firewire σου κανει; http://www.thomann.de/gr/presonus_studiolive_1602.htm

Τα Midi drums θα γραφτούν μέσω MIDI, οπότε μένουν τέσσερα όργανα, με μια κάρτα ήχου με τέσσερις εισόδους και ένα καλά ρυθμισμένο μηχάνημα δεν θα έχετε πρόβλημα. Η συνδεσμολογία έτσι θα είναι λογικά.

Αν δεν υπάρχει θέμα budget, τότε σκέψου και το ενδεχόμενο να πάρεις ένα κανονικό synth, οχι για τους ήχους (που δε θα σου κακοπέσουν εδώ που τα λέμε) αλλά γιατί τα πλήκτρα πχ στα ΚΑΛΑ workstation τα ισοπεδώνουν τα MIDI controllers συνήθως.

Ελπίζω να μην έχει centrino ;D αλλά κάποιον Τ5xxx δηλαδή core2duo, λογικά το δεύτερο θα έχει. Από εκεί και πέρα, για να γράψετε ταυτόχρονα πολλά πράγματα θα πρέπει να έχετε μια κάρτα ήχου με πολλαπλές εισόδους, τόσες όσα και τα οργανα που θα γραψετε.

Ετσι ακριβώς. "Στη διπλωματία δεν υπάρχουν αιώνιες φιλίες, υπάρχουν αιώνια συμφέροντα". Samy είναι απλό: Θελω να σε κάνω να σκοτωθεις για παρτη μου. Τι πουλάει σε παραμύθιασμα αυτην την εποχη; Την εποχή του Μ. Κωνσταντινου ο χριστιανισμος. Ε, βλεπω οραμα με σταυρο. Την εποχη του Ναπολεοντα το εθνος. Εμπρος λοιπον για τη γαλλια. Την εποχη του Σταλιν ο κομμουνισμός. Εμπρος λαε για το σοσιαλισμο. Γινεσαι εσυ καλα καλα τροφη για τα κανονια, παιρνω εγω τα λεφτα και τη δοξα, και ας παει το εθνος, ο θεος και η ιδεολογια στον αγυριστο. Ωμός ρεαλισμος και power politics εις τον αιωνα