manosx

Λοιπόν, απαντάω εδώ. κατά τη γνώμη μου, η ζέβρα είναι πολύ καλό synth ΑΛΛΑ είναι υπερβολικά περίπλοκο για να ξεκινήσει κανείς. Αν το μάθεις καθάρισες, αλλά θα το μάθεις, ή θα απογοητευτείς; Αν θέλεις να φτιάξεις τους δικούς σου ήχους, κάνεις πολύ καλά και κοιτάς κάτι τέτοιο. Αν απλά θέλεις να παίζεις με έτοιμους ήχους υπάρχουν πιο απλές λύσεις, όπως π.χ. το nexus. Όμως αυτή η επιλογή είναι μεν απλή και εύχρηστη αλλά σε περιορίζει για το μέλλον. Για μένα, από όσα vst έχω δοκιμάσει, στη σημερινή εποχή ;D προτείνω πλέον αυτό: https://www.reveal-sound.com/ Μιλάμε για ένα synth το οποίο είναι φουλ κομπλέ σε δυνατότητες, με έναν ήχο καταπληκτικό, και για μένα είναι το πιο εύχρηστο, πρόσεξε όμως, το πιο εύχρηστο από τα ΦΟΥΛ ΚΟΜΠΛΕ συνθ. Δοκίμασέ το να δεις αν σε βολεύει καλύτερα.

1ον) Θα πρέπει να έχεις επιλέξει το arpeggiator να συγχρονίζει με το τέμπο του track, κάποια επιλογή sync to track tempo θα υπάρχει. 2ον) Άπαξ και τα συγχρονίσεις, μπορεί να μην συγχρονίζονται ( ;D )ακριβώς με το παίξιμό σου, για δύο συνήθως λόγους: Πρώτον το arpeggiator μπορεί να μην είναι πολυφωνικό, να αλλάζει ρυθμό δηλαδή όποτε παίζεις μια διαφορετική, πιο περίπλοκη συγχορδία. Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να προσαρμόσεις το παίξιμό σου. Αν πάλι είναι πολυφωνικό, μπορεί το παίξιμό σου να μην είναι ΑΚΡΙΒΩΣ στο σωστό χρόνο, οπότε το arpeggiator θα συγχρονίζεται με το επόμενο value, το επόμενο 16ο πχ, και συνεπώς θα ξεφεύγει ο ρυθμός. Αυτό λύνεται με εξάσκηση, ή πιο πρακτικά με quantize ή/και editing στο παίξιμο αφότου γράψεις.

παρτ του ;D Πάρτε το φίλτρο για παράδειγμα. Είδαμε το πως το διαμορφώνουμε δυναμικά. Πράγματι αυτό είναι το ζουμί: Ποια διαφορά έχει ας πούμε ένας synth string ήχος από έναν brass; Στην ουσία τη μεγάλη διαφορά την κάνει η σχέση του amplifier attack με το filter attack, το πως δηλαδή αλλληλοεπιρεάζπνται οι διαμορφώσεις. Αν βγάλουμε από την εξίσωση τη δυναμική διαμόρφωση του φίλτρου, τι μας μένει; Μας μένει ένα tone control κιθάρας που παίζουμε με τους πυκνωτές. ;D ;D ;D Στην ουσία δυο είναι η κύριες παράμετροι στο φίλτρο, το cut off το πόσο κλειστό είναι το κουμπί του φίλτρου δηλαδή, και το resonance (Q) που είναι το πόσο ενισχύουμε τη συχνότητα αποκοπής, τη συχνότητα δηλαδή στην οποία αντιστοιχεί η θέση του cutoff. Με χροιές παίζουμε δηλαδή, με πυκνωτάκια, αν και κάποια πυκνωτάκια είναι πυρηνικά, ;D ;D ;D αν βάλουμε ας πούμε το resonance πολύ ψηλά κινδυνεύουμε να σκάσουμε τα ηχεία και τα αυτιά μας. Από εκεί και πέρα, αν δούμε στο charlatan μπορούμε να επιλέξουμε το είδος του φίλτρου, το αν θα είναι low pass ή band pass ενώ και το high pass είναι συνηθισμένο. Low pass είναι το κλασσικό tone της κιθάρας, όπου όσο κλείνουμε το knob αφαιρούμε τις ψηλές συχνότητες μουνταίνουμε δηλαδή τον ήχο, είναι το πιο συνηθισμένο φίλτρο καθώς έχει πολλές εφαρμογές. Αν ας πούμε φτιάχναμε μια εξομοίωση κιθάρας (θεός φυλάξει ), θα ρυθμίζαμε την περιβάλλουσα του low pass φίλτρου έτσι ώστε ο ήχος να μουνταίνει σταδιακά μετά την αρχική ατάκα της νότας, αφού αυτό συμβαίνει και στην κιθάρα, αν φυσικά δεν έχουμε τέρμα τον ενισχυτή ώστε να μικροφωνίζει. Στην περίπτωση όμως αυτή αν θέλαμε ο μικροφωνισμός να συμβαίνει και στο synth θα επιλέγαμε μάλλον ένα high pass φίλτρο για να περνάνε μόνο τα σφυρίγματα των υψηλών συχνοτήτων, το οποίο θα ανοίγει μέσω (τι άλλο) του envelope μετά το αρχικό σώμα της νότας, και βέβαια θα συνοδεύαμε το πιάτο μας με μπόλικο resonance για να τα τονίσουμε και να ξεκουφάνουμε τους κιθαρίστες μου μας έχουν ζαλίσει με τα marshall. Θέμα διαμόρφωσης και επιλογής χροιάς δηλαδή, όπως επιλογή χροιάς έχουμε με τις και το 2 pole/ 4 pole επιλογές που είναι στην ουσία το slope του φίλτρου. Δοκιμάζοντας και βλέποντας. Και βέβαια όπως και με τα envelopes και τα LFOs, σε αντίθεση με το charlatan τα καλά και πληρωτικά vsti έχουν πολλές περισσότερες δυνατότητες, όπως διπλά φίλτρα που μπορούν να λειτουργούν σε σειρά ή παράλληλα, με επιλογή υπεροδήγησης για μούρλια overdrive και βαβούρα, με παράξενες χροιές και slopes όπως phaser filters, vocal filters κλπ κλπ, αλλά η λογική είναι η ίδια: Παίρνουμε τον ήχο από τα oscillators (χορδές) και του βγάζουμε τα μάτια. Και φτάνουμε στην αρχή, γιατί τα έχουμε πάρει λίγο ανάποδα, αλλά για κιθαρίστες και σύνθεση ήχου μιλάμε, περιμένατε να είναι σωστά; ;D ;D ;D Λοιπόν, όπως είπαμε το 90% των αναγκών συνήθως καλύπτεται από την αφαιρετική σύνθεση και τη sample and synthesis. Το καλό όμως είναι πως ότι είπαμε μέχρι εδώ ισχύει και για τις δύο. Η διαφορά τους είναι στην ουσία στο τι είδους γεννήτριες χρησιμοποιούν: Η μεν αφαιρετική έχει ηλεκτρονικές γεννήτριες ήχου, κατάλληλες για καθαρόαιμους synthesizer ήχους στο στυλ των παλαιότερων και κλασικότερων minimoog, jupiter κλπ. Η δε sample and synthesis έχει δείγματα από ηχογραφημένα όργανα, π.χ. πιάνα, κιθάρες, minimoog, jupiter ;D εδώ κολλάει το meme με το pimp my ride, i heard you like synths so i put a synth in your synth ;D ;D ;D Παρόλα αυτά το βασικό είναι πάλι η διαμόρφωση, διότι αν ας πούμε στα δείγματα πιάνου βάλω μεγάλο attack στο amplifier, τότε πάει το πιάνο έγινε synth pad, ;D για να μη μιλήσουμε για το φίλτρο που θα το κάνει sub bass. Όπως και να έχει, σημασία έχει πως η γεννήτρια δεν είναι τίποτα άλλο από τις χορδές της κιθάρας. Τίποτα άλλο. Ας πάμε στο παράδειγμα του charlatan. Οι δυο αριστερές στήλες αφορούν την γεννήτρια ήχου. Πρώτη επιλογή η κυματομορφή. Αν είχαμε ένα sample and synthesis synthesizer θα επιλέγαμε από τα δείγματά του, πιάνο κιθάρα κλπ. Εδώ έχουμε ένα subtractive, οπότε επιλέγουμε κυματομορφή. Η κάθε κυματομορφή περιλαμβάνει διαφορετικές αρμονικές, η saw (το πριονάκι ;D) είναι η πιο πλούσια σε αρμονικές και η sine (τα βυζάκια ;D ;D ;D ) είναι η πιο φτωχή, έχει δηλαδή μόνο τη θεμέλιο. Στην ουσία δηλαδή είναι σα να επιλέγουμε τι χορδές θα βάλουμε, ;) flat ή roundwound, ή αν θέλετε το πόσο ψόφιες θα είναι οι χορδές. ;) Αν επιλέξουμε saw ας πούμε θα έχουμε έναν πιο σκληρό- γκαζάτο ήχο, που ίσως χρειαστεί να φιλτράρουμε πιο έντονα, ή που θα μας χρειαστεί αν θέλουμε πιο πλούσιο αρμονικά ήχο όπως π.χ. synth brass, jump, van halen, david lee roth να καταβρέχει με ουίσκι το κοινό, γιάλα με m&m χωρίς ούτε ένα καφέ m&m κλπ ;D ;D ;D Αν πάλι θέλουμε ένα smooth ήχο επιλέγουμε sine, ότι πρέπει για electric pianos ας πούμε, ησυχία, jazz στο πικαπ, γκόμενα στη φλοκάτη, τζάκι, κονιάκ του 1753 κλπ. ;D Αν θέλουμε να κοροϊδέψουμε κάποιον που παίζει κλαρινέτο θα επιλέξουμε square κυματομορφή, διότι αυτή περιλαμβάνει τους μονούς αρμονικούς των οποίων το φάσμα ταυτίζεται με το φάσμα του κλαρινέτου, οπότε θα φτιάξουμε ένα ωραίο synth κλαρινέτο και θα πούμε "να ρε μεγάλε ωραίο synth κλαρινέτο, πιάσε και συ ένα synth να παίζεις που τριγυρνάς με αυτό το ματζαφλάρι ολόκληρος άντρας και γίνεσαι ρεζίλι." ;D ;D ;D Ας επιστρέψουμε στο charlatan. Όπως μπορούμε να δούμε διαθέτει δυο oscillators. Η αντιστοιχία είναι η δωδεκάχορδη κιθάρα. Η δωδεκάχορδη κιθάρα έχει ωραίο και πλούσιο ήχο, διότι κάθε νότα ακούγεται από δυο διαφορετικές χορδές, έτσι και εδώ μπορούμε να έχουμε δυο γεννήτριες για κάθε νότα, με διαφορετικη μάλιστα κυματομορφή για την κάθε μια. Εκτός αυτού οι χορδές δεν είναι εντελώς κουρδισμένες μεταξύ τους, και αυτό δίνει και το chorus αίσθημα- το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και στο synth με την παράμετρο detune. Επίσης οι διπλές μπάσες χορδές της 12χορδης απέχουν μεταξύ τους μια οκτάβα, το ίδιο μπορούμε να κάνουμε με τα 2 oscillators, ή μπορούμε να το κάνουμε διάστημα 5ης, για σίγουρο μέταλ. Μπορούμε να προσθέσουμε και θόρυβο, γιατί όχι άλλωστε, μόνο οι μονοπήνιοι θα κάνουν ζζζζζ, άσε που φτιάχνεις και εκπληκτικά synth κρουστά με βάση το noise. Και τέλος ο συνδυασμός των δυο oscillators μεταξύ τους, μας δίνει είτε ένα ακόμα πιο πλούσιο συχνοτικό περιεχόμενο μέσω του hard sync, είτε πρωτογενές υλικό για out of this world εφέ με το ring modulation. Και βέβαια περιττό να πούμε για τα καλά και πληρωτικά synth, με τις πολλαπλάσιες γεννήτριες (64χορδη κανείς;), ;D τις FM δυνατότητες, το wavemorphing κλπ Οπότε συνοψίζοντας, τι είναι η σύνθεση ήχου; Διαλέγουμε τι χορδές να βάλουμε (κυματομορφή), αν θα έχουμε δωδεκάχορδη (2 οscillators/ detune/octave ), τι πυκνωτάκια θα βάλουμε στο tone control (filter type low/ high pass, polarity), ανοίγουμε το volume και βαράμε. Αν έχουμε ρυθμίσει καλά τα δεκάδες χέρια που παίζουν, διότι άλλα χέρια πειράζουν το tone, άλλα το volume, άλλα το pitch και φυσικά αυτό συμβαίνει για κάθε νότα που παίζουμε ξεχωριστά, :o τότε όλα θα πάνε καλά. Αν όχι, θα βγούν εξωγήινοι ήχοι και απόκοσμοι θόρυβοι από τα ηχεία, οπότε όλα θα πάνε ακόμη καλύτερα. ;D ;D ;D

Μια που το noiz αλλά και γενικότερα η ζωή είναι γεμάτη κιθαρίστες, ;D μου ήρθε μια ιδέα: Να κάνω μια μικρή περίληψη της σύνθεσης ήχου, έχοντας ως βάση και ως παράδειγμα την ηλεκτρική κιθάρα. Έτσι θα είναι πολύ απλό να καταλάβει κάποιος που έχει ήδη τη γνώση της κιθάρας τις έννοιες, και αυτό μπορεί να τον κάνει να ασχοληθεί με κάποιο από τα φοβερά φτηνά ή και δωρεάν vst που υπάρχουν, φτιάχνοντας δικούς του ήχους που είναι μια διασκεδαστική ασχολία. Ακόμα όμως και αν δεν προχωρήσει κάποιος ιδιαίτερα με αυτό, το να έχεις μια ιδέα για τις παραμέτρους των synth σε βοηθάει πολύ ακόμα και όταν παίζεις απλά με preset, γιατί μπορείς να επέμβεις σε αυτά έστω και λίγο και να τα φέρεις στα μέτρα σου. Και αυτό πολλές φορές κάνει τη διαφορά. Σαν βάση για το άρθρο θα πάρω το δωρεάν vst charlatan, διότι είναι δωρεάν, ;D είναι απλό και εύχρηστο και επιπλέον έχει ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ήχο. Ιδού η εικόνα του Ίσως να φαίνεται περίπλοκο αν δεν έχει ασχοληθεί κάποιος καθόλου, αλλά σίγουρα είναι πολύ πιο απλό από άλλα vst. Στο θέμα μας. Το charlatan είναι ένα synth αφαιρετικής σύνθεσης (subtractive synthesis). Η αφαιρετική σύνθεση είναι από τις πρώτες προσιτές υλοποιήσεις που προτιμήθηκαν από τους μουσικούς, είναι δηλαδή η Fender Stratocaster των synthesizers. ;D Όπως και με τις strat κατά καιρούς βγήκαν πιο εξελιγμένες :angel: κιθάρες (βλέπε superstrat ), έτσι και με την subtractive υπάρχουν πλέον πιο εξελιγμένες μέθοδοι, αλλά αν μάθεις να "παίζεις" με αυτή, έχεις μάθει να παίζεις σχεδόν με όλες. ΟΚ υπάρχουν και τα keytar ;D ;D ;D δηλαδή κάτι FM synthesis και τέτοια, αλλά αυτά όπως ξέρουμε είναι για χαίτες, 80ίλα και σούζα παπάκι. ;D Όχι καλές είναι, αλλά η κλασική αφαιρετική και η sample and synthesis που είναι στην ουσία μια superstrat καλύπτουν το 90 % των καθημερινών αναγκών. Όταν λοιπόν λέμε για αφαιρετική σύνθεση, μιλάμε στην ουσία για ένα synth που αποτελείται από τρία μέρη: Τη γεννήτρια ήχου (oscillator, osc, VCO, DCO ), το φίλτρο ( filter, VCF, DCF ) και τον ενισχυτή (amplifier, amp, VCA, DCA ). (Σε παρένθεση κάποιες ορολογίες για το ίδιο ουσιαστικά πράγμα. ). Τι είναι αυτά όμως; Λοιπόν αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από το εξής: Τα oscillators είναι οι χορδές, το filter είναι το tone control, και το amplifier είναι το volume control της κιθάρας. Τόσο απλά! Και ναι φίλε κιθαρίστα, όταν ο πληκτράς της μπάντας σου σου το έπαιζε πρωταγωνιστής στο Big Bang Theory σε δούλευε. ;D ;D ;D Υπάρχουν βέβαια κάποιες διαφορές των osc/filter/amp με το σύστημα χορδες/tone/volume: Πρώτο και βασικότερο οι παράμετροι του synth είναι δυναμικά μεταβαλλόμενες. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά, είναι σαν να έχουμε ας πούμε δυο παραπάνω χέρια, ;D αλλά να μην παίζουμε μόνοι μας δισολίες των maiden ;D αλλά το ένα χέρι να "παίζει" με το tone ποτενσιόμετρο και το άλλο με το volume. Θέλεις να έχεις ένα εφέ tremolo; Δε χρειάζεται να αγοράσεις το Boss TR-2, αλλά βάζεις το τρίτο χέρι να ανοιγοκλείνει το volume της κιθάρας. Θέλεις wha wha; Ανοιγοκλείνεις το tone. Για την ακρίβεια αυτό είναι και το μεγαλύτερο μέρος της όλης υπόθεσης της σύνθεσης ήχου, το να μεταβάλλουμε δυναμικά τις παραμέτρους του synthesizer. Και επειδή δυστυχώς και οι πληκτράδες έχουν δυο μόνο χέρια, τα ίδια τα synthesizer περιλαμβάνουν ρυθμιζόμενα εργαλεία για να ανεβοκατεβάζουμε τα κουμπιά όχι της κιθάρας, αλλά του synth. Στην περίπτωση του charlatan στο δεξί του μέρος βλέπουμε ας πούμε το amp env. Αυτό σημαίνει amplifier envelope, η περιβάλλουσα του ενισχυτή. Περιβάλλουσα εννοούμε το πως ο ενισχυτής, δηλαδή το volume της κιθάρας, μεταβάλλεται δυναμικά με την πάροδο του χρόνου. Ποιος από εμάς δεν έχει κάνει την κιθάρα να ακούγεται σα βιολί, παίζοντας μια νότα με κλειστό το volume και ανοίγοντάς το σταδιακά πριν αυτή σβήσει. Έ, το ίδιο αποτέλεσμα έχουμε με το να αυξήσουμε το attack στο amp env, στην περίπτωση του charlatan το πρώτο slider δηλαδή το a, a όπως attack. Όσο για το sustain, που τόσο κοκορεύονται οι λεσπολάδες, ;D ;D εδώ απλά το αντίστοιχο s slider μας κάνει τον ήχο από strat με τσίγκινη γέφυρα, να μην κρατάει δηλαδή καθόλου και ας έχουμε το πλήκτρο πατημένο, ως τσέλο με τσελίστα σαολίν, να κρατάει για πάντα. ;D Αν αποφασίσουμε πάντως να μην έχει καθόλου κράτημα η νότα, ή να κρατάει σε χαμηλή ένταση, αλλά θέλουμε όμως να έχει σώμα και παρουσία και να μην σβήνει απότομα, παίζουμε με το slider d, όπως decay, ενώ το r (release ) μας δίνει το πόσο αργά θα σβήσει ήχος όταν θα αφήσουμε το πλήκτρο. ADSR envelope λοιπόν, πατάμε το πλήκτρο και η ένταση του ήχου μεταβάλλεται δυναμικά. Δεν χρειάζεται όμως να μεταβάλλεται μόνο η ένταση. Όπως βλέπετε στο charlatan υπάρχει και ένα δεύτερο ADSR, το mod env, το modulation envelope, με το οποίο μπορούμε να ελέγξουμε αντίστοιχα το φίλτρο, ή τη γεννήτρια, δηλαδή τη χροιά ή το τονικό ύψος. Όμως το envelope όπως φάνηκε, κάνει μια κίνηση στο knob μη- επαναλαμβανόμενη, το ανοίγει με βάση το χρόνο attack που δώσαμε, το φέρνει έπειτα στο επίπεδο sustain μέσα σε όσο χρόνο ορίσαμε από το decay, και όταν αφήσουμε το πλήκτρο επανέρχεται σε κλειστή θέση με το χρόνο release. Εδώ όμως Μάνο μας υποσχέθηκες ότι θα έχουμε τσάμπα Boss TR-2, ;D ;D ;D πως θα γίνει αυτό; Έ, για τέτοιου τύπου διαμορφώσεις, όπου τα knob ανοιγοκλείνουν, έχουν δηλαδή μια κυκλική κίνηση, υπάρχει το LFO, που σημαίνει Low Frequency Oscillator, και βρίσκεται αμέσως αριστερότερα στο charlatan. Τι είναι αυτό; Είναι ένα χέρι που ανεβοκατεβαίνει ασταμάτητα, ;D ;D ;D και το οποίο διαμορφώνει ότι εμείς του ορίσουμε. Αν δείτε πχ στο φίλτρο δίπλα, έχει ένα κουμπί που λέει LFO. Αν λοιπόν το ενεργοποιήσουμε, το knob του φίλτρου θα ανεβοκατεβαίνει διαρκώς. Με τι ρυθμό; Μα με το ρυθμό που θα ορίσουμε από την παράμετρο Rate του LFO. Και μιας και το LFO είναι ένας oscillator, μια γεννήτρια κυματομορφών δηλαδή, μπορούμε να επιλέξουμε και ποια διαφορετική κυματομορφή θα παράγει, να επιλέξουμε δηλαδή στην ουσία τον τρόπο που θα μεταβάλλονται οι αξίες του φίλτρου: Η σταδιακή μεταβολή από το μέγιστο στο ελάχιστο θα έχει τη μορφή του ημίτονου (sine ), η απότομη μεταβολή ανάμεσα στις δυο ακραίες τιμές τη μορφή παλμού (pulse ), η τυχαία εναλλαγή τη μορφή sample and hold κλπ. Αυτό ρυθμίζεται από το μικρό παραθυράκι που δείχνει σχηματικά τις διάφορες κυματομορφές στο τμήμα του LFO, ενώ στο συγκεκριμένο vst μπορούμε επίσης να συγχρονίσουμε το LFO με το τεμπο μας, ή να το κάνουμε να μπαίνει με Fade In, μέσα από την παράμετρο delay. Και βέβαια όπως και με τα envelopes, δεν είναι ανάγκη να αφορά το LFO μόνο τα φίλτρα. Για παράδειγμα, θέλουμε ο ήχος μας να έχει vibratο; Βάζουμε το LFO να ελέγχει το τονικό ύψος από τις γεννήτριες, επιλέγουμε δηλαδή το LFO στο osc, πατώντας το κουμπί LFO και γυρίζοντας το knob, όχι όμως τέρμα για να έχουμε ένα ελαφρύ vibrato και όχι τρεμολιές από floyd rose. ;D Το Rate στο LFO θα είναι κάπως γρήγορο γιατί μας αρέσει ο BB King, ;D η κατάλληλη κυματομορφή είναι η sine, ενώ θα βάλουμε και κάμποσο delay ώστε το vibrato να μπαίνει σταδιακά, όσο κρατάμε τη νότα. Αυτό ήταν παιδιά, μάθατε σύνθεση ήχου. :) Γελάτε; Και όμως αυτό είναι το πιο δύσκολο για έναν κιθαρίστα πιστεύω, η δυναμική διαμόρφωση, γιατί ο καημένος δεν έχει συνηθίσει να παίζει με πολλά χέρια. ;D Και μη νομίζετε ότι είναι όλα τα synth σαν το charlatan. Τα καλά και πληρωτικά synth έχουν πολλά envelopes, πολλά LFOs, step sequencers για περισσότερη κινητικότητα στη διαμόρφωση, arpeggiators για ακόμα μεγαλύτερη κινητικότητα, και έρχεται επιπλέον και το modulation matrix, που είναι στην ουσία ένας πίνακας σύνδεσης, ένα patchbay ώστε να στέλνουμε όλους αυτούς τους διαμορφωτές στις αντίστοιχους προορισμούς ( modulation source- destination ). Παρόλα αυτά όμως η λογική είναι ίδια, είναι σαν το χταπόδι από την πεταλιέρα με τα 25 πεταλάκια, ;D ;D αν το δείς σα σύνολο σκαλώνεις, αλλά στην ουσία είναι πολλά απλά μαζί. Όμως αν χωνέψει ο κιθαρίστας τις δυναμικές διαμορφώσεις, τα υπόλοιπα είναι στα νερά του. Και είναι στα νερά του γιατί τα υπόλοιπα αφορούν τη χροιά του ήχου, και ποιοι είναι πιο ψυχασθενείς από τους κιθαρίστες με τις χροιές, ;D και με τα αίματα για το αν η ταστιέρα από rosewood δίνει άλλο ήχο από το maple; ;D ;D ;D

Αυτό που έβαλα δεν είναι το sx 3.2 αλλά το VST32 που είναι πολύ πιο παλιό. Και βασικά έψαχνα το VST24 αλλά δυστυχώς ούτε στο youtube δεν υπάρχει, είναι πλέον στη σφαίρα του μύθου ;D ;D ;D

Δε νομίζω ότι τα νέα όργανα δεν έχουν MIDI γενικά. Αυτά που κατά κανόνα δεν έχουν είναι τα όργανα που απευθύνονται σε χρήστες που δεν τους είναι απαραίτητο, όπως φτηνά controllers για PC, ερασιτεχνικά arrangers και η περίπτωσή σου, προσιτά ηλεκτρικά πιάνο. Αντίθετα, όργανα που είναι σχεδιασμένα για live ή studio χρήση, όπως το Kronos καλή ώρα έχουν απ' όλα ;D ;D ;D

Δε θα βάλεις το midi hub, θα συνδέσεις απευθείας τα μηχανήματα μέσω USB, αν δεν χρειάζεται οπωσδήποτε drivers το roland υπάρχουν πιθανότητες, ένα atom με linux είναι το kronos στο κάτω κάτω ;D

Από USB σε USB δοκίμασες; Θα θέλεις βέβαια και το κατάλληλο καλώδιο. Στο στυλ αυτό πχ

Δεν τον κατάλαβες τον άνθρωπο, όταν λέει εννοεί την εποχή της uplifting trance, ξέρεις, που για να μπεις στο νόημα έπρεπε να ζεις σαν τον Pacman: Να τριγυρνάς σε σκοτεινά μέρη με έντονα φώτα και επαναλαμβανόμενη μουσική, τρώγοντας ότι στρογγυλά λευκά πράγματα έβλεπες μπροστά σου ;D ;D ;D

Εμένα πάλι βλέποντας αυτό το παρακμιακό κατασκεύασμα (μονοφωνικό boombox με δισκέτα :o και την τυρίλα από το πρώιμο MIDI να ζέχνει ολούθε ) μου έρχονται στο μυαλό οι εξής εικόνες: ;D - Οθόνη σε χρώμα σκατουλί του hangover και μοντεμ ανάπηρο σαλιγκάρι, να ψάχνει midifiles στο geocities - Φραπές γλυκός με γάλα και τασάκι φίσκα με γόπες, με έξτρα λέτσα από τον αφρό στο μουστάκι. - Παντόφλα Πήγασος οικοδομική, με έξτρα κοράτσα στα νύχια και μπύρα Άμστελ από μπουκάλι ανοιγμένο με αναπτήρα. - Δηλώσεις Νίκου Γκάλη στο Φίλιππα Συρίγο, με σπασμένα ελληνικά, τίγκα στον ιδρώτα και τις τρίχες να πετάγονται από το φανελάκι σαν αγκάθια σκατζόχοιρου. - Μηχανάκι δίχρονο κωλοφτιαγμένο, με οδηγό πρεζάκι, να βγάζει καπνούς και βρώμα σα κουνάβι που το απείλησε δεινόσαυρος. - Πηγαδάκια στην Ομόνοια, να φωνάζουν οι παπούδες για τα πολιτικά, και τοπικές οργανώσεις πασοκ σε κάθε γωνία. - Μιζέρια, κακομοιριά, σκοτάδι, έρεβος, πανούκλα, τύφος, κνίτες και κάθε αραχνιασμένη και απωθημένη ανάμνηση μου ξανάρθε μπροστά μου, όταν είδα αυτό το έκτρωμα. Να μας ζήσουν τα PC και τα Mac και οι software developers, ;D ποτέ ξανά τέτοια εκτρώματα, ;D κάψτε τα με φωτιά, τροχιακός βομβαρδισμός, άκου boombox, ;D άκου boombox με δισκέτα, ;D καλύτερα κλαρίνο με αρκούδα στην ομόνοια, ;D καλύτερα παπατζής, καλύτερα να παίζεις θέλεις τραλαλα θέλω τραλαλό, θέλεις γλειφιτζούρι χωνάκι παγωτό με κιθάρα hello kitty μεσάνυχτα στον κήπο με τους δίπλευρους ψήστες ψαριών ;D ;D ;D

Φίλε και οι μουσικοί που αναφέρεις άμπαλοι είναι μπροστά στους τύπους με τις πουδραρισμένες περούκες ;D Όταν όμως αυτοί οι μουσικοί παίζουν στην έδρα τους, δηλαδή στη τζαζ ή στη μπλουζ ξέρω γω, σου ρίχνουν 7 μπαλάκια στο ημίχρονο ;D Έτσι και οι μπάμπουρες ;D τα σκαθάρια με τα μυαλά κουρεμένα στο μπολ ;D άμπαλοι, άμπαλοι αλλά στην έδρα τους που είναι τα ποπ τραγούδια μπαίνει μόνος του ο Παυλάκης ο Μακάρντευς σαν τον Μέσι, και από το ξεκίνημα έχει γίνει το παιχνίδι σαν τον ημιτελικό της Γερμανίας- Βραζιλίας, που πήγε ο άλλος για κατούρημα και έχασε τρία γκολ ;D ;D ;D Και κάτσε εσύ με τα κατσαρολικά να νομίζεις ότι κάτι κάνεις, ;D ;D ;D λες και αν το κριτήριο ήταν η τεχνική και η δυσκολία της σύνθεσης θα υπήρχε ελπίδα για οποιονδήποτε μπροστά στα ΤΕΡΑΤΑ της κλασσικής ;D παρατημένα θα τα είχαμε όλοι ;)

Δεν γίνεται αυτό φίλε μου, ούτε win7 δεν τρέχουν οι καινούργιοι υπολογιστές, όχι xp ;D Και φυσικά λύσεις τύπου virtualization είναι κάθε άλλο παρά προτεινόμενες για σοβαρή audio εργασία. Η λύσεις που υπάρχουν είναι δυο: Ή θα ακολουθείς τις εξελίξεις, όχι φυσικά τις "τελευταίες, εκπληκτικές και κάνε το ποντίκι στο εργαστήριο μ@λ@κ@" εξελίξεις, αλλά τις εξελίξεις που έχουν δοκιμαστεί μεν αλλά παραμένουν επίκαιρες, να είσαι ας πούμε 1-2 χρόνια πίσω από το cutting edge. Διαφορετικά, κάνεις ότι έκανες με την κορόλα ;D Στήνεις ένα ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ σύστημα, ιδανικά ΔΥΟ όπως ο ΣΦ, και το αντιμετωπίζεις όπως αντιμετωπίζουμε το hardware: Περιμένουμε να πεθάνει για να πάρουμε κάτι καλύτερο ;D ;D ;D Η Gibson έχει ξανασκοτώσει DAW, θυμάμαι στον ξένο τύπο προ αμνημονεύτων ετών ;D να κλαίγονται κάτι περίεργοι με το Studio Vision ;D Φαίνεται η Γύφτσον νομίζει ότι όλα είναι εύκολα όπως με τις κιθάρες, που πουλάει ελαττωματικά προϊόντα που σπάνε αν φταρνιστείς από πάνω τους για μεταξωτές κορδέλες, επειδή "με αυτές έπαιζε και ο Ζονησπρέ ο Ντίρλας". Τελικά δεν είναι κάθε μέρα του Άη Ζόνι ;D ;D ;D

Η ηθικολογία είναι φθόνος με φωτοστέφανο. H.G. Wells

Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι δεν υπάρχει όργανο "ηλεκτρική κιθάρα", το να λες "παίζω ηλεκτρική κιθάρα" είναι μια λάθος έκφραση. Η σωστή έκφραση θα έπρεπε να είναι "παίζω ηλεκτρική κιθάρα περασμένη μέσα από εφέ και ενισχυόμενη με εξειδικευμένο amp". Βέβαια θα ήμασταν για τα πανηγύρια αν λέγαμε κάτι τέτοιο, οπότε λέμε σκέτο ηλεκτρική κιθάρα. Το γεγονός όμως παραμένει. Συνεπώς είναι δεδομένο ότι θα ψαχτείς με τα του ήχου, όπως θα ψαχτείς και για το πια κιθάρα σου κάνει. Από εκεί και πέρα όμως, είναι εντελώς ηλίθιο να ψαχτείς ΜΟΝΟ ηχητικά, ή για να το πω αλλιώς, η αναζήτηση του ήχου έχει νόημα ΜΟΝΟ από τη στιγμή που καλύπτεις έστω στο minimum τις τεχνικές και μουσικές απαιτήσεις του είδους που σε ενδιαφέρει. Ένα wah δεν παίζει τα σόλα των metallica μόνο του ;D αλλά και χωρίς το wah metallica δε λέει ;D ;D ;D Άλλωστε περισσότερο με τον ήχο της διαμόρφωσε τη μουσική η κιθάρα, παρά με τα εξάηχα 32ων ;D ;D ;D

Δεν υπάρχουν copyrights για τα ακόρντα από ότι ξέρω. Συνεπώς είναι στη διακριτική τους ευχέρεια αν θα σε αναφέρουν, και μάλιστα αν μιλάμε για τίποτα ΦΑ-ΣΟΛ-ΛΑδες και λοιπά τετριμμένα ΔΕΝ θα πρέπει να σε αναφέρουν, πραγματικά δεν πρόσφερες τίποτα ουσιαστικό σε αυτή την περίπτωση.

Βλέπω τα βίντεο με τη μουσική θεωρία που αναλύει, και πρόκειται εμφανώς για πολύ έξυπνο άνθρωπο. Μεταξύ άλλων ανέφερε το πως μετέβαλλε το κούρδισμα κατά τη διάρκεια του πρώτου τραγουδιού του OP Αν πάτε πρώτα στο 0.11 με 0.17 και μετά καπάκι στο 6.35 με 6.40, θα διαπιστώσετε την αλλαγή ;D

Το psr αναφέρθηκε ΜΕΤΑ τη φράση σου. Τέλος πάντων, στη φράση σου είδα απλώς την ελληναράδικη πρακτική που έφαγα στη μάπα, είτε για αυτή έφταιγε ο πελάτης που νόμιζε ότι είναι ο Roger Waters ενώ το χέρι μπαίνει στην τσέπη και πιάνει το παπούτσι, είτε έφταιγε ο ηχολήπτης που νόμιζε ότι έστησε ένα control room και έπιασε τον παπά και θα του έρθουν όλα έτοιμα στο πιάτο. Τώρα για τις μύγες που ανέφερες πριν, δικό σου θέμα είναι και δεν με απασχολεί, έτσι και αλλιώς ο Άγιος Σόιμπλε τους καθάρισε όλους και τους μεν και τους δε σα βραστό αυγό ;D ;D ;D

Από ότι καταλαβαίνω, θα πρέπει να συμφωνείς ότι η φράση ήταν άστοχη. Ή για να το πω πιο απλά, ο ηχολήπτης θα πρέπει για τα είδη που μπορεί να υπηρετήσει ολοκληρωμένα, να έχει και άποψη για το τι βρίσκεται ΠΡΙΝ από το μικρόφωνο και την είσοδο εγγραφής. Όχι απόλυτη άποψη, ούτε μια άποψη που θα επιβάλλει, αλλά μια κάποια εικόνα που μπορεί σε περίπτωση που ο παίκτης είτε λόγω απειρίας, είτε λόγω έλλειψης ρευστού, είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο δεν καλύπτει, να μπορεί αν μη τι άλλο να προειδοποιηθεί για τις επιπτώσεις στο συνολικό αποτέλεσμα. Ή ιδανικά να οδηγηθεί στην κλασσική λύση της ενοικίασης. Και εγώ τους καλούς και τίμιους και καλόπιστους ηχολήπτες είχα στο μυαλό μου, για αυτό και κλότσησα λίγο όπως το έθεσες. Θα έπρεπε να το θέσεις κάπως έτσι: fixed, και συμφωνώ απόλυτα. Και επίσης, επειδή έχεις δίκιο, ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο για τους πελάτες, στις περιπτώσεις όπως "Πόσο πάει η ώρα στο στούντιο; - 15 Σέκλα - Ωραία, κλείσε μου μισή ώρα για ένα ντέμο", ή στις περιπτώσεις όπως " -Που είναι ο τραγουδιστής να ξεκινήσουμε -Ντάξει, ξερω γω, ξερωγω εντάξει, στο μπάνιο είναι ξερω γω, φτιάχνει ένα σεμεδάκι με το βελονάκι και έρχεται" ή στις περιπτώσεις όπως "-Φίλε εγώ βγάζω ήχο σαν του Μάλμστην -ΟΚ, θα κουρδίσουμε για αρχή; -Το κούρδισμα είναι για τους φλώρους φίλος" Έ, σε αυτές τις περιπτώσεις, όχι PSR, και με μελόντικα να παίζουν δε σε νοιάζει, έτσι και αλλιώς με ωτοασπίδες θα μιξάρεις ;D ;D ;D

Δεν ξέρω για μένα, πάντως ο npap είναι όντως μέλος πολύ υψηλής κλάσεως, οπότε από εμένα όντως "έληξε η υπόθεση". ;D Άλλωστε καταλαβαίνω τι λέει, θέμα ορισμών είναι η διαφωνία όπως πολύ σωστά επισήμανες.

Λοιπόν, στο σενάριο που έγραψα, σκάει ο εκτελεστής να γράψει synth bass με PSR του 80. Θα πρέπει να του πει κάτι ο ηχολήπτης, ή όχι; Τον αφορά τον ηχολήπτη το ότι τα μπάσα του κομματιού θα είναι σα να κλάνουν τζιτζίκια ή όχι; Θα πρέπει να τον προειδοποιήσει, έστω απλά να τον προειδοποιήσει ότι δεν είναι η καλύτερη επιλογή, ή όχι; Και δε μιλάω για τον διεκπεραιωτή, το είπα ο καημένος ήδη δυο φορές. Εσύ έβαλες την παράμετρο του από καθέδρας και καλά υπεράνω ηχολήπτη που... Ποιόν εννοείς με αυτό; Τον απλό "έμμισθο με την ώρα"; Είναι δηλαδή κυκλικός συλλογισμός; Αυτός που δεν έχει δουλειά να ενδιαφέρεται δεν ενδιαφέρεται- Ευχαριστώ πολύ! Εμένα πάλι το μυαλό μου πάει στους κλασσικούς Ελληνάρες που ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ να ενδιαφέρονται, αλλά επειδή ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΙΔΕΑ για το Χ είδος που αναλαμβάνουν, περιμένουν τα πάντα να κάτσουν μαγικά στη θέση τους, και ας έχει γίνει το έλα να δεις στο recording, όταν θα έρθει η ώρα να αναλάβουν με τα μαγικά χέρια τους και τα μαγικά αυτιά τους μπροστά στην κονσόλα τη μίξη. Ε λοιπόν δε θα κάτσουν τα πάντα μαγικά στη θέση τους, αν δεν μπιστάει το synth και το κάθε όργανο το αποτέλεσμα θα αποτύχει.

Το ιερό δισκοπότηρο των αναλογικών συνθ είναι λογικό να είναι κάποιο αναλογικό συνθ ;D, όπως ακριβώς το ιερό δισκοπότηρο των λαμπάτων ενισχυτών θα είναι κάποιος λαμπάτος ενισχυτής, το ιερό δισκοπότηρο των ακουστικών πιάνο θα είναι κάποιο πιάνο κλπ κλπ. Καλώς ή κακώς η εξέλιξη κάθε υποείδους συσκευής κάποια στιγμή τελειώνει, διότι ακριβώς βγαίνουν καινούργιες τεχνολογίες που με τη σειρά τους απορροφούν τους διαθέσιμους πόρους. Αν όμως κάποιος για αισθητικούς- καλλιτεχνικούς λόγους θέλει το ηχόχρωμα από τις παλαιότερες τεχνολογίες, θα στραφεί σε παλαιότερου σχεδιασμού μηχανήματα. Αυτό ακριβώς εξυπηρετεί η εξομοίωσή τους, διότι υπάρχει μεγάλο κόστος, και αρκετά άλλα προβλήματα όπως συντήρησης, σπανιότητας, μεταφοράς κλπ. Άρα μια εξομοίωση ενός ιερού δισκοπότηρου εξυπηρετεί πολύ κόσμο που αναζητά τα συγκεκριμένα ηχοχρώματα, και για αυτό και πολλοί κατασκευαστές στοχεύουν εκεί. Από εκεί και πέρα τίποτα δεν τους εμποδίζει να εξελίξουν και κάτι άλλο πιο σύγχρονο, και αυτό ακριβώς κάνουν με τα άπειρα vsti που ξεφεύγουν από το κλασσικό analog emulation.

Εδώ υπήρχε ο Καβούρης, αλλά τον βγάζω γιατί είναι εριστικό και σορρυ. Επιμένω όμως ότι... "Το είπα εξαρχής, αν μιλάμε για έναν απλό μηχανικό ήχου, που πληρώνεται απλά για να χειρίζεται τα μηχανήματα, θα κάνει απλώς τη δουλειά του. Οπότε όντως έχεις δίκιο, ποσώς τον ενδιαφέρει το τι γράφεται, αρκεί να το γράφει πιστά." Και επίσης προσθέτω ότι αν ο ηχολήπτης, ή ο παραγωγός, ή όποιος τέλος πάντων έχει κάποιο λόγο να ενδιαφέρεται, καλό είναι να πηγαίνει την άρνηση του fix in the mix όσο μπορεί πιο πίσω, πιο πίσω και από το τι synth θα γραφτεί αν είναι δυνατόν, στο τι θα παίξει δηλαδή.

Και αυτή η νοοτροπία έχει τα αποτελέσματα του να είναι οι περισσότερες ελληνικές παραγωγές χάλια. Γιατί αν μεν "ο ηχολήπτης" είναι απλός ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΗΧΟΥ, τότε ας πατάει τα κουμπάκια και ας γράφει τις πηγές που του φέρνουν, και ας είναι από PSR του 80. Αν όμως θέλει να έχει αποτέλεσμα, θα πρέπει να βρει τρόπο να πείσει τον παίχτη και το γκρουπ ότι καλό το PSR στο δωμάτιο και στην ταβέρνα, αλλά στο στούντιο θα ήταν καλύτερο να γράψουμε με κάτι άλλο, κάτι άβολο ίσως, κάτι που θα μας δώσει καλύτερες πηγές όμως, γιατί όντως το fix in the mix δε λέει. Στην πράξη όμως ποσώς τον απασχολεί, και βγαίνει το τουρλουμπούκι στο τέλος. Φυσικά σε καλές παραγωγές, και ελληνικές, η χερούκλα μπαίνει νωρίς και τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους.