Ειναι ολοκληρη συζητηση που θελει συναντηση, καφε και κιθαρα στα χερια για να το εξηγησω. Γενικως οτι εχει να κανει με παρατεταμενο/μονιμο rest στο οργανο δεν ειναι καλο, μειωνει την ακριβεια, την ταχυτητα και τις δυναμικες στο παιξιμο, ειναι πολυ πιο περιοριστικο, χώρια που η πενιά ερχεται και πεφτει συνεχεια στο πισω μερος της τρυπας (4ος αρμονικος) στο καπακι και εκει ο ηχος ειναι μονιμα ρινικος και οξυς σε αντιθεση με πενιά πανω στη τρυπα (στον 3ο) που ειναι οσο πιο στρογγυλος και γεματος και δινει οτι εχει να δωσει το οργανο απο ογκο και βαθος, αυτο ειναι κατεξοχην λαθος για πολλους παιχτες μονο και μονο επειδη αντιγραφουν ο ενας τον αλλο και ετσι εχει θεσπιστει σα στανταρ ξεκινημα/προσεγγιση το λαθος. Δε θελω να μεινω στο τι κανει η tuttle αλλα στο οτι ειναι ειδωλο του τυπου "ωωω κοιτα τι κανει" ενω δεν ειναι ετσι για καποιον που ασχολειται σοβαρα. Η συγκεκριμενη κοπελα παιζει απο μωρο παιδι μαζι με αδερφια της, ο πατερας της θεωρειται απο τους πιο γνωστους δασκαλους στη california και γενικως στις ηπα στη bluegrass, εχει τελειωσει το berkley, γενικως "υπερσουπερουαου" αλλα οχι και τοσο τελικα (γνωμη μου) για καποιον/α με τετοιο background . Και ο Lagrene εχει σπαστο καρπο και ο ημιθεος Debarre αλλα παιζουν 45+ χρονια κιθαρα πως να μην κλειδωσουν σε κατι που το κανουν απο 6-8 χρονων. Αλλα αυτοι εχουν αριστερα χερια που δε φτανονται που να πουλησεις 1000 ψυχες στον διαβολο, εκει κανω μοκο και κρυβομαι κατω απο την πετρα.
Φαινομαι γκρινιαρης γιατι και γω μονο με αυτο ασχολουμαι και με ενδιαφερει εξαιρετικα ο ηχος και η συνθεση και αν υπηρχε δυνατοτητα συζητησης με τα οργανα επι χειρος θα ηταν το ιδανικο.