ε ναι... να ειναι vintage correct (γιεα ραητ)
πικρα στο βιδωμα, αλλα εμφανισιακα ωραιοτατες! 8)
Τα saddles εχουν ...φυσικο relicαρισμα απο τη χρηση.
...αλλωστε ο μπρουτζος μετα απο κανα μηνα (παιξιματος) μαυριζει.
Τα αλλα μεταλλικα εγιναν με το κλασσικο υδροχλωρικο οξυ. Πρωτα τριψιμο με Scotch-Brite για να "θολωσει" και για να μπορει το οξυ να διεισδυσει καλυτερα στο στρωμα του Nickel. Μετα εμβαπτιση στο οξυ για να "ποτισει". Μετα απλα εξω απο το οξυ αλλα χωρις σκουπισμα για να αρχισει η οξειδωση. Εκει ειναι που θελει προσοχη και ελεγχο για να μην γινει για πεταμα...
Το κακο με τα acid relics ειναι οτι αν το αφησεις, το οξυ θα συνεχισει τη δραση του.
(εννοειται οτι τα πλενουμε μετα το περας της διαδικασιας, αλλα παντα κατι μενει)
Οχι ομως αν εχεις TungOil... Ναι, το μαγικο αυτο λαδακι κανει και για μεταλλα! (καλο για metal)
Ενα λεπτο film λαδιου θωρακιζει τις επιφανειες των μεταλλων και τις προστατευει απο περαιτερω οξειδωση.
Το σωμα ουτως ή αλλως ειναι βαμμενο με την κλασσικη νερομπογια που ειχε τασεις relicαρισματος εξ αρχης.
Απλα χρησιμοποιησα γυαλοχαρτα, ατσαλομαλλο κλπ. Φυσικα "κλεισιμο" με Tung Oil, το οποιο οσο περναει ο καιρος "ωριμαζει" αισθητικα, αλλα και ηχητικα μιας και πολυμεριζεται και σφιγγει/σκληραινει.
Αυτο που ηθελα να κανω ηταν να της δωσω μια ωθηση στο ...χρονο και μετα η κανονικη χρηση να προσθεσει και την αναλογη φυσικοτητα...
ιδωμεν... ;)