alderbody

Το καλυτερο θα ειναι ενα προς ενα αντιστοιχια. Ετσι "ακουγονται" αμεσως οι διαφορες. και δεν χρειαζεται να αλλαζεις κιθαρες για καθε ηχογραφηση. Γραψε με την μια 5 κλιπακια με κενο ενδιαμεσα για να το καταλαβαινεις στο editing, το ιδιο με την αλλη και μετα κοψε-ραψε και βαλε τα αντιστοιχα μαζι. Εχεις παρει το mex set (narrow spacing) του Callaham? σιγουρα θα δεις αποτελεσμα. Ιδιως σε mex...

Εν προκειμενω, το poly εβγαινε απο το bathtub route σχετικα ευκολα γιατι απο κατω ειχε το στρωμα του γραφιτη και δεν "εδενε" καλα. Θυμαμαι, ειχα κανει μια αρχη (νομιζω απο τη βιδα της γειωσης) και λιγο-λιγο και προσεκτικα μην σπασει κανα κομματι εξω απο τη "μπανιερα", εβγαλα την μπογια. Μετα, ετριψα να φυγει οσος γραφιτης μπορουσε και εβαλα shielding με χαλκοταινια. the rest is history... ;)

Οι αλλαγες σ'αυτη την κιθαρα εγιναν one step at a time Το poly βγηκε πριν μπει η vintage bridge και φανηκε αμεσως η διαφορα στο πως συντονιζοταν το σωμα. Ουσιαστικα, "ανεπνευσε". Ευτυχως, το υπολοιπο σωμα δεν εχει και πολυ παχυ στρωμα μπογιας, αφου ειχε "τραβηξει" στο ξυλο ηδη απο πολλα χρονια πριν. Οταν μπηκε και η εξαβιδη γεφυρα (με Callaham block και hardened screws) η βελτιωση εγινε ακομα πιο εμφανης. Οι μαγνητες απλα εδωσαν το δικο τους "χρωμα", οπως σε καθε κιθαρα. Αρχικα ειχα τους stock Am.Std, μετα ειχα Texas Specials, μετα ξετυλιξα τους Texas και εγιναν πιο low output και τελος κατεληξα σους SDuncan SSL-1 που θεωρω οτι "εκατσαν" πιο καλα απο οποιδηποτε set περασε απο 'κει. Τα ταστα ειναι 6105. Παλια ειχα τα κλασσικα των Am.Std.

οι γιπαωνεζικες συνηθως ειναι απο φλαμουρια

super! θα ερθει βερνικωμενο η θα το κανεις εσυ? εγω τα παιρνω παντα unfinished και τα κανω με Tung Oil. Super ηχος και αισθηση!

συμφωνω, αλλα μην ξεχνατε και τον Jim Wagner (WCR) http://www.wcrguitar.com/ φα-ντα-στι-κοι humbuckers (για τους παλαι ποτε singles του, δε λεμε....) εχω τους crossroads (dead on PAF!!!) καθαροι και αερατοι, οχι μπουκωμενοι και "ασηκωτοι" σαν μερικους μερικους.... Αλλα ο Jim γενικως ειναι πολυ δεκτικος τυπος και πολυ συνεργασιμος. Αν του ζητησεις κατι ιδιαιτερο, λογικα θα το κανει. Δεν ειναι τζαμπα, αλλα ουτε και "φωτια". (τουλαχιστον τοτε που ειχα παρει εγω...)

το'χουν αυτο τα παλια οργανα... ;) χεχε.... μη μου λες τετοια γιατι συνειδητοποιω καποια πραματα.... ;D εχει κι αυτος πολλα στην "καμπουρα" του, αν και στα χερια μου ...μαλλον ξεκουραζεται... ;D

η δικια μου δεν προκειται να πωληθει γιατι εχει μεγαλη συναισθηματικη αξια... αλλα παιζει και πολυ καλα πλεον. (παλια ηταν λιγο χαλια εδω που τα λεμε...)

για τέηκ ε κλόουσερ λούκ... ;D Αν και δεν τρελαινομαι για flame μανικια, αυτο ειναι οντως εντυπωσιακο. Ειναι "δωρο" του ιδιου του Paul Warmoth επειδη ενα που ειχα παραγγειλει τοτε αργησε απελπιστικα και τελικα αποδειχτηκε οτι ειχε γινει λαθος, οποτε με "αποζημιωσαν" μ'αυτο εδω. Ειναι ΑΑΑ q/sawn flame maple με Brazilian R/W, 6105 και boatneck profile. Φυσικα total vintage...

Χθες, η "πρωτη" μου ειχε ...γενεθλια! :o Συμπληρωσε 17 χρονια στην κατοχη μου (την καημενη!) Τοτε, ηταν μια American Standard του 1990. Δυστυχως δεν εχω φωτογραφιες απο την εντελως αρχικη της μορφη (τοτε δεν ειχε ...photobucket) Εχω ομως μεταγενεστερες, αφοτου εχω περασει το σετ των Texas Specials, αλλα παλι οχι με ολοκληρη την κιθαρα... Τα χρονια περασαν... και ηρθε το alder σωμα του Warmoth (εξ'ου και alderbody...) Refret, vintage tuners / string trees, bone nut και να: Μετα, ξανασυναρμολογηθηκε στο παλιο σωμα (poplar) αλλα με vintage bridge (Fender+Callaham), Warmoth pickguard, Seymour Duncan SSL-1 και RS ηλεκτρικα. Εβγαλα το satin απο το μανικι και μπηκε Nitro και spaghetti decals... Εβγαλα κι ενα κιλο μπογια απο το bathtub route και η κιθαρα ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΗΚΕ!!! Θυμαμαι, εσπαζα κομματια Poly με παχος οσο δυο πενες heavy μαζι ! ! ! :o :o :o Α ρε μαζικη παραγωγη!.... Και εν τελει εγινε ετσι: Σε καποια φαση, της περασα δοκιμαστικα το μανικι της Warmoth με το brazilian fretboard... Τι εχει τραβηξει η κακομοιρα στα χερια μου, δε λεγεται... (απο απειρα setup και μετατροπες) Αλλα τωρα, 17 χρονια μετα, ειναι στην καλυτερη της παικτικη (και αισθητικη κατ'εμε) φαση! Οπως και να το κανουμε, ο χρονος αφηνει "κατι" στα οργανα... ;) Aν δεν ειχε κι αυτο το λεπτο και 9.5" radius μανικι...

οχι αλλο ...AlNiCoooooo ;D

A Π Α Ι Σ Ι Ο H E A D S T O C K ! ! ! >:( >:( >:( βεβαια για τις εξωφρενικες τιμες εχει βαλει και το χερι της η Fender (χωρις να το θελει...) Ο κυριος Suhr εν μερει πουλαει το "παρελθον" του στη μαμα εταιρια... Βαλε και λιγο ψευδο-mojo, βαλε λιγο τους αβανταδορους/κραχτες στα φορουμ (Κλασσικη περιπτωση), λιγο το ενα, λιγο το αλλο, και να σου ο μαγκας που 'κονομαει τρελλα... Παντως στο gear page αρκετες φορες "τα ειπαμε" με τον Κο John σε πιο "εντονο" υφος οταν προσπαθουσε να μας πεισει (αυτος και οι αυλικοι του) οτι η μερα ειναι νυχτα.... ;D

τρελλο boogie! super!

κι ομως αληθινο... Ακου τα κλιπακια του Acme ενα προς ενα και θα καταλαβεις. Παντως επειδη τους εχω πλεον τους tweeds, μπορω να πω οτι τα εν λογω κλιπακια ειναι αρκετα κοντα στην πραγματικοτητα. link στον WCR? Να σου δοσω, αλλα εδω και καναδυο χρονια ο Jim εχει παψει να φτιαχνει τους SR, τουλαχιστον σε ευρεια φαση. Οι φημες λενε οτι κανει SR αν του παραγγειλεις. http://www.wcrguitar.com/

δεν εχεις αδικο σ'αυτο. Αλλα οι tweed εχουν πολυ καλο σκασιμο και ωραια tight μπασσα. Απο quack, να φαν κι οι ...παπιες!... ;D Volume drop δεν ειδα. Μη σου πω οτι σαν να ακουγονται και λιγο πιο δυνατα οι "lisp" θεσεις... Blackface μονο στα κλιπακια του acme ακουσα. Συγκριτικα πολυ πιο dark υφος και rounded πριμα. Εκει ειναι 60's Strat ηχος. Δε μπορω να πω οτι με συγκινησε ιδιαιτερα... Αλλα για 60's Strat ηχο εχω τους WCR που δε σηκωνουν μυγα στο σπαθι τους.... τι να μας πουν κι οι blackface σε 'κεινα τα λημερια... ;D Ειχα πει οτι θα ηχογραφουσα (κουτσα-στραβα) κανα κλιπακι αλλα ακομα δεν αξιωθηκα... (τι να κανω? εφαγα πολυ χρονο τον τελευταιο καιρο για να φτιαξω αυτο το ρημαδι το sparkle drive) Καποια στιγμη θα το κανω ομως... ::)

πεσ'τα δικε μου.... τι σουρ και μουρ.... ;D

ιγνατιε, ειναι και θεμα χωρου και αντανακλασεων του ηχου. Ενας ενισχυτης σ'ενα συγκεκριμενο χωρο μπορει να τον γεμιζει επαρκως η υπερβολικα, ενω σε αλλο (ενδεχομενως μεγαλυτερο) να μην "φτανει"... απ'την αλλη, αν το πεταλι μοιαζει να μην εχει gain, ισως να φταιει και η τροφοδοσια του. Αν πχ στο σπιτι το παιζεις με μια μπαταρια που αρχιζει να "πεφτει", θα μοιαζει οτι εχει πιο πολυ drive (αλλα λιγοτερο headroom). Αν τωρα, πας στο Studio και το βαλεις σε τροφοδοτικο (που ειναι και λιγο πιο γενναιοδωρο σε ταση...) ισως σου φανει οτι δεν "βρωμιζει" τοσο πολυ... Αυτα βεβαια, ειναι λιγο "ψιλολογια" και πιστευω οτι κυριως το θεμα πρεπει να ειναι με τους ενισχυτες και το πως "γεμιζουν" τον εκαστοτε χωρο. Ασε που και τα πεταλια, αλλιως "γκαζωνουν" τον "Α" ενισχυτη και αλλιως τον "Β"... Πχ ενας Marshall "παιρνει φωτια" πολυ πιο ευκολα απο εναν Twin reverb με Ultra linear μετασχηματιστη... ;D

Αν καταλαβα καλα, ο ενισχυτης θελει φορτιο 16Ω κι εσυ τον παιζεις στα 8Ω? no no no no no.... μη τζιζ!

ευγε dkall!!! thanks! ;)

Alderbody θα με ενδιέφερε μια σύγκριση μεταξύ Lollar tweed και Fralin (vintage hot)... Τι σου άρεσε στο 1 σετ και τι δε σου άρεσε στο άλλο; βασικα υπαρχουν θεμελιωδεις διαφορες, οπως το οτι οι tweeds ειναι Α2 ενω οι fralins Α5. Αυτο λεει πολλα σε πρωτη φαση... Οι lollar ειναι εκπληκτικα καθαροι, με αερατα/γλυκα πριμα και λιγα σχετικα μεσαια, ενω τα μπασσα ειναι στακατα και τσιμπητα... Οι fralin μου φανηκαν συγκριτικα πιο "blunt". Εχουν σαφως μεγαλυτερη εξοδο, πιο τονισμενα τα μεσαια τους, και λιγοτερο "αερα"... Επ'ουδενι δεν ειναι "κακοι", αλλα στην δικη μου αναζητηση για τον απολυτα καθαρο και αερατο strat ηχο, τα μωρα του jason κερδισαν κατα κρατος. Ομολογουμενως, χρειαστηκα λιγο χρονο για να τους συνηθισω, αλλα τωρα που τους "εμαθα", δεν τους αλλαζω με τιποτα... το link για το acme guitarworks site που εχει κλιπακια απο πολλους μαγνητες το ποσταρα? θα το ριξω αυριο γιατι τωρα ειμαι σε μηχανακι αλλου.

Freedom, συμφωνω μ'αυτα που λες. Ολα ειναι να σου κατσουν στο αυτι και στο χερι και δεν πανε να λενε οι αλλοι... Κι εγω μετεφερα τις προσωπικες μου εντυπωσεις, και καποιες απο το tgp... ;) Απλα το συγκεκριμενο deja το ειχα δοκιμασει σε πολλους ενισχυτες και με μερικες Strats. Θυμαμαι το παληκαρι ηταν πολυ εξυπηρετικος και γουσταρε που βοηθουσε... Γενικως εκει με "έσκισαν" απο εξυπηρετηση. Να σου δινει να δοκιμαζεις, ετσι σαν να μη συμβαινει τιποτα, αρχαια οργανα που κοστιζουν μια περιουσια... αλλη αντιμετωπιση! (ωχ... παλι για vintage σου λεω..... χεχε) Φιλε, oτι βολευει τον καθενα, no matter what! Eιτε παλια, ειτε καινουρια, ειτε boutique (OXI fulltone... ;D ), ειτε mass production, δε λενε τιποτα αν δεν δοκιμασεις/μιλησεις μαζι τους. Οι γνωμες ειναι ως επι το πλειστον ευπροσδεκτες για να κατηγοριοποιουν τις οποιες αναζητησεις, αλλα μεχρι εκει. Το ιδιο και τα κλιπακια, τα οποια ενιοτε ειναι και λιγο ...κατασκευασμενα. ;)

εδω που τα λεμε δεν ειχε και αδικο το παιδι... οι fender ειναι για να τις παιζεις 24 hours a day, 7 days a week.... ;D ;D ;D

Strat-wise, επαιξα με GFS και τους βρηκα ...τραγικους :o Ενα "πεπλο" χαμηλομεσαιων πασπαλισμενο με εναν "αφρο" απο πριμα για σαλτσα... Με drive ο "αφρος" υπερτονιζεται και νιωθεις οτι καπου στο δωματιο πεταει μια μυγα... ;D ;D ;D ΟΚ, για φθηνοι ειναι ...τελειοι, αλλα το φθηνο το πληρωνεις ακριβο τελικα (γιατι θα καταλαβεις συντομα οτι δε σου κανουν κ θα ξαναπαρεις αλλους της προκοπης...) Τουναντιον, οι Lollar (tweed) τους οποιους και εχω (...), τους βρισκω super. Οχι επειδη υποστηριζω την επενδυση μου... Απλα ειναι πολυ καλοι μαγνητες! Οι Fralin (vintage hot/real 54's/blues special) δεν με συγκινησαν ιδιαιτερα, πaρολο που ειναι πολυ καλοι ηχητικα. Απλα δεν τους βρηκα τοοοσο ξεχωριστους. (για μενα) Και τους επαιξα σε διαφορους συνδυασμους σωματων/μανικιων. Και οι Antiquities ειναι ωραιοτατοι. (και απ'οτι εχω ακουσει σε tele ειναι super) Αυτα επαναλαμβανω ισχυουν για strat και ειναι ΚΑΘΑΡΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ γνωμες. Απλα πιστευω οτι οι αναλογιες τηρουνται εν μερει και στην ...γηραια κυρια (tele), οσον αφορα στην ΠΟΙΟΤΗΤΑ/τιμη κατα κυριο λογο. Ηχητικα, οτι σε βολευει ειναι το καλυτερο και μην ακους κανεναν...

ok. whatever rocks your boat, man... ;) ;D super! Σιγουρα υπηρχε inconsistency και Υπαρχει και στα σημερινα!!! Το deja θεωρειται πολυ καλο vibe, αλλα οταν επαιξα ενα απογοητευτηκα!... Το βρηκα πολυ "αδειο"... σχεδον καθολου "swoosh"... ...διακινδυνευοντας να φανω ψιλο-καραγκιοζης(:o), το δικο μου παιζει πολυ καλυτερα απο ΕΚΕΙΝΟ το deja (ηταν σε ενα απο τα μαγαζακια της denmark street στο Λονδινο) Παρεμπιπτοντως, το "modern mode" μου φανηκε πιο κοντα στον vintage ηχο... ;D Το Sweet sound mojo vibe, θεωρειται ως το κορυφαιο αντιγραφο παλιων univibes. Δεν εχω παιξει με τετοιο, απλα μεταφερω γνωμες ΠΟΛΛΩΝ users. Καλα τα λες περι vintage components, αλλα σε ενα πραμα κανεις λαθος. Τα original photocells των παλιων univibe, ΔΕΝ υπαρχουν πλεον και δυστυχως ειναι ο μονος τροπος να πετυχεις 100% συμπεριφορα και ηχο ομοιο με των παλιων. (αν σε ενδιαφερει ο ηχος καθαρα) Με τα μοντερνα φτανεις κοντα, πολυ κοντα, αλλα οχι 100%. Μπορεις να "ξεγελασεις" ...τη φυση πειραζοντας αλλα μερη/στοιχεια του κυκλωματος και να μειωσεις το handicap, αλλα... ο παλιος ειναι αλλιως... Για ολα τα αλλα στοιχεια συμφωνω. Ιδιως στο univibe οπου οι πυκνωτες ως επι το πλειστον ειναι ηλεκτρολυτικοι 1μF, μετα απο χρονια θα χρειαστουν αλλαγη...

επισης στην studio εκτελεση του Hey baby χρησιμοποιει το vibrato του πεταλιου. πολυ σωστα! ;)