Στίχοι τελευταίου Act:
Και εμείς οι καλλιτέχνες τα παράσιτα,
καταπίνουμε τα προσβολίδια αμάσητα,
από τραχανάδες γιαπηδοχαλβάδες,
αμοιβάδες να μας λεν τεμπελχανάδες.
Τουμπεκί τραγουδιστό οι διορισμένοι,
κάνουν τον Marcel Marceau οι βολεμένοι,
και οι φίρμες να μου κάνουν τους τουρίστες,
οι πρωινοδουλίτσες φρικάρουν και οι χομπίστες.
Οι αρτίστες πεταμένοι χειροπόδαρα δεμένοι
και μέσα στη συντέλεια, ανάγκη ή πολυτέλεια?
εδώ ο κόσμος χάνεται, το θέατρο να μένει,
που στο κάτω κάτω είναι όλοι τους διεστραμμένοι.
Βολεύει που η φάση είναι ξεφτιλισμένη,
ποιος χέστηκε που είστε πεινασμένοι?
Σε τηλεγλεντοκόπι κόποι καίγονται σαν πελεκούδι,
ενίσχυση θα πάρεις της κωλότσεπης το χνούδι.
Οι διάλεκτοι της εξουσίας, για δοσοληψία
ούτε μετά την πανδημία δεν θα κάνουν χειραψία.
Γιαυτό εγώ δεν είμαι της τέχνης εργαζόμενος,
είμαι ο σύζυγος της και ο κρυφός της γκόμενος.
.