Χωρις συγκριση των ηχων μεταξυ τους, δεν μπορει να βγαλει κανεις συμπερασμα, αφου ο τυπος εκει μπορει να φτιαξει τον τονο του στον ενισχυτη και το eq και τη χροια ολων των εμπλεκομενων παραγοντων τελειως διαφορετικα απο οτι εμεις.
ΟΚ απο τον ογκο του ηχου και το πως αρπαζει, ξεχωριζα τους μονους απο τους διπλους.
Μετα επρεπε να αναγνωρισω τις χροιες σε πριμα και μπασα, που εδινε η καθε κιθαρα με ιδιους μαγνητες και να διακρινω ποσο στενη ειναι η καθε μια στα μεσαια.
Στο 1ο test (neck crunchy) βρηκα tele και strat και μπερδεψα τις ibanez με gibson. Μετα απο αυτο καταλαβα οτι η Ibanez ειναι πιο "λαμπερη" απο την gibson
Στο 2ο (bridge overdrive) τις βρηκα ολες
Στο 3ο (neck clean) τις βρηκα ολες
Στο 4ο (bridge distortion) μπερδεψα παλι gibson με ibanez γιατι η παρατηρηση μου στο 1ο τεστ δεν επαληθευτηκε εδω, Πιο λαμπερη ηταν η gibson στον bridge.
Οπως και να εχει αν ηθελα μονο μια κιθαρα για μενα, μια κιθαρα strat με 3 μονους, ηχητικα τα εχει ολα και περισσοτερα. (αφου δεν ακουσαμε κι αλλους συνδυασμους μαγνητων, οπου θα ειχαμε περισσοτερες επιλογες ηχων - ο διπλος δεν ειναι απαραιτητος. Μια χαρα γκαζι βγαζει και ο μονος, για μη πω καλυτερο για τα γουστα μου, ιδιως αν ειναι καποιος μπουσταρισμενος μονος)
Απο εκει και μετα παιζει ρολο το στησιμο της κιθαρας που βολευει το παιξιμο στο ειδος του καθενος.
Εγω τουλαχιστον τις θελω ολες. Καθε μια εφ' ω ετάχθη.
Για καποιο αυτι, μπορει ολοι οι ηχοι που ακουσαμε να ηταν ... "ιδιοι".
Ο μικρολεπτομερειες ομως κανουν τη διαφορα στη μιξη ενος κομματιου.
Κι οταν αυτες τις μικρολεπτομερειες προσπαθουμε να τις διορθωσουμε στη μιξη και οχι να τις εχουμε απο την πηγη ετοιμες, το χασαμε το παιχνιδι.