Spyros Delta

Ελά νταξ μη μου στεναχωριεσαι Κανε μπανιο κι ερχομαι

Χaxaxaxaa Μελετηρο παιδι

Παιξε στο αριστερο D G C D στο δεξι F A C D και με τη γλωσσα πατα κι ενα G πιο ψηλα Μετα φτιαξε μου καφε και πανε στο περιπτερο και παρε μου τσιγαρα :P

Μολις την εχασες τη δουλεια ;D

Μην ανησυχειτε, ηταν τοσο δυνατα εξω που μου ερχοτανε το βουητο. ;D

Ωραια. Παιξε μου το πρωτο ακκορντο απο αυτο το τραγουδι που εβαλες και προσλαμβανεσαι. Με το αυτι ρε. Μη κατσεις και ψαχνεις στο νετ (αν και πολλοι λαθος τη λενε) Και τη σωστη αναστροφη.

Αισθάνομαι την ανάγκη να διευκρινίσω. Δεν το παίζω κάπως, λέγοντας "εκτός σκυλάδικων". (δισκογραφικα μιλάμε πάντοτε. Λάιβ δεν υπάρχει περίπτωση) Άλλωστε δούλεψα και τόσα χρονια (σταμάτησα εδώ και 8-9 χρονια) και μπορώ να πω οτι σε κάποιες φάσεις είχε πολυ ενδιαφέρον (μουσικά). Η εξήγηση είναι απλή Α) Οι στίχοι με αναγουλιάζουν (σώθηκε η ψυχική μου υγεία, όταν βγήκαν τα inear και μπορούσα να κλείσω τη φωνή τελείως) Β) Σχετικά με τα παιξίματα, ειναι πολυ ενδιαφέροντα αλλά έχουν δυο μειονεκτήματα. 1. Έχουν ήδη παιχτεί (αντιγραφές) και 2. συνήθως ειναι θαμμένα στη μιξη, τύμπανα και μπουζούκια ακούς μόνο και υποηχους απο το μπάσο. Και φυσικά κλάμα απο πλήκτρα και σολιστικα. Συνήθως άσχημο κλάμα (γιατί υπάρχει και το καλο)

Ακουγα παιδιοθεν και εξακολουθω να ακουω τα παντα εκτος απο σκυλαδικα Απο rock/blues/funk/hardrock/metal/punk/newwave μεχρι ελληνικα (ρεμπετικα/"εντεχνο"/ελληνικο ροκ απο socrates μεχρι τρυπες μεχρι mode plagal μεχρι v.i.c.) μεχρι κλασσικη μεχρι ηλεκτρονικη, μεχρι ethnic, μεχρι jazz. Τα ....

Το βιντεο εξηγει επισης, πως ενας ντραμερ μπορει να γινει διασημος χωρις να παιξει τιποτα. Λιγοτερα κι απο τον ριγκο σταρ. Πως? Απλα μιλωντας για τον ριγκο σταρ. :)

Διαφωνω και παλι. Επειδη ειναι τεραστια η νεα υλη που βγαινει καθε χρονο, και η πραγματικα καλη μουσικη ειναι στην ιδια ποσοτητα (αν μπορουμε να πουμε) με παλιοτερα*, το ποσοστο της καλης μουσικης στο συνολο, εχει ελαχιστοποιηθει. Οτι σημερινο δεν .. κλασσικοποιειται, δεν του αξιζει να κλασσικοποιηθει. Συνεχιζουν ομως να υπαρχουν και τα λιγα καλα που μενουν και γινονται "κλασσικα". Η διαφορα με παλια, ειναι οτι ισως αργει λιγο περισσοτερο να γινει αυτο, λογω της καθυστερησης απο το τσουναμι να φτασει στα αυτια του κοσμου. Τιποτα δεν χανεται αν ειναι καλο. * Αυτο συμβαινει γιατι εχουν μπει στη μουσικη παραγωγη, πολλοι "μαγειρες" που δεν ειναι πραγματικοι μουσικοι και γραφουν ειτε ανοιγωντας τον τσελεμεντε, ειτε κλεβωντας (και μαλιστα οχι δημιουργικα οπως ελεγε ο Χατζιδακις) κλπ. Αναγκαστικα ετσι εχει ανεβει και το ποσοστο της .. αναλαφρης (να πω?) μουσικης στο συνολο της παραγωγης και δημιουργειται το τσουναμι. ΥΓ Βλεπεις οτι αναφερομαι μονο σε κακη και καλη μουσικη. Δεν διαχωριζω ειδη μουσικης, ουτε βαθμο δυσκολιας.

Κουλαρισε. Οποιος ειναι για να μαλωσει, θα μαλωνε και χωρις εσενα. :)

Αυτο ειναι η αλλη ακρη και διαφωνω και με αυτη. (απλα φιλικη συζητηση κανουμε, ΟΚ?) Το ... μεσο αυτι μπορει να ειναι απαιδευτο, αλλα δεν θελει απλα κατι ... ευκολο και ευκολοχωνευτο. Ξερεις ποσα ευκολα και ευκολοχωνευτα βγαινουν καθε μερα? Που'ν'τα? Πρεπει να εχει και κατι ... μαγικο μεσα, το ευκολο και το ευκολοχωνευτο. Ιδιως οταν θελει να μεινει στην ιστορια και να μη περασει η μοδα του μεσα σε μερικους μηνες.

Εγώ Βαγγέλη, στεναχωριέμαι μονο για το οτι αυτα που εγραψα πιο πάνω δεν τα ήξερα απο την πρώτη μέρα που ασχολήθηκα με τη μουσικη και τα εγραψα όχι για να έρθω σε αντιπαράθεση αλλά γιατί πιστεύω οτι οι συζητήσεις και τα σχολια μας (ειδικά ημών που διδασκουμε), πρέπει να γίνονται βασικα προς όφελος των νεωτερων.

Το θέμα αν έπαιζε ο ριγκο στους δίσκους, νομίζω οτι εξαντλήθηκε και ειναι προφανης η απαντηση. Για το θέμα αν ειναι καλα αυτά που έπαιζε ο ριγκο, έχω να προσθέσω οτι καλα δεν ειναι μόνο τα δύσκολα παιξιματα, αλλα και τα ευφυή παιξιματα. Ευφυΐα ειναι επισης να μπορεί ένας καλος τεχνικά μουσικός να μη παρασυρεται απο την τεχνική του στο τι να παίξει. Επισης ευφυΐα ειναι να μπορείς να κατανοείς τα καλα παιξιματα και απο χειρότερους τεχνικά απο σένα μουσικους. Και τελικά πάντα υπάρχει χρόνος για βελτίωση, οσο καλοι και να είμαστε. Έστω και εγκεφαλικά.

Και Tower of Power (ολη τη δισκογραφια) Και jamiroquai απο καινουριους Αντε γεια

intermediate level ζητησε ο φιλος, οχι να το τερματισει. αμανειναι ετσι, να πω κι εγω να ακουσει το γατζο (James Jamerson) να ερθει στα ισα του το παλικαρι. Ολο το κολπο ειναι στο κεφαλι μεσα.

(Θελει λιγη ενταση να ακουστουν οι αρμονιες στις πισω φωνες) Τελευταια ηχογραφηση της Sarah Vaughan Rhythm arrangements by Quincy Jones & Greg Phillinganes Vocal arrangements by Quincy Jones & Mark Kibble Sarah Vaughan - Lead Vocals Take 6 - Background Vocals Alvin Chea - Background Vocals Cedric Dent - Background Vocals Mark Kibble - Background Vocals Claude McKnight - Background Vocals David Thomas - Background Vocals Mervyn Warren - Background Vocals Quincy Jones M1 Pads George Benson - Guitar Solo George Duke - Fender Rhodes Solo Gerald Albright – Alto Saxophone Solo Michael Boddicker - M1 Pads, Synth Pads Paulinho da Costa - Percussion Herbie Hancock - Synth Pads David Paich – Keyboards Greg Phillinganes – Keyboards Steve Porcaro – Synth Programming Πληροφοριες για το ιστορικο αλμπουμ back on the block εδω https://en.wikipedia.org/wiki/Back_on_the_Block

Μεταφερω εδω να υπαρχει για οποιον εχει την ιδια απορια, μια απαντηση/αναλυση που εδωσα σε ενα παιδι που με ρωτησε :

Το πρώτο σόλο πάντως (του Adrian Smith) ειναι πολυ πιο δύσκολο και άσχετα απο αυτο προσωπικά μαρεσει περισσότερο. Στο 2ο σόλο μαρεσει περισσότερο η τελευταία φράση που έχει ξεσηκώσει το κόλπο του Hendrix.

*** Μετα απο απαιτηση του κοινου προσθεσα και το 2ο σολο :)

Με βαζετε στην μπριζα βραδιατικο. Περναω και το 2ο σολο (γιατι δεν το ξερω), το γραφω και το ανεβαζω. Μονο τα σολα ομως.

Multi channels recording up the irons https://youtu.be/uOg79_BAiPU

Αχ αχ, ακομα και στη μιξη ντροπαλος εισαι. Ασε αγορι μου να κανει καποιος αλλος τις μιξεις

Η φαση ειναι οτι το θεμα αυτο ξεκινησε απο τις δηλωσεις καποιου που εφερε ενα φορτηγο (κυριολεκτικα) ενισχυτες, πεταλια και κιθαρες (συν 2 τεχνικους για αυτα) για να ηχογραφησει το δισκο του στη Σαντορινη, και ακομα (αποψη μου) ψαχνει αυτο το προσωπικο στυλ που ελεγε σε εκεινη τη βιντεοκασετα που ειχα δει οταν ηταν παιδακι ακομα.

Μπραβο μαγκες. Με φτιαξατε.