Συγχαρητηρια κατ'αρχήν για το αρθρο.
Φυσικα αυτα που εγραψες ειναι τα ... "ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται" για δουλειες στα ψηλα λεβελ.
Να συμπληρωσω κατι εκ πειρας (αν και εμπεριεχεται αρκετα στο 7, για να το παω λιγο παρακατω?
Την πρωτη φορα που μου ζητηθηκε απο γνωστο μαεστρο της εντεχνης σκηνης (Αρβανιτακη, Πρωτοψαλτη κλπ) να του προτεινω ντραμερ, του εκανα την (ανοητη) ερωτηση του ενος εκατομμυριου, "τι στυλ θα ηθελε να παιζει ο ντραμερ".
Μου απαντησε απλα: δεν με ενδιαφερει το στυλ του, θελω να εχει υψηλή αισθητικη.
Για οποιον δεν καταλαβε, εννοουσε οτι θελει (ο μαεστρος) να επεμβαινει οσο το δυνατον λιγοτερο στα παιξιματα του ντραμερ, δινωντας (εκτος της παρτιτουρας-οδηγου η οποια ως συνηθως δεν περιεχει drum set notation) απλα μια κεντρικη ιδεα στην αρχη της προβας κατα την "διδασκαλια" του κομματιου, και ως εκ τουτου ο ντραμερ να "ενορχηστρωνει" μονος του το οργανο του.
Τα γνωστα δλδ: να βαζει τα μπρεικ που πρεπει και εκει που πρεπει, να βαζει τις δικες του ιδεες στο ρυθμο (ει δυνατον πρωτοτυπες), να δινει τις σωστες δυναμικες σε καθε σημειο, να συνεργαζεται αψογα με τον κρουστο, να συμπληρωνει αψογα το groove που δημιουργειται και απο τα αλλα ρυθμικα οργανα (άλλοτε αφαιρωντας και αλλοτε προσθετωντας στο παιξιμο του), να προσεχει ακομα και τον στιχο και να δημιουργει την ατμοσφαιρα που τον υποστηριζει κλπ.
Φυσικα κι αυτο που εγραψα (με τις αναλογες παραλλαγες για το καθε οργανο) ισχυει για ολους τους μουσικους.