Ηταν μια ωραια φαση τοτε, παρα ολα τα ευτραπελα που εγιναν παραλληλα.
Θα καναμε μερικες εμφανισεις στο house of art οπου θα παιζαμε δυο σετ με δικα της κομματια και cover.
Θα τη "συνοδευε" η μπαντα μου με τη προσθηκη ενος keyboard παιχτη (αφου εμεις ειμαστε καθαρα ροκ μπαντα, κιθαρα μπασο ντραμς φωνη) και ενδιαμεσα θα παιζαμε δικο μας υλικο και cover.
Επιλεξαμε τα cover που θα ελεγε, δωσαμε ραντεβου σε 2 μηνες και μεσα σε αυτο το διαστημα εγραψα οδηγους και τους εστειλα μαζι με το ακουστικο υλικο σε ολους τους μουσικους να τα μελετησουν ετσι ωστε να κανουμε λιγες "σφιχτες" προβες και οχι αυτες τις ατελειωτες που συνηθίζονται.
Καναμε 4ή 5 αν θυμαμαι καλα 4ωρες προβες και "περασαμε" 35 κομματια, δικα της, ελληνικα και ξενα (οχι και τοσο ευκολα κομματια για Live).
Οι προβες εγιναν στο Basement στην Καλλιθεα, και επειδη τα μεταλα και οι ροκαδες που συχναζαν εκει, την γουσταρουν γενικοτερα την Ευριδικη, στα λαιβ που ακολουθησαν ειχαμε πολλους .. μαλλιαδες απο κατω να κανουν εξεδρα.
Αρχικα δεν υπηρχε καμια σκεψη να κυκλοφορησει live cd.
Απλα στην πρεμιερα ως ειθισται, ηρθαν καλεσμενοι και απο την εταιρεια της και επεσε απο τον διευθυντη η προταση να φερει ο ηχοληπτης την επομενη μερα δυο 8καναλα adat, (αυτα που γραφανε σε βιντεοκασσετα, εκεινη την εποχη) και να μας ηχογραφησει.
Αφου εγιναν τα απαραιτητα deals με την ανεκδιήγητη παραγωγο ("γραμματεα" ουσιαστικα, αφου απο μουσικη παραγωγη στην Ελλαδα εκεινης της εποχης τουλαχιστον, δεν σκαμπαζε κανενας απο τους γραφειοκρατες παραγωγους) που ανελαβε το κολπο και μας εβγαλε την ψυχη μεχρι να γινει συμφωνια (καλες ιστοριες να λεμε γυρω απο τη φωτια στην παραλια) το προχωρησαμε.
Η κιθαρα στην 1η εισαγωγη του nobodys wife αν προσεξετε, εχει λιγο διαφορετικο ηχο απο την 2η εισαγωγη.
Αυτο ηταν και η μονη διορθωση που εκανα στο στουντιο. (γιατι πατησα λαθος ηχο και τον αλλαξα ενω ειχα ηδη ξεκινησει)
Οτι ακουτε απο κιθαρα ειναι λαιβ παιγμενο (στα περισσοτερα "λαιβ" cd που κυκλοφορουν, το μονο λαιβ ειναι ο κοσμος που χειροκροτα).
Ακομα και το ψιλολαθος φιναλε στο "ζηλευει η νυχτα" το αφησαμε οπως ειναι.
Ενδιαφερον ειχε αυτο που ειχα κανει στην εναρξη του 2ου μερους της Ευριδικης για να δεσει με τα δικα μας κομματια, και ηταν να παιξουμε την εισαγωγη του Killing In The Name των RATM και να το δεσουμε με την Πυξιδα της Ευριδικης, διασκευασμενο πιο "σκληρο" απο την original εκτελεση και σε κουρδισμα drop D με το θεματακι της εισαγωγης παιγμενο σε power chords κλπ.
Γενικοτερα παιξαμε λιγο πιο σκληρα ολα τα κομματια της.
Δυστυχως ενω πηραμε την αδεια για κυκλοφορια για ολα τα covers, για αυτο το κομματι δεν την πηραμε, επειδη χρησιμοποιουσαμε ενα μερος μονο.
Και ηταν πολυ καλη φαση γμτ.
Η μπαντα ηταν εγω κιθαρα,
μπασο ο γνωστος και σεσημασμενος Φωτης Αναγνωστου, που εχει μεταναστευσει εις Ολλανδιαν και διαπρεπει και ως luthier με τα EAS μπασα.
(μαλιστα συναντησε την Ανουκ σε ενα προβαδικο και οπως τα λεγανε της ειπε οτι ειναι ο μπασιστας που παιζει στο cover της Ευριδικης και τρελλαθηκε)
ντραμς ο Βασιλης Ρουσσης (ο ντραμερ "μου" και φιλος παιδιόθεν)
και πληκτρα ενας τρομερος συναδελφος ο Χριστοφορος Ελευθεριαδης απο Κοζανη, που επαιζε τοσο καλα ροκ, οσο και "κλαμα" ανατολιτικο με μορια κλπ. (αυτος εχει μεταναστευσει εις Ηνωμενας Πολιτειας)
Ηθελα να τον βαλω στην μπαντα και να παιζει τετοια μεσα στο ροκ. Αλλα δεν με ακουσανε.
Στις προβες ομως που παιξαμε το alive των pearl jam και εκανε ταξιμι πανω στο κομματι, τους φυγανε ολωνονε τα κακα.
Φωνη στην δικη μας μπαντα ηταν ο Δημητρης Κυριαζης που εχει μεταναστευσει εις Αυστραλιαν που εκτος απο τρομερη φωνη, ειχε το ταλεντο να τραγουδαει ελληνικο στιχο σε ροκ μουσικη και να το κανει να ακουγεται καλα.
Με λιγα λογια εχουμε μεινει μονο εγω και ο Βασιλης εις Μπανανιαν να κλαιμε τη μοιρα μας (αν και ο Μπιλης εχει την ακρη να φυγει οποτε θελει Γαλλια, λογω Γαλλιδας συζηγου)
Παιζαμε καθαρα ροκ με επιρροες απο seattle σκηνη και οχι ... "ελληνικο" ροκ που ηταν της μοδός.
Ειχαμε την προοπτικη να μας κυκλοφορουσε μεγαλη δισκογραφικη (αυτη που συνεργαζοταν και η Ευριδικη και ετσι εγινε και το κονε) γιατι ειχαμε κι ενα κομματι που πιστευαν οτι θα γινει μεγαλο σουξε.
Δεν συμφωνησαμε γιατι ηθελε ο γνωστος παραγωγος και συνθετης που θα μας αναλαμβανε, να βαλουμε και πληκτρα (... πολλα πληκτρα και οχι στην μορφη που ισως να συμφωνουσα) και να το κανουμε ... "ελληνικο" ροκ.
Αντ'αυτου, το καλοκαιρι που ηρθε, ακουσα τη γεφυρα του σουξε μας, να γινεται μεγαλη επιτυχια με γνωστο τραγουδιστη και με συνθετη ... τον παραγωγο μας, με αλλη μελωδια φωνης ομως).
Πολλα εγραψα αλλα το εκανα για να μη τα ξεχασω. (μερικα εκανα προσπαθεια για τα θυμηθω οπως τα εγραφα)
Ααα ενα κομματι στο cd με στιχους της Ευριδικης (συντροφιά που με σκοτώνει), γραψαμε τη μουσικη στο soundcheck.