Spyros Delta

Όσο για το ποιον ενος καλλιτέχνη που θαυμάζουμε, μόλις προχθές έφαγα τη μεγαλύτερη ήττα της ζωής μου.

Ένας απο τους μεγαλύτερους παλιούς κιθαρίστες, τον οποίο θεωρούσα ως τον μύστη που με έβαλε στον κόσμο της κιθάρας, όντας σε τρυφερή ηλικία να μου δείχνει χεντριξ, γκιλμουρ και ρορυ (ο οποιος τον "προσκυνησε" όταν έπαιξε μπροστά του), έβαλε στο φουμπου φωτο με το πουλί της 21ης Απριλίου και εορταστικό σχόλιο.

Κάτι έσπασε μέσα μου και άρχισαν οι υπαρξιακές σκέψεις.

Προσωπικά σίγουρα με επηρεάζει ο χαρακτήρας του καλλιτέχνη.

Απο τη στιγμή που θεωρώ τέχνη κάτι που κάνει έναν άνθρωπο να βλέπει ομορφιά μέσα στο έργο και παράλληλα να τον κάνει και καλύτερο άνθρωπο, αναρωτιέμαι πως μπορεί αυτο να επιτευχθεί μέσω του έργου ενός ανθρώπου με χαρακτηριστικά που δεν οδηγούν στην ομορφιά και στην εξύψωση του ανθρώπου.

Η μονη εξηγηση ειναι όταν μεταφράζουμε το εργο του και το βλέπουμε με τη δική μας ματιά. 

Το διάβασα προσεκτικά, είναι γεμάτο με ανακρίβειες και ολίγον ασυναρτησίες. Αλλά δε θα σταθώ εκεί. Θα σταθώ στα bold που έβαλες, διότι είναι επίκληση στην (υποτίθεται γνωστή σε εμάς) αξία του έργου "Πορτραίτο του ΝΓ", δηλαδή επίκληση σε κάτι αντικειμενικό. Είναι σα να είσαι σε κοινότητα Χριστιανών, να γράφεις κάτι και από κάτω να επισημαίνεις ότι δεν είναι κάτι που έγραψε κάποιος πουθενάς, αλλά ο Ιωάννης.

Απλα με αυτο δικαιολογησα τα σχολια μου μεχρι τωρα και κατεπεκταση την αποψη μου για την τεχνη.

Γιαυτο εγραψα και τελειωνω με αυτο

Και τελειωνω με το παρακατω κειμενο που συμφωνω απολυτα και μεταφορικα μπορει να συνδεθει με ολες τις μορφες (καλης) τεχνης.

"Ο καλλιτέχνης είναι ο δημιουργός των «ωραίων» πραγμάτων.

Ο σκοπός του καλλιτέχνη είναι να αναδείξει την Τέχνη και να καλύψει/σβήσει τον καλλιτέχνη.

Κριτικός είναι αυτός που μπορεί να μετατρέψει/μεταφράσει με διαφορετικό τρόπο ή με ένα καινούργιο υλικό, την αντίληψή του για κάτι ωραίο.

Τόσο η ύψιστη όσο και η χαμηλότερη μορφή κριτικής είναι μια μορφή αυτοβιογραφίας (του κριτικού)…

Αυτοί που μπορούν να διακρίνουν τα άσχημα μέσα στα όμορφα πράγματα, είναι απλά διεφθαρμένοι, χωρίς να μπορούν να θεωρηθούν χαριτωμένοι. Και αυτό είναι λάθος.

Αυτοί που μπορούν να διακρίνουν τα όμορφα μέσα στα όμορφα είναι όσοι μπορούν να θεωρηθούν καλλιεργημένοι . Γι’ αυτούς υπάρχει ελπίδα…

Είναι οι «εκλεκτοί» για τους οποίους τα ωραία πράγματα σημαίνουν μόνο «Ομορφιά».

Η Ιδέα ενός ηθικού ή ενός ανήθικου βιβλίου , δεν υπάρχει.

Τα βιβλία είναι απλώς, καλογραμμένα, ή κακογραμμένα. Και αυτό είναι όλο.

Η απέχθεια που δείχνει ο 19ος αιώνας στην ιδέα του Ρεαλισμού, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την οργή του Καλιμπάν όταν αντικρίζει το πρόσωπο του στον καθρέφτη.

Η απέχθεια του 19ου αιώνα για τον Ρομαντισμό, είναι η ίδια ακριβώς οργή με την οποία ο Καλιμπάν, δεν μπορεί να δει τον εαυτό του στον καθρέφτη.

Η ηθική στη ζωή του ανθρώπου, διαμορφώνει ένα μέρος του θέματος της ζωής του καλλιτέχνη, αλλά, η ηθικότητα της τέχνης, βρίσκεται μέσα στην τέλεια χρήση ενός ατελούς μέσου.

Κανένας καλλιτέχνης δεν επιδιώκει να αποδείξει τίποτε με την τέχνη του.

Ακόμα και πράγματα τα οποία είναι απολύτως αληθινά μπορούν να αποδειχθούν.

Κανένας καλλιτέχνης δεν έχει ηθικές συμπάθειες ( με το αντικείμενό του).

Μια ηθική συμπάθεια, είναι για τον καλλιτέχνη, ένας ασυγχώρητος μανιερισμός . Ποτέ κανένας καλλιτέχνης δεν είναι, νοσηρός.

Ο καλλιτέχνης μπορεί/δικαιούται να εκφράσει τα πάντα.

Η Σκέψη και η Γλώσσα είναι για τον καλλιτέχνη, απλά εργαλεία της Τέχνης.

Η Αρετή και η Διαστροφή, είναι για τον καλλιτέχνη τα υλικά της Τέχνης.

Από την άποψη της φόρμας, ο τύπος όλων των τεχνών είναι αυτός του μουσικού.

Από την άποψη του συναισθήματος, ο τύπος είναι η τέχνη του ηθοποιού.

Η Τέχνη στο σύνολο της, είναι ταυτόχρονα επιφάνεια και συμβολισμός.

Όσοι ψάχνουν κάτω από την επιφάνεια, το κάνουν εν γνώσει τους ότι παίρνουν οι ίδιοι το ρίσκο.

Το ίδιο ρίσκο παίρνουν και όσοι αποφασίζουν να ερμηνεύσουν τα σύμβολα.

Η Τέχνη καθρεφτίζει τον Θεατή και όχι την Ζωή!

Η ποικιλία των απόψεων σχετικά με ένα έργο τέχνης, δείχνει ότι το έργο είναι καινούργιο, καινοτόμο, σύνθετο, και ζωτικό/σημαντικό.

Όταν οι κριτικοί διαφωνούν μεταξύ τους σχετικά με ένα έργο τέχνης, τότε μπορεί κάνεις να είναι σίγουρος ότι ο καλλιτέχνης είναι σε απόλυτη αρμονία/συμφωνία με τον εαυτό του.

Μπορούμε να συγχωρήσουμε κάποιον ο οποίος δημιουργεί κάτι «χρήσιμο», υπό τον όρον ότι δεν αισθάνεται θαυμασμό γι’ αυτό.

Και με την ίδια λογική, η μοναδική δικαιολογία για κάποιον ο οποίος δημιουργεί Κάτι παντελώς «άχρηστο», είναι ότι έχει γι’ αυτό απεριόριστο θαυμασμό…

Κάθε μορφή Τέχνης, είναι σχεδόν άχρηστη…."

Το κείμενο αυτό προηγείται σαν εισαγωγή, του πρώτου κεφαλαίου του έργου του Όσκαρ Ουάϊλντ, "Το πορτραίτο του Ντοριαν Γκρέϋ".

Τρομπετίστας πάντως θα πάει ο Miles έτσι δεν είναι;

(αληθεια)

Δεν νομιζω οτι αντικειμενικά υπαρχει ο καλλίτερος.ολων...ακομα και σε απολυτα μετρήσιμα μεγέθη. ..οπως ο χρονος στα 100 μέτρα.

Δεν υπαρχουν βραβεια γκραμι, οσκαρ, νομπελ, χρυσοι δισκοι, τοπ τεν κλπ για να επιλεξεις αντικειμενικα τον καλυτερο?

Υποκειμενικα ποιος?

Δεν ρώτησες έμενα, αλλά δεν πάει ακριβώς έτσι.

Καταρχάς γιατί στυλ και μουσικό είδος μιλαμε.

Επίσης με τι αντικειμενικό κριτήριο ; " τεχνική" "συνθετική ικανότητα " "επιδραστηκοτητα" κ.ο.κ

Επίσης δεν μιλαμε για τον "καλλίτερο"  αλλά για το αν κάποιος  παράγει εργο τέχνης.

Επισης στις λίστες με τους καλλιτερους δεν μπαινει ένας αλλα 100 με τυχαία σειρά.

 

Στο ακραίο παράδειγμα του sf με το οποιο συμφωνω ,ναι εισαι καλλιτερος κιθαρίστας και απο αυτόν και απο εμενα.

 

Οταν οι διάφορες δεν ειναι τόσο διακριτές και εμφανείς απο ο,τι στο πσραδειγμα μας...τόσο πιο ειδικός πρέπει να ειναι ο αλλος για να τις εντοπίσει.

Δεν θα στειλουμε 100 κιθαριστες στο διαστημα με το διαστημοπλοιο για να τους ακουσουν οι εξωγηινοι.  Ενας θα παει.  ;D

 

Εφάμιλλη απόσταση θα ήταν να πούμε ότι το καλύτερο ροκ συγκρότημα ήταν οι Yes, και το χειρότερο οι 2002 GR.

 

;D ;D ;D ;D ;D

Δεν ξέρω ποιος είναι ο καλύτερος αλλά ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ εσύ είσαι πολύ καλύτερος κιθαρίστας από εμένα.

Θα βοηθησει περισσοτερο το θεμα.

Η ταλιατελα θα πότισει περισσότερο με τη σάλτσα ή οποία είναι αρκετά ελαφριά και χωρίς πολύ σώμα λόγω έλλειψης ζωικών λιπαρών, οπότε είναι μια ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΆ καλύτερη επιλογή από το ρύζι το οποίο θα γίνει σαν ΣΟΥΠΑ,άρα η επιλογή σου είναι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΆ καλύτερη.

 

Σου μιλάει ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΆ ένας ΤΙΤΑΝΑΣ της μαγειρικής :)

 

Βέβαια μπορείς πάντα να τσιγαρησεις τον πελτέ πολύ καλά και σε ικανή ποσότητα για να έχει η σάλτσα και καλύτερη υφή και λιγότερη πικριλα από πελτέ :)

Γραψε μου σε παρακαλω αντικειμενικα τον καλυτερο και τον χειροτερο κιθαριστα (σε ολα οχι μονο παιξιμο).

Και καποιο βιντεο στο tube για να τσεκαρουμε.

Τον Κειν και τον Ταμτακο των κιθαριστων δηλαδη. :)

(εκτος Ελληνων, αφου Ελλαδα αντικειμενικα εγω ειμαι ο καλυτερος και εσυ ο χειροτερος, ειμαι και πιο ψηλος, αμα ξετυλιχτω γινομαι 1.90 και δεν σε γλυτωνει ανθρωπος ;D)

παμε για 3000 σελιδες ;D

Πάλι με το "αρέσει''....  :)

 

Eιπαμε ΔΕΝ συζητάμε αν μας ΑΡΈΣΕΙ κάτι, συζητάμε για το αν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΆ κάτι είναι καλύτερο από κάτι άλλο.

 

Και εμένα δεν μου αρέσει ο Ντοστογιέφσκι και προτιμάω να διαβάζω Joe Nesbo

Ειναι κοτσωμενο το βιβλιο, ενω ο αλλος σκετο χαρτι  ;)

Δεν χρησιμοποίησα το "νουνάνα" με τον τρόπο που κατάλαβες, αλλά ως χαρακτηρισμό που κάποτε αποδίδουμε σε κυρίες που μας έπαιξαν παιγχνίδι και μας στενοχώρεσαν. Αυτό είναι ότι πιο υποκειμενικό μπορώ να σκεφτώ, καθώς όλα τα μέρη πιστεύουν ότι έχουν δίκηο σε τέτοιες περιστάσεις. Οπότε αν εγώ ήμουν ο πρώην της και την έλεγα έτσι, τότε κάποιος θα έπρεπε να αποφασίσει αν έχω δίκηο ή όχι.

Η Κούλα λέει είναι πολύ ωραία αν το πω εγώ... Μάλιστα, άρα είναι πουτάνα αν το πω εγώ; Είναι τρελή αν το πει ο παπάς του χωριού; Τίποτε από αυτά δεν ισχύει.

 

Για κάποιο λόγο, αρνείστε ότι υπάρχει μία πραγματικότητα πέρα από αυτά που έχει ο καθένας στο κεφάλι του, οπότε - είναι ευνόητο - δεν την αναζητάτε κιόλας. Ο Ταμτάκος είναι μία ανοησία (και όχι δεν είναι καν η πρώτη του είδους της, υπάρχουν ούγγρικες και ινδικές που προηγούνται), όχι επειδή το λέω εγώ, αλλά γιατί κανείς δε λέει κάτι άλλο. Όλοι, μα όλοι, σαχλαμάρα την θεωρούν, απλά προσθέτουν ότι γελάνε με αυτή τη σαχλαμάρα και τους αρέσει. Δεν καταλαβαίνετε τη διαφορά;

 

Ακόμη και αν θέλαμε να αναγάγουμε τη συζήτηση σε "καταγραφή της γνώμης των ειδικών" (εγώ θα διαφωνούσα με αυτό, πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να αναγνωρίσεις την καλή/καλύτερη τέχνη), πάλι είναι σαφές (και το μισο-έγραψε κάποιος) ότι ο Ταμτάκος δεν εμφανίζεται ούτε στη λίστα της αντίστοιχης Ελληνικής επιτροπής κινηματογράφου (πάλι ο Κέην θα είναι πρώτος, ή ίσως το θωρηκτό Ποτέμκιν).

 

Η Κούλα είναι αυτό που είναι. Μόνο σε σύγκριση με κάτι άλλο, από ανθρώπους που έχουν διαμορφωμένα και σταθερά κριτήρια, μπορεί να καταδειχθεί η σχετική (όχι απόλυτη) θέση της στον κατάλογο των ομορφότερων. Και αν εκεί είναι πρώτη, θα είναι πρώτη, ακόμη και αν εσένα δε σου αρέσει πλέον, φίλτατε Δέλτα.

Για να θεωρηθει π******, πρεπει να πηδιεται και να πληρωνεται. Υπαρχουν στοιχεια που καθοριζουν τι ειναι π******. Δεν ειναι υποκειμενικη αποψη.

Το αν θεωρειται ομορφη ειναι υποκειμενικη η αποψη. Και μπορει να υπαρχουν στοιχεια το ποια ειναι ομορφη, αλλα αυτα αλλαζουν με τις εποχες οπως και με τους ανθρωπους που εχουν διαφορετικη αποψη ασχετως εποχων.

Εχω ενα φιλο που γουσταρει τις χοντρες. Τις αδυνατες ουτε να τις φτυσει.

Να τον κοροιδευω?

Αυτα ειναι τα κριτηρια τα δικα του.

ΥΓ Εχουμε πιασει τα ακραια παραδειγματα.

Να αναφερω κατι που ισως φερει καποιες σκεψεις.

Οταν ο Καζαντζιδης (που εγινε αναφορα κιολας) ηχογραφουσε ενα νεο τραγουδι στην Columbia, δεν ρωταγε ουτε τον συνθετη ουτε τον στιχουργο ουτε κανεναν "ειδικο" με "αντικειμενικη" αποψη στην τεχνη, αν του αρεσε.

Πηγαινε και ρωταγε την κυρια που ειχε το ΚΨΜ της Columbia.

{, AFI invited more than 1,500 leaders from across the American film community – screenwriters, directors, actors, producers, cinematographers, editors, executives, film historians and critics among them – to choose from a list of 400 nominated films compiled by AFI and select the 100 greatest American movies.}

 

Το πιο σημαντικό δεν πρόσεξες μάλλον.

 

Ποιοι ψήφισαν.

 

Ψήφισαν αυτοί που ΜΠΟΡΟΥΝ αντικειμενικά να κρίνουν.

 

Σίγουρα όχι η..... γιαγιά που αγκαλιάζε τον ΑλεκΣη πάντως :)

Και ποιος μου λεει οτι αυτος που ψηφισε στην ακαδημια δεν ψηφιζε ΝΙξον? Καλυτερος ηταν απο την γιαγια?

:)

Γιατί να μην ψήφισαν αντικειμενικά;

Εννοείς ήταν "μιλημένοι" (άλλο αυτό...μπορεί να ταν ;D)  ή εννοίς ότι δεν μπορούσαν εκ των πραγμάτων;

1. Η χολιστερινη δεν ειναι τεχνη.

2, Η "Κουλα" μπορει να ειναι η πιο ομορφη γυναικα του κοσμου γιατι το πιστευω εγω και αυτο φτανει.

Καποια μερα ισως το παραδεχτείτε κι εσεις

Οι μετρησεις μεση στηθος μπουτια δεν μου λενε τιποτα. Ανθρωποι με υποκειμενκη αποψη τις εθεσαν. Πριν 50 χρονια γουσταραν τις χοντρες. Η Σπεραντζα Βρανα ηταν το σεξ συμπολ  (εμενα μου αρεσε η Μαρθα Καραγιαννη)

;)

H "αναγνώριση/καταξίωση του ίδιου του έργου τέχνης / καλλιτέχνη" σε καμία περίπτωση δεν περιορίζεται στα βραβεία, πόσο μάλλον στα όσκαρ που ακολουθούν μετά από μερικούς μήνες από την προβολή της ταινίας. Πολύ ενδεικτικότερο για αυτό είναι το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, και μαντέψτε που κατατάσει το citizen kane

 

American Film Institute - AFI's 100 Years...100 Movies

 

 

Πρώτο πρώτο το βλέπω. Άραγε το Ελληνικό Κέντρο κινηματογράφου να έχει στην κορυφή της λίστας του τον Ταμτάκο;  ;D ;D ;D

Το ινστιτουτο ειναι καποιο μηχανημα που ψηφιζει αντικειμενικα, στηριζομενο στους νομους του Χωκινγκ?  ;D

Εδώ τα βραβεία του citizen kane

 

https://www.imdb.com/title/tt0033467/awards?ref_=tt_awd

 

 

1 οσκαρ και 8 υποψηφιότητες είναι μια πρώτη, ασφαλής και εντελώς αντικειμενική ένδειξη ότι η καλλιτεχνική αξία αυτής της ταινίας είναι πιθανότατα κατάτι μεγαλύτερη από του Ταμτάκου των μηδενικών υποψηφιοτήτων. Αν βάλουμε και τα υπόλοιπα, αποδοχή, διαχρονικότητα, επιρροή στον κινηματογράφο που ακολούθησε κλπ οι ενδείξεις γίνονται σιγά σιγά αποδείξεις.

Χαχαχα αυτα που ελεγα.

Αντικειμενικη ενδειξη τα βραβεια?

Καποιοι ψηφισαν και πηρε τα βραβεια.

Αντικειμενικα ψηφισαν?

Εκει ακριβως διαφωνω .

Εμενα απο εκεινη τη χρονια μου αρεσε το Suspicion  του Hitchcock.

Τι εχεις να πεις? (δεν σου εβαλα τον Ταμτακο κι ας ειχε την πρωτη παγκοσμια πρωτοτυπια "ενας γυφτος στην οθονη") :)

Τι να κάμω που δεν διάβασες τα προηγούμενα :P

 

ΔΕΝ είσαι φυσικά υποχρεομένος να τον αποδεκτεις.

ΔΕΝ μπορείς όμως να αμφισβητήσεις ότι τα μεγέθη (του ορισμού) είναι μετρίσιμα και δίδουν αντικειμενικά αποτελέσματα.

Πολλα εργα δεν τα εχουν ολα αυτα και ειναι πραγματικα εργα τεχνης. Για μενα τουλαχιστον.

Οσο για την πρωτοτυπια ας μην ανοιξουμε κουβεντα πανω σε αυτο, γιατι θα καταρευσουν πολλα εργα τεχνης

Αν το πιασουμε κυριολεκτικα το θεμα, και η 2η φωτο εχει πρωτοτυπια και μοναδικοτητα.

Δεν υπαρχουν εκατομμυρια γυναικες σαν κι αυτη στη φωτο.  ;D

Δεν ΣΕ κορόϊδεψε ο SF ωρέ Δέλτα.

Μην τα παίρνετε όλα στραβά.

Απλά έβαλε στο ίδιο ποστ δύο ακραία παραδείγματα.

Πως σε θίγει ειδικά εσένα αυτό;

Δημιουργω  αντιλογο για την συζητηση.

Και κανω και αυτοκριτικη, επειδη παρασυρομαι κι εγω πολλες φορες σαν ανθρωπος και κανω κι εγω αυτο το λαθος, γιαυτο εγραψα "αυτο το κακο ΕΧΟΥΜΕ".

Υπάρχει ορισμός που διαχωρίζει την τέχνη από τη μη τέχνη, και δεν περιορίζεται στην φωτογραφία αλλά καλύπτει  όλα τα είδη της τέχνης.

Συμφωνώ ΟΛΟΙ γνωρίζουμε ότι είναι τραγικά δύσκολο να πούμε ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ποια από τις δύο παρακάτω ταινίες είναι... καλύτερη. :(

Ας πούμε σε επίπεδο ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ και ΣΚΗΝΟΘΕΣΊΑΣ..... ταινία είναι η μια ταινία και η άλλη.... καμμιά δεν είναι αντικειμενικά καλύτερη :(

Αυτο το κακο εχουμε.

Να κοροιδευουμε οποιον εχει διαφορετικο γουστο.

Αλλα η αληθεια ειναι οτι οπως εσενα δεν σε ενδιαφερει που καποιος αλλος σε κοροιδευει που γουσταρεις τον βαρυ Πολιτη Κειν και οχι τον γυφτο τον Ταμτακο που κλαις απο τα γελια, ετσι δεν τον ενδιαφερει και εκεινον  που τον κοροιδευεις εσυ, επειδη δεν .... πιανει το νοημα.

Η τεχνη μπορει να προσφερει πολλα και διαφορετικα συναισθηματα.

Διαλεγεις και παιρνεις.

Και αναλογα και τη στιγμη.

"Σ' ένα ράφι της βιβλιοθήκης πίσω σου βρίσκεται η Θεία Κωμωδία και ξέρω πως, αν την ανοίξω σε μια ορισμένη σελίδα, θα νιώσω ένα φοβερό μίσος για κάποιον που ποτέ δεν με έβλαψε ή θα συγκλονιστώ από κάποιο μεγάλο έρωτα για κάποιον που ποτέ δεν πρόκειται να δω. Δεν υπάρχει είδος πάθους που η Τέχνη να μην μπορεί να μας ικανοποιήσει, κι όσοι από εμάς έχουμε ανακαλύψει το μυστικό της, μπορούμε, από πριν, να διαλέγουμε τις συγκινήσεις που θέλουμε να γευτούμε. Μπορούμε να διαλέξουμε την ημέρα και την ώρα".

Οσκαρ Ουαιλντ

Η δεύτερη φωτο, συμφωνα με τον ορισμό, δεν είναι, διότι της λείπουν τα δύο συστατικά ("πρωτοτυπία" και "μοναδικότητα") όπως αυτά αναλύονται ειδικότερα.

Αν ήταν έτσι όποιος έβγαζε μια φωτογραφία με όποιο αποτέλεσμα ....θα έκανε "τέχνη".

Δεν ορίζει το μέσο και ο σκοπός κάτι ως τέχνη, αλλά το αποτέλεσμα.

Το ποιά μας αρέσει είναι υποκειμενικό θέμα, δεν μπορούν να συγκριθουν για να προκύψει η καλλιτερη αντικειμενικά.

Στο μουσείο (δεν ξέρω σε ποιό) θα μπει αντικειμενικά αυτή (δεν ξέρω ποιά) που πληροί τους όρους εισδοχής του μουσείου.

Υπαρχει ορισμος που διαχωριζει την φωτογραφια ως φωτογραφια τεχνης και μη?

Εδω καλα καλα ακομα και σημερα πολλοι δεν αποδεχονται την φωτογραφια ως μορφη τεχνης.

Πριν χρησιμοποίησα έναν ορισμό του τι είναι «έργο τέχνης»

Δεν ήταν δικός μου, είναι η πάγια νομολογία των Δικαστηρίων , που έτσι κρίνουν αν ένα έργο είναι τέχνη, και συνεπώς, σε περίπτωση καταφατικής απάντησης....άξιο   δεκτικό (νομικής) προστασίας.

 

Θα το πάω ανάποδα.

Ανεβάζω 2 φωτογραφίες,

1) Δείτε αν μπορείτε να πείτε αν και οι δύο είναι  «έργα τέχνης, ή  μία από αυτές ή καμία  από αυτές.

2) Αν καταλήξετε στο ότι η μια φώτο είναι και η άλλη όχι, συγκρίνετε τις...και οι τυχόν διαφορές θα δώσουν τον αντικειμενικό ορισμό.

 

Υ.Γ. και οι δύο είναι άρτιες "τεχνικά".

Το ποια ειναι "καλυτερη" ειναι υποκειμενικο θεμα.

Ακομα και το ποια θα μπει στο ... μουσειο (που λεγανε πριν) ειναι κατα βαθος υποκειμενικο θεμα

Δυστυχως ουτε καποια απο τα δικα σου επιχειρηματα με επεισε οτι υπαρχει αντικειμενικοτητα στην κριτικη της τεχνης.

Της τεχνης*, οχι της τεχνικης και των ... υλικων.

* για "καλες τεχνες" μιλαμε παντα, οχι για "εφαρμοσμενες τεχνες".

Οπότε μπορούμε να πούμε ότι η ογκολιθιά  ;D είναι αντικείμενο των ιστορικών της τέχνης, και όχι το αντικείμενο της απόλαυσης  ;D για ακροατές και μουσικούς. I could live with that  ;D

 

Να δώσω και ένα παράδειγμα που μου ήρθε: Υπάρχουν πολλοί τραγωδοί νικητές των αγώνων έναντι των τριών μεγάλων ακόμα, που το σύνολο του έργου τους έχει χαθεί. Οπότε αναμφισβήτητα πρόκειται για ογκόλιθους της τέχνης, που όμως δυστυχώς δε θα έχουμε ποτέ τη χαρά να εκτιμήσουμε από υποκειμενικής πλευράς. Νομίζω όμως ότι ακόμα και έτσι αξίζουν το σεβασμό μας, και όχι την καφρίλα μας.

Ολοι αξιζουν σεβασμο.

Ακομα και αυτοι που δεν εκαναν τιποτα. Αυτονοητο.

Χιουμορ μπορουμε να κανουμε ωστοσο. Χωρις προσβολες

Αυτό δεν είναι αντικειμενικά μετρήσιμο; Δεν θα πούμε ότι ο Χέντριξ είναι ογκόλιθος της ηλεκτρικής κιθάρας; Υπάρχει κανείς στα συγκαλά του που να το αμφισβητήσει, ακόμα και αν ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ τη μουσική του Χέντριξ ή το ροκ γενικότερα;

 

Περί ογκολιθιάς  ;D είναι η συζήτηση, όχι περί της, οπωσδήποτε υποκειμενικής, ομορφιάς.

Καλλιτεχνια ειναι .... να ειναι για μενα καλλιτεχνια.  ;D

ΕΙναι και για καλλιτεχνια η συζητηση.