Φυσικα και μελεταω το μερος που θα παιξω (ειτε λαιβ ειτε ηχογραφηση) με το οργανο ΚΑΙ με τον ηχο που προκειται να παιξω.
Αν παιξω με 3 οργανα, θα μελετησω στα ιδια 3 οργανα τα μερη που εχω να παιξω.
Δεν μπορω να διανοηθω οτι ενω εχω να ηχογραφησω ενα μπλουζ σολο με τη strat με τους μονους και τα 11αρια, πανω σε crunchy ηχο, θα μελετησω στην prs με τους διπλους και τα 9αρια, πανω σε high gain ηχο, ή το αντιθετο.
Επισης αδιανόητο να εχω ενα φτηνο οργανο αποκλειστικα για μελετη.
Αν το εχω, θα το εχω γιατι εχει κατι που χρειαζομαι και θα παιζω και με αυτο (και λαιβ και στουντιο).
Αν παμε σε μια φιλοσοφια γενικης μελετης πχ κλιμακες, φρασεολογια, τεχνικη κλπ, που θα παρει εως πολλες ωρες, θα προτιμησω να μελετησω σε ενα ανετο ευκολοπαιχτο οργανο.
Για συγκεκριμενα μερη ομως (κομματια, σολο κλπ), ειναι απαραιτητο αυτα που θα παιξω λαιβ ή στουντιο, να εχουν το πολυ 50% δυσκολια απο το 100% που φτανω στη μελετη.
Δεν μπορεις να αποδωσεις περισσοτερο στο λαιβ, λογω πολλων παραγοντων.
Αυτος ειναι και ο λογος που πρεπει να μελεταμε με το "δυσκολο" οργανο και τον "δυσκολο" ηχο που θα παιξουμε τα συγκεκριμενα μερη που εχουμε να παιξουμε.
Επισης δεν βοηθαει το λαθος οργανο και ο λαθος ηχος, οση ευκολια κι αν παρεχουν, να παιξουμε οπως πρεπει να παιξουμε και να ακουσουμε τελικα αυτο που πρεπει να ακουσουμε.