Μονο με μηχανες για παρα πολλα χρονια και μεχρι το 2002.
Δεν εχω κρατησει ουτε μια φωτο, ουτε κοιταω αλλων, γιατι "αρρωσταινω" και δεν πρεπει. (και εδω εκανα γρηγορα σκρολ χαμηλα μονο για να γραψω ?)
Μετα απο 4 τρακαρισματα (τα οποια και ηταν απο απροσεξια οδηγων 3 αυτοκινητων και μιας μπολντοζας), συνειδητοποιησα με ενα κλικ, οτι μπορει να μη σκοτωθω ποτε, ή να μην μεινω αναπηρος σε ενα κρεββατι για ολη μου τη ζωη (τα οποια βαθεια μεσα μου τα ειχα δεχθει ως πιθανοτητες - για τετοια αρρωστια λεμε), αλλα μπορει να μου παθει ας πουμε μια μικρη αναπηρια το μικρο δαχτυλακι που αυτο για αλλους μπορει να μην σημαινει τιποτα.
Κατι πολυ απλο και λογικο κι ομως δεν μου ειχε περασει απο το μυαλο.
Ετσι λοιπον τέθηκε μεσα μου το θεμα "κιθαρα ή μηχανη"?
Και φυσικα νικησε η μεγαλυτερη αρρωστια.