Ο παίκτης και το rig είναι σημαντικά στοιχεία.
Αλλά ο μαγνήτης είναι η πρωταρχική πηγή του ήχου.
Ό,τι λείπει από εκεί, δεν μπορείς να το βρεις πουθενά.
Αν δεν έχει μπάσα ο μαγνήτης, όσο και να ανεβάσεις τα μπάσα από τον ενισχυτή, δεν θα τα βρεις.
Αν δεν έχει attack ο μαγνήτης, το ίδιο.
Το να ανεβάζεις την παραμόρφωση, απλώς τονίζει τις συχνότητες που έχεις, δεν παράγει άλλες συχνότητες.
Το ίδιο συμβαίνει με το attack.
Έχω πειραματιστεί κι εγώ με μονόδιπλους. Έχω και έναν σε μια Strat μου (που λέω να βγάλω εδώ και πέντε χρόνια αλλά βαριέμαι).
Μάλιστα σας νικάω όλους ? ? ?επειδή έχω και το μοναδικό (νομίζω - μπορεί να κάνω λάθος) μοντέλο διπλού μονόδιπλου που έχει βγει:
Τον Dimarzio Multibucker
Η δική μου η γνώμη λοιπόν όπως καταλάβατε είναι ότι οι μονόδιπλοι για ο,τιδήποτε πάνω από blues rock είναι ένας κακός συμβιβασμός και μια προσωρινή λύση η οποία ΠΑΝΤΑ σύμφωνα με την εμπειρία μου και την εμπειρία άλλων κιθαριστών που γνωρίζω είναι προσωρινή - καθώς πάντα τελικά νικάει ο full χαμπάκας (όταν δεν βαριέσαι) - και άρα κοστοβόρα λύση.