Δεδομένων όλων των σχετικών συζητήσεων, ξύπνησε στο μυαλό μου ένα ερώτημα:
Επειδή έχω πολλούς φίλους κιθαρίστες, μεγαλύτερους και μικρότερους, ήμουν αρκετά τυχερός να περάσουν από τα χέρια μου για εκτεταμένες περιόδους, πολλές κιθάρες. Όλες οι μεγάλες μάρκες και όλα τα γνωστά μοντέλα (και ορισμένα άγνωστα - ποιος θυμάται π.χ. τις 7εndεr Lead III;) εκτός από τις λίγες κιθάρες που διαθέτω.
Από αυτές οι καλύτερες κιθάρες που έχω παίξει ποτέ (κατά μέσο όρο μάρκας) ήταν οι Yamaha. Και οι τρεις που πέρασαν από τα χέρια μου (μια LP, μια SG100 και μια superstrat - όλες τέλη δεκαετίας '80) ήταν καταπληκτικές κιθάρες με αποκορύφωμα την φτηνότερη, την SG100, η οποία ήταν απίστευτη... Ποτέ όμως δεν αγόρασα καμία!
Και το ρητορικό ερώτημα είναι "γιατί";
Η απάντηση είναι ότι είμαι θύμα του brand, των sponsorships και γενικά του prestige του να παίζεις την ίδια κιθάρα που παίζει το είδωλο σου. Το 'μολογώ. Όπως υποψιάζομαι ότι συμβαίνει και για το 80% των συνφορουμιτών (το άλλο 20% αρκείται στο να παίζει με απλώς το ίδιο σχήμα)...
Τι έχετε να πείτε οι υπόλοιποι; Σας έχει τύχει ποτέ να γουστάρετε αλλά να μην αγοράζετε;