Ολίγα ιστορικής φύσεως - για όποιον ενδιαφέρεται...
Ο Νίκος ήρθε στους Blues Gang το '84-'85 όταν μετά απο ένα σοβαρό ατύχημα που είχα δεν μπορούσα να παίξω κιθάρα για πολλούς μήνες, οπότε ανέλαβε τις κιθάρες κι εγώ μόνο τραγουδούσα. Δέσαμε πολύ τότε και αφού ανένηψα έμεινε μόνιμα στο γκρούπ και φυσικά μετά τη μετονομασία του. Παίξαμε μαζί μέχρι το 1997, έκτοτε ακολούθησε το δικό του δρόμο με τους Backbone. Παρ'όλα αυτά βρισκόμαστε συχνά και παίζουμε παρέα. Στους Backbone επίσης παίζει πλέον τύμπανα και ο παλιός μας drummer στους Blues Wire, ο Αλέξανδρος Αποστολάκης, και όλοι μαζί (με τον Σωτήρη Ζήση στο μπάσο) βρισκόμαστε κάθε Τετάρτη στο Orient club στη Θεσ/νίκη και "τζαμάρουμε" τιμώντας τις μέρες (και νύχτες...) που ζήσαμε για χρόνια στο "Παραρλάμα".
Ας μην επεκταθώ άλλο ;D!
Και ολίγα για τους ΝΕΜΟ... Υπήρξαν καρδιακοί μου φίλοι (και κάποιοι συμμαθητές...) και μια απο τις πρώτες μου επαφές με το ροκ γενικά. Πέρα απο φίλος, χρημάτισα και roadie του γκρουπ, κοντολογής τους έζησα απο κάθε πλευρά. Δε θέλω να πω λεπτομέρειες, απλά να σας μεταφέρω την άποψη μου για κανα δυό θέματα...
Πρώτα, μια περίεργη κατάρα που πάντα θαρρείς κυνηγούσε αυτό το γρουπ...θάνατοι, ναρκωτικά, ψυχοφάρμακα, άστα να πάνε... ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ μουσικοί πέρασαν απο το σχήμα, κάποιοι τα κατάφεραν (λίγοι), οι πιο πολλοί εξαφανίστηκαν (με κάθε τρόπο που μπορεί κάποιος να υποθέσει...). Έχω όμως να πω αυτό: παρ'ότι ο μοναδικός δίσκος που ηχογράφησαν αφήνει μόνο ψήγματα του τι θα μπορούσαν να είχαν κάνει, ΚΑΝΕΝΑΣ σήμερα δεν παίζει ροκ με τον τρόπο και την αισθητική που οι μουσικοί του τότε κυνηγούσαν...
Και ειδικά ο Λευτέρης Τσαφαρίδης (τραγούδι, κιθάρα), ο κατ'εξοχήν εκφραστής των τάσεων του γκρουπ. Γνώμη μου, έβλεπε χρόνια μπροστά σε ορισμένα ζητήματα.
Αν συναντήσετε κάποιον "απο μέσα", ρωτήστε, μόνο καλό θα δείτε...