ez

Παραθέτω κάποια στοιχεία απο λίγο παλιότερο θρεντ για όσους ενδιαφέρονται. Πιστεύω πως μπερδεύουν κάπως τα πράγματα αλλά καλό είναι να την ψάχνουμε λίγο 8). Ενδεχομένως σε λίγο καιρό να έχω να σας πω πιο πολλά και για τις δύο εκδοχές ;D. 1.Airline=set neck - Harmony=neck through (like the original) 2.A=24,75 scale - H=25 & 1/8 (like the original) 3.A=mini hum pup - H=hersey bar single (like the original) Επιπροσθέτως άκουσα και την άποψη αυτού του κυρίου - συνιστώ ανεπιφύλακτα να τον ανακαλύψετε - http://www.vinceleebigcombo.co.uk/index.htm

Απο τότε που πρωτάκουσα το Thrill is gone/BB King, ο συνδυασμός ηλεκτρικής κιθάρας με ορχήστρα εγχόρδων σημάδεψε την αισθητική μου. Με κάποιο τρόπο έχει μέσα μου κατακλυσμιαία επίδραση κι έκτοτε πάντα κυνηγούσα ανάλογες ηχογραφήσεις. Βρίσκω κάτι δραματικό και αγωνιώδες στον συνδυασμό, σαν αυτός ο ήχος να φτάνει κάπου μέσα μου που κανένας άλλος δεν πλησιάζει, οπότε αντιλαμβάνεστε πως κάτι τέτοιο ανέκαθεν αποτελούσε κρυφό μου πόθο. Ζώντας στην Ελλάδα, ελάχιστες φορές είχα τη χαρά να γευτώ μιά τέτοια εμπειρία, μία απο τις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού στο βίντεο που παραθέτω. Ο φίλος μου Γιώργος Γάκης στα Γιάννενα, το 2006 ετοίμασε στα πλαίσια του Castle Rock Festival μια παρουσίαση μέρους της δουλειάς του με συνοδεία ορχήστρας. Με τίμησε με μιά πρόσκληση να συμμετέχω παίζοντας 3-4 κομμάτια της επιλογής μου με συνοδεία μικρής ομάδας εγχόρδων, κάτι που προφανώς δέχτηκα με ενθουσιασμό. Μερικοί εξαιρετικοί μουσικοί των Ιωαννίνων, έγραψαν κι ετοίμασαν τις παρτιτούρες για τα τραγούδια, κλέβοντας στιγμές απο τον προσωπικό τους χρόνο και τους ευχαριστώ θερμά για τη διάθεση και την προσπάθειά τους. Χωρίς πρόβες, ανταμώσαμε στο πάλκο και πιστεύω ζήσαμε μιά ωραία εμπειρία. Η εικόνα και ο ήχος δεν είναι αξιομνημόνευτα, αλλά νομίζω είναι μιά καλή εκτέλεση ενός σπουδαίου τραγουδιού. Ο λόγος που ποστάρω το θέμα είναι γιατί το ΝΟΙΖ υπήρξε πάντα φιλόξενο για μένα, ξέρω πως κάποιοι απο σάς σκαλίζουν στα ίδια χωράφια με του λόγου μου, και, πιστέψτε με, ζώντας μια κατά βάση μοναχική ζωή δεν έχω πολλούς να μοιραστώ την τρέλλα μου και είμαι σίγουρος πως αρκετοί συχνάζουν εδώ. Ελπίζω να σας αρέσει, το βρήκα τυχαία προ ημερών σ'ένα ξεχασμένο δισκάκι κι είπα να το μοιραστώ μαζί σας παρά τις ατέλειες του. Για κείνους που ψάχνουν καί λεπτομέρειες εξοπλισμού κλπ., παίζω τη Huber Dolphin που έχω (εξαιρετική κιθάρα απο πάσης απόψεως) καρφί σ'ενα Koch Studiotone. Τις ευχές μου, Ηλίας Ζάικος (Blues Wire). Sotiris Zissis/bass-George Papazoglou/drums-Orestis Benekas/keys

Δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος να πειράξεις την κιθάρα. Πιστεύω πως και μόνο με αλλαγή μαγνήτη θα βρείς αυτό που θέλεις. Αλλά αυτά δυστυχώς είναι ακριβά σπορ... Αν σε παίρνει οικονομικά προτείνω για δοκιμή τα εξής: Για αυθεντικό Τέλε ήχο ΧΩΡΙΣ πολλά πρίμα/ξυρίσματα και αρκετό όγκο> >Don Mare or Fred Stuart Γιά κάτι πιό δυνατό/μοντέρνο με γκάζια> >Harmonic Design Super 90

Τι είναι η Τέλε σου; Έχεις καμμιά φωτο;

My 2 cents... Έχω παίξει εκατοντάδες κιθάρες στα χρόνια που ασχολούμαι με τη μουσική. Κάποια όργανα μέσα στην απλότητα τους κατορθώνουν να αιχμαλωτίζουν τον μουσικό. Τέτοιο είναι η Melody Maker. Φιλική, αξιόπιστη, σε φτιάχνει να παίξεις, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, ανεξάρτητα απο τιμές-υλικά-κατασκευή κλπ. Θα τη χαρακτήριζα την Telecaster της Gibson! Ακόμα, είναι ιδανική για πειραματισμούς και αλλαγές. Προτερήματα: ελαφριά, ευκολόπαιχτη, 50ς στυλ μπράτσο. Μειονεκτήματα: πολύ λεπτό λούστρο που φεύγει γρήγορα κι εύκολα (όμως νίτρο...). Θεωρώ πως οι Ρ 90ς είναι ιδανικοί για τον χαρακτήρα της κιθάρας και τους συνιστώ. Προσωπικά άλλαξα και τη γέφυρα με αλουμινένια, κάτι που επίσης συνιστώ. Παραθέτω κι ένα απόσπασμα βίντεο του συνφορουμίτη bluesshcollar για όποιον ενδιαφέρεται να τη δεί επι τω έργω ;D. Η δικιά μου είναι μοντέλο 2007 με 2 μαγνήτες που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι original 50s Kay speedbump. <object width="480" height="385"><param name="movie" value=" name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src=" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>

Εννοείται, καήκαμε αν περιμέναμε το Utube να μας ανοίξει τα μάτια 8)! Παρέθεσα για δείγμα τα βιντεάκια, πιο πολύ σε συνάρτηση με κάποιες γνώμες που διατυπώνονται απο τον ίδιο τον παίκτη. ;D ;D ;D

Δες αυτά τα δύο, απλά για μιά ιδέα - και προβληματισμό...

Το ίδιο πίστευα κι εγώ, μπήκα σε σκέψεις όμως μετά απο τα εξής: 1.Airline=set neck - Harmony=neck through (like the original) 2.A=24,75 scale - H=25 & 1/8 (like the original) 3.A=mini hum pup - H=hersey bar single (like the original) Επιπροσθέτως άκουσα και την άποψη αυτού του κυρίου - συνιστώ ανεπιφύλακτα να τον ανακαλύψετε - http://www.vinceleebigcombo.co.uk/index.htm Το μόνο που με προβληματίζει είναι πως απ'ότι λέγεται το πάχος του μπράτσου στη Η δεν είναι στα παλιά - τεραστίου μεγέθους - στάνταρντ... Αλλά αυτό μπορεί νάναι και καλό 8)! Ίδωμεν...

Κανένας;; Τουλάχιστον γνωρίζει κάποιος αν μπορώ να βρώ κάπου στο Ελλαδιστάν;;

Ενδιαφέρομαι να δω απο κοντά μία... Αν υπάρχει original :o, τόσο το καλύτερο-αν και αμφιβάλλω... :P Κυρίως με νοιάζει η Harmony reissue :D, αλλά δε θάλεγα όχι και για την Airline ;D!

Καλα εκει κι αν ισχυει....(φανταζεσαι σκυλαδικο και να καθεται ο κοσμος σαν να βλεπει τον Καρυοθραυστη στο Μεγαρο? Grin Grin) Επιτρέψτε μου να πω τα εξής: 1) Το ζευγάρι που χορεύει ΔΕΝ είναι "κόσμος". Πρόκειται προφανώς για επαγγελματίες που -πολύ σοφά- επιλέχθηκαν να συνδράμουν στο συγκεκριμένο κομμάτι. Προς αποφυγήν παρεξήγησης το όλο θέαμα είναι χάρμα ειδέσθαι και πιθανότατα (μακάρι) και ο κόσμος στο ακροατήριο να χορεύει επίσης. 2) Δεν γνωρίζω πολλούς ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ που δουλεύουν σε ΣΚΥΛΑΔΙΚΑ, με τους λίγους που έχω μιλήσει όμως ΠΟΤΕ δεν άκουσα να δηλώνουν ευτυχείς που χορεύει ο κόσμος. Ν'ανασκουμπώνονται επειδή βλέπουν κανα ωραίο κορμί στην πίστα, πιθανόν. Υπάρχει μιά έκφραση που λέει "dance to the music" κι αυτό -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ενδεχομένως- ΔΕΝ συμβαίνει στα ΣΚΥΛΑΔΙΚΑ. Αλλού, ίσως.

Ronnie Earl - Grateful Heart: Blues & Ballads

Σωστά. Παρ'όλα αυτά, πρέπει κάποιος να γνωρίζει το τεραίν στο οποίο παίζει, κι ο Τζιμάκος είναι παραπάνω απο γάτος για να το ξέρει. Το ζήτημα είναι αν κάποιος έχει τη διάθεση - και τη δύναμη - να θίξει τα όποια κατά τη γνώμη του χρήζουν σχολιασμού/σάτυρας ή τι άλλο. Πρόκειται εν πολλοίς για έναν φαύλο κύκλο, αφού όσο πιο άγνωστος είσαι τόσο θάβονται τα όσα λες, ενώ όσο πιο γνωστός ενδέχεται να κατηγορηθείς πως μιλάς εκ του ασφαλούς... Εν κατακλείδι, δύο πράγματα έχουν τελικά σημασία. Πρώτον, η επιλογή να θίξεις κάποια ζητήματα και δεύτερον, το πόσο τελικά πείθεις για το αγνό των προθέσεων σου. Νομίζω ο Πανούσης τα έχει. ΥΓ Παρέθεσα το απόσπασμα όχι για να επικροτήσουμε το - ούτως ή άλλως αστείρευτο - ταλέντο του Τζιμάκου στη σάτυρα, αλλά για μιά γόνιμη κουβέντα σε σχέση με το πως "επώνυμοι" στέκονται απέναντι σε πρόσωπα/θεσμούς κλπ. Χαίρομαι που βλέπω πως τα σχόλια αρχίζουν ν'ακολουθούν αυτό το δρόμο. Διαβάζω μ'ενδιαφέρον.

Ανεξάρτητα απο το γούστο του καθενός, δείτε αυτό το απόσπασμα για να καταλάβετε ποιοί έχουν κότσια (νομίζω τα λένε και "cohones" ;))... Υποκλίνομαι.

Υστερόγραφον: αν είσαι Θεσ/νίκη και δυσκολεύεσαι στειλε PM να σου δώσω έναν για δοκιμή ;).

Γενικά - όμως πολύ γενικά - μιλώντας, ένας Ρ 90 είναι ένας "γκαζωμένος" μονοπήνιος με ιδιαίτερη έμφαση στα μεσαία. Πιό παχύς ήχος αλλά και λιγότερο "ραφιναρισμένος". Στις Τέλε αποτελεί δοκιμασμένη λύση και πολλοί το συνηθίζουν. Φυσικά εξαρτάται απο πολλές παραμέτρους το αποτέλεσμα... Για μένα οι Ρ 90ς είναι κάτι σαν τους vintage VOX amps. Ο ήχος τους σ'αιχμαλωτίζει αυτοστιγμεί αλλά δύσκολα "συγχωρούν" στραβές... Κοντολογής, πρέπει να "παίζεις" 8)... Προσωπικά τους λατρεύω και θεωρώ πως για vintage blues, dirty swing up to crunchy rock είναι must. Ψάξτο λίγο σε Utube & TDPRI και δανείσου (αν μπορείς και είναι διαθέσιμος) απο κάποιο φίλο να δοκιμάσεις τη γλύκα 8)!

Selling England By The Pound - Genesis Dark Side Of The Moon - Pink Floyd Thick As A Brick - Jethro Tull Still Life - VDGG The Flower King - Roine Stolt Close To The Edge - Yes The Snowgoose - Camel Song For America - Kansas Not Of This World - Pendragon Misplaced Childhood - Marillion ...errrr, you said 5? ;D

Πολύ ωραία! Πάντα μου άρεσαν ιδιαίτερα τούτα τα blindfold tests 8)! Πάντως, αν θέλετε τη γνώμη μου, οι κιθάρες ΔΕΝ ακούγονται ΚΑΘΟΛΟΥ ΙΔΙΕΣ! Σαφώς για να καταλάβει κάποιος καλύτερα θα χρειαζόταν λίγο περισσότερο παίξιμο, μερικα riffs & lead runs σε διαφορετικά σημεία του μπράτσου, αλλά ακόμα κι έτσι νομίζω πως οι διαφορές είναι ευδιάκριτες. Μπράβο στους πολλούς νοιζάδες που αμέσως "ειδαν" το no load και μάντεψαν σωστά, άλλωστε κι εγώ ποτέ δεν είχα antiquities για να ξέρω καλύτερα... Τη στρατ μάλλον τη βρήκα γιατι για χρόνια έπαιζα με αυτό το mod ;D! Η πιό παλιά Τελε που είχα ήταν μια του 1979, οπότε...την πάτησα, παρότι έπαιξα για καιρό με Φραλιν, σε κάθε περίπτωση όμως πάντα είχα maple boards ;)! Και εις ανώτερα!

Ούτε κι εμείς ;D!!!! Επίσης έχουμε τις προτιμήσεις μας, παίξτο όμως ;)!

Ήμουν τζογαδόρος πιτσιρικάς & μ'αρέσει να διορθώνομαι ;D! Άντε παλληκάρια, ξεγυμνωθείτε, πλάκα έχουν αυτά, μη τα παίρνουμε όλα σοβαρά 8)! Μπράβο SF, κι άλλα τέτοια! 1. Musikraft 2. Warmoth 3. Greco 4. Fender

Ξεχνώντας για λίγο μυθικά ονόματα απο το παρελθόν - κάποια ήδη κατονομάστηκαν - (αν και λείπουν ονόματα σαν τους KANSAS, CAMEL, YES, VAN DER GRAAF GENERATOR, FISH etc.) θα ήθελα να σας προτείνω τρία ονόματα απο τη λεγόμενη NEO PROG σκηνή. Πιστεύω πως είναι απο τα ελάχιστα σχήματα που που κατόρθωσαν ν' "αγγίξουν" τη μαγεία των πλέον εμπνευσμένων "δεινοσαύρων" και να σταθούν σε αληθινά πολύ ψηλό επίπεδο - συνθετικά, τεχνικά & εκτελεστικά - και σε βάθος χρόνου. THE FLOWER KINGS SPOCK'S BEARD TRANSATLANTIC Όσοι αγαπάτε το prog rock, ακούστε τους.

+1 Και όχι μόνο! TOP!

That's right...don't lose your cool boys... 8). Και οι δύο παίζουν ακριβώς αυτό πού υπήρξαν :'(, γι'αυτό και τους αγαπάμε.

Σωστός - και παρατηρητικός! - ο Νίκος 8). Bravo! Αυτό το έγραψαν για να με πικάρουν, επειδή εκείνες τις μέρες κάτι είχε γίνει -ούτε θυμάμαι...- και ήμασταν "μαλωμένοι" και τη μέρα που ηχογραφούσαν δεν πήγα μαζί τους στο στούντιο απο τα νεύρα μου >:(, ενώ ήμουν "αυτοκόλλητος"...oh well 8)...

Εδιτ: Κι απ' ό,τι φαίνεται όση ώρα έγραφα πόσταρε κι ο Ηλίας Ζάικος...... Γεια σου Ηλία. Τα σέβη μου. Παρομοίως και προς όλους :).