ez

Επανέρχομαι με έναν απο τους αγαπημένους μου κιθαρίστες ever και δυστυχώς απο τους πλέον παραγνωρισμένους... Ταπεινή μου άποψη πως πρόκειται για έναν ιδιοφυή κιθαρίστα με στυλ, άποψη, ήχο και τεχνική ολόδικα του. Το πόσο Rn'R αλήτης είναι, την ιστορία και τις συνεργασίες του τ'αφήνω στην άκρη... Ανεξάρτητα απο το πόσο αρέσει ή όχι η μουσική του, ποστάρω το συγκεκριμένο κλιπ γιατί θεωρώ πως μπορεί να βοηθήσει γενικώς σε πολλά επίπεδα τους συνφορουμίτες κιθαριστές.

@raindog: Ο Δούξ είναι απο τους επιφανέστερους χαμαιλέοντες της παγκόσμιας σκηνής... Με ό,τι καταπιάνεται το διεκπεραιώνει με στυλ και σεβασμό, και, κάποιες φορές με αριστουργηματικά αποτελέσματα. Στον αντίποδα, όταν είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω προσωπικά μαζί με τους έξοχους μουσικούς του λίγα χρόνια πριν, είχε σχολιαστεί -με γλυκόπικρη διάθεση - αυτή ακριβώς η ικανότητα του ως το αδύνατο σημείο του σαν καλλιτέχνη, με την έννοια πως πάντα "μπέρδευε" παραγωγούς αλλά και κοινό, με αποτέλεσμα ποτέ να μην αξιωθεί να ζήσει την αναγνώριση που το ταλέντο κι οι ικανότητες του έθεταν... Μη ξεχνάτε επίσης πως είναι αληθινά εξαίρετος τραγουδιστής... @parkerfly: Οι γνώσεις μου δεν μου επιτρέπουν να πω αν τούτο είναι ένα καλό ή όχι τζαζ δείγμα... Απλά εξέφρασα μιά προσωπική προτίμηση...

Try this link, they fit... Smokin' Joe Kubek & Bnois King - Better Be Getting It On

Το ήξερα πως θα μου την έλεγες!! Απλά επειδή έχω παρακολουθήσει τον σεβαστό κύριο απο την αρχή, μου αρέσει σαφώς πιό πολύ στα μπλουζάδικα του 8)... Βέβαια, η θητεία του σε τζαζ μονοπάτια και ενδιαφέρουσα και πολυποίκιλη τυγχάνει, οπότε πες πως έκανα ένα αστειάκι ;D!

Ευχαριστούμε θερμά! Πάντα τέτοια, ειδικά για μας που ζούμε εκτός Αθήνας και δεν είναι εύκολο να ερχόμαστε συχνά προς πρωτεύουσα μεριά... Ο Duke είναι πλέον μυθική θάλεγα φιγούρα, αν και για να πω την αλήθεια τον προτιμώ όταν η αρρώστεια που τον τυρρανάει (όπως πολλούς του είδους) - jazzitis λέγεται ;D - δεν βρίσκεται σε έξαρση... ;)

This gave me chills...but that's me... Angela Strehli & Mighty Mike Schermer - Say It's Not So ...and a GREAT new one...i love her... Ruthie Foster - People Grinnin' In Your Face

Χαιρετώ σας φίλοι, με μεγάλη χαρά βλέπω το θέμα! Επιτρέψτε μου να συνεισφέρω λίγο... Η καλύτερα, ν'αφήσω έναν καταπληκτικό κιθαρίστα - και τρελλαμένο τύπο - που εκτιμώ τα μάλα να πεί ό,τι χρειάζεστε για τον ήχο υπό συζήτηση! Πέρα απο τα τεχνικά - που με όλες τις λεπτομέρειες αναφέρθηκαν - δείτε πως μπορεί ν'ακουστεί η κιθάρα σας! Ο Kid Andersen εδώ βεβαίως προμοτάρει τους μαγνήτες Throbak αλλά το παίξιμο και η ανάλυση των ήχων είναι χάρμα ειδέσθαι! Εδικότερα το δεύτερο μέρος θα σας διαφωτίσει πλήρως για το τι εστί Peter Green mod!

Να διευκρινήσω απο την αρχή πως δεν γνωρίζω/δεν έχω σπουδάσει μουσική σε θεωρητικό επίπεδο. Παρ'ολα αυτά, παραθέτω κάποιες σκέψεις που ίσως βοηθήσουν. Μιά και αυτό που σε απασχολεί κυρίως είναι η μουσική χωρίς τραγούδι, καλό θα ήταν να έχεις μία στόχευση στο τι ακριβώς είναι αυτό που θέλεις να φτιάξεις. Δεν είναι καθόλου κακό να εμπνέεσαι απο κομμάτια/αισθητική μουσικών που αγαπάς κι απο κεί να προσπαθήσεις να φέρεις το συνολικό άκουσμα σε δικές σου φόρμες. Πολλές φορές ένα απλό ριφ φωνάζει απο μόνο του προς τα που ταιριάζει να βαδίσει, όσο πιο πολύ ακούς μουσική τόσο θα απλοποιείται η διαδικασία. Η διάθεση σου είναι να κάνεις κάτι πολύπλοκο ή κάτι μετρημένο/συμαζεμένο; Υπάρχουν instrumentals που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα και μοναδικό σχήμα που αναλύεται-σχολιάζεται στην πορεία κι όμως κρατάνε πολλά λεπτά της ώρας και το αντίθετο - δαιδαλώδη και πολυσχιδή θέματα σε 2-3 λεπτά... Παράδειγμα για την πρώτη περίπτωση: Harvey Mandel/Wade in the water και για τη δεύτερη: Steve How/Clap Στο πρώτο οι αυτοσχεδιαστικές ικανότητες θέτουν τη βάση ενώ στο δεύτερο η θεματολογία/τεχνική. Μιλώντας απο την πλευρά του αυτοδίδακτου μουσικού πάντως κι επειδή αγαπώ τα instrumentals -κι έχω γράψει πολλά- συνοψίζω με δυό επισημάνσεις που στη δική μου περίπτωση/ψυχοσύνθεση είναι πολύ σημαντικές: 1.Το να μπορέσεις ν'ακούσεις στο μυαλό σου το όλον του ήχου που κυνηγάς με μιά συγκεκριμένη ιδέα σου είναι το κλειδί για φτάσεις στην πραγμάτωση του, και 2.Να μπορέσεις ν'αντιληφθείς τα όρια της συγκεκριμένης ιδέας σου, που κολακεύεται απο επιπλέον υλικό και που εξαντλείται και χάνει το ενδιαφέρον του ακροατή. Αυτά απο μένα, ελπίζω να βοήθησα λιγάκι εσένα ή και άλλους.

Oh yes it is...

Μάλιστα.

Υποκλίνομαι ωσαύτως...

Να φύγετε, να πάτε αλλού! Νεαροί μου φίλοι, είναι συγκινητικό για έναν δεινόσαυρο σαν του λόγου μου να διαβάζω αυτά που γράφετε...και ελαφρώς αποκαρδιωτικό να προσθέσω... Διάολε, 30κάτι χρόνια πριν αισθανόμουν ακριβώς το ίδιο...τόσο λίγο άλλαξαν τα πράγματα; Μάλλον όχι...θέλει λιγάκι υπομονή παλληκάρια... Το να βρείς ανθρώπους που να νοιώθουν τη μουσική όπως εσύ δεν είναι και το πιό εύκολο πράγμα στον κόσμο, ειδικά αν μιλάμε γιά μπλουζ, σε ό,τι αφορά μουσικούς πάντως δεν αποτελεί και καλά προυπόθεση. Μπορείτε κάλλιστα να φτιάξετε σπουδαία μουσική που ενδεχομένως νάχει χαρακτήρα μπλουζ, άτομα με διαφορετικά γούστα κι επιρροές. Πιστεύω πως κι εδώ στο ΝΟΙΖ θα βρεθούν εκείνοι με τους οποίους θα μπορέσετε ν'ανταλλάξετε απόψεις και να βρείτε ένα δημιουργικό δρόμο. Προσωπικά σας το εύχομαι με όλη μου τη ψυχή, είμαι μαζί σας. ΥΓ Γιά τους άλλους που ακούν άλλα, καλά κάνουν. Τι νόημα θα είχε αν όλοι γουστάραμε τα ίδια; Στο χέρι σας είναι να δείξετε ποιός είναι ή δεν είναι ξενέρωτος ή τι άλλο...καλά παιξίματα.

Περαστικά στο παλληκάρι...Δυό κουβέντες κι από μένα, δε θέλω να κάνω τον έξυπνο ή τον ξερόλα φίλοι μου, αλλά η ζωή η ίδια έρχεται συχνά πυκνά ν'ανατρέψει θεωρίες και στατιστικές...Προσπαθήστε να μάθετε τι κινδύνους κουβαλάτε στο αίμα σας απο τις οικογένειες σας ώστε νάχετε το νού σας και κυρίως να μάθετε ν'ακούτε το σώμα σας και τα μηνύματα που κατά καιρούς στέλνει. Εμείς οι παλαιότεροι είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε σε πιό ξένοιαστες εποχές, για τους νεότερους τα πράγματα έχουν γίνει πολύ στριμόκωλα... Κι όπως τόθεσε ο ignatios...παιδια ψυχραιμια........μια ζωη την εχουμε.

Dead cool as a horny rattlesnake 8) 8) 8)!

Γράψτε παλληκάρια, γράψτε! Εύγε! Μακάρι να ήμουν κοντά να συνδράμω κάπως... Όποιος δεν αντικρύζει την επιτομή του άδολου βλέμματος στα μάτια ενός σκύλου δεν έχει ο ίδιος μάτια να δεί...μαμώτο θα με πάρουν τα ζουμιά...γέρος άνθρωπος βλέπεις 8)...

1. Εγώ θα σας πω την ιστορία με το βατραχάκι. Ήταν ένα μικρό κι ευτυχισμένο βατραχάκι. Κάποια στιγμή το πιάνει κάποιος και το ρίχνει μέσα σε μιά κατσαρόλα γεμάτη νερό ακουμπισμένη στο μάτι μιάς κουζίνας. Το βατραχάκι χαρούμενο αρχίζει να κολυμπά γύρω-γύρω. Ανάβει το μάτι σε χαμηλούς βαθμούς. Το νερό αρχίζει να θερμαίνεται ανεπαίσθητα, το βατραχάκι συνεχίζει απτόητο το ξένοιαστο κολύμπι του. Σε λίγο, ανεβαίνει λίγο το μάτι, το νερό γίνεται πιό ζεστό, το βατραχάκι αντιλαμβάνεται μιά διαφορά αλλά δε πολυδίνει σημασία. Ο διακόπτης του ματιού στρίβει κι άλλο προς τα δεξιά. Το βατραχάκι αρχίζει και χάνει σταδιακά την ευεξία και το κέφι του, όμως συνεχίζει να κολυμπά. Ακόμα λίγο προς τα δεξιά το κουμπί... Το βατραχάκι αρχίζει να έχει ολοένα και χαμηλότερους ρυθμούς κίνησης και να βιώνει αίσθημα δυσαρέσκειας. Και ακόμη λίγο δεξιά... Το βατραχάκι αρχίζει να χάνει την επαφή με το περιβάλλον, επιπλέει παρά κινείται και η ενόχληση που υφίσταται το φέρνει σε απελπισία, όμως οι δυνάμεις του δεν του επιτρέπουν οιαδήποτε αντίδραση. Και πάμε μια τελευταία φορά λίγο δεξιότερα τον διακόπτη θερμοκρασίας του ματιού. Το βατραχάκι χάνει παντελώς τις αισθήσεις του και πεθαίνει μέσα στο νερό που βράζει. Γνωρίζετε τι θα γίνει αν πετάξεις ένα βατραχάκι μέσα σε μιά κατσαρόλα με νερό που βράζει; Το βατραχάκι με μιά ενστικτώδη αντίδραση-εκτίναξη θα πεταχτεί έξω και θ'απομακρυνθεί... Τα παραπάνω σε σχέση με πολλά που γράφτηκαν για συστήματα, χειραγωγήσεις, προπαγάνδα κλπ. 2. Είμαι ένας άνθρωπος φύσει τίμιος. Κι όμως, εδώ και πολλά χρόνια, αν μου δοθεί η ευκαιρία να κρύψω κάτι από το κράτος, το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη ή τύψεις. Καθώς το γράφω τώρα, νοιώθω ντροπή, γιατί η συνείδηση μου με χαστουκίζει ανελέητα. Φροντίζω όμως κάθε που μου τυχαίνει νάχω πρόχειρα μαζί μου μερικά λεξοτανίλ να την ταίζω ώστε εκείνη να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου κι εγώ να μεταλλάσσομαι - έστω στιγμιαία - σ'έναν ανθέλληνα(;), έναν προδότη. Το παραδέχομαι χωρίς να κοκκινίζω, γιατί όταν έχεις απέναντί σου το τέρας που αποκαλείται Ελληνικό κράτος, οι όποιες αναστολές πάνε περίπατο. Ένα κράτος που με θεωρεί εξ'αντικειμένου κλέφτη και ψεύτη, ανάλγητο και απατεώνα, δεν έχει το δικαίωμα να μου μιλάει για αξίες και υπευθυνότητα. Οι γνώσεις μου και η αναλυτική ικανότητα του μυαλού μου δεν επαρκούν για να προτείνω λύσεις για έξοδο απο το λαβύρινθο των συσσωρευμένων προβλημάτων. Μπορώ ακόμα όμως να ξεχωρίζω την ήρα απ το στάρι. Φοβάμαι αληθινά πως ο αγώνας είναι άνισος κι απο καιρό χαμένος. Και προετοιμάζομαι να λουστώ κι εγώ τις επιπτώσεις και να πληρώσω το τίμημα. Μόνο ακραίες εξελίξεις ίσως θα μπορούσαν ν'αλλάξουν το σκηνικό. Ένας καταστροφικός σεισμός, ένας πόλεμος; -αν και το τελευταίο ίσως δρομολογείται ήδη τεχνηέντως...αλίμονο. Και δυστυχώς δεν πρέπει νάχουμε ελπίδες γιατί εκείνο που λείπει απο τις ηγεσίες είναι η βούληση. Είμαι πεπεισμένος πως ΚΑΝΕΝΑΣ απο τους εν δυνάμει Έλληνες πολιτικούς ηγέτες δεν είναι διατεθειμένος να πράξει τα δέοντα. Τώρα, αν στο μέλλον κάποιος με πείσει πως διαφέρει, επιφυλάσσομαι... Και για να μη γκρινιάζω μόνο και να φανερώσω κι εγώ μιά πρόταση διάολε, ορίστε μία απολύτως εφαρμόσιμη που ΚΑΝΕΙΣ δε θα προκρίνει: Πριν απο τα οιαδήποτε μέτρα/θυσίες και τα συναφή, η κυβέρνηση τραβάει μιά γραμμή στο όριο φτώχειας (έστω το τυπικά αποδεκτό απο την ΕΕ) και ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΙ πως αυτοί οι φουκαράδες ΔΕΝ θα πληρώσουν τα σπασμένα άλλων και θα κρατήσουν αλώβητο το ελάχιστο των απολαβών τους και την αγοραστική του δύναμη. ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ αρχίζει μιά σταδιακή ομπέλλα φορολογίας που ανοίγει προς τα πάνω και οι γνώστες μπορούν να μας τα πούν καλύτερα - και πιό αναλυτικά...αλλά που τέτοιες δόξες. 3. Είμαι ευτυχής που κάποτε αποφάσισα να εγγραφώ στο ΝΟΙΖ, οι ώρες που πέρασα διαβάζοντας τα όσα καταθέτετε οι συμφορουμίτες στη παρούσα συζήτηση ήσαν-είναι πολύτιμες. Σας ευχαριστώ πολύ όλους.

Θέλουμε βίντεο απ'αυτό! :o ;D

Ποιά μελέτη ρε παίδες; Το νερό στη Washington DC είναι :o ;D!! Κάτι έχει κατά πως λένε και παθαίνουν μιά ψυχολογία οι κιθαρίστες εκεί ;)! Roy Buchanan, Danny Gatton, Tom Principato, Jimmy Thackery, και άλλοι... Περα απο πλάκες, είχα την τύχη να δω τον Principato live κι ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες, εκτός απο καταπληκτικός κιθαρίστας είναι και πολύ εντάξει τύπος. Όπως οι πιο πολλοί του είδους άλλωστε...

Yameth the fixer ;D! OK!

Εγώ πάλι ακόμα περιμένω το mail που θα ενεργοποιήσει το προφίλ μου... Υποτίθεται έχει σταλεί χθες βράδυ...οπότε...δε βλέπω τπτ 8)...

Ευχαριστώ. Κάθε κιθάρα έχει τραγούδια μέσα της, το ζήτημα είναι ν'ακούς και νάσαι τυχερός να ταιριάζουν τα γούστα σας ;D! Εγώ στράφηκα σε τέτοια mods εξαιτίας του θαυμασμού μου για παίκτες όπως ο Jimmie Vaughan, και, ξέρετε, αυτοί οι Τεξανοί είναι "μαγκιά - κλανιά κι εξάτμιση"!! Super cool guys 8)!! Παρεπιπτόντως, αυτές οι 51 πάντα μ'άρεσαν...mmmm, someday ;D!

Συνήθως ο πιό οικονομικός τρόπος να δοκιμάσεις κάτι τέτοιο είναι να τροποποιήσεις μιά κιθάρα που ήδη έχεις (αν σου περισεύει... ;D). Λίγη δουλειά στη γέφυρα, αλλαγή nut, σετάρισμα με (παχιές) χορδές σε ΣΙ (άντε ή ΝΤΟ) και έτοιμος για δοκιμή. Παραθέτω ένα κομμάτι που είχα ηχογραφήσει πριν 15 χρόνια περίπου 8) για να δείτε πως μπορεί να λειτουργήσει. Το κεντρικό θέμα είναι παιγμένο με μιά τέτοια βαρύτονη που είχα σκαρώσει τότε... Φυσικά, τα λεγόμενα εξάχορδα μπάσα είναι άλλη ιστορία... kumagoo.mp3

Συγχαρητήρια. Είναι παρήγορο να βλέπουμε συντοπίτες μας με τέτοιου επιπέδου αισθητική. Τις καλύτερες ευχές μου.

Ο Jerry Garcia είπε κάποτε πως απο τη στιγμή που θα παίξεις με άλλους μουσικούς σε συγκρότημα, προχωράς στο μεγαλύτερο συμβιβασμό που θα κάνεις στην καρριέρα σου. Εννοώντας πως ο καθένας αντιλαμβάνεται με τον δικό του τρόπο τα πάντα, συνεπώς αργά ή γρήγορα θα υπάρχουν συγκρούσεις - μικρές ή μεγάλες. Είναι αυτονόητο πως το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή μας γενικώτερα. Η κατάσταση που βιώνεις είναι ένα μπάχαλο, απο τη στιγμή που είστε τόσοι πολλοί εμπλεκόμενοι δεν υπάρχει διέξοδος. Γνωρίζεις βεβαίως πως οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες, όλοι έχουν απο μία... Το νομικό δίκαιο δεν προυποθέτει απόδοση δικαιοσύνης αλλά και το δίκιο πάντα (σχεδόν) έχει ερείσματα σε όλες τις πλευρές... Διαφορετική γωνία κλίσης αλλάζει την οπτική... Εν κατακλείδι, αφού δεν υπάρχει νομική βάση για οιαδήποτε ενέργεια, είναι δική σου απόφαση 100%. Μπορείς να τα βρείς μαζί τους; ΟΚ. Δεν μπορείς; Αποφάσισε κάτι και πλήρωσε το κόστος. Υπάρχει σε όλες τις εκδοχές, είναι ματαιοπονία να νομίζεις πως θα το αποφύγεις...Ήδη το πληρώνεις. Δεν είναι εύκολο για κανέναν, δεν κάνεις όμως ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά... ΥΓ. Ενώ έγραφα, διαπίστωσα πως το θέμα πήρε καινούργια τροπή και σκέφτηκα να ακυρώσω το ποστ μου. Όμως, νομίζω πως αυτά που λέω απευθύνονται εξίσου και στους πρώην συνεργάτες του Αλέξανδρου αλλά και σε όλους μας...οπότε, SHOOT!!!