ez

...πολλή λύπη φέρνει η είδηση αυτή...κρίμα...

Πάρε το σετ Don Mare που δίνει αυτός ο τύπος: http://www.tdpri.com/phpclassifieds/showproduct.php?product=23760&title=don-mare-bigbox-2farchtop-neck-pickup&cat=29

Εξαιρετικό, συγχαρητήρια. Αν και "μοντερνίζει/τζαζίζει" ;D ελαφρώς για τα γούστα μου - ειδικά προς το φινάλε (βλ. R.Ford), δείχνει όλα τα καλά που διαθέτεις, και είναι πολλά ;).

Μιλώντας σαν καλλιτέχνης/δημιουργός: Το απο που αντλώ έμπνευση ή τι με ωθεί να γράψω κάτι αφορά μόνον εμένα και κανείς δεν είναι σε θέση να έχει πλήρη γνώση απο που προέρχεται και που στοχεύει, εκτός αν ο ίδιος το αποκαλύψω ή περιγράφεται οφθαλμοφανώς(αν κι αυτό "παίζει"...) στο όποιο τεχνούργημα μου. Μιλώντας σαν ακροατής/αποδέκτης δημιουργημάτων τέχνης: Εξ όσων θυμάμαι, ποτέ δεν αισθάνθηκα την ανάγκη ή την επιθυμία να "κατανοήσω" τον οποιονδήποτε καλλιτέχνη, αυτό που πάντα έψαχνα-ψάχνω είναι να καταλάβω τον εαυτό μου, τα μέσα μου και τα γύρω μου μέσα απο τις δημιουργίες άλλων...

Μερικοί ακόμη-να μη ξεχνιόμαστε... STEVE CROPPER MERLE HAGGARD JAMES BURTON WILKO JOHNSON

Playing time...

Το ζήτημα έχει να κάνει με το τι εμείς (οι ακροατές) περιμένουμε απο έναν καλλιτέχνη, κι όχι τόσο τι κάνει αυτός. Απλοποιώντας ελαφρώς τα πράγματα, θάλεγα πως αυτό που ζητάμε, είναι να "πειστούμε" απο το έργο του εκάστοτε δημιουργού. Συνεχίζοντας την "ισοπέδωση" ;D, να πω οτι εν γένει εκτιμώ εκείνους που κάνουν ό,τι κάνουν επειδή είναι καθαρή επιλογή τους ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Και καλά αυτοί κάνουν αυτά που κάνουν, εμείς όμως μπορούμε ν'αξιολογούμε σοβαρά το προιόν; Πόσα ξέρουμε και πόσο ασχοληθήκαμε για να έχουμε μιά βαρύνουσα γνώμη; Και τι γίνεται όταν μαθαίνουμε στην πορεία κάποια πράγματα; Στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; Το ν'αγαπάμε το ψάξιμο στη μουσική, να μη φοβόμαστε την επένδυση και τα κόστη, αποτελεί τον ασφαλέστερο δρόμο για ένα river of constant change που έλεγε κι o P.Gabriel που απο μόνο του θα μας οδηγεί, με στάσεις και "αράγματα" ίσως, αλλά πάντα on the road... Πόσο θα άλλαζε ας πούμε η γνώμη σας για τον Keb Mo αν γνωρίζατε πως δεν ήταν πάντα ο έξοχος ανανεωτής και βαθύς γνώστης του ακουστικού μπλουζ, αλλά υπήρξε ένας ηλεκτρικός ροκ κιθαρίστας και μάλιστα με θητεία σε τοπ 40 γκρούπς; Για μένα, το πράγμα λειτουργεί αρκετά απλά. Μουσικά, δεν έχω καμμία απαίτηση απο τους καλλιτέχνες που αγαπάω. Όταν κάνουν κάτι που με ταρακουνάει, ακόμα καλύτερα, νοιώθω υπέροχα και ίσως λίγο "δικαιωμένος", αφού επιβεβαιώνεται κατά κάποιο τρόπο η επιλογή μου να παρακολουθώ την πορεία τους. Αν όχι, cool, εδώ περιμένουμε/υπομένουμε άλλα κι άλλα, δεν θα δώσουμε ευκαιρίες σε καλλιτέχνες που εκτιμούμε; Όμως...επηρεάζομαι απο δηλώσεις/θέσεις/απόψεις πέρα απο το καθαρά μουσικό πεδίο. Μ'ενοχλεί πιότερο το φλερτ του Ian Anderson με τον συντηρητισμό παρά το γεγονός πως παίξανε μαζί με τον Νταλάρα...Το γλύψιμο του Jagger σε βασιλικούς και άλλους κώλους με κάνει να μη θέλω ν'ακούω Stones...όπως και η μισαλλόδοξη/φιλομιλιταριστική/θρησκόληπτη στάση των τελευταίων άλμπουμ των Skynyrd μ'έκανε να βάλω τελεία, πράγμα που σιχαίνομαι να κάνω στην μουσική... Κοντολογής, κάποιοι μαλάκες σαφώς και μπορούν να παίξουν καλά, όμως επιτρέψτε μου νάχω την επιλογή σαν ακροατής για το τι θα κάνω με τα έργα τους... Συγχωρέστε μου τη μακρηγορία, όσο για την ψηφοφορία; Άκυρο/λευκό ;D...

Να επαναλάβω πως νομίζω δεν είναι τόσο απλό...αν είχαμε τη δυνατότητα να δούμε το πως είμαστε και τι κάνουμε μέσω μιάς προβολής απο το μέλλον, κάποια πράγματα θα τα βλέπαμε πιό καθαρά...αυλές και καλοθελητές είθισται να στριμώχνονται γύρω από ταλαντούχους και φερέλπιδες νέους... ;D Δεν είναι όμως (πάντα) άσπρο-μαύρο... ???...

Καλά τούκανες ;D!! Απο τους ΠΟΛΥ αγαπημένους μου και κατά την άποψη μου απο τα κορυφαία κιθαριστικά ταλέντα των τελευταίων δεκαετιών...

...from the cradle to the grave...

Υποκλίνομαι κι ευχαριστώ για το λινκ. Απο τις καλύτερες σελίδες που έχω δεί, bar none... Χαίρομαι επίσης, γιατί αυτά που ξέρω για την Αλέξια επιβεβαιώνονται με αυτήν την παρουσίαση. Τα χρήματα βεβαίως που χρειάζονται για τέτοιες κινήσεις δεν μπορούν να κρυφτούν, το ίδιο όμως συμβαίνει με το ταλέντο και τη δημιουργική διάθεση. Είναι μεγάλη κουβέντα το γιατί κάποιοι επιλέγουν -ή αφήνονται έστω να παρασυρθούν- να κολυμπήσουν σε βρώμικα και μολυσμένα καλλιτεχνικά νερά, όπως και το να εξηγηθούν επαρκώς κάποιες κινήσεις/συμπεριφορές. Θα πω το εξής, προκειμένου να μην μακρυγορώ. Είναι γεγονός -κι όχι μόνον Ελληνικό- πως πολλοί ταλαντούχοι καλλιτέχνες "ξοδεύονται" στα πρώτα βήματα της καρριέρας τους και κατόπιν χρησιμοποιούν τα χρήματα που κερδίζουν για ν'αγοράσουν άλλοθι. Είτε αυτό μεταφράζεται σε καλλιτεχνική δημιουργία είτε σε εξοπλισμό. Οι περισσότεροι δεν τα καταφέρνουν να γίνουν πιστευτοί, ελάχιστοι ανατρέπουν την εικόνα. Νομίζω πως η Αλέξια κάνει συνεπή προσπάθεια να δείξει/αποκαλύψει εκείνα τα σημαντικά της ψυχής της και να πείσει για την ειλικρίνεια των προθέσεων της. Κατά την άποψη μου, επι του παρόντος το καταφέρνει.

Μεγειά!! Καλή επιτυχία και συνέχεια!

Ομολογώ πως όχι, αν και σπανίως μου διαφεύγουν τύποι σαν και του λόγου του... 8) Ευχαριστώ θερμά για τις συστάσεις ;D! Μουράτος, μαμάτος, ευθυτενής και κυρίως -για τα media- good looking...μου θυμίζει αρκετά τον Γουίλ Σμιθ, και ξέρετε τι σημαίνει κάτι τέτοιο για τους Αμερικάνους... Το στυλ του είναι το γνωστό μιξ Delta grooves/Jam band, κάτι που καθιέρωσαν θάλεγα θρύλοι του μπλουζ όπως οι Junior Kimbrough & RL Burnside... Έχει τη "μαυρίλα" που λείπει απο τους North Mississippi Allstars ;)... Εξασφάλισε την προσοχή μας σίγουρα... Για να δούμε...

Κοίτα να δείς φίλε μου...δεν τόξερα, αλλά αυτή ήταν(είναι;) η πρόθεση μου για το καινούργιο άλμπουμ των Blues Wire...και μάλιστα σκεφτόμουν να το ξεκινήσω εδώ στο ΝΟΙΖ...ίδωμεν... Πάντως, να πω πως πρωτογνώρισα ένα τέτοιο σκηνικό στα τέλη των 70ς, όταν οι Βρεττανοί Blues Band θέλαν να ηχογραφήσουν το ντεμπούτο άλμπουμ τους (που τελικά κυκλοφόρησε με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Official bootleg album") και το προπωλούσαν στις συναυλίες τους με κουπόνια...

;D κάτσε να το σημειώσω κάπου αυτό!! ;D ΟΛΑ είναι της στιγμής ;)...απ'την παραγωγή στην κατανάλωση ένα πράγμα ;D.... ΔΕΝ είσαι εξυπνάκιας (τουλάχιστον σ'αυτή την περίπτωση ;D)...ήδη έχω κάνει διορθωτικές κινήσεις, νομίζω είμαι σε καλό δρόμο :-\... Επίτρεψε μου, όχι ΟΛΟΙ... 8)...καθότι λάτρης της εκτέλεσης του "Blue", (αλλά κι εκείνης του "Livestock"-R.Buchanan) προσωπικά τιμώ πάντα το συγκεκριμμένο closure...

Τι είναι τάπινγκ; ;D

Το αλίευσα πριν λίγο και έχει όμορφο κλίμα, ελπίζω να σας αρέσει.

Έφαγα ένα κόλλημα (ξανά...) με αυτόν τον σπουδαίο τραγουδιστή/κιθαρίστα, εδώ σ'ενα απόσπασμα που φανερώνει την κιθαριστική του δεινότητα, πράγμα το οποίο κατά κανόνα δεν προτάσσεται στις στούντιο δουλειές του. Αν και το βίντεο έχει αδυναμίες, είπα να το μοιραστώ μαζί σας, όσοι γουστάρετε σόουλ στα 12μετρα ψάξτε τον, αξίζει πολλά. Preston Shannon

Όχι απαραίτητα ;D...

Εύγε Σπάιρους! Το συγκεκριμμένο άσμα είναι απο τα πλέον αγαπημένα μου και χαίρομαι τα μάλα για την επιλογή σου! Τώρα, εμένα η φωνή καθόλου δεν μ'ενόχλησε -εκτός απο κανα δυό τραβήγματα/τελειώματα- απεναντίας νομίζω πως αυτή η λίγο φευγάτη και πέρα απο το τυπικό των μπλουζ ερμηνεία του δίνουν περισσότερα απ'ότι εκείνα που λογικά κάποιος θα περίμενε ν'ακούσει. Θέλει λίγη δουλειά και προσοχή, αλλά για μένα είναι ΟΚ. Κιθαριστικά, όλα τα σημεία ενδιάμεσα στη φωνή είναι σούπερ, λίγο έντιτινγκ στο σόλο σου νάχες -κυρίως στην αρχή- και θα ήταν άψογο. Μιά δυό γρήγορες (κι εκτός ύφους) φράσεις και κάποιες χρονικές ατασθαλίες το ψιλοχαλάνε (σε αντίθεση με όσα παίζεις στο 5 και είναι ΠΟΛΥ καλά) αλλά το συνολικό ύφος πείθει, κι αυτό δεν μετριέται ούτε αναλύεται. Είσαι σε καλό δρόμο φίλε μου ;D, μπράβο σου.

Πάντως αν θέλετε να βαρέσετε κανένα 12μετράκι (ο Μάραθον βέβαια έχει κάτι αλλεργικά σύνδρομα αλλά ποτέ δεν ξέρεις με τέτοιες παρουσίες ;D) και χρειάζεστε κιθαρίτσα, εμείς στα μπλουζ έχουμε πληθώρα ;D... Susan Tedeschi - Little by little (live)

Ελάτε ρε παιδιά (και κορίτσια ;D) μη το ξεχειλώνουμε άνευ λόγου και αιτίας... Όλοι (έστω, οι περισσότεροι) θα θέλαμε νάχουμε την τύχη του Γρηγόρη και να τζαμάραμε μ'έναν τύπο σαν τον Πίτερσον. Πιστεύω πως άπαντα τα σχόλια είναι καλοπροαίρετα και φυσικά ο καθείς έχει κάποιο δίκιο απο τη μεριά του. Όμως ο Γρεγκ δεν παρουσιάζει μιά δουλειά και ζητάει την κρίση μας, μοιράζεται τη χαρά του μαζί μας. Πολλά μπορούν να ειπωθούν, αλλά αυτό δεν είναι το κατάλληλο πεδίο. Και τελικά, όλη αυτή η κουβέντα κατά κύριο λόγο αναδεικνύει το ταλέντο και τις ικανότητες του Γκρεγκ, οπότε, μπράβο μαν, και εις ανώτερα! Καλό δρόμο σε όλους!

Hey hey, well done man!!!! :D

Κι αυτή που έχει ο "χιονάτος" μιά χαρά είναι ;D...δεν έχει ανάγκη αυτός απο τέτοια, του φτάνουν τα δάχτυλα και η ψυχή...όσο για την Gold top του, αν θες θα στα πω απο κοντά κάποια μέρα πίνοντας τις μπύρες που θα κεράσεις 8)...κι έχω πολλά!!!

Δεν διαφωνούμε σε τίποτε αγαπητέ, και ειδικά για το τραγούδι ;)!