ez

Πρόσφατα ένας φίλος μου ζήτησε μιά κόπια του Lo-Fi Kings live at the Gallery και το (ξανα)θυμήθηκα...πάνε καμμιά 10ριά χρόνια που έγινε αυτή η ηχογράφηση στην Κοζάνη...βρεθήκαμε -κι εγώ δεν θυμάμαι πως- με τον Γιάννη τον Οικονομίδη (Aroma Caribe μεταξύ άλλων) για να παίξουμε με τους φίλους απο τα Γρεβενά Νίκο και Γιώργο...ο ηχολήπτης έγραφε χωρίς να το ξέρουμε, αργότερα ακούσαμε το υλικό και μας άρεσε ιδιαίτερα η αίσθηση που απέπνεε και, παρά τα ηχητικά προβλήματα -παίζαμε όλοι καρφί στη κονσόλα- έγινε και δίσκος... Εκείνο που θυμάμαι περισσότερο απ'όλα, είναι μιά βαθειά, αμόλυντη χαρά που παίζαμε παρέα, πως το διασκεδάζαμε αβίαστα. Σχεδόν όλα τα κομμάτια τα παίζαμε για πρώτη φορά μαζί και αυτοσχεδιάζαμε δεόντως...έτσι και στο κλιπ που παραθέτω, ένα ριφ του Γιάννη πάνω σε 2 ακκόρντα -εξ ού και ο τίτλος. Να σημειώσω πως η συναυλία -και πολλές που ακολούθησαν- έγινε δυνατή χάρη στην ψυχή των φίλων απο τα Γρεβενά, που νοιάζονται και πονάν τη μουσική, την αντιμετωπίζουν χωρίς καχυποψία, μεμψιμοιρίες και οικονομοτεχνικά κριτήρια και, τέλος, με τάισαν με την αγάπη και τη φιλία τους. Τους είμαι ευγνώμων. Νομίζω δεν έχω ξαναποστάρει γι'αυτό το πρότζεκτ, αν σας αρέσει θα κοιτάξω ν'ανεβάσω κι άλλα. Γιάννης Οικονομίδης-Τρομπέτα, κρουστά Νίκος Μπέλτσιος-Ακουστική κιθάρα Γιώργος Δούμας-Μπάσο Ηλίας Ζάικος-Τελεκάστερ 2c.mp3

:o :o :o ...εδώ είναι που δικαιώνεται η ύπαρξη των smileys...τι να πεί κανείς...ευχαριστούμε.

Καθότι ηλικιωμένος ων ;D, δεν πολυέχω επαφή με τοιούτα...για πες κανα εύκολο ::)... Αντιληπτόν κύριε ματωμένε κι ευχαριστώ κι εσάς και τον brother ray ;D...

Για να μη μαλώνετε ;D το αρχικό ποστ δεν αναφέρθηκε στα τραγούδια, τους δίσκους, την προσωπικότητα και την εν γένει αξία του Young ως καλλιτέχνη αλλά στη δυσκολία του να βγάλει/αποδώσει κάποιος ένα κιθαριστικό σόλο σαν το περί ού ο λόγος... Κι αυτό έχει γερή βάση, καθότι το να ακουστεί κάποιος κιθαριστής σαν τον Νέο 8), όντως δεν είναι καθόλου εύκολο, χωρίς να μπούμε σε εμβριθείς αναλύσεις περί νοτών, κλιμάκων, τεχνικής, ήχου κλπ. Όποιος παίζει κιθάρα και νοιάζεται, το ξέρει, και δεν είναι απαραίτητο να το γουστάρει κιόλας... Και για επιμύθιο, να θυμίσω πως ένας απο τους die hard θαυμαστές του Young ως κιθαρίστα, υπήρξε ο αξέχαστος Rory Gallagher...

Ω γαία!!! ;D

Μπα...τίποτα...μάλλον δε με χωνεύει πλέον ο σέρβερ...αν υπάρχει καμμιά άλλη ιδέα let me know...

Όχι, μικρό είναι...μήπως φταίει που παίζω μπλουζ; ;D ...και να φανταστείς πως δεν είναι καν 12μετρο!!! Θα το δω κι επανέρχομαι...

Προσπαθώ απο χθες ν'ανεβάσω ένα κλιπ αλλά συνεχώς αποτυγχάνει με την παρουσία σελίδας που αναφέρει: bad request...καμμιά ιδέα;

...γκούμα??... ;D

Να μία πολύ ενδιαφέρουσα κατ'εμέ ερώτηση, αν και νομίζω πως έχει τεθεί μ'έναν αδιεξοδικό χαρακτήρα...Εξηγώ: εφ'όσον τον εκτιμάμε πνευματικά, τότε κατά το μάλλον ή ήττον γνωρίζουμε και τις απόψεις του...ίσως θα ήταν καλύτερα να τεθεί το ερώτημα κάπως έτσι: Εσείς ποιόν ελληνα τραγουδοποιό εκτιμάτε για το μουσικό του έργο και θα ενδιαφερόσασταν ειλικρινά να μάθετε τις απόψεις του επί των κοινωνικο-πολιτικών?

Η καλύτερη αρχή είναι ν'ακούσετε -και να δείτε- παίκτες και μουσικές που σας "εξιτάρουν". Παίξτε όπως σας βολεύει...ακούστε τι επιλογές βολεύουν τον καθένα, αλλά μην κολλάτε, το slide παίξιμο είναι αρκετά μαγικό απο μόνο του και χωράει όλα τα βίτσια ;D... Αν ο πρωταρχικός στόχος είναι καθαρά το slide και κάτι λίγο απο fretting/chords καθώς και ανοιχτά κουρδίσματα, προτείνω τα εξής: Open G (D-G-D-G-B-D) για πιό Delta καταστάσεις, λιιιίγο μελαγχολικό στο άκουσμα του. Open D (D-A-D-F#-A-D) πιό "χαρούμενο" και επιθετικό. Σχετκά ψηλό action, να βοηθάει κυρίως το "γλίστρημα" και χορδές 12ς με 14 Ε καντίνι ή ακόμα και 13ς με 15 Ε καντίνι -μήν ξεχνάτε πως είστε χαμηλότερα σε κούρδισμα και το tension δεν αλλάζει δραματικά. Για πιό μαύρα παιξίματα, το δαχτυλιδάκι στο μικρό, αλλά είπαμε, όπου βολεύεστε. Υπάρχει ένας παλιός "κανόνας" που λέει: Glass for electric, metal for acoustic... Το καλύτερο είναι να ψάξετε να βρείτε το υλικό που ταιριάζει καλύτερα στην αισθητική, τα χέρια και τις κιθάρες σας. Κοστίζει, αλλά όχι πάντα κι όχι αναγκαστικά ακριβά. Όπως αναφέρθηκε, μπορείτε κάλλιστα να φτιάξετε τα δικά σας, εγώ έχω κομμένους λαιμούς απο μπουκάλια και το αγαπημένο μου απο χαλκοσωλήνα (well said asprados!!). Ατσάλινα, κεραμικά, κοκκάλινα, όλα μέσα στο παιχνίδι είναι...ίσως το πιό round και γεμάτο στον ήχο και τις αρμονικές του είναι το brass, αλλά, τάπαμε πιό πάνω... Ακούστε πολλά, απο Elmore James - Son House μέχρι Ry Cooder - Sonny Landreth... Για υβριδικό παίξιμο, slide σε κανονικό κούρδισμα, προτείνω ακρόαση Earl Hooker -αλλά αυτόν τον προτείνω έτσι η αλλιώς... 8) Στη διάθεση σας αν μπορώ να βοηθήσω σε τυχόν απορίες σας.

Άντε να το πω κι εγώ γιατί με τρώει καιρό... Μετά απο παζάρια, σου μου του κλπ κάποιος αγόρασε απο μένα κάτι, σε λίγο καιρό βλέπω αγγελία να το πουλάει -με μεγαλοστομίες- εφτά (7!!!) φορές πάνω... :-[ Και μιλάω για χιλιάρικα... Φυσικά, το θέμα γενικά έχει πολλές αναγνώσεις, και θαρρώ πως ο καθείς απο την πλευρά που αντιμετωπίζει το ζήτημα -και είναι συνεπής στην τήρηση των αρχών που διέπουν την οπτική του- έχει δίκιο, το πόσο ο καθείς το κρίνει κατά βούλησιν... Πιστεύω πως κάποιες περιπτώσεις είναι εξόφθαλμα προσβλητικές, τοποθετώ δε τα όρια εκεί που ο καθείς σκεπτόμενος άνθρωπος είναι ικανός να ξεχωρίσει το καλό απο το κακό...

Καλορίζικη!! Γιά μένα, μάλλον η κορυφαία επιλογή για vintage προσανατολισμούς σε Fender, με την εξαίρεση των partcasters, εκεί όμως παίζουν πολλά +/-... Είχα κανά δυό τέτοιες παλιά, μόνο καλά θυμάμαι, μπράβο και σου αξίζει ;) ! ΥΓ. Βάλε 11ς, μην ανεβάζεις ακόμα το action, δώστου λίγο χρόνο, κράτα τον 3θέσιο 8), δοκίμασε αν θες το blend pot για neck & bridge (vol., tone, blend pot).

Συγχαρητήρια σε όλους!

Έλεγξε αν το trussrod δουλεύει κανονικά...λίγο γύρισμα δεξιά-αριστερά για να νοιώσεις αν υπάρχει -έστω ελαφριά- αντίσταση. Κατόπιν σφίξε τις βίδες στο neckplate, να βεβαιωθείς πως είναι ΟΚ. Πέρασε χορδές και ρύθμισε το ύψος στα γούστα σου. Είναι πιθανό (πολύ) επίσης τα βιδάκια στη γέφυρα να είχαν χαλαρώσει απο το βάλε βγάλε... Μη στεναχωριέσαι, είναι Tele ;D...θα στρώσει ό,τι και νάγινε!

Μου εξάψατε την περιέργεια και το άκουσα/είδα... Νομίζω είστε λίγο άδικοι...ΟΚ, μπορεί ο "άσωτος υιός" να μεγάλωσε, να νοικοκυρεύτηκε, ν'άλλαξαν οι προτεραιότητες και οι επιλογές του, να χάθηκε ίσως και η κάψα της έμπνευσης, αλλά, δικαίωμα του...τουλάχιστον δεν είναι προσβλητικός... Καταλαβαίνω μεν (νομίζω) το σκεπτικό σας, αλλά τελικά εναπόκειται σε μας τους ακροατές το ποιούς θα πιστέψουμε, ποιούς και πως θ'αφήσουμε να επηρεάσουν τις ζωές μας... Καθείς εφ'ώ ετάχθη, και -ξανά...river of constant change...

Ένας τύπος τον είχε 50 πόντους, αλλά δεν μπορούσε να τον βολέψει πουθενά. Μεγάλη πίκρα. Πάει, λοιπόν, σε ένα γιατρό, ο οποίος του λέει: - Κοίτα, η επιστήμη δεν μπορεί να κάνει τίποτα σε αυτή την περίπτωση, δεν πας στην τάδε μάγισσα; Μες στην απελπισία του, τι να κάνει το παλικάρι... το δοκιμάζει κι αυτό. Πάει, λοιπόν, στη μάγισσα, που του λέει: - Θα πας στο δάσος και θα βρεις μια λίμνη όπου ζει ένας βάτραχος. Θα του ζητήσεις να σε παντρευτεί και αυτός θα σου πει «όχι». Κάθε φορά που θα σου λέει «όχι» θα σου μικραίνει 10 πόντους! Τρελάθηκε ο τύπος, πάει στη λίμνη, βρίσκει το βάτραχο και τον ρωτάει: - Βατραχάκι, θα με παντρευτείς; - Όχι, λέει το βατραχάκι. Τη χουφτώνει και πράγματι είχε μικρύνει 10 πόντους. Ξαναδοκιμάζει: - Βατραχάκι, θα με παντρευτείς; - Όχι, λέει το βατραχάκι. Τη χουφτώνει και πράγματι είχε μικρύνει άλλους 10 πόντους. Ωραία, σκέφτεται, τώρα είναι 30 πόντους, αν την κάνω 20, θα είναι πολύ καλά, θα είμαι περιζήτητος στις γυναίκες. Ξαναδοκιμάζει τελευταία φορά: - Βάτραχε, θα με παντρευτείς; - Μα τι μαλάκας είσαι εσύ, πόσες φορές θα σ' το πω; Όχι, όχι, όχι,

Ακόμα τόχω!! Απλά, μάζεψε λίγο αυτό, ξεχείλωσα εγώ ;D , πάει... Αααα, κουστουμάκια ακόμα κρατάμε!! 8)

Το βρήκα ξημερώματα προτού κοιμηθώ... 8) Ξύπνησε πολλά μέσα μου είναι η αλήθεια...χάρηκα πολύ που το είδα. Βουδαπέστη 1992...εκείνο που θυμάμαι είναι πως το μαγαζί ήταν -απ'ότι μας πληροφόρησαν- στον δρόμο που μαζευόσαντε τα "καλά κορίτσια" της πόλης... ;D Καλή εκλογή λοιπόν να παίξουμε μπλουζ εκεί... ;) ΥΓ. Τα χρόνια εκείνα ήμουν στα πολύ αδύνατα μου και νομίζω διεκδικώ περίοπτη θέση σε διαγωνισμούς γκριμάτσας/μορφασμών επί πάλκου...σκέτο alien... :-\

Να καταθέσω και τα δικά μου 2cents αν και δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με το "σπορ"... ;D Αν πρόκειται για κάποιο εφέ, κατά κανόνα βλέπω τους "επαγγελματίες" παρουσιαστές, όπου το gear είναι πάνω κάτω το ίδιο και το παίξιμο ενδεικτικό και βγάζω κάποιο συμπέρασμα... Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις (κιθάρα, ενισχυτής) αξιολογώ τον παίκτη-παρουσιαστή. Εφόσον δεν είναι κάτι ξένο με αυτά που γνωρίζω και μ'ενδιαφέρουν, εκεί σταματάει το όποιο ψάξιμο. Δηλαδή, κάτι σαν ψυχολογία ένα πράγμα... ;D Για μένα, ο παίκτης είναι ο καταλύτης και εντέλει ο πλέον σημαντικός παράγοντας που θα με πείσει ή όχι για την αξία εκείνου που παρουσιάζει.

ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ... YouTube - Broadcast Yourself

Ακριβώς. Κατά κανόνα -νομίζω- τα λεφτά ελάχιστα επηρεάζουν τελικά τις όποιες επιλογές/κατευθύνσεις που κάποιος κάνει. Είναι ίσως -ούτως ειπείν- μιά ακόμη καλή δικαιολογία. Σπανίως πιστεύω αποτελούν απο μόνα τους τον καταλύτη για αποφάσεις.

+1 και βάλε...απο τις καλύτερες κινήσεις που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να κρατήσει τους μαγνήτες (άντε και κανα τρέμολο) και να πετάξει τα υπόλοιπα... ;D Οι μαγνήτες είναι κατά κανόνα κεραμικοί, και, αν τα ενδιαφέροντα σας έχουν να κάνουν με low fi μουσικές, slide, εναλλακτικές προσεγγίσεις σε παραδοσιακού χαρακτήρα ήχους, τότε αξίζει να "ψαχτείτε" με αυτούς...

Σε σχέση με το ερώτημα του τίτλου: το ζήτημα είναι αν τα λεφτά αξίζουν για το σκυλάδικο... :-\ ...και, λίγο παρακάτω, πόσο αξίζουν τελικά τα λεφτά; 8)

Ανάμεσα σε ταξίδια για συναυλίες, βρέθηκα λίγες ώρες σπίτι και έπεσα πάνω σ'αυτό... Μπράβο ρε παιδιά, δεν με νοιάζει αν είναι κουρδισμένο, αν φεύγει ή αν μένει εδώ ή εκεί, και μόνο που παίζετε το συγκεκριμμένο μπλουζ με συγκίνησε και το χάρηκα όσο οτιδήποτε θα μπορούσα να άκουγα αυτό το 6λεπτο... Πάνε πολλά χρόνια απο την τελευταία φορά που "αναμετρήθηκα" μαζί του -ο Little Milton ποτέ δεν ήταν εύκολος αντίπαλος ;D- και, ειλικρινά ένοιωσα σαν να ήμουν κι εγώ μαζί σας. Blue Monday...απο κυρίους που τιμούν τις επιλογές και τα γούστα τους. Θα σας δω κάπου στο δρόμο.