ez

Βλέπω πήρε μακρύ δρόμο η κουβέντα. Ίσως παρεξηγήθηκα από κάποιους (φάνκυ) ή δεν ήμουν αρκετά σαφής. Επιτρέψτε μου -έστω και καθυστερημένα- να πω: δεν έχω τίποτε εναντίον των μουσικών. Ούτε ποτέ είχα. Είναι οι τελευταίοι στη λίστα εκείνων που θα κατηγορούσα για οιοδήποτε -σημαντικό ή επουσιώδες- επι του θέματος. Και στο φινάλε, μάλλον λίγα έχω και με τον Κιάμο ή την όποια άλλη φίρμα. Έχω όμως πολλά με όλους εκείνους που στήνουν τέτοιου τύπου "προγράμματα" και προωθούν αναλόγου ύφους θεάματα κι αισθητικές. Η βαθύτερα κρυμμένη χυδαιότητα που συντηρείται κατά κανόνα απο κείνους που δεν φαίνονται είναι αυτό που με ανακατώνει. Και η συνειδητοποίηση πως τέτοια "σώου" αποτελούν σταθερά στο τι είναι διασκέδαση στη χώρα μας. Αλλά όπως είπε κι ο Μάραθον, καθείς εφ'ώ ετάχθη. Αν σας αρέσουν, να πάτε. Κανείς δεν σας εμποδίζει, τουναντίον θάλεγα. Συζήτηση κάνουμε, τις απόψεις μας μοιραζόμαστε, δεν "αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν"...

Όσο υπάρχει αυτό που βλέπουμε κι ακούμε στο βίντεο είμαστε καταδικασμένοι. Σαν έθνος, σαν λαός, σαν άνθρωποι. Μόνο αναγούλες μου προκάλεσε. Λυπάμαι αν στεναχωρώ ενδεχομένως κάποιους, μπορεί να φταίει η μέρα, εγώ, η κλιματική αλλαγή αλλά ούτε καν το χιούμορ δεν μπορώ να επιστρατεύσω για να το αντιμετωπίσω.

Μπράβο σου ρε μάγκα! Μούφτιαξες το βράδυ! Και εις ανώτερα!

Πολλές και καλές επιλογές υπάρχουν, αλλά στους 57άρηδες το λέει τόνομα τους... Classic ;)...με τα καπάκια τους και μεγειά!

Έλα μου ντέ... :o Το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι πως παίρνει πολλά ναρκωτικά, είναι serial killer ή κατάγεται απο κάπου πολύ μακριά...την Ατλαντίδα ας πούμε ;D... Γερό νάναι το παλληκάρι, θα γίνει. Δέχομαι και στοιχήματα ;).

Μερικές παρατηρήσεις επ'αυτού. Αρκετές δεκαετίες πίσω ('40-'50) ο όρος χρησιμοποιούνταν ελαφρώς αυθαίρετα, μάλλον αναλόγως του πού και πως μεγάλωσε εκείνος που τον ξεστόμιζε. Πιό γενικά, εκείνες τις εποχές σχεδόν ό,τι ήταν παιγμένο απο μαύρους καλλιτέχνες εν δυνάμει ήταν RnB. Μην ξεχνάμε πως εκείνες τις εποχές καθορίστηκαν εν πολλοίς ονομασίες όπως RnR, Soul καί άλλες, η κατάσταση ήταν αρκετά "ρευστή". Απο το '60 και περισσότερο το '70 ο όρος ταυτίστηκε με τα soul - funk κομμάτια της εποχής. Υπ'αυτή την έννοια, υπάρχει δίκιο σε όσους "βλέπουν" διάδοχη κατάσταση σε πρόσωπα όπως της Μπιγιόνσε ή της Αναστέζια - μεταξύ άλλων. Τώρα, το πόσα κοινά μπορεί να έχει η Lady Gaga με την Aretha Franklin, είναι διαφορετική κουβέντα. Το Frosty κατά την άποψη μου πάντως είναι ένα κλασσικό μπλουζ κομμάτι, δεν θα το χαρακτήριζα RnB σε καμμία περίπτωση. Στην Ελλάδα πάντως έχω παρατηρήσει μιά παρόμοια σύγχιση, ίσως να συμβαίνει γιατί υποσυνείδητα μεταφράζουν τους Αγγλικούς όρους και βγάζουν λαθεμένα συμπεράσματα. Γιά παράδειγμα, μπορεί ν'ακούσεις κάποιον να λέει "τι ωραίο RnB τραγούδι!" και ν'αναφέρεται στο Mojo Working του Muddy Waters. εδιτ: συνηγορώ με τον κύριο γουώργουικ που μόλις πόσταρε το αριστούργημα του Marvin Gaye!

Καταπληκτικό! Νάσαι καλά που το βρήκες και το πόσταρες. Πέρα απο τον χαβαλέ που επικρατεί, θέλω να σταθώ λίγο στο εξής: νομίζω το στιγμιότυπο αυτό αποτελεί ένα έξοχο παράδειγμα για το πόσο τελικά ο ήχος βρίσκεται στα δάχτυλα του κάθε παίκτη. Ο Volkaert -ίσως και λόγω όρασης- κάποιες στιγμές παίζει ό,τι νάναι αλλά αυτός και ο Vaughan κάνουν ένα πράγμα -στα 2 άκρα- κι αυτό ακούγεται! Είναι εντυπωσιακό το πόσο κομπρεσαρισμένο ήχο βγάζει ο πρώτος και πόσο όπεν και γεμάτες νότες ο δεύτερος! Αληθινά, δύο στυλ στον αντίποδα! Ο Brown είναι αυτός που στα χέρια του έχει παλέττα με πολλούς ήχους, αλλά όλα αυτά φαίνονται και στο υλικό που έχουν ηχογραφήσει και οι τρείς τους. Το καταπληκτικό είναι πως το ίδιο περνάει και σε 5-6 φράσεις στην ίδια κιθάρα μέσα σε 5 λεπτά! Κι αυτό νομίζω καταδεικνύει πως ο ήχος τελικά είναι στην καρδιά, το μυαλό και κυρίως στα δάχτυλα του καθένα. Εξαιρετικά διδακτικό!

Τι ίνε αφτά ώ δικηγόρε; Les Paul country :o ??? Που ίνε οι τέλε οεο; Άντε γιατί ξεφεύγουμε ;D...

Έξοχο. Μπράβο σε σένα και στον πιτσιρίκο. Δε μου κάνει εντύπωση, στα ίδια ερωτήματα είχα καταλήξει προ ετών ακούγοντας την κόρη μου. Η όλη κατάσταση με ξεπερνάει, δεν μπορώ να σχολιάσω επι της ουσίας, μήτε ν'αναλύσω. Κάποιοι πιό ειδικοί ίσως να μας φώτιζαν περαιτέρω... Ένα έχω να σου πω: εσύ είσαι μάστορας -και γρήγορος- σε κάτι τέτοια, φτιάξε ένα "ψαγμένο" βιντεάκι και πόσταρε το στο γιουτουμπ με την επισήμανση πως είναι κάτι σαν "εξέχοντα μέλη της φρη τζαζ κοινότητας αποχαιρετούν το βδελυρό 2011"... Εκεί να δείς εμβριθείς αναλύσεις που θα προκύψουν... Έτη πολλά.

Άσε, μεγάλη πίκρα...τόχω ακούσει εδώ και κάποιο διάστημα και μαύρισα...την έχω λατρέψει την αλήτισσα...

Εξαιρετικό ως έχει! Θερμά συγχαρητήρια! Σε ό,τι αφορά τα τύμπανα, αυτής της αισθητικής το παίξιμο πάντα μου ήταν ιδιαίτερα αγαπητό, προσωπικά το αποκαλώ Rod de Ath ;) και κάποιοι ίσως Irish shuffle-όχι άδικα. Θα σου πω το εξής: αν το άκουγα στο ραδιόφωνο, θα ενδιαφερόμουν να μάθω τι είναι, κι αυτό αποτελεί για μένα το καλύτερο κοπλιμέντο, μπράβο σου. Αν θέλω να είμαι και λίγο picky, εκείνο που θα ζητούσα είναι λίιιγο πιό ιδιαίτερο τόνο στις κιθάρες και αποφυγή κάποιων κλισέ, ή τουλάχιστον κάποιες signature φράσεις να υπογραμμίσουν το προσωπικό ύφος. Είσαι σε καλό δρόμο παλληκάρι μου 8)...

Ευχαριστώ για το σχόλιο σου φίλτατε. Είπα κι εγώ, δυό μέρες τώρα, τόσοι κρουστοί στο ΝΟΙΖ κάποιος δεν βρέθηκε να γράψει μιά κουβέντα για τον ταπεινό Willie :-[...

Φαίνονται οι προτιμήσεις σου απο το νέο(μεγειά) αβαταρ ;D... off topic: σου έχω κάποιες έξτρα πληροφορίες εδώ: http://www.noiz.gr/index.php?topic=190007.0

Ξεκίνα απο το ομότιτλο ντεμπούτο άλμπουμ, το Argus οπωσδήποτε και μετά συνεχίζεις. Μετά τις αλλαγές στη σύνθεση τους, άκου τα No smoke without fire, Live in Chicago αλλά και το σχετικά πρόσφατο Bare bones(semi acoustic) που είναι πολύ καλό. Έχουν βγάλει και μιά δυό πατάτες με ηλεκτρονικούς πειραματισμούς αλλά δεν τους έκατσε (ευτυχώς ;D)...ο Andy Powell είναι κορυφαίος στυλίστας και αξίζει την προσοχή και τον σεβασμό κάθε κιθαρίστα.

Elegant Stealth ο τίτλος και πολύ καλός δίσκος-στο original πνεύμα του γκρούπ ;)... Παραθέτω το επίσημο κλιπ απο το opening track Reason To Believe το οποίο βρήκα εξαιρετικό απο πάσης απόψεως-και δη οπτικής! Ευχάριστη έκπληξη για μένα. Wishbone Ash : Reason To Believe

Τώρα είδα το θέμα-σόρρυ-κι είπα να συνεισφέρω λίγο στις πληροφορίες ;D... Την κιθάρα αυτή την είχα αγοράσει εγώ απο κάποιον που μου είπε πως ανήκε σε κιθαρίστα των REO Speedwagon...έχει ένα εξαιρετικό μπράτσο (νομίζω ακόμη το έχει ο Νίκος) στο οποίο αφαιρέθηκαν τα του Floyd, προσωπικά θα το κρατούσα στην κιθάρα αν κι ελαφρώς λεπτότερο, εξαιρετικό όργανο, πήγε σε καλά (χοντρά ;D) χέρια! Όσο για το άνετο παίξιμο των χορδών, ο Νίκος παίζει ένα ημιτόνιο κάτω, ε, βοηθάει ;).

Ένας απο τους κορυφαίους blues/shuffle drummers όλων των εποχών. Ποτέ δεν άκουσα κάποιον να πλησιάζει έστω την αισθητική και το προσωπικό παίξιμο του κυρίου. Για μένα έπαιζε πάντα στη σφαίρα του αμύθητου, όπως ακριβώς όλοι οι μοναδικοί μουσικοί ανεξαρτήτως στυλ. Ιδιόμορφος, εκφραστικός, απολαυστικός. Δείτε τον εδώ με την ίσως κορυφαία μπάντα που ευτύχησε να καθοδηγεί ο Muddy Waters. Τα λόγια είναι περιττά...Αιωνία του η μνήμη. Muddy Waters-Pinetop Perkins-Willie Smith-Calvin Jones-Jerry Portnoy-Bob Margolin-Luther "Guitar JR" Johnson.

Μμμμμ...είχα πάρει κάποια σετ απο κεί πιό παλιά αλλά δεν βλέπω option για customized... Thanx anyway!

Θερμά συγχαρητήρια και στους δυό σας! Θέλει βαθειά αγάπη (και πόνο...) για παρουσιαστεί έτσι ένα ντουέτο. Τα σέβη μου.

Εντεκάρες νίκελ. Συνήθως χρησιμοποιώ Fender original bullets pure nickel αλλά το σετ που μάλλον είναι το πιό αγαπημένο μου είναι το John Pearse 2610, όταν με παίρνει οικονομικά είναι η καλύτερη μου ;D...11-15-18-30-40-50. Και μιά και τόφερε η κουβέντα, γνωρίζει κάποιος αν (πού) μπορώ να παραγγέλνω custom sets? Σχετικά οικονομικά βέβαια, αλλιώς JP all the way!

Πολλά μπορεί να παίζουν ρόλο, αλλά: αν δεν έχεις κανένα πρόβλημα με άλλες κιθάρες -κι εφόσον αυτές είναι fender/gibson style- τότε ίσως αντιμετωπίζεις ένα "πρόβλημα" που κάποτε απασχόλησε κι εμένα...το scale length. Συνηθισμένος με κλίμακες είτε 25&1/2 είτε 24&3/4 το 25" της PRS με "εκνεύριζε" κάπως, δεν είχα μεν πρόβλημα δύναμης, αλλά αίσθησης...σαν να μην μπορούσα ν'"ακούσω" σωστά το pitch στα σηκώματα...αν κι έπαιξα αρκετά χρόνια...στο τέλος τόκοψα ;D. But then again, that's just me...

Επ, ποιός με φώναξε; ;D Να ξέρατε τι έχω ακούσει γι'αυτά τα βλέμματα... Επι του προκειμένου: συγχαρητήρια σε όλους -για μιά ακόμη φορά! Δεν θα διαφωνήσω με κάποιες παρατηρήσεις του αγαπητού κι αξιοσέβαστου φρήροκ, θέλω όμως να πω το εξής. Όταν κάποιοι παίζουν και "το έχουν", τότε οι όποιες αντιρρήσεις των ακροατών καταλαγιάζουν. Εκεί νομίζω πως η εμπειρία, η τριβή, οι γνώσεις αρχίζουν και κάνουν τη διαφορά. Όταν κάποιος μας "πείθει", οι επιλογές του σχεδόν αυτόματα σταματούν ν'αμφισβητούνται, κι αυτό τον κάνει τελικά αξιόλογο καλλιτέχνη, μας αρέσει δε μας αρέσει. Δεν θα πω πως έχετε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο -κατά την ταπεινή μου γνώμη- αλλά βαδίζετε προς τα κεί στα σίγουρα. Η εκτίμηση μου για τον Γκρεγκ είναι εκπεφρασμένη, πιστεύω πως μπορεί να γίνει απο τις κορυφαίες προσωπικότητες της blues based κιθάρας στην Ελλάδα -για αρχή- κι αν η τύχη και οι επιλογές του τον βοηθήσουν και μακρύτερα. Εγώ θα ήθελα ας πούμε το κομμάτι λίιιγο πιό αργό σε ταχύτητα κι όχι τόσο "χύμα" παιγμένο, πράγμα που αν ήμουν εκεί μάλλον δεν θα μ'ένοιαζε ;D. Με ελαφρώς πιό restrained συνοδεία δεν θα ζήλευε τίποτα απο κανέναν -bar none. Μπράβο σας.

Συγχαρητήρια για μιά ακόμη φορά. Έχετε όλες τις αρετές που μιά μπάντα του είδους πρέπει να "κουβαλάει". Αντοχές νάχετε και μόνο καλύτερα θάρθουν. Αγαπητέ "μακροίσκιωτε", πέραν του εξαιρετικού σου παιξίματος -και του γεγονότος πως η φιγούρα σου μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής ;D- ο ήχος σου είναι cream all the way...telemagic! ;)

Έξοχα παίδες! Συγχαρητήρια, και με την εικόνα πλέον ακόμα καλύτερο! Ε, πως να το κάνουμε, ωραίο είναι (και) να βλέπεις τους καλλιτέχνας ;). ΥΓ. Ο τίτλος του κομματιού είναι για τον Μάραθον; ;D

Έχεις "φορτώσει" πολύ και βάλλεις κατά δικαίων και αδίκων. Έγραψα: Η μόνη μου ένσταση είναι η εξής: αυτά που γράφεις εδώ, τα είπες και στον ίδιο; Αν ναί -και δεν μπόρεσες να βρείς λύση- τότε το βουλώνουμε, αν όχι, θα έπρεπε -κατά τη γνώμη μου- πρώτα να το δείτε μεταξύ σας. Το βουλώνουμε εμείς, όχι εσύ που ψάχνεις το δίκιο σου. Το οποίο για να το βρείς θα πρέπει πρώτα να ηρεμήσεις λίγο...