ez

Στη φιλοξενία έγραψα αγαπητέ, όχι στις ενέργειες/αποφάσεις... ;D

Το καθένα εξ αυτών προσφέρει κάτι διαφορετικό. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι το εξής. Νομίζω θα σε βοηθήσει -ό,τι κι αν επιλέξεις- ν'ακούσεις μέσα απο αυτό μουσικές που θεωρείς κατά το μάλλον ή ήττον "θεμελιακές" για τη κατεύθυνση που έχεις στο μυαλό σου. Όταν "μάθεις" πως ακούγονται στο συγκεκριμμένο μέσο οι μουσικές που επέλεξες, νομίζω θα είναι ευκολότερο να καταλάβεις που ακριβώς βρίσκεσαι με τα δικά σου. Τ'αυτιά μας παίζουν περίεργα παιχνίδια ενίοτε...

Νομίζω πως το πλέον ενδεικτικό στοιχείο της ατελούς μας φύσης -τουλάχιστον όσον αφορά την παρουσία/συμμετοχή μας στη συγκεκριμμένη συζήτηση του συγκεκριμμένου φόρουμ- καταδεικνύεται απο το γεγονός της απουσίας καινούργιου ποστ στο θρεντ της πολιτικής επικαιρότητας... Κι όμως. Η μεγάλη εικόνα λέει πως τα "γαβγίσματα" θα εξακολουθήσουν ν'ακούγονται ανεξαρτήτως θέματος. Ακόμα και οι τρόλλεϋ/ατρέου -σαν οι δύο αντίπαλες προσωπικότητες μιάς σχιζοφρενικής μορφής εντός κι εκτός καθρέφτη- μοιάζουν να συμφωνούν στο να διατηρηθεί η δυνατότητα τέτοιου τύπου συζητήσεων (για να είμαι δίκαιος, ο ατρέου δεν εκφράστηκε καθαρά, ελπίζω κι εύχομαι όμως να έχω καταλάβει σωστά). Κι επειδή "κανών κάθε κανόνος η εξαίρεσις". Κι επειδή όλοι έχουμε -αν θέλουμε, μην το ξεχνάτε- να κερδίσουμε απο απόψεις ανθρώπων που κάποια πράγματα τα γνωρίζουν καλύτερα απο μας. Κι επειδή όλοι σ'αυτή την κοινότητα είμαστε εν δυνάμει καλλιτέχνες και ως τέτοιοι δεν φοβόμαστε την έκθεση, την κριτική και την συζήτηση. Κι επειδή δεν νοείται μουσική αποκομμένη απο τον κοινωνικό/πολιτικό περίγυρο. Κι επειδή δεν πρέπει να παραβλέπουμε την αξία τέτοιων συζητήσεων στη διαμόρφωση απόψεων κι εντέλει -ίσως- και συνειδήσεων. Κι επειδή έχουμε εμπιστοσύνη στη φιλοξενία των ιδιοκτητών/διαχειριστών του ΝΟΙΖ. Κι επειδή τέλος είμαι αλλεργικός στις απαγορεύσεις ;D, ναί. Χωρίς "κρυψώνες", χωρίς διαχωρισμούς με αριθμούς ποστ ή άλλων. Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες ψηφίζω την πρόταση τρόλλεϋ... Μήπως να το κοιτάξω; ;D

Είχα μία 0015 η οποία μου άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις. Οι all hog ακουστικές όμως είναι όργανα με ιδιαίτερο ήχο, καλό θα ήταν να δείς πρώτα μία απο κοντά. Έχει μεγάλη σημασία το ποιές ακριβώς είναι οι προσωπικές σου προτιμήσεις, μην τις αγνοήσεις μόνο και μόνο για ένα label... Εφόσον η στόχευση σου είναι η fingerstyle guitar, φαντάζομαι δεν θα θέλεις σχετικά στενό μπράτσο στο nut (Martin 00015>1"&11/16) κι απο κεί και πέρα όπως τα λες, medium size body (ooo, oo, OM) αλλά και προσοχή στους συνδυασμούς ξύλων top/back/neck. Γενικά πάντως, οι spruce top κιθάρες είναι -ας μου επιτραπεί- πιό "καθαρή" επιλογή. Περί ορέξεως βέβαια... Στη θέση σου, αφού είναι δεδομένο πως θα κάνεις την αγορά μέσω διαδυκτύου, θα έπαιρνα με κλειστά μάτια αυτήν: http://www.thomann.de/gr/recording_king_ro_126_na.htm Χωρίς να δώσεις πολλά χρήματα, έχεις μιά καταπληκτική κιθάρα για τα στυλ που θέλεις, διάβασε χαρακτηριστικά, είναι αξιολογότατη. Είχα 2-3 στο παρελθόν και όλες ήταν εξαιρετικές. Φυσικά, υπάρχουν πολλές επιλογές αν ξέρεις τι θέλεις -και με 1Κ παίρνεις πολύ αξιόλογο όργανο, ειδικά αν κοιτάξεις και μεταχειρισμένα. Τώρα, αν σε "καίει" να γράφει Martin, πάντα κυκλοφορούν καλά deals: http://www.ebay.de/itm/MARTIN-OM-1-GT-OM-1GT-OM1-GT-RETOURE-WIE-NEU-KOFFER-GARANTIE-/390526308062?pt=Gitarren&hash=item5aed2e8ede Καλή τύχη.

Παρότι η συζήτηση τείνει να εκφυλιστεί -αν και υπο προϋποθέσεις οι γκομενοδουλειές έχουν τα φόντα να βρούν θέση στην περί τέχνης κουβέντα ;D- σκέφτομαι τα εξής. Ίσως η τέχνη να είναι η απελπισμένη προσπάθεια κάποιων θνητών να διεκδικήσουν θέση στην υστεροφημία, βαδίζοντας σφιχταγκαλιασμένη με την εγγενή ματαιοδοξία του είδους μας-που σαφώς ποικίλλει σε βαθμό/μεγέθη- και ψάχνει εναγωνίως να βρεί εκείνες τις ποιότητες που -εγκρινόμενες απο το εκάστοτε κατεστημένο- θα δώσουν τελικά "νόημα" στην ύπαρξη των. Ποιότητες που ορίζονται απο αμέτρητες παραμέτρους που άπτονται γεωλογικών, γονιδιακών και ιστορικών καταβολών. Υπ'αυτή την έννοια, ίσως οι πιό αυθεντικοί καλλιτέχνες είναι εκείνοι που εντέλει είναι οι πιό "αδύναμοι" ως ανθρώπινες υπάρξεις. Δεν νομίζω πως υφίσταται διαχρονική ανθρώπινη τέχνη. Έχει τη θέση της και το αδιαμφισβήτητο ενδιαφέρον της εσαεί, όμως συνάδει με την γενικότερη πορεία κι εξέλιξη του ανθρώπου, "μαρκαρισμένη" απο τις κατά περιόδους συνθήκες και ήθη. Είναι δύσκολο να αντιληφθούμε το τι πραγματικά συντελείται γύρω μας καθώς μεγαλώνουμε, γιατί απλά γινόμαστε "εχθροί" των νέων, μέσα απο κάποιους ανομολόγητους φόβους πως έχουμε ξεπεραστεί και δεν έχουμε πλέον αξία και θέση στην εξέλιξη της δημιουργίας. Κι εντέλει καθιστάμεθα ανήμποροι να το κρίνουμε με καθαρή ματιά. Όταν μάθουμε ν'αγαπάμε τους νέους, τότε ίσως δούμε καλύτερες μέρες για το ανθρώπινο γένος σε κάθε δυνατό επίπεδο, όχι μόνον της τέχνης, αλλά και της πολιτικής και των κοινωνικών συνθηκών. Η ανθρώπινη τέχνη, υπόκειται πάντα στη σύγκριση, αφήνοντας όμως απέξω εκείνα που αδυνατούμε να καταλάβουμε ή να εξηγήσουμε, γι'αυτό και η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία. Δεν θέλουμε ν'"αναμετρηθούμε" με εκείνα που μας ξεπερνούν, δεν έχουμε ούτε τη δύναμη ούτε την "τέχνη" να το κάνουμε, γι'αυτό παράγουμε τέχνη που μπορούμε να την οριοθετήσουμε και να την αξιολογήσουμε εκ του ασφαλούς. Ξεχνώντας πλειστάκις να την απολαμβάνουμε... Ναί, παλιά ήταν καλύτερη, για τον καθένα απο μας που: "τόσο ξέρει, τόσο λέει"... Και το λέω με κάθε καλή διάθεση. Δεν θα επεκταθώ και στο ζήτημα του χρόνου και της "διαχείρησης" αυτού -που απο μόνο του ως παράγων είναι καλυτικός για περαιτέρω σκέψεις επι του θέματος- απλά θα τονίσω την απογοήτευση μου για το πόσο λίγο έχει σχολιαστεί το εξαιρετικό κείμενο του Κ.Καστοριάδη που παρατέθηκε ανωτέρω, καθότι ό,τι και να λέμε, κάποιοι ανέλυσαν στο παρελθόν τα πράγματα με τέτοιο βάθος και καθαρότητα σκέψης, που μας καθιστούν παντοτινούς μαθητές, αρκεί να θέλουμε να τους "ακούσουμε". Τελειώνω με ένα ρητό το οποίο "καρφώθηκε" μόνιμα στο μυαλό μου απο τότε που παιδί το άκουσα να εκφέρεται απο τα χείλη του πατέρα μου: «Θεοί μεν γαρ μελλόντων, άνθρωποι δε γιγνομένων, σοφοί δε προσιόντων αισθάνονται»

Κι εγώ αναρωτήθηκα στο παρελθόν -αν και δεν τόψαξα- κυρίως γιατί κάποιες απο τις παλιές πάρλορ κιθάρες που κατά διαστήματα είχα, τα σημάδια τα είχαν στα 5,7,10,12! Για μένα αυτό ήταν ένα καλό στοιχείο για να καταλάβω αν κάποιο όργανο είναι δεκαετίας '20-'30 8)...

Μπά, είναι που γέρασα και κουφάθηκα ;D, και πλέον παίζω τόσο δυνατά που η κιθάρα δε μαζεύεται με τίποτα κι απο κανέναν ;D ;D 8) 8)!!

Καλό το τραγούδι, με κάνει ν'αναζητήσω και τα υπόλοιπα ;D. Το βίντεο, καταπληκτικό!

Απο την εμπειρία μου, να πω τα εξής. Υπάρχει μιά ευρέως διαδεδομένη άποψη ανάμεσα στους ηχολήπτες -και όχι μόνο στους Έλληνες, αλλά και σε αρκετούς ξένους (οι δικοί μας βέβαια βρίσκονται σε άλλα επίπεδα ;D) πως τα χαμηλά εν γένει (χαμηλές συχνότητες) πρέπει να "σκοτώνουν", πράγμα που συχνά-πυκνά τείνει να γίνει πραγματικότητα :D... Και γράφω χαμηλά, γιατί το επιδιωκόμενο ΔΕΝ είναι ας πούμε το μπάσο, αλλά η γενικώτερη αίσθηση το όλο πράγμα να "έχει όγκο"... Το αποτέλεσμα είναι σε πλείστες περιπτώσεις να ΜΗΝ ακούει ο ακροατής το μπάσο αλλά να εισπράττει ηχητικό "όγκο", μαζί με την κάσα των τυμπάνων...και μαζί θολούρα και ανακατωσούρα :P... Κι αυτό -αν υπάρχει λογική και γνώση!!- πολύ συχνά σε καθαρά guitar driven music... Και η κιθάρα να έχει τη θέση μύγας στην ηχητική εικόνα... Βεβαίως και κάποιες φορές σε μικρότερους χώρους η κιθάρα -λόγω κατευθυντικότητας του ήχου της μέσω ενισχυτή- μπορεί να "ξεκουφαίνει" ή να "ξυρίζει" κάποιους που είχαν την ατυχία -ή την έλλειψη γνώσεων 8)- να βρίσκονται στο πεδίο σάρωσης ;D, αλλά αυτό δε σημαίνει πως ο εκάστοτε ηχολήπτης δεν είναι υποχρεωμένος να υπηρετήσει/βηθήσει τη μουσική της μπάντας όπως της πρέπει. Κι αυτό μας οδηγεί στην μεγάλη συζήτηση περί ηχοληπτών και το αν χρειάζεται να ξέρουν μουσική, να επεμβαίνουν ή όχι κλπ. :-X

Δεν πιστεύω πως το γράφω αυτό αλλά συμβαίνει: εγώ ψηφίζω Τρόλλευ!!! ;D Μαζί με μερικές ακόμη αλλαγές σε μιά προσεκτική αναθεώρηση του συντάγματος κάτι θ'αρχίσει να κινείται...μένει να μας πεί κάποιος ποιός θα τα κάνει πράξη... :P Θέλω να προσθέσω τρείς ακόμη σκέψεις. 1. Τίποτε δεν πρόκειται να προχωρήσει αν κάποτε δεν δοθεί προτεραιότητα στην παιδεία, με κάθε δυνατό τρόπο (πολιτικό/οικονομοτεχνικό κλπ.) σε κάθε δυνατό επίπεδο. 2. Σε ατομικό επίπεδο -και σαν αποτέλεσμα του 1- να ξέρει κάποιος (και να θέλει) να κάνει τη δουλειά του. Κάτι σαν τους εξαιρετικούς διαιτητές σε αθλητικούς αγώνες, κανείς δεν ασχολείται μαζί τους ;D, ή κάτι σαν αυτό που κατά καιρούς λέω σε μέλη της μπάντας μου όταν με ρωτάνε σχετικά: όταν δεν έχω παρατηρήσει κάτι, τότε όλα παίχτηκαν όπως τους έπρεπε ;). 3. Πολύ φοβάμαι (ή χαίρομαι) πως γίνεται μιά προσπάθεια να γίνει η Ελλάδα -αλλά κι άλλες χώρες- κάτι που δεν είναι εφικτό... Τουλάχιστον για πολύ καιρό ακόμη, το να μεταλλαχθεί αυτός ο τόπος και οι κάτοικοι του σε κάτι που να προσομοιάζει σε έναν ομογενοποιημένο Ευρωπαίο πολίτη, νομίζω πως είναι και ουτοπικό αλλά και άδικο. Εξ ού και οι τρομερές δυσκολίες στο να έρθουν τα πράγματα σ'έναν λογαριασμό... Για να επιλεχθούν οι κατάλληλες κινήσεις/ενέργειες σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο και να υπάρξει η "καθαρή ματιά" προκειμένου να επέλθει μία -μίνιμουμ έστω- ισορροπία, απαιτούνται χαρακτήρες και προσωπικότητες που μόνον μέσα απο το 1 μπορούν να υπάρξουν...και πάμε πάλι απ'την αρχή ;D.

Κατόπιν όλων αυτών, εκείνο που μένει πλέον είναι να προτείνετε τι -και ποιούς- να ψηφίσουμε στις επόμενες εκλογές. Δεν υποκρύπτεται καμμία ειρωνική διάθεση στην πρόταση μου. Απλά πιστεύω, πως απο τη στιγμή που η διαχείριση έκρινε -καλώς κατά την άποψη μου- να υπάρχει αυτή η κουβέντα και συχνά αναφέρονται πολιτικά πρόσωπα, χρήσιμο θα ήταν να περάσει η συζήτηση σε επόμενο -και μάλλον πιό "πρακτικό"- επίπεδο. Τα σοβαρά επιχειρήματα που είχαμε την ευκαιρία να "ακούσουμε" απο πολλούς συζητητές σίγουρα προσέθεσαν γνώσεις και προβληματισμούς στους περισσότερους απο μας που δεν έχουμε ειδικές γνώσεις και βαθύτερες προσεγγίσεις σε όλα εκείνα που άπτονται πολιτικών χειρισμών κι επιλογών. Νοιαζόμαστε όμως. Κι επειδή "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω" ;D, η δική μου αόριστη κι απλοϊκή σκέψη -εν γένει αλλά και τα τελευταία χρόνια ειδικότερα- είναι, εφόσον αποδεδειγμένα τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα που άσκησαν και ασκούν εξουσία απέτυχαν -εκτός αν δεν συμφωνείτε- στο να φέρουν ισορροπία στις ψυχές και τις τσέπες των κατοίκων της χώρας, πρέπει να δοκιμάζουμε προτάσεις που προέρχονται απο χώρους εκτός των "δοκιμασμένων" ούτως ειπείν...με όλους τους κινδύνους -και όλες τις επιφυλάξεις...

Ειρήνη υμίν πρωτοχρονιάτικα! ;D Διάβασα με προσοχή το σχόλιο: http://www.noiz.gr/index.php?topic=196712.msg708254#msg708254 και δεν βρήκα πως "πυροδοτεί" ξεκατινιάσματα... Απλώς αναφέρεται "ονομαστικά" σε χρήστες κι αυτό ίσως φέρνει κάποιο εκνευρισμό ένθεν κακείθεν. Κάτι όμως που δε φαίνεται να μας ενοχλεί όταν -αληθινά- ονόματα πολιτικών -ή και μη- προσώπων κατά διαστήματα γράφονται... Δεν γνωρίζω ποιός είναι ο χρήστης hwept ούτε αν ανήκει στο ΚΚΕ ή αλλού. Διαβάζω απλώς τις σκέψεις/απόψεις/αντιπαραθέσεις των μελών -απ'όπου κι αν προέρχονται- με ενδιαφέρον, όπως νομίζω κάνει και η πλειοψηφία των χρηστών, πιστεύοντας πως μόνο ωφελημενοι μπορούμε να βγούμε απο τέτοιου τύπου συζητήσεις. Νομίζω πως όταν ένα τέτοιο θέμα έχει φτάσει εκεί που βρισκόταν όταν και κλειδώθηκε, πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη ανοχή απο τους διαχειριστές. Άλλωστε, δε φαντάζομαι πως κάποιος που συμμετέχει σε κουβέντες τέτοιου θέματος έχει οιαδήποτε διάθεση να "κρυφτεί" απο κανέναν... Οι υπόλοιποι, πάντα διατηρούν το δικαίωμα τους να μην ασχολούνται/διαβάζουν. Καλή χρονιά.

http://en.wikipedia.org/wiki/Slack-key_guitar

Λίαν εξασκημένο το βρίσκω το μάτι σου ;)!!

Στην πρόσφατη κάθοδο μου στην Αθήνα, ξεναγήθηκα μέσω φίλου σε μέρος της μουσικής ενός συγκροτήματος με το όνομα The Bet. Εντυπωσιάστηκα. Επειδή νομίζω δεν έχει αναφερθεί μέχρι τώρα η περίπτωση τους, παραθέτω δύο δείγματα, ένα ζωντανά ηχογραφημένο -σε πιό κλασσικά ροκ μονοπάτια- για να δείτε πως φαίνονται κι ακούγονται στο πάλκο, κι ένα δικό τους απο το πρώτο ΕΡ που κυκλοφόρησαν.

Νάσαι καλά φίλε μου, we're all under the same sky...ή, όπως ο μέγας Angus Young έχει δηλώσει: είμαστε παιδιά φυλακισμένοι σε σώματα ενηλίκων ;) Το rig ;D σου μου θυμίζει τις εποχές που έπαιζα μ'ένα TS9 και μετά καρφί σ'ένα ΤΝΤ μπάσου!!! Γ@μα τα...επικός ήχος ::) Κι αυτό μας φέρνει στο πολυτραγουδισμένο: άμα έχεις δάχτυλα και ξέρεις τι γυρεύεις... 8)

Συγχαρητήρια παίδες! Αν αναλογιστεί κάποιος το ποιό κομμάτι παίζετε -και τι απαιτήσεις έχει- δυό φορές μπράβο! Αγαπητέ Σταύρο, υπάρχει μιά έκφραση "πολυφορεμένη", αλλά σου πάει γάντι: τόχεις! Δίνετε υποσχέσεις για πολλά καλά, μακάρι! Το εύχομαι ολόψυχα, καλή συνέχεια! ΥΓ. Τις ευχές μου στον Λάζαρο ;) ΥΓ2. Μιά Les Paul σας λείπει και δέσατε ;D ΥΓ3. Σταύρο, έχεις καταπληκτικό ήχο! Με τι παίζεις αν επιτρέπεται; :)

1) ;) 2) Α ρε φίλε, τον είχα "λειώσει" αυτόν...υπέροχη δουλειά. Πολύ θάθελα κάποια στιγμή να τα κουβεντιάσουμε αυτά εκ του σύνεγγυς...ξέρεις, οι "πάνω" δίσκοι, οι "πιό κάτω" ;D, εβδόμες-ενάτες :D and all points between... it takes time though :-\, a good place to stay, eat, sleep, an axe to play :D man, what a hard way to go... ...νάτο και το 12μετράκι ;D!!

Μπράβο σου νεαρέ μου ;D! Τέτοιες σκέψεις -πολλώ δε μάλλον όταν εκθέτονται δημόσια- είναι κείνες που κατά την ταπεινή μου άποψη δημιουργούν καλούς μουσικούς και χτίζουν συγκροτημένες προσωπικότητες.

Να κάτι που μοιραζόμαστε 100% :D -και πολύ χαίρομαι γι'αυτό! Σημαδεμένος κι εγώ... Βέβαια είναι πολύ διαφορετικές περιπτώσεις τα δύο γκρουπ για να κάνουμε συγκρίσεις, αλλά ίσως το αναλύσουμε εκτενέστερα την Τετάρτη ;). ΥΓ. Το Full House, ομού μετά του Stupidity, για μένα αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους του τι εστί RnR συναυλία απο "λευκή" μπάντα...στα πικάπ!!! Φτού κακά :-X να λες τέτοια πράγματα ;D, σοφός άνθρωπος, μουσικόφιλος, έμπειρος και καλός κιθαρίστας ;)!! @epikouris: thanx για το κέρασμα, νοστιμότατο!

Ένα -ακυκλοφόρητο εξ όσων γνωρίζω- βίντεο του θρυλικού RB με μιά 9λεπτη εκτέλεση του Roy's bluz, παρουσιάζει ενδιαφέρον κατά την άποψη μου... Στά πρώτα λεπτά, σχεδόν τίποτα σημαντικό -τουλάχιστον για τους φίλους του- δε φαίνεται να συμβαίνει, εισαγωγή, λίγο χύμα παίξιμο απο τους μουσικούς, ο Μπιουκάναν τραγουδάει με το γνωστό του "λίγο" στυλ, λες, ΟΚ, άλλη μιά απόδοση, τάχουμε ξανακούσει και καλύτερα...κι όμως...μετά το 4-4:30' περίπου, αρχίζει ένας 5λεπτος ορυμαγδός τελεκαστερίτιδας ;D που μ'άφησε άφωνο! :o Και είναι απο τις ελάχιστες φορές που τον βλέπω να παίζει με τόση εκφραστικότητα! Προσέξτε εκεί στο 5:50' περίπου, νομίζεις θα χάσει την ανάσα του, αλλά και μετά, μέχρι το τέλος, κάτι έχει βρεί, κάτι βλέπει που δεν τόβλεπε τόσο συχνά ;D... Κι αφήνει και την πένα, και χάρι στον μεγαλόκαρδο κάμερα μαν, γινόμαστε μάρτυρες ενός απο τα πλέον καθαρά βίντεο που αποκαλύπτει απλόχερα τις τεχνικές και τα τρυκς που τον έκαναν διάσημο! Κανονικό φροντιστήριο! Όσοι κιθαρίστες εδώ μέσα αγαπάτε να παίζετε μπλουζ, κρατήστε το φυλαγμένο...

Στα vintage ντουζένια τους, με καλό ήχο και εικόνα. Enjoy! Fabulous Thunderbirds Live 1980 (360p) reworked

Τα σκυλιά τα ένοιωθα πάντα για κάποιο λόγο αδέλφια μου...κι όσο κι αν έχω ζήσει αλησμόνητες στιγμές both sides of the fence, μιά ιστορία σαν τη δική σου εξακολουθεί να μου φέρνει δάκρυα στα μάτια...πίστεψε με φίλε μου, σε καταλαβαίνω, και δεν το λέω συχνά αυτό...

Κάτι κι απο μένα με τις ευχές μου, αυτό έρχεται απο τις εποχές που αγωνιζόμουν να βρώ μιά θέση στις γιορτές των Χριστουγέννων... Το βρήκα σ'ένα 45 βινύλιο, το πείραξα λιγάκι και ιδού! Αν βρω χρόνο κι υπομονή μπορεί να το ποστάρω και με βιντεάκι στον σωλήνα... Ηχογραφήθηκε στα (πολύ) γρήγορα το 1994, παίζουν οι μουσικοί: Δημήτρης Γουμπερίτσης-μπάσο Χρήστος Κίλιας-τύμπανα Ηλίας Ζάικος-κιθάρες silent_night3.mp3

Συγχαρητήρια, εξαιρετική δουλειά σε όλα τα επίπεδα. Και πολύ ωραίο όνομα ;)... Καλή συνέχεια.