Μετά απο αρκετές μέρες άκουσα την ελληνική εκδοχή. Είχα διαβάσει τα λόγια κι απέφευγα επιμελώς να το ακούσω, η θλίψη που πηγάζει είναι βαθειά, τα τελευταία δε χρόνια έχω γίνει ιδιαίτερα ευσυγκίνητος...λίγο η ηλικία, λίγο οι εμπειρίες, λίγο το περιβάλλον, λίγο η δειλία...όμως το πρόβλημα δεν εξαφανίζεται αν κλείσεις τα μάτια -και τ'αυτιά- και σήμερα βρήκα τη δύναμη. Χαίρομαι γι'αυτό.
Γνωρίζοντας το γεγονός που στάθηκε αφορμή για το τραγούδι σου -αν και αγνοώ την όποια ενδεχόμενη προσωπική σου επαφή με κάποιον/κάποιους άμεσα εμπλεκόμενους- το βρίσκω καταπληκτικό, ίσως και συγκλονιστικό. Μου έδωσε το έναυσμα ν'ακούσω και κάποια παλιότερα σου, θεωρώ πως τούτο είναι ό,τι πληρέστερο έχεις παρουσιάσει εδώ.
Τεχνικά, δεν έχω τις γνώσεις να κριτικάρω/αντιπροτείνω οτιδήποτε, εκτός ίσως της καταγραφής της φωνής -όχι της ερμηνείας- αλλά αυτό είναι κάτι που έτσι η αλλιώς θα βρεί το δρόμο του μέσω της αισθητικής σου.
Όμως ο τρόπος που φτιάχνεις τα τραγούδια σου -όπως αρκετοί ήδη έχουν παρατηρήσει- είναι ιδιαίτερος και σαφώς άξιος προσοχής. Έχεις ταλέντο σ'αυτό.
Έχω γνωρίσει μερικούς σαν εσένα -όχι πολλούς- τα τελευταία χρόνια, κάποιοι τα παράτησαν, άλλοι "βολεύτηκαν" στην αγκάλη των πονημάτων τους και φοβήθηκαν το άγνωστο, κάποιοι κουράστηκαν απο τον αγώνα και το γύρισαν αλλού, ελάχιστοι προσπαθούν ακόμα, πέφτουν, σηκώνονται και ξανά.
Δυστυχώς έχεις ν'αντιμετωπίσεις ένα σύστημα και μιά χώρα θα τολμούσα να πω, τα οποία θα στέκονται απέναντι σου σε κάθε σου βήμα.
Είναι τρομερά δύσκολο, επώδυνο και με πολλά κόστη το να "φανείς" μέσα στον ορυμαγδό, τις ρουφιανιές και τις κλίκες. Όμως νομίζω το αξίζεις, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για σένα ή οιονδήποτε άλλον.
Και ίσως τελικά να εξαρτάται και απο σένα. Στο εύχομαι.