ez

https://www.youtube.com/watch?v=eTVYWl64M1Q

Why a tele? Νομίζω κυρίως γιατί είναι provocative απέναντι στον μουσικό που την έχει στα χέρια του. Γιατί προκαλεί με αυθάδεια μέσα στη "μονολιθικότητα" της, αποζημιώνοντας παράλληλα εκείνον που θα "σηκώσει το γάντι" της πρόκλησης επειδή έχει τη δυνατότητα να παράξει ήχους και να εμπνεύσει παιξίματα. Κάποιοι αποδέχονται τους όρους του παιχνιδιού, κάποιοι προσπερνούν. Όλοι είμαστε κάτω απο τον ίδιο ουρανό. Κατά μία έννοια, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τους ενισχυτές Vox και τα fuzz πετάλια.

Με φώναξες;; ;D Νάρθω να την πάρω;; ;D ;)

Αληθινός μύθος, προσωπικά σ'ευχαριστώ που μ'έφερες σε επαφή με αυτόν τον απίστευτο δίσκο που δεν είχα ακούσει.

Εύγε & respect!

https://www.youtube.com/watch?v=XfWD3bLzZGY

Υπάρχουν καλά, μέτρια και όχι τόσο καλά φαζ, σιλικόνης και γερμανίου. Γενικά, τα σιλικονάτα ;D είναι λίγο πιό φιλικά στον παίκτη, τα γερμανίου πιό δύστροπα (κάτι σαν Τελεκάστερ με Vox ;D 8) ). Με το σεταπ που έχεις, θα προτιμούσα γερμανίου. Αν γνωρίζεις κάποιον φίλο που φτιάχνει κλώνους, κάνε μιά κουβέντα μαζί του, ίσως γλυτώσεις (για αρχή ;D ) αρκετά χρήματα, αρκεί να τον εμπιστεύεσαι για τις γνώσεις και τη δουλειά του.

Αρκετά, ένα απο πλέον αγαπημένα μου (btw, πολύ ωραίο θέμα νήματος!) :

Έπρεπε να στην είχα πάρει τότε...αλλά και τώρα το συζητάμε ;D...

Ασφαλώς καταλαβαίνω, no hard feelings :).

Όχι ακριβώς. Κάνε έναν κόπο και διαβασε την ιστορία της συγκεκριμμένης κιθάρας και το πώς απο ένα εργοστασιακό (πιθανότατα) λάθος στην συνδεσμολογία/τοποθέτηση των μαγνητών προέκυψε ολόκληρη ηχητική σχολή. Το γιατί την έδωσε ο Green καλύτερα να διαβάσεις (επίσης) τις συνθήκες και την τότε κατάσταση του και όχι να βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα "ελαφρά τη καρδία"... Τέλος, η συγκεκριμμένη κιθάρα ΔΕΝ αξίζει αυτά τα χρήματα ως όργανο, τα αξίζει (για κάποιους) ως "η κιθάρα του Peter Green"... Νέστορα, το ζήτημα του ήχου -αυτού καθ'εαυτού- δεν είναι πλέον πρόβλημα. Άλλωστε, ο συγκεκριμμένος ήχος χωρίς το ταλέντο και την αισθητική του Green ίσως δεν έγραφε την ιστορία που γνωρίζουμε... Για του λόγου το αληθές (να είχα κανα διχίλιαρο... :'( ):

Ήταν σπουδαίος ο γερο Σαμ, και υπέροχη φάτσα στα γεράματα του... Σου αφιερώνω εξαιρετικά το ακόλουθο - ίσως δεν γνωρίζεις όλες τις γυναίκες που παίζουν και τραγουδάνε...I know what you mean...oh well...

https://www.youtube.com/watch?v=hQWuFXbPXrQ

New guitar hero... Καταπληκτικός! Νομίζω αυτή η εκτέλεση θα μείνει ιστορική. Το τρικ που χρησιμοποιεί -κι έχει μαστερ ;D - με το switch (γύρω στο 11ο λεπτό) είναι κάτι που μ'εντυπωσίασε πολύ!

LK, νομίζω είναι πολλές οι παράμετροι που τείνουν να διαμορφώσουν ένα αποτέλεσμα σε επίπεδο αισθητικής αρμονίας, όταν δε εμπλέκονται και άνθρωποι γίνεται ιδιαίτερα εύπλαστη η τελική αξιολόγηση, άσε που καταλήγει διαρκώς μεταβαλλόμενη ή ευάλωτη σε διαφοροποιήσεις λόγω στιγμιαίων αλλαγών συμπεριφοράς και ενδεχομένως κάποιων απρόβλεπτων αντιδράσεων. Νομίζω πως μοιάζει λίγο με την φωτογραφία, είναι περισσότερο στιγμιαία απεικόνιση. Στη δική μου απλή προσέγγιση του πράγματος, παραθέτω την απάντηση μου σε ερώτηση που μου τέθηκε σε κάποια συνέντευξη: How important is the venue for a performing musician? How does that contribute to his overall success? "Let me put it this way...the worst venue can't beat an inspiring act from a dedicated musician. But, the slickest club can't make a poor artist sound good..."

...και πολλά ακόμη ;)...

Τελείως Φ όμως!! ;D ;D Μάλλον έτσι το προτιμάει ;)... Θυμάμαι όταν είχε πρωτοεμφανιστεί ο SRV και βλέπαμε τυπωμένο το όνομα του και μας έπιανε σύγκρυο ;D να το προφέρουμε....ρώτησα τότε κάποιον Αμερικάνο που ζούσε στην πόλη μου πως προφέρεται αυτό το όνομα...δεν το είχε ξανασυναντήσει και μου είπε πως θα έστεκαν και οι 3 εκδοχές(!), ανάλογα με την επιλογή του φέροντος το όνομα... Βων, Βώγκαν ή Βώναν. Δεν ξέρω αν αυτό στέκει (οι γλωσσομαθείς ίσως μπορούν να βοηθήσουν), αλλά μου έκανε πολύ εντύπωση η απάντηση του. Επίσης έφαγα κόλλημα με την προφορά ονομάτων όταν είχα γνωρίσει τον μπασίστα Gregg Rzab...εδώ σας θέλω!!! ;D

Εξ όσων γνωρίζω Μακλόκ(χ)λιν

off topic Συγγνώμη για το εκτός θέματος, όμως αυτή η ιστορία με τα ονόματα και την -σωστή- προφορά τους είναι ενδιαφέρουσα ως θέμα. Θα μπορούσε να βοηθήσει αρκετούς, ιδίως αν βρεθούν εκτός Ελλάδας, με την προϋπόθεση βέβαια να λείψουν "μπηχτές" και έμεσες η άμεσες προσβολές. Καλή καρδιά και διάθεση να υπάρχει ;D. Θυμήθηκα κι εγώ διάφορα: Τζον Μάγιαλ, Έλβις Πρίσλεϋ, Άλμαν Μπράδερς κλπ. :D

Αυτό υπάρχει, τουλάχιστον στη Θεσ/νίκη ;) : Blue Barrel :D http://www.bluebarrel.gr/

Πολύ μου άρεσε αγαπητέ, μπράβο! Ακούγεται σαν να έχεις ασχοληθεί με Wishbone Ash... ;) Τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, έχει μιά κάποια "κέλτικη" αισθητική και ωραίο πάντρεμα με βρεττανικό ροκ στις κιθάρες, αυτές δε (κυρίως η πρώτη) αν ήταν λίγο πιό προσεγμένες στον ήχο τους θα ήταν άψογο.

Πολύ ωραίο, συγχαρητήρια. Με άφθονη "βρετανίλα" μέσα του, όπως εντόπισαν και προηγούμενοι. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κομμάτι τελευταίων ετών του Andy Latimer (Camel). ;) Well done.