ez

Άντε μετά να πείς θα κάτσω να το ψάξω λίγο να μελετήσω τι και πως το παίζει... ;D

;D ;D ;D Ακριβως το ιδιο σκηνικο μου εχει συμβει στο αεροδρομιο της Ζυριχης...μονο που εκει κι εγω ξεχασα τα αγγλικα μου -απο τα νευρα, σπανια μου συμβαινει- και παραληρουσα σε ακαταληπτη διαλεκτο ενω εκεινοι με κοιτουσαν ελαφρως αποσβολωμενοι...

Πολύ πολύ ωραίο, μπράβο σου. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που παίζεις αλλά είναι υπνωτικό και "τραβηχτικό"... Μιά και ανασταίνεις το θέμα, να προσθέσω πως η διαβόητη Ταβλοκάστερ μου ;D 8), μέσα στα χρόνια μου έχει δείξει ένα πράγμα - πέρα απο το οτι μου "γεννάει" διαρκώς ιδέες... Είναι τόσο dominated ηχητικά, που σχεδόν ό,τι μαγνήτη και νάχω χρησιμοποιήσει (singles/hums/P 90s) ακούγεται σχεδόν το ίδιο!

Με το καφεδάκι ανά χείρας μπαίνω στο ΝΟΙΖ νωρίτερα και βλέπω νέο θέμα πολλών σελίδων...όπα, λέω, τι είν'τούτο;; Διαβάζοντας λοιπόν, το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι: ποιά είναι η Μαρίνα Σάττι;;;; ;D ;D Είμαι υπομονετικός -όσο και φύση περίεργος- άνθρωπος όμως και μελέτησα όλο το νήμα! Το δεύτερο πράγμα που σκέφτηκα (διαβάζοντας) ήταν αυτό περί τάματος του Τρόλλεϋ ;D...δεν τόχα σκεφτεί ως πιθανότητα! Μάλλον οφείλεται στην επερχόμενη χαλάρωση του Σ/Κ ;D...πάντα όμως έχω συμπάθεια στα κουλουβάχατα και ο άνθρωπος -αν μη τι άλλο- έχει στυλ και άποψη... 8) Επί του προκειμένου... Μετά την ανάγνωση του νήματος μπήκα στον σωλήνα κι έκανα κλικ στο τραγύδι "Μάντισσα", ήταν και το πρώτο στη σειρά, αναφέρθηκε και στη συζήτηση. Μιά χαρά ωραίο κορίτσι η κοπέλλα, το κλιπ είναι εφηβικής -ούτως ειπείν- αισθητικής, φέρνει λίγο σε αφέλεια/επιφανειακή -και καλά- χαρά, τη φωνή της κοπέλλας δεν την κατάλαβα γιατί είναι πήχτρα στα εφέ και τις τζιριτζάντζουλες, το δε κομμάτι -λέω εγώ- είναι ανεμομαζώματα/διαβολοσκορπίσματα...λίγο ηλεκτρονικό, λίγο παραδοσιακό, λίγο δυτικό, λίγο ανατολίτικο, το τραγούδι είναι διάφορα ;D, όπως λέει κι ένας φίλος...η προσωπική μου άποψη είναι πως στις περισσότερες περιπτώσεις "παντρέματος" επιρροών απο στυλ/είδη μουσικής διαφορετικής προέλευσης/κουλτούρας, δεν υφίσταται καν μίξη, αλλά "ντύσιμο" του ενός με ήχους-φρασεολογία-επιλογή οργάνων του άλλου... Η ουσιαστική προσπάθεια "ένωσης" μουσικών ειδών απαιτεί πολύχρονη εμβάθυνση -και πολλά ακόμη- και συχνά-πυκνά το αποτέλεσμα μπορεί να είναι δύσπεπτο η και κουραστικό, πάντοτε ενδιαφέρον όμως. Παραθέτω ένα κλιπ ουσιαστικής προσπάθειας "παντρέματος" μουσικών ειδών, και μάλιστα πολύ ακραίων στη γραμμή εύρους της ιστορίας της μουσικής. ΥΓ1. Το ξέρω πως ξέφυγα λίγο απο το θέμα, ας με συγχωρέσετε γι'αυτό. ΥΓ2. Άκουσα λίγο κι απο τις "κούπες" της περί ής ο λόγος, τελείως άλλη ιστορία αυτό το κλίπ αλλά κουράστηκα να γράφω... ;D 8)

Χαχαχα...ειμαστε σχεδον ακριβως στα ιδια!! Αλλα αυτο που παραθετω με τρελλαινε παντα! Ελεγα, τι στο διατανο, μονο εμενα ενοχλει αφανταστα το οτι δεν μπορω να το κλεισω αλλα να βαρεσει το ρημαδι;;

Super woman, super voice...

Ένας γενικός κανόνας είναι: (ξεβίδωμα) υπερυψωμένα poles απο την επιφάνεια του μαγνήτη = πιό δυνατός και καθαρός ήχος (βίδωμα) βιδωμένα poles στην επιφάνεια -η και πιό κάτω- του μαγνήτη και σήκωμα του κοντά στις χορδές = πιό δυνατός και "γκαζωμένος" ήχος.

Πένες: Fred Kelly delrin heavy thumbpicks Χορδές: 11άρες pure nickel Μελέτη: ακρόαση μουσικής>έμπνευση/ερέθισμα>παίξιμο

Επειγόντως ;D ένα mint green pickguard και μετουσιώνεται σε θεά! 8) ;D

Αποχαιρετισμός...One last kiss για τον κιθαρίστα που "δώρισε" το όνομα του σε μιά απο τις σπουδαιότερες RnR μπάντες της Αμερικής... Στον δικό μου κόσμο, ήταν το αμερικάνικο αντίστοιχο των Dr Feelgood στη Βρεττανία...ίσως και γιατί τα πρώτα λάιβ άλμπουμ και των δυό τους ήταν αληθινοί δυναμίτες, ιστορικά και εν πολλοίς αξεπέραστα... Όσοι δεν έχετε ακούσει τα Full House & Stupidity, κάντε τη χάρη στον εαυτό σας -αν σας αρέσει το εμποτισμένο με RnR blues- να τα ακούσετε...

Με την Σκάρλετ να φοράει αυτή τη φόρμα δύσκολο το βλέπω να έχεις ικανοποιητική συγκέντρωση ;D, μπορεί όμως να σου γεννηθεί κάποιου είδους devil's music... 8)

Όταν -κατά καιρούς- με ρωτούσαν σε συνεντεύξεις η σεμινάρια πως γράφω τα τραγούδια μου, αυτή ακριβώς ήταν η απάντηση: τα "ακούω" πρώτα μέσα μου, στην καρδιά και το μυαλό, όλα, τύμπανα, κιθάρες, φράσεις, κοψίματα, μπασογραμές...φυσικά υπάρχουν διαβαθμίσεις, όμως το πνεύμα παραμένει το ίδιο. Ομοίως και με αμιγώς κιθαριστικές φράσεις, τις περισσότερες φορές την "ακούω" να γεννιέται μέσα μου, προσπαθώ να την τραγουδήσω κάποιες φορές και τέλος να μετουσιωθεί σε αληθινό ήχο με δάχτυλα και χορδές. Δεν είναι πάντα εύκολο, πολλές φορές δε ίσως και να παρασύρει κάποιον σε κόσμους όπου θα στερηθεί πολλά και εντέλει μπορεί και να εξελιχθεί σε τροχοπέδη για το γενικότερο επιθυμητό παικτικό επίπεδο. Όμως είναι αληθινό, κι αυτό έχει δύναμη μοναδική. Για μένα, το δυσκολότερο όλων είναι να καταφέρω ν'ακουστεί το τελικό αποτέλεσμα όπως το είχα "ακούσει" μέσα μου αρχικά...δύσκολη και "σπαστική" πολλές φορές διαδικασία... Πιο γενικά μιλώντας, όταν η -όποια- μελέτη έχει αναφορές (και αναπόφευκτα και συγκρίσεις) σε ήχους και φρασεολογία που έχουν γεννηθεί απο άλλους, παρέχει κάποιου είδους "ασφάλεια" στον μουσικό, αφου αυτό που προσπαθεί να πετύχει είναι λίγο πολύ "δοκιμασμένο", οπότε η όποια κριτική θα αφορά κυρίως το "πλησίασμα" στο αρχικό ερέθισμα, αντιθέτως, όταν πολεμάς να δημιουργήσεις κάτι αυθεντικό και "ολόδικο" σου, τότε προκύπτει ο πιό δύσκολος και ακατάβλητος "αντιπαλος", η ύπαρξη της πίστης στη δική σου πρόταση, πολλώ δε μάλλον η υποστήριξη της με όλο σου το είναι.

Ναί, και εν γένει ενεργώ με βάση όσα έγραψες παραπάνω... Κατά κανόνα κουρδίζω -με τον τρόπο που με "βολεύει" τέλος πάντων- έτσι ώστε να μην "ενοχλούμαι" στο 99% των περιπτώσεων και όταν προκύπτει κάποια "ιδιαίτερη" δακτυλοθεσία συνήθως ψιλοδιορθώνω ελαφρά... Κάποιες πολύ καλές-και ακριβές- κιθάρες που πέρασαν απο τα χέρια μου (πχ. Huber Dolphin) είχαν σχεδόν μηδενικά προβλήματα, εξαιρετικές στην κατασκευή τους και στο set up, κάποιες άλλες ήσαν προβληματικές from day one (συνήθως φεντεροειδείς κατασκευές με χαμηλό quality control)...αντίθετα, εταιρίες όπως η PRS για παράδειγμα, ακόμα και στις φθηνές σειρές τους είναι σχεδόν υποδειγματικές. Σε μιά πιό "μεταφυσική" νότα ;D πάντως, πιστεύω πως μιά κιθάρα είναι ζωντανός οργανισμός με κάποιον τρόπο, "ακούει", μεταλλάσσεται στη συμπεριφορά της και "προσαρμόζεται" στα χούγια του παίκτη, προυπόθεση όμως είναι η διαρκής τριβή μεταξύ των δύο και η ουσιαστική και "αγαπησιάρικη" ;D συμβίωση τους. 8)

!! Δεν τόξερα αυτό...πως μου ξέφυγε... :D Εξακριβωμένο;

Συγχαρητήρια Μάικ, tasteful! Μερικές παρατηρήσεις εν συντομία που ελπίζω να βοηθήσουν. 1. Όχι απαραίτητα, αλλά μπορεί να είναι και λιγότερη η διάρκεια. 2. Θα βοηθήσει πάααρα πολύ να γράφεις τα settings και τις επιλογές σου (όσο κι αν φαίνεται ανόητο, πχ. νεκ μαγνήτης-χαμηλωμα vol/tone κλπ.). 3. Ομοίως περιγραφή μοντέλου και settings ενισχυτή. 4. Ομοίως αναγραφή όταν ενεργοποιείς κάποιο πετάλι. 5. Κατά την άποψη μου δεν χρειάζονται τόσα πετάλια. Επέλεξε 1-2 καλά (κατα βάση drive), ονομάτισε τα όταν χρησιμοποιούνται και γράψε (πάλι...) settings. Αυτά τα ολίγα που εντόπισα με πρώτη ματιά. Κατά τα λοιπά, εύγε και πάλι, με λίγες "διορθώσεις" σε προτιμώ σαφώς απο τον Gregor Hilden ας πούμε... 8)

Μιά χαρά είναι η βόλτα σου με τον Νέο ;)... Εκείνο που προσωπικά θα μου άρεσε πιό πολύ, είναι και το πρώτο μέρος να παιζόταν σε half tempo, ένα πράγμα να σέρνεται ;D ρε παιδί μου... Ααα, και χρειάζεται κανα 3λεπτο ακόμα διάρκεια...τουλάχιστον ;D 8)...

Βρίσκομαι ακριβώς στην ίδια θέση ;D 8)!!! Αγνοώ πλήρως βέβαια το τι εστί guitar rig κλπ., το δικό μου ζήτημα με τον ήχο το έχω λίγο-πολύ "λυμένο" (αν και η πεποίθηση μου είναι πως κατ'ουσίαν δεν έχει να κάνει με τον ήχο αυτό καθεαυτό αλλά με την παικτική προσέγγιση-οποισδήποτε "σάπιος" ήχος με Ρ90ς και λίγο πείραγμα στο tone θα "ακουμπήσει" εκεί που στοχεύουμε), οπότε το μόνο που μπορώ να σχολιάσω/προτείνω είναι: χαμήλωμα του tone στη θέση που σου "κάθεται" καλύτερα, επιλογή κάποιου mother ήχου με αρκετή "σαπίλα" >:D και δοκιμή στο τέλος της όποιας σειράς ένα range master. Good luck, I'm with you!

Respect for Lemmy 8)... Μιάς και μου το θύμησες...όταν μας έγινε πρόταση να συμμετέχουμε στη συλλογή του Μέταλ Χάμερ, το συγκεκριμμένο τραγούδι ήταν μιά προφανής επιλογή για το ύφος της μπάντας. Το "άκουγα" στο μυαλό μου περίπου όπως τελικά αποδόθηκε, διαφορετικό αλλά το ίδιο. Ηχογραφήθηκαν ξεχωριστά το ακουστικό και το ηλεκτρικό μέρος, όμως ό,τι ακούτε είναι first take. Για την ακρίβεια, το ηλεκτρικό παρτ είναι η πρόβα που κάναμε για να δούμε πως ακούγεται! Το ακούσαμε, κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον (με τον Σω) και λέγαμε "καλά δεν ακούγεται αυτό;;"...και μόνο η Νίκη μας κοιτούσε απορημένη λέγοντας, "μα, δεν ήξερα τι έπαιζα, για τον ήχο δεν προβάραμε;;"! Λογικό, αφού ήταν η πρώτη φορά που "δοκίμαζε" να παίξει το τραγούδι...το μόνο που ηχογραφήθηκε εκ των υστέρων είναι η φυσαρμόνικα και κάποια σημεία της φωνής. Το χαιρόμαστε πολύ το τραγούδι αυτό όταν το παίζουμε ζωντανά, παραθέτω μία εκτέλεση που αλίευσα στον σωλήνα...νάμαστε καλά.

https://en.wikipedia.org/wiki/Old_Black

Και βλέμμα και βιμπράτο και βρεττανίλα στον ήχο να ξεχειλίζει απ τα πατζάκια...νάσαι καλά φίλε, πολύ ωραίο κλιπ είναι αυτό...

Πόσο λυπάμαι που αυτός ο κιθαρίστας δεν συνέχισε να ηχογραφεί...απο τους πλέον υποτιμημένους -κατά τη γνώμη μου- και με τόνο to die for...