ez

Το πρώτο που πρέπει να σε απασχολήσει είναι το παίξιμο με δυναμικές. Η χρησιμοποίηση των volume/tone knobs της κιθάρας σου είναι πολύ σημαντικό κομμάτι για τέτοιου τύπου ήχο...όπως επίσης και το πώς χτυπάς/χαιδεύεις/τραβάς τις χορδές με τα δάχτυλα σου... Σαν γενικό μπούσουλα νάχεις στο νού σου πως ο παραγόμενος ήχος στο 100% της έντασης κουμπιών/χεριών σου θα πρέπει να είναι αρκετά sturated/distorted έως "επιθετικός" θάλεγα, ούτως ώστε να έχεις καλό έλεγχο στις επι μέρους παραμέτρους, η, για να το κάνω πιό μπακάλικο, φτιάξε τον ήχο να σε ικανοποιεί όταν η ένταση απο το ποτ της κιθάρας σου βρίσκεται περιπου στο 7 8)... Τέλος, δοκίμασε την εξής ρύθμιση στον ενισχυτή σου (αν και δεν γνωρίζω τι χρησιμοποιείς, ένας φεντερ στα 15-20 βατ λαμπα πάντως θα σου κάνει): bright switch>off - treble>0 - bass>0 - middle>10 - volume>10 Ανάλογα με το τι ενισχυτή χρησιμοποιείς ενδέχεται να υπάρχουν κάποιες (ελαφρές) αποκλίσεις (πχ. μπασα στο 1 - 2)...αν ο ενισχυτής δεν έχει μεσαία, τότε vol. & treble > 10 - bass > 0...

Κι εσύ και γω και τα υπολοιπα εκατομμύρια παίζουμε έτσι χάρι (και) στον Ερικ Κλαπτον...και ειναι παραπάνω απο βέβαιο πως αν είχαμε παίξει στο συγκεκριμμένο κλιπ έτσι, θα λέγαμε: ωραία έπαιξα ρε συ αυτή τη βραδιά! Ωραία έπαιξε και ο Κλάπτον (btw, απο τους ελάχιστους που κρατάει ένα υψηλότατο επίπεδο στις καταγεγραμμένες perfomance του στα κλιψ του σωληνα...). Φιλικά.

Πρωτα απ ολα σ ευχαριστω προσωπικα γιατι δεν γνωριζα την εκτελεση και με ενθουσιασε...το κομματι ειναι απο τα πλεον ιδιαιτερα στην ιστορια του ροκ/μπλουζ και εδω πραγματικα οι μουσικοι του δινουν μια διασταση μοναδικη...αλλα ρε μαν, το τελευταιο σχολιο τι τοθελες...

Απο τα καλυτερα μπλουζ αλμπουμ που ακουσα εδω και πολυ καιρο... ...κι ενα ακομα ζωντανα στο στουντιο...

Αλλος ηχος, συρματα κλπ....εξαιρετοι ομως κι αυτοι, συνηθως γυρω στα 10Κ...οι λολαρς ειναι πανακριβοι...δεν θα το επιχειρουσα αν δεν ειχα ιδια εμπειρια και ημουν 100% σιγουρος πως οι συγκεκριμμενοι μου κανουν γι αυτο που θελω...

Τα Κ δεν ειναι παντα ενδεικτικα για το πως ακουγεται ενας μαγνητης, πολλα παιζουν ρολο...ειχα πολλους goldfoils και συναφεις, ολοι ακουγοσαντε ;D υπεροχα! Απο 3.5 μεχρι 7Κ περιπου...με τετοιους δυσκολα θα βγεις χαμενος η προβληματισμενος...οι λοιποι (δοκιμασα αρκετους κατα διαστηματα), ΟΚ αλλα καμμια σχεση...πιο αδυναμοι ηχητικα και χωρις χαρακτηρα. Παντα σε ο,τι αφορα Japan προελευση, οι USA ειναι αλλο παραμυθι. Ο δικος μου στην Τελε ειναι ακερωτος, εχει τασεις/ευαισθησια προς μικροφωνισμους αλλα ελεγχεται ικανοποιητικα...βοηθανε και καποια τρικς, καλο και σταθερο βιδωμα, στουμπωμα απο κατω με μαλακα υλικα για περιορισμο αναδρασεων κλπ....εχω κερωσει παλια εναν για δοκιμη...βελτιωση (σαφης) σε squealing, πιο "ψοφιος" ηχος ομως...για vintage κατευθυνση δεν το συνιστω...

Καλη χρονια Αργυρη (offtopic: we have to talk man!)... Για μαγνητες, καποιες προτασεις... Αν τα χρηματα δεν ειναι προβλημα, τσεκαρε: Arcane2 Για (πολυ) οικονομικη λυση αλλα spot on: KP - GFS Gold Foil Single Coil Ferrite Soapbar, Chrome - Kwikplug⢠Ready Οχι φθηνοι, αλλα ευκολα "προσβασιμοι" και σχετικα προσιτοι με μεγαλη γκαμα: https://www.mojopickups.co.uk/product-category/pickups/gold-foil/ Και φυσικα σε μεταχειρισμενα απο φορα και internet shops πολλοι καλοι vintage Teisco, De Armond, Guyatone etc.

Ενα ντεμο που εκανα για τον φιλο και συνεργατη Κωστα Σαρρη δοκιμαζοντας τον Big Fish, εναν ενισχυτη που ακουγεται σαν direct link απο τα '50ς της Αμερικης των μπλουζ, των γκετο και των juke joints που γεννησαν αξεχαστους ηχους και τραγουδια...ο λιλιπουτειος combo φερνει στο νου τους μικρους ενισχυτες της εποχης, Supro, Valco και αλλους και σε οδηγει θαλεγα να παιξεις εχοντας σαν αναφορα τον Robert Nighthawk, τον T-Bone Walker και ποσους ακομα...κατα την αποψη μου ειναι ενας εξοχος ενισχυτης για ηχογραφησεις, ειδικα jump blues & raw shuffles και φυσικα ειναι παιγμενος dimed - ητοι στο τερμα! Οι εξοχοι μαγνητες που φοραει η παλια Greco ειναι οι Wolfetone Dr Vintage με τη μεσαια θεση out of phase...

Θενκ γιου παρομοιως! ;D ...μμμ...μαυρη στρατ...νομιζω ειχα (και) μια τετοια αλλα ηταν για λιγα φεγγαρια...πιθανοτερο να ηταν(?) μια PRS EG που ηταν μαυρη...αυτη την χρησιμοποιησα αρκετα χρονια...who knows...σορυ για το οφτοπικ.

Very nice written, very well said...

Νεο (!!) αλμπουμ 2017...

Χαχαχα...εριξα μια ματια για κανα 2λεπτο (καθοτι φυση περιεργος) και τα 3 πρωτα πεταλια που θα ηθελα στην αρχη του chain δεν υπηρχαν καν στη λιστα!! Παω να παιξω κιθαρα καλυτερα... ;D ;) 8)

Ας πούμε κάπως έτσι κι ας μην επεκταθούμε, δεν υπάρχει λόγος... Πολλά χρόνια πέρασαν απο την αρχή της κουβέντας, ας μείνουμε στο επιμύθιο του ποστ σου, το βρίσκω ιδιαίτερα συνοπτικό και ακριβές.

Aaaaaand that's entertainment!!! ...όπως θα έλεγαν και οι κονφερανσιέ στο αμέρικα...εκπληκτικά κλιψ που, πέρα απο την "ελαφρότητα" τους, φανερώνουν το υψηλότατο επίπεδο πολλών καλλιτεχνών που φιλοξενούνταν σε παρόμοια σόους...διδάσκουν δε σε νεώτερους πως κιθαρίστες σαν τον Danny Gatton δεν φύτρωσαν εξαίφνης απο το πουθενά... Νάσαι καλά ρε dimsonic...

Εκπληκτική world/boutique class δουλειά! Θαρρείς πως σε προσκαλεί να την αγκαλιάσεις... Αν ακούγεται το μισό απ'ότι φαίνεται, θα είναι φανταστικό όργανο. Τυχερός ο ιδοκτήτης, τυχεροί κι εμείς που έχουμε συντοπίτες κατασκευαστές τέτοιου επιπέδου.

Δεν γνωριζω τον πωλητη, αυτο ομως φαινεται να εχει ακριβως εκεινα που ζητας: https://smart.noiz.gr/details.php?id=355785

Merci, χαρα μου! Οπως τα λες ακριβως! Ο Van the man μολις παρουσιασε ενα αμιγως (ουτως ειπειν) αλμπουμ, λεγεται Roll with the punches και κατα την ταπεινη μου αποψη ειναι -το λιγοτερο- εξαιρετικο...δεν ειναι η παρουσια των εξοχων γκεστς, ειναι η αισθηση πως ακους κατι αληθινο και βαθυ...

Ενοχλητικά -και κάποιες φορές και επικίνδυνα- τα θέματα με τις γειώσεις...συμβαίνουν όμως κάποτε, κάπως... Η απλούστερη -και αρκετά ασφαλής- λύση είναι να γειώσεις τον ενισχυτή με τη κονσόλα. Δοκίμασε να βάλεις ένα βύσμα σε κάποια υποδοχή που δεν χρησιμοποιείται στην κονσόλα και το ίδιο στην άλλη άκρη του βύσματος στον ενισχυτή σου. Αν δεν έχεις έξτρα είσοδο, στερέωσε το με κολλητική ταινία, απλά βεβαιώσου πως η επαφή είναι μέταλλο με μέταλλο. Good luck.

Εξαρτάται απο πολλές παραμέτρους... Αν για παράδειγμα είσαι ο Albert Collins η ο Snowy White μπορείς να "βολευτείς" και με μία...αυτοί όμως -και αμέτρητοι άλλοι- κάνουν "ένα πράγμα" με τον ήχο και το παίξιμο τους. Κάποιοι -όπως ήδη αναφέρθηκε- είναι "αναγκασμένοι" να έχουν αρκετές η και πληθώρα κιθαρών προκειμένου ν'αντεπεξέλθουν στις ανάγκες/απαιτήσεις του υλικού τους (σέσσιον μουσικοί, ανοιχτά κουρδίσματα κλπ.). Προσωπικά έχω αγοράσει και παίξει με αμέτρητες κιθάρες, ποτέ δεν έχω όμως στην κατοχή μου πολλές γιατί μου αρέσει να παίζω με τα όργανα που έχω και όχι απλά να ομορφαίνουν τον χώρο μου... Για ελάχιστα όργανα έχω -ας πούμε- μετανοιώσει που τα έδωσα, στεναχωριέμαι όμως να τα έχω να κάθονται. Εκείνα που ζητάω κυρίως απο μία κιθάρα είναι δύο πράγματα. Πρώτον, να μπορεί να με "εμπνεύσει" να παίξω και δεύτερον -και σημαντικότερο για μένα- να "έχει τραγούδια" για μένα... Εκείνες που με ταξιδεύουν στη μαγεία της μουσικής τις λατρεύω...

Εκπληκτικό...

Θερμά συγχαρητήρια κορίτσια και αγόρια! Ένα -ούτως η άλλως- θαυμάσιο τραγούδι βρίσκει την αλήθεια του - αν μου επιτρέπετε...παιγμένο ζωντανά, χωρίς επιπλέον "φορτώματα" στον ήχο, αναπνέει εξαιρετικά δίνοντας ζωτικό χώρο σε όργανα και φωνές. Μπράβο σε όλους τους συντελεστές, respect. ΥΓ. Αυτό είναι -πιστεύω- το όχημα σου Σπύρο, αισθητικά, ηχητικά, παικτικά. Κυνήγησε το με το ίδιο πάθος που γράφεις τραγούδια.