ez

You are what you is

Εν γενει κι εγω συμφωνω με τα γραφομενα του φιουζιου, θελω να πω 2-3 πραγματα. Νομιζω τα οποια προβηματα ανακυπτουν απο δυο αιτιες. Πρωτα το γεγονος πως στις ιντερνετικες κουβεντες κατα κανονα οι συμμετεχοντες "προστατευονται" απο παρατσουκλια και κατοπιν πως σπανια γραφουμε ακριβως εκεινο που θα λεγαμε σε χαλαρες παρεϊστικες συζητησεις...εξαιρεσεις υφιστανται, παραμενουν ομως συντριπτικη μειοψηφια. Τα οποια ορια θεσπιζονται απο κανονες του φορουμ (που δυστυχως καταστρατηγουνται συχνα πυκνα) και κυριως απο την αισθητικη και τον γενικοτερο χαρακτηρα/προσωπικοτητα των μελων. Η προσωπικη μου αντιμετωπιση ειναι πως αν δεν εχω κατι καλο η χρησιμο να πω, συνηθως δεν σχολιαζω. Ακομη ομως και αν νοιωσω την αναγκη να τονισω κατι αρνητικο θελω να το κανω με καποιον διακριτικο τονο. Το να περιγελαει καποιος προσπαθειες αλλων δεν μου αρεσει, ουτε το θεωρω πρεπον, οσο κι αν αυτο μαζευει αναγνωστες. Δεν μπορουμε να ειμαστε μονιμως σοβαροι αλλα η πλακα εχει ορια (>3η παραγραφος). Δυσκολο θεμα να το συζηταμε μεταξυ μας τα μελη και κατα κανονα δεν ειμαστε απολυτως ειλικρινεις-αλλα ουτε και μπορουμε δυστυχως...

Με ερεθισε αυτο το κομβιο "γραψτε μια κριτικη" και το πατησα! Δεν μπορω παρα να συμφωνησω εν γενει με τους προλαλησαντες και ειδικοτερα με τον npap προσθετοντας το εξης: αγαπητε Σπυρο, καθε που ηχογραφεις εχεις ενα μαγικο αγγιγμα, αληθινα ζηλευτο, μπραβο σου για πολλοστη φορα. Να σχολιασω και κατι με αλλη οπτικη, ετσι για να εχει και νοημα η "κριτικη" βρε αδελφε... Ενα βασικο στοιχειο που αποπροσανατολιζει ελαφρως τον ακροατη, ειναι το γεγονος πως πατας σε δυο διαφορετικα στυλ καθως ξεδιπλωνεται το κομματι, ας πουμε σε ενα στυλ early Magic Sam-vintage Chicago & modern SRV τροπον τινα...ισως και ηθελημενα...προσωπικα θα το προτιμουσα πιο μονολιθικο, χωρις τα εξτρα μελωδικα περασματα και αλλαγες και με περισσοτερο αυτοσχεδιασμο και "εμβαθυνση" - παιχνιδισμα στο βασικο μοτιβο χωρις την "ευκολια" που σου παρεχουν οι αλλαγες...εχω την αισθηση πως για το βαθυ μπλουζ παιξιμο που πλησιαζεις στο κομματι θα ηταν μια επιλογη και για σενα πιο προκλητικη αλλα και για τον ακροατη πιο εντονη...αλλως πως, μερικες φορες νοιωθουμε πως "πρεπει" να βαλουμε και κατι τις παραπανω/διαφορετικο στο ονομα της πρωτοτυπιας αλλα καποτε ισως και να μη χρειαζεται...ολα τα παραπανω τα γραφω με ζεστη καρδια αφου ειναι γνωστο το ποσο σε εκτιμω αλλα και επιπροσθετως ανηκω σε κεινη την κατηγορια ακροατων που δεχονται τα πονηματα των καλλιτεχνων ως περιπου θεσφατα...κοντολογης, αν δεν ενοιωθα φιλος σου, δεν θα σχολιαζα καθολου, θα περιοριζομουν στα συγχαρητηρια.

Εξαιρετικη αναβαθμιση, οσο χρονο και να χρειαστουμε για ξεναγηση και εκμαθηση, το επιπεδο απεχει μακραν απο την προηγουμενη εκδοση. Συγχαρητηρια και καλη συνεχεια στην προσπαθεια. Me likes

Πολυ σωστα βρισκω τα οσα αναφερεις, απλα θα ηθελα να προσθεσω στα δεδομενα της εξισωσης το "σπρωξιμο" απο τα μεσα γενικως συγκεκριμμενων/στοχευμενων "καλλιτεχνων/πονηματων"...μπορει να εχουμε (πλεον) ως κοινωνια ροπη προς την φτηνεια, καποιοι ομως με χαρα βοηθανε...

Το προβλημα εχει ηδη λυθει εδω και δεκαετιες, οι Γιαπωνεζοι εχουν παραξει διαμαντια με τη ρυθμιση του τρας στη βαση του μανικιου (Ornetts, Greco) και κατα συνεπεια μεγιστη αντοχη, πολυ μεγαλυτερη των Γκιμπσον...αλλο ειναι το προβλημα, η εικονολαγνεια και η προσηλωση στο βιντατζ ολων των φιλων της Λες Πωλ...καλως η κακως, οπως μαθαμε να τα βλεπουμε τα οργανα στα χερια σπουδαιων, ετσι ακριβως θελουμε να ειναι και το οργανο που κραταμε στα δικα μας τα χερια, γι αυτο αλλωστε και οι Λεσπολακηδες ;D αργα η γρηγορα το μαζευουν το πακετο για την αγορα μιας "αυθεντικης" -που πιθανα ειναι χειροτερο οργανο απο αλλα που ειχαν, η τουλαχιστον θα περασουν απο κει...κατα την γνωμη μου, καλως, με οποιο κοστος.

Το νεο αλμπουμ των BLUES WIRE - NOS ειναι πλεον διαθεσιμο για οποιον επιθυμει. Για παραγγελιες μεσω internet (σε ολες τις μορφες - cd, digital download, 10" vinyl) και ταχυδρομικη αποστολη - αλλα και για να ακουσετε ολοκληρο το αλμπουμ σε streaming - επικοινωνειτε στη διευθυνση: https://blueswireband.bandcamp.com/ Για αγορα απο δισκοπωλειο, στη Θεσσαλονικη την κεντρικη διαθεση εχει αναλαβει ο Λωτος (Διεύθυνση: Σκρα 7-9, Θεσσαλονίκη 546 22 - Τηλέφωνο: 231 026 0776 ) Lotus Record Shop Στην Αθηνα, κεντρικη διαθεση θα ανακοινωθει μεσα στην επομενη εβδομαδα. Ευχαριστουμε.

...μμμμ...κατι μας κρυβεις μου φαινεται... ;D ;D ;D Αντε να πω και του λογου μου 2 κουβεντες για το θεμα... Οπως και ο ΣπυροςΔελτα, γνωρισα τον Β μεσα απο μια εκπομπη της ερτ, ενα ντοκυμανταιρ η κατι τετοιο, εδειχνε εναν πιτσιρικα με τραγιασκα (καμμια 16 χρονων πρεπει ναταν) να παιζει νομιζω στο κλαμπ του ΒΒ Κινγκ...επαθα πλακα, δεν ηξερα ποιος ηταν, πολυ αργοτερα ανακαλυψα το ονομα του. Απο τον πρωτο του δισκο τον παρακολουθουσα, δε μου αρεζαν ;D ολα οσα επαιζε, πολυ δε περισσοτερο κατι ανεκδιηγητα βιντεος της εποχης που προσπαθουσαν να τον πλασαρουν σαν χοτ γκομενο, ομως, μου ηταν παντα συμπαθης και αγοραζα τους δισκους του για καμμια 10αρια χρονια... Παικταρας χωρις αμφιβολια, λιγο κουραστικος καποιες φορες, μου κρατουσε ενα καποιο ενδιαφερον παρολα αυτα μεχρι που κυκλοφορησε το Muddy/Wolf tribute live, αυτος ηταν ο δισκος που περιμενα! Απογοητευτηκα οικτρα...ενας παικτης του βεληνεκους του και των γνωσεων/εμπειριων/γνωριμιων του, θα περιμενα να κανει πολλα (πολλα ομως) περισσοτερα με τετοιο υλικο...εκτοτε εχασα το ενδιαφερον μου και -παροτι εξακολουθει να μου ειναι συμπαθης- αγνοω παντελως το τι και πως εχει κανει...καποια κλιψ που βλεπω κατα διαστηματα εδω κι εκει τυχαια, δεν σταθηκαν ικανα να μεταβαλλουν την αισθηση που εχω...

BLUES WIRE – NOS (Αντι δελτιο τυπου, λιγα λογια από τη μπαντα) Ο δισκος αυτος εγινε για 3-κυριως- λογους. Ο πρωτος, ως υπενθυμιση. Για κεινους που ενδιαφερονται, πως το γκρουπ υπαρχει και είναι ενεργο-αλλωστε, ποτε δεν σταματησε από τη γεννηση του. Για εμας παλι, πως η φλογα των μπλουζ δεν παυει ποτε να αναζωπυρωνεται, καθοτι το υλικο που παρουσιαζεται εστιαζει κατά κυριο λογο σε παραδοσιακους ηχους και κλασσικες φορμες. Ο δευτερος, γιατι μεσα από αυτά τα κομματια, αποδιδεται με τον καλυτερο δυνατο τροπο ο ηχος και η αισθητικη –η τουλαχιστον ένα σεβαστο τους μερος - της μουσικης μας των τελευταιων χρονων που παιζουμε τριο, συν το γεγονος πως η συγκεκριμμενη περιοδος δεν εχει ποτε καταγραφει. Οι ωμες αυτές ηχογραφησεις σε πραγματικες συνθηκες προβας, απαλλαγμενες από κάθε ειδους τεχνολογικα φτιασιδωματα, διορθωσεις και επανεγγραφες, είναι ο,τι κοντυτερο μπορει να βιωσει καποιος από την αληθεια μας- μετα από μια ζωντανη εμφανιση. Ο τριτος και βασικοτερος λογος, είναι η αναγκη να μοιραστουμε αυτό που αγαπαμε…εκεινα που μας πονανε, οσα μας κανουν να χορευουμε και να τραγουδαμε, οποια μας ταξιδευουν σε σκεψεις, προβληματισμους και αναζητησεις, ο,τι εντελει μας ωθει να ακουμπησουμε τα χερια μας πανω σε μουσικα οργανα. Παιζουμε πολλα χρονια για να βαυκαλιζομαστε με ματαιοδοξιες του τυπου: «ηχογραφησαμε ένα σημαντικο αλμπουμ» η «γραψαμε τραγουδια που θα επηρεασουν», ομως, αγαπαμε αυτό που κανουμε, κι οσο μικρο η ασημαντο να φανταζει μεσα στον απιθανο και πολυδιαστατο κοσμο που ζουμε, ειμαστε περηφανοι για τη φωνη μας. https://blueswireband.bandcamp.com/

Σε θελει λεμε...αν παλι εσυ αποφασισεις πως δεν θελεις ;D, φερτον χομ και θα φροντισω 8)...

Gary Clark Jr. George Thorogood Carl Perkins Grant Green and this one too ;D

Συγχαρητηρια, εξοχη παρουσιαση και -φανταζομαι- πολυτιμη για τους φιλους κιθαριστες που ερωτοτροπουν με την τζαζ. Παροτι τυγχανω καθολου "ειδικος" στο ζητημα, καταθετω την πρωτη μου εντυπωση απο μια σχετικα προχειρη ακροαση. Νομιζω η L5 ειναι ανικητη ;D...μου αρεσε περισσοτερο απο ολες με τη μια...εξοχος και γεματος ηχος σε ολο το φασμα. Στον αντιποδα, η Eastman 910, μολονοτι ελαφρως "αδεια", μου κεντρισε το ενδιαφερον με τον percussive χαρακτηρα της. Απο τις Heritage, η Sweet 16 με κερδισε, οι αλλες μου φανηκαν ελαφρως "πλαστικες"στον ηχο τους. Η D'Angelico μαλλον μου αρεσε ακριβως μετα την L5...την βρηκα εξοχη. Η Hofner πιστευω εχει τον πιο ιδιαιτερο τονο, υπαρχει κατι τελειως δικο της στο πως ακουγεται και αντιδραει...πολυ ενδιαφερουσα. Φυσικα, οπως ανεφερες, ολες ειναι εξαιρετικα οργανα και αξιζουν προσοχης. Ευχαριστουμε!

Νομιζω ειναι Μεχικο ο νεος τουηντ στον Θωμα...κατα τα λοιπα, οντως και οι δυο ειναι εξαιρετικοι, ο usa παντως εχει καποιες μικροδιαφορες που τον κανουν ελαφρως καλυτερο -κατα τη γνωμη μου- ηχητικα.

Ψαξε μπας και βρεις αμερικανικο tweed pro jr...και παρτον αβλεπη ;D 8)

Wolfetone Dr Vintage

Για να πω την αμαρτια μου, κι εγω θα ηθελα να ειχα τους στιχους μπροστα μου να τους διαβαζω ακουγοντας το τραγουδι...(νταξ, εχω κουφαθει και με τα χρονια και δεν διακρινω πλεον ευκολα :angel: 8) ) Κατα τα λοιπα, μου θυμιζει διαφορα με απροσδιοριστο τροπο, κυριως κελτικης προελευσης, ολα ομορφα ομως! Μου αρεσε πααααρα πολυ, το δε οπτικο μερος για την αισθητικη και τις γνωσεις μου ειναι αριστο! Μπραβο σε ολους τους συντελεστες, respect. Τελος -και το λεω με ολη την καλη διαθεση του κοσμου και για να τονισω ακομα πιο πολυ το ποσο με αγγιξε και ποσο αξιολογο το θεωρω, θα μπορουσε να ειναι τραγουδι του Van Morrison...Συγχαρητηρια και παλι.

Αυτό που αναφέρεις δυστυχώς είναι ο κανόνας... Πας να παίξεις/ηχογραφήσεις guitar oriented music με μπλουζ/ροκ/καντρυ προσέγγιση και το τελευταίο που απασχολεί τους ηχολήπτες είναι ο ήχος και η παρουσία της ηλεκτρικής κιθάρας...δεν είναι βέβαια όλοι έτσι, όμως οι περισσότεροι -με όλη την καλή τους διάθεση - κυρίως ενδιαφέρονται να "παχύνουν" μπότα και μπάσα, να "γεμίσουν" τον χώρο με ήχο και να μας φέρουν στα όρια της αναγούλας ;D... Και μετά -εκεί που είσαι σε απόγνωση- ακούς μιά σπιτική ηχογράφηση του Jazzjoker και η ελπίδα επανακάμπτει ;D 8) :angel:...κουράγιο ;)

Αν και σχετικα ηλικιωμενος ;D - η ισως ακριβως γι αυτο 8) - μια χαρα ακους...