odis13

Ll μην ακους τπτ, παρτηνε να την φχαριστηθεις!

Χωρίς να το έχω πολυψάξει, τολμώ να πώ ότι οι μόνες που θα βρείς ορθογώνιες και να χωράνε μεγάλες κιθάρες είναι flightcases (proper flightcases) που παίζει να κοστίζουν παραπάνω και απο την κιθάρα. https://www.thomann.co.uk/thon_guitar_case_semi_hollow_body.htm https://www.skbcases.com/products/i-series-waterproof-335-type-guitar-case

Είχα πολύ καιρό να γράψω κάτι, είπα να κάνω ενα βιντεάκι με το Shenandoah μιας και τελευταία χαζομελετάω αυτό το κλασσικό φολκ κομμάτι. Το έχουν πει/διασκευάσει η σαρα και η μαρα, απο Bob Dylan, Bruce Springsteen, Peter Seeger και άπειρους άλλους. Σε σολο κιθάρα πολλές επίσης οι διασκευές, με αγαπημένες μου αυτές του Tony Rice και του Bill Frisell, απο τις οποίες προσπάθησα (λέμε τώρα) να δανειστώ μερικά στοιχεία. Τη συγκεκριμένη κιθάρα δεν την έχετε ξαναδεί, και είναι αρκετά ιδιαίτερη - bonus point σε όποιον προσέξει πρώτος γιατί δεν είναι "τυπική" dreadnought...Α, και οι χορδές είναι κυριολεκτικά περσινές αλλά δεν είχα κατάλληλο σετ σπίτι για να τις αλλάξω ?

Δε νομίζω ότι υπάρχει σε κανεναν προδιάθεση για το ένα ή το άλλο - όπου ρίξεις δουλειά και το επιζητάς θα φτάσεις σε ενα καποιο α' επίπεδο. Οταν μιλάμε για τέτοια ονόματα, με το ταλέντο και κυρίως τη δουλειά που θα έχουν ρίξει θα μπορούσαν να είναι top of the tops σε οποιοδήποτε απο τα δυο, ή και τα δυο αν θελαν. Αλλά φαντάζομαι όλοι έχουν μια προτίμηση υπερ του ενος ή του αλλου, το ένα είναι το main όργανο το άλλο το δευτερεύον, ε και κατ'επεκταση μπορείς να είσαι απιστευτα καλός στο ένα και απλα εξαιρετικός στο αλλο ?. Είναι διαφορετικές φιλοσοφίες, προσεγγίσεις και μουσικά υπόβαθρα στα οποία διαπρέπει το κάθε όργανο. Οι περισσότεροι έρχονται απο το ενα camp και προσεγγίζουν το αλλο. Το να βρείς κάποιον που να τον τραβάνε και τα δυο το ίδιο, και να τα έχει μελετήσει και τα δυο το ίδιο, και να μπορει να σταθει το ίδιο επάξια και στα δυο σπανίζει. Και δεν είναι και το τελος του κόσμου προφανώς, δεν κάνει κάποιον "καλύτερο" το να είναι σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία. Σκέφτομαι τώρα που το λες όμως ότι μπορώ να σκεφτώ εύκολα πολλούς μπασίστες που είναι το ίδιο αξιόλογοι και στο ηλεκτρικό και στο κοντραμπάσο (που εκει οι διαφορές είναι κυριολεκτικά χαοτικές). Derrick Hodge, Chris Wood, Stanley Clarke, μπορω να σκεφτώ αρκετούς που δυσκολα τους κατατάσσω σε ενα απο τα δυο ως main όργανο.

Καλα παίκτες γενικα υπάρχουν άπειροι αλλά ελάχιστοι στέκονται ισάξια και στα δυο. O Ηoldsworth πχ στο κομμάτι παραπάνω ήταν φοβερός μεν (γιατι Holdsworth, duh) αλλά φαινόταν στο παίξιμο του και τη φρασεολογία του οτι είναι ηλεκτρικός. Ο Lage που ανέφερες πχ επίσης ντουμπλάρει πολύ άξια, τον έχω ακούσει σε ακουστικές δουλειές και είναι παρα παρα πολυ καλός με την ακουστική (δε ξερω αν εχεις ακούσει τη δουλειά του με τον Critter), αλλα και εκει - αυτό το καταπληκτικό feel που έχει στην ηλεκτρική δεν τον έχω ακούσει να το πιάνει στο 100% στο ακουστικό. Μπορεί να είναι και γούστα και απλα να τον προτιμώ στον ηλεκτρικό του ήχο, δε ξέρω. O DiMeola είναι ίσως σχεδόν ισάξια γνωστός και για τα δυο, αλλα στην ακουστική δεν τον πολυαντέχω οπότε δε θα πώ παραπάνω, ο Metheny επίσης εχει φοβερα sensibility στην ακουστική αν και στο κεφάλι μου τον έχω labelled σαν ηλεκτρικό πρωτίστως...ίσως αυτός να πλησιάζει περισσότερο το top level και στα δυο, απο όσους μου έχουν έρθει μεχρι τώρα δηλαδη.

Robert Glasper Experiment, μιας και τους θυμηθηκα χτες σε αλλο thread. @Terry RoscoeBeck5 ακου τι ήχο βγάζει ο φίλος με το Status, απο το 2ο κομμάτι και μετά (8ο λεπτο), όχι παει πίσω το Jazz δηλαδή...

Καλά θυμόμουν οτι κάπου είχα δει αυτο το unholy matrimony. Και πέτυχα και αυτό τώρα που το έψαχνα, βοηθειά μας

Μα ναι, λογικό δεν είναι να ταλαιπωρούνται παραπάνω τα χαμηλής εντάσεως σήματα με το χαμηλότερο bit depth, μιας και χαμηλότερο bit depth σημαίνει ψηλότερο quantization noise floor?

Τι συγγνώμη βρε Χναράκη, εγώ φταίω που δεν είχα διευκρινήσει οτι μιλάω για μαθηματική θεωρία, όχι για real-life bits. Στον πραγματικό κόσμο όπου πρέπει τα samples να γίνουν πραγματικά bits που ζουν σε κάποιο κύκλωμα είπαμε, υπάρχουν κάποιες περιπλοκές, αλλά μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε ?

Στα μαθηματικά, στο χαρτί, δεν υπάρχουν bit. Κάθε δείγμα είναι αυτό που είναι. Αυτο που περιέγραψα είναι η βασική αρχή του Nyquist-Shannon θεωρήματος, μιας απο τις πιο βασικές αρχές στη θεωρία της ψηφιακής πληροφορίας και της θεωρίας σήματος. 'Εχουμε δηλαδή το μαθηματικό υπόβαθρο που μπορεί να μας αποδείξει ψυχρά στο χαρτί, ότι όλη, μα ΟΛΗ η πληροφορία που εμπεριέχεται μεσα σε ένα αναλογικό συνεχές σήμα μπορεί να αποδωθεί απο διακριτές μετρήσεις, φτάνει αυτές να γίνουν σε συχνότητα άνω αυτού του minimum. Σε αυτό αναφέρομαι όταν λέω "'Ενα σήμα... συχνότητα τουλάχιστον διπλάσια της υψηλότερης συχνότητας που εμπεριέχεται στο σήμα." Τώρα στον πραγματικό κόσμο, κάπως πρέπει να μετρήσουμε το σήμα μας, με όσες ατέλειες έχει το "μετρητήρι" μας, και κάπως πρέπει να καταγράψουμε/αποθηκευσουμε/διακριτοποιήσουμε τη μέτρηση για κάθε sample (εδώ μπαίνει το bit depth, το 0.3713624359345 θα το γράψουμε σαν 0.3713624359, 0.371, 0,4 ?) ), μετά υπάρχει ο θόρυβος, τα aperture effects, μετά μπλέκεις με bandwidth, υπάρχουν τέλος πάντων χίλιες δυο επιπλοκές. Για αυτό έγραψα και για "safety margin για πρακτικότητες" - αν μας λέει ο Nyquist οτι το minimum sampling rate είναι Χ, ε πάμε στο Χ και κάτι ψιλα, αν όχι Χ και κάτι μπόλικα, να είμαστε safe. Και το bitrate προφανώς όσο παραπάνω μας παίρνει κακό δε κάνει. Τώρα στο audio συγκεκριμένα το τι bit depth έχουν αποφασίσει οι ειδήμονες πως είναι επαρκές θα το αφήσω στους ειδήμονες. Το βασικό μου point ήταν ότι δεν ισχύουν αυτά με τα σκαλάκια κλπ, και τα όποια τυχον "παρατράγουδα" μας προκαλουν οι παραπανω real-world πρακτικότητες μπορούν να γίνουν αμελητέα σχετικά εύκολα.

Βγαίνουμε οφτό αλλά με κάθε ευχή στο φίλο ΛΚ να πάρει (παρορμητικά) την strat, η κατάσταση έχει ως εξής. Είχα κατα καιρούς 2-3 φτηνιάρικα μπάσα αλλά εδώ και χρόνια δεν έχω ηλεκτρικό, έχω μόνο το κοντραμπάσο στο σπίτι οπότε υπήρχε/υπάρχει μια ελαφριά φαγούρα. 'Εχω σταμπάρει λοιπόν ένα γιαπωνέζικο κούτσουρο το οποίο μου έχει γλυκοκάτσει στο μάτι, και αν με λίγη τύχη το πάρω στην τιμή που κοιτάω θα είναι να μη το πείς ούτε του παπα. Οποτε είπαμε, οταν και αν το πάρω θα το δεις, it's a secret for now ? 'Εχουν πάντως και ενα άλλο στη δημοπρασία, ενα Status Electro II με ξανθό καπάκι. Chambered με soapbar και piezo. Bucketlist όργανο, θα αγοραστεί κάποτε αλλά στην άταστη του εκδοχή. Ασχημομουρικο όργανο αλλα το ερωτέυτηκα απο όταν άκουσα τον Derrick Hodge να παίζει ένα με τον Robert Glasper. Αυτό που έχουν τώρα είναι με τάστα, ευτυχώς γιατί θα σκεφτόμουν να το πατήσω αν και εκτός budget. Βασικά αν ξεφτιλιστεί το bid και δεν βρεθούν ενδιαφερόμενοι μπορεί και να κάνω καμια παλαβομάρα τελευταία στιγμή αλλά το θεωρώ απίθανο. Δε πειράζει, ας πάρουμε το γιαπωνέζο και γίναμε.

Tenor banjo μπα όχι, δεν είμεθα φαν. Μεγάλος φαν του open-back clawhammer banjo, δεκτο το Scruggs στην bluegrass αλλα το strumming σε tenor banjo θα επρεπε να απαγορευεται δια νόμου. Tenor guitar απο την αλλη, ειδικά κάποιο σκάφος τύπου 125 όπως της φωτο ευχαρίστως. Θέλω να πάρω μια να κάτσω να παίζω fiddle tunes. Είχα αγοράσει βασικά κάποτε μια Harmony tenor archtop στο Reverb αλλα δεν την παρέλαβα ποτε, ο πωλητής θυμήθηκε... δεκα μέρες και 30 email μετά ότι την είχε πουλήσει αλλού. Στην προκειμένη...ενα νορμάλ 4χορδο μπάσο έχω βάλει στο μάτι ρε παιδιά, σόρρυ. ?

Nαι και το Knee-Deep ήταν αλμπουμάρα, το είχα ξεχάσει. Tα μετέπειτα δεν τα έχω ακούσει, κάποια στιγμή I'll get to them.

"Aτελής" με την 'εννοια του ότι εν τέλει καταγράφεις ένα σήμα το οποίο δεν είναι απαραίτητα η "πραγματικότητα", αλλα μια μέτρηση αυτής, ναι. Αλλά, αυτό που περιγράφει το σχόλιο που παρέθεσε σε screenshot ο Waterfall-K ισχύει. 'Ενα σήμα, είτε ηχητικό είτε οτιδήποτε άλλο θέλει να είναι, μπορεί να αποδωθεί πλήρως και τέλεια, με την αυστηρή μαθηματική έννοια της λέξης, χωρίς την παραμικρή απώλεια πληροφορίας, φτάνει η καταγραφή να γίνει με συχνότητα τουλάχιστον διπλάσια της υψηλότερης συχνότητας που εμπεριέχεται στο σήμα. Εξ'ου φυσικά και το όλο σκηνικό με τα 44.1kHz μιας και το υψηλότερο που ακούμε/μας ενδιαφέρει είναι με το ζόρι 20kHz, 20x2 συν ενα safety margin για πρακτικότητες κλπ κλπ, τα γνωρίζουμε όλοι φαντάζομαι. Aλλά ακόμα και να ισχυριστεί κανείς ότι υπήρχε κάπως κάπου κάτι πάνω απο τα 20kHz που κάπως κάπου κάτι έκανε, ε οκ, ας σάμπλαρει στα διπλα, στα τριπλα, στα 44.1MHz, ας πάει όσο ψηλα θέλει αφου το κάνει κεφι. Αυτός ο μύθος του staircasing πάντως που λέει μέσες άκρες πως οοοοοοσο ψηλό και να είναι το sampling rate δε θα είναι ποτέ 100% εφαπτώμενο με την πραγματική γραμμή γιατι θα βρίσκουν οι γωνίτσες απο τα σκαλάκια, ε αυτό είναι μια μπούρδα.

Τους ξέρω τους Portico, αλλά έχω να τους παρακολουθήσω απο τις πρώιμες εποχές τους. Εκει το 2009 το είχα λιώσει το Isla, ηταν πολυ hot στους jazzy φοιτητικους κυκλους. Και πιο μετά το Portico Quartet το είχα ακούσει αρκετά όταν βγήκε. Eκείνο τον καιρό θυμάμαι σίγουρα πως ήταν κουαρτέτο με την πλήρη, κανονική του έννοια - ήταν μια φιξ τετράδα and that's it. Και είχε γίνει και πόσος ντόρος μάλιστα γιατί είχε φύγει πριν το Portico Quartet ο τύπος που έπαιζε το hang drum (Mulvey), που ήταν και το σήμα κατατεθέν τους, και τον είχαν αντικαταστήσει (Vine). Τώρα βλέπω ότι εν τέλει έφυγε και αυτός και ο κοντραμπασίστας (ο οποιος ήταν καταπληκτικός, Milo Fitzpatrick) και μείνανε ο ντραμερ (Bellamy) με τον σαξοφωνιστα (Wyllie) + session/satellite players. Η Wikipedia μάλιστα τους δείχνει ακόμα τετράδα, στο discogs έχουν μείνει οι 2. https://en.wikipedia.org/wiki/Portico_Quartet https://www.discogs.com/artist/984316-Portico-Quartet Πάμε και ενα παλιό τους αγαπημένο.

Κάτσε, αυτοι μείναν 2 νοματαίοι και συνεχίζουν να είναι quartet? Παλαιότερα ήταν αρτιμελείς αν δεν απατώμαι.

Δε ξέρω τι έχεις στο νου με σιγουριά, αλλά αυτό που κοιτάω είναι ΗΛΕΧΤΡΙΚΙΟ αυτή τη φορά. ?

Είναι μεν τρομερά κοντινά όργανα όπως είπες αλλά ταυτόχρονα είναι και τόσο διαφορετικά. Oι διαφορές είναι ώρες ώρες χαοτικές, και για έναν ηλεκτρικό κιθαρίστα υπάρχουν κατ'εμε τρομερά οφέλη στο να ασχοληθεί, έστω για λίγο, ψιλοσοβαρά με την ακουστική κιθάρα. Θα εστιάσω σε 2 ιδιαίτερα σημαντικά. Το πρώτο είναι η σημασία που πρέπει να δίνεις στην παραγωγή του ήχου με τα 2 σου χέρια, το πως βγάζεις ήχο. 'Οπως και σε όλα τα ακουστικά όργανα δηλαδή. Ο έλεγχος της πένας, των δυναμικών, το σωστό πάτημα της χορδής, όλα αυτά μπαίνουν center stage στο μέγιστο βαθμό. Δεν υπάρχει χώρος για τσαπατσουλιές, για κούφιες νότες, τριξίματα, σβησίματα ακούσια κλπ. Ισχύουν και για την ηλεκτρική αυτά, μιας και αν το καλοσκεφτείς ακουστικό όργανο είναι και όχι αμιγώς ηλεκτρικό. Με τον ακουστικό ήχο της χορδής ξεκινάνε όλα, ασχέτως αν μετά η όλη αλυσίδα εφε/ενισχυτή μπορεί να μασκαρέψει/αποκρύψει πράγματα. Αν πάσχει ο αρχικός ήχος γιατι δεν το λένε τα χέρια σου, ε θα πάσχει σε ενα βαθμό και το τελικό αποτέλεσμα. Στην ακουστική όμως δεν υπάρχει τιποτα να το κρύψει, το όποιο θέμα έχει η τεχνική σου όσον αφορά την παραγωγή "καλού" ήχου θα αναγκαστείς θες δε θες να το αντιμετωπίσεις αν θες να προχωρήσεις. Το δεύτερο είναι το κατα πόσο παραπάνω απο την ηλεκτρική σε προσκαλεί η ακουστική να παίξεις σολιστικά κάτι κάπως πιο ολοκληρωμένο μουσικά. Η ηλεκτρική κιθάρα, για cultural κυρίως λόγους, είναι όργανο μπάντας. 'Εχουμε όλοι μάθει να ακούμε (και να παίζουμε) την ηλεκτρική μέσα σε ένα ευρύτερο σύνολο, το οποίο σύνολο συνήθως είναι η κλασσική ενορχήστρωση κιθαρα + ντραμς/μπασο/πληκτρα/φωνη που συναντάμε στην περισσότερη guitar-centric μουσική. Πάρε απο αυτό το χώρο ότι riff θες - χωρίς το ρυθμικό υπόβαθρο της μπάντας φέρει υποψίες μουσικής στην καλυτερη, το 99% των solο δε είναι παντελώς ανούσια αν δεν έχουν το αρμονικό υπόβαθρο πίσω τους. Δεν είναι ότι είναι αδύνατον, προς θεού, αλλά το να ακούσεις έναν άνθρωπο να παίζει ηλεκτρική κιθάρα μόνος και να βγάζει μουσική είναι σπάνιο φαινόμενο. Πιάνεις όμως μια ακουστική, και ξαφνικά προσπαθείς ασυνείδητα και μη να παράξεις κάτι που να θυμίζει περισσότερο ενα "πλήρες" μουσικό αποτέλεσμα. Το ακούμπησε και ο Μουσιας αυτο στο βίντεο, ίσως ασυνείδητα - πως θα προσπαθησω να παίξω και ρυθμικά, και μελωδικά, και percussive μαζί. Τι είναι αυτο το ενδιάμεσο, που δεν είναι απλά ένα ριφ, δέν είναι απλά ενα single-note solo, δεν είναι ξερα block chords αλλά έχει μέσα όλα αυτά και πολλά παραπάνω ταυτόχρονα? Δε χρειάζεται να ξανα-εφευρέσουμε τον τροχό, τους ανακάλυψαν τους τρόπους (κυρίως) οι Αμερικάνοι, μαυροι και λευκοί, όταν το νέο αυτο όργανο μπόλιασε τις μουσικές τους. Η φύση της ακουστικής ως ακουστικό όργανο, το οποίο αν το ψιρύσεις έχει infinitely more nuances τόνων και δυναμικών απο την ηλεκτρική (ναι, δεν είναι η δραματική αλλαγή του clean σε μεταλζωον, αλλα οι subtle διαβαθμίσεις είναι μια άβυσσος, με την κλασσική να είναι βασιλιάς εδω) την ευνοεί ολίγον τι παραπάνω απο την ηλεκτρική, και οι μουσικές στις οποίες κλήθηκε να υπηρετήσει τη βοήθησαν ακόμη παραπάνω σε αυτό το σκοπό.

Μια Harmony ακουστική απο τα late '60s πούλησα, συμπαθητικό βινταζοκουτσουράκι σε γραμμες OOO/OM. Την είχα βρει κοψοχρονιά πριν απο κάτι μήνες και την μάζεψα, της έκανα και μια μικροεπισκευή που ήθελε αλλα την έδωσα να φύγει γιατί έχουν μαζευτεί πολλές. Βγήκε και ένα χαρτζιλίκι υπέρ άλλων αγορών. Δεν είμαι γενικά του catch and release αλλά αφού είχα πέσει πάνω της... Αυτό που κοιτάω τώρα...άσε να καταλήξω να το πάρωκαι θα σας πώ παραπάνω. Για την ώρα ας πούμε απλά ότι είναι 4χορδο. ?

Συμβαινουν αυτα. Την Δευτερα βγήκε ο κατάλογος για ένα auction που περίμενα, τον τσέκαρα, αποφάσισα οτι δε θα αγοράσω τιποτα αυτη τη φορα. Την Τρίτη πούλησα μια κιθάρα, ε την Τετάρτη ξανατσέκαρα τον κατάλογο και αλλαξα γνώμη. ?

Καλα ειδικά neck μαγνήτης με Proco Rat παίζει να είναι και η μισή stoner δισκογραφία. 'Εχω 15 χρόνια που φαγουρίζομαι να πάρω ένα αλλά δε μπορώ μουσικά να το "δικαιολογήσω"....μήπως ήρθε η ώρα του? Σορρυ για το οφτό gkourmoul1!

Γιατί βρε Nekkon, ειδικά σε κάτι stoner / doomy είδη ο neck είναι ταμαμ για καφρίλες.

Καλοπαίξιμη και πάλι! Νομίζω έχεις καινούριο παρατσούκλι ?

'Ενα εξαιρετικό βίντεο του Musical Instruments Museum για τις πρώιμες μέρες της ηλεκτρικής κιθάρας, έχουν και τον Benson να κουτσοπαίζει εκεί κάτι κουτσουράκια, καλή φάση.

Εικονικο μπασο, να το χαρεις! Και προφανώς αν δεν σιγονταρουμε εδω μεσα οι άρρωστοι ο ενας τον αλλο ποιος θα το κανει?