odis13

Παρεπιπτόντως, η 2η κιθάρα που δείχνει έχει πολυ ενδιαφέρον. Ο Mark Whitebook έφτιαξε ένα πολύ μικρό αριθμό οργάνων στις αρχές των '70s οι οποίες κατα κοινή ομολογία ήταν απίστευτα όργανα, και αρκετές είχαν καταλήξει στα χέρια γνωστών μουσικών (καλή ώρα ο JT). Αλλά πολύ σύντομα σταμάτησε, δε θυμάμαι γιατί (υπάρχει ένα Fretboard Journal podcast μαζι του που μήνες τωρα λέω να κάτσω να ακούσω). Μόλις πριν απο 6-7 χρόνια άρχισε να ξαναφτιάχνει όργανα. Οπότε αυτές οι vintage Whitebook έχουν αποκτήσει σχεδόν μυθικό στάτους, και εμφανίζονται once in a blue moon. Kατα τύχη μόλις την προηγούμενη βδομάδα παρακολουθούσα auction όπου είχε εμφανιστεί μια, και αυτή με διάσημο provenance, νομίζω πως δεν πουλήθηκε λόγω reserve...

Κοίτα είμαι φάν των JTQ αλλα κακά τα ψέματα, JT είναι ένας, προς κακή τύχη του JT απο τους JTQ όχι του JT του κανονικού ?

Κόπιες γιαπωνέζικες (ή ευρωπαικές) πάντως που να είναι τόσο κοντά στο πρότυπο δεν υπήρχαν στα early '60s, είναι σίγουρα Jazzmaster κανονική.

Μήπως κάποιος τότε είπε να κάνει πειράματα 9χορδα σαν τον φίλο Cyrus?

Καλά εκεί που είναι νεωψ και αράζει με τον Iggy Pop με έκαψε, δεν είχα ιδέα οτι παίζαν μαζί και οτι ήταν "νονός" του.

Για τα συνθια ίσα που σκαμπάζω δύο πράγματα, οποτε για διαφωτίστε με λίγο. Καταρχάς στην ευρύτερη έννοια της πολυφωνίας θα διαφωνήσω - σίγουρα υπάρχει και ολίγον και πολύ έγκυος. Αν το πάμε με την αυστηρή έννοια της, δηλαδή 2 ή παραπάνω νότες ταυτόχρονα, πολυφωνικό πχ είναι και το σαξόφωνο γιατι μπορεί να παίξει split tones. Το θέμα είναι ότι αυτός ο αυστηρός διαχωρισμός δεν είναι και ιδιαίτερα χρήσιμος, γιατί παίζει τεράστιο ρόλο όχι μόνο το πόσες φωνές μπορούν να υπάρξουν, αν είναι 2, 4, 8 ή 88 αλλά και το πόσο μπορούν, βάση του οργάνου και της τεχνοτροπίας του να υποστηρίξουν ανεξάρτητες φωνές σε ένα μουσικό πλαίσιο. Δηλαδή πολυφωνικό είναι και το βιολί και η κλασσική η κιθάρα, αλλα η πολυφωνία του ενός ειναι αρκετά περιορισμένη σε σχέση με του άλλου. Και δεν εννοώ μόνο τη διαφορά μεταξύ 4ων φωνών στο μεν και 6 στο δε, αλλά στο κατα πόσο μπορεί το όργανο, με την τεχνοτροπία του να υπηρετήσει όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητα αυτές τις φωνές. Σε αυτά τα σύνθια δηλαδή τώρα, πείτε έχουμε ένα paraphonic synthesizer με 4 φωνές, είναι πολυφωνικό μέν, αλλά αν κατάλαβα καλά ΔΕΝ μπορεί να παίξει το παρακάτω ώς γραμμένο στο πρώτο μέτρο, πρέπει να παιχτεί όπως το 2ο?

Βρε άσε τα φωτοσόπια τώρα και πες μας τίποτα για τις μπουθάρες του Chris Rea, που νόμιζα ότι είχε πεθάνει κιόλας ο άνθρωπος, χτύπα ξύλο...

Εγώ λέω οτι οι ΠΑΟΚτσήδες πατήσαν πόδι και κόπηκε το κομμάτι. ΕDIT: Έβαλε τελικά ο Μαρινάκης χέρι στην ΕΠΟ και αποκαταστάθηκε τελικά το κομμάτι βλέπω, εύγε εύγε.

Εχω χάσει κάτι? Απο που προέκυψε η όλη κουβέντα με woke κλπ?

Είναι πολύ ωραίος ο ήχος του, με μόνο κακό οτι έχει ένα μικρό volume drop όταν το ανοίγεις, κατα τα άλλα μπόμπα και μικρούλι.

Ξαναέπιασα ηλεκτρική πριν απο κανα χρόνο, για ένα project που ξεκίνησα με μερικούς φίλους (και που ήδη είναι σε ημιθανή κατάσταση, typical ?), και έστησα στα γρήγορα αυτό το μίνι pedalboard με ότι είχα laying around. EHX Soul Food - βασικό overdrive. Klon-ο-ειδές υποτίθεται, στα δικά μου τα αυτιά έχει ένα ελαφρύ mid-range meatiness όταν ανεβεί το gain MXR Blue Box - παίζει stacked μαζί με το Soul Food για τους πιο βαβουροsludgy ήχους, ή μόνο του για το super mario theme όποτε καθυστερεί η μπάντα ανάμεσα στα τραγούδια στην πρόβα Guyatone VT2 - τρέμολο για ελαφρύ wubwubwub νιουγεηβισμους Artec Analog Delay - το αγαπητό Echo Park μας άφησε χρόνους οπότε βρήκα αυτό πίσω απο τον καναπέ και βολέυτηκα, δεν ήθελα και πολλά πέραν ενος slapback στην προκειμένη TC Electronics Skysurfer - η πιο πρόσφατη προσθήκη καθώς έψαχνα για ένα μικρό, απλό και φτηνό reverb και είμαι φάν της TC και ειδικά του HoF οπότε είπα να δοκιμάσω αυτό. Δεν είμαι 100% convinced ακόμα, δεν το έχω παίξει όσο θα ήθελα ακόμα, αλλά κααααατι δε μου κάθεται πολυ καλα μέχρι στιγμής και δεν είμαι σίγουρος τι...είδωμεν. Τροφοδοσία με 1Spot για βζζζζζζζζζζζζ.

Και όμως, υπάρχει εξέλιξη που την βλέπεις σιγά σιγά να εξαπλώνεται. Τα ανθρακονήματα και οι γραφίτες για στήριξη στο μανίκι κάποτε ήταν καινοτομίες reserved για κάτι Vigier, Status, κλπ. Τα stainless steel τάστα τα έβλεπες μόνο σε καλιφορνομπουτικάδες, το (αμφιλεγόμενο) baked maple το ίδιο. Πλέον τέτοια χαρακτηριστικά μπορείς να βρείς σε αρκετές της μεσαίας κατηγορίας (μοντέρνας σχεδίασης προφανώς).

Ακριβώς. Αν έχεις 2 μονούς που είναι ίδιου τύπου, πες πχ ένας τυπικός strat μαγνήτης που δεν έχει κάτι το περίεργο, και είναι τυλιγμένοι με του ίδιου πάχους σύρμα, με ίδιο αριθμό στροφών, είναι τέλος πάντων ίδια όλα εκτός του υλικού του μαγνήτη, τότε το υψηλότερο output θα το έχει ο μαγνήτης (pickup) με τον πιο ισχυρό μαγνήτη (τον actual μαγνήτη) μετρημένο σε Gauss. Kαι το Alnico 3 είναι πιο αδύναμο μαγνητικό κράμα απο το Alnico 2. Βέβαια καμιά φορα μικρό καλάθι κράτα, γιατί όλα αυτα τα Alnico δεν είναι 100% καθορισμένες συνταγές, ο κάθε κατασκευαστής κάνει τα δικά του οπότε υπάρχουν διαφορές πχ απο Alnico 5 σε Alnico 5. Αλλα το Alnico 3 κατα κανόνα είναι το πιο "αδύναμο" κραμα.

Να κάνω μια μικρή παρένθεση για να πω ότι η μέτρηση του DC resistance σε Ohm σε ένα μαγνήτη μπορεί να είναι ενδεικτική του output του, αλλά δεν είναι μέτρηση του output του αυτού καθ'αυτού και μπορεί να ξεγελάσει. Αποτελεί "ασφαλές" σχετικα κριτήριο αν συγκρίνουμε παρόμοιους κατασκευαστικά μαγνήτες, πχ 2 Alnico 5 Telecaster bridge μαγνήτες που ο ένας βγαίνει στα 7k και ο άλλος στα 8.5k τότε ναι, μπορούμε να περιμένουμε οτι ο δεύτερος έχει υψηλότερο output. Αλλά αν τον συγκρίνουμε πχ με έναν humbucker που μετράει 8k και περιμένουμε πάλι να έχει υψηλότερο output πιθανότατα we're in for a surprise.

Α ναι, άλλο ωραίο και αυτό, για το οποίο ευθύνεται το Ticketmaster/Live Nation με την συγκατάθεση του καλλιτέχνη (σε εισαγωγικά η συγκατάθεση για τους μικρούς, όχι και τόσο για τους Oasis). Δεν φτάνει που έχουμε τα γνωστά ακραία φαινόμενα scalping όπου αγοράζουν επιτήδειοι εισητήρια ώστε να τα μεταπωλήσουν ακριβότερα, γνωστά σκηνικά, έχουμε και το φοβερο και τρομερό "surge pricing" μοντέλο του Ticketmaster. Οπου σου λέει ότι υπάρχει μεν μια ονομαστική τιμή στο εισητήριο αλλά μπορεί να αλλάξει σε περίπτωση "υψηλής ζήτησης". Που είναι για γέλια ως concept, γιατί εν μέρει και λόγω botting/scalping, δεν υπάρχει show οπουδήποτε καλλιτέχνη B' κατηγορίας και πάνω που να ΜΗΝ γίνεται πλεον sold out ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ στην Αγγλια, μιλάμε πρέπει να πας να ψάχνεις για resale tickets για να πας σε λαιβ των 100 ατόμων στο λαιβάδικο της γειτονιάς, οχι για να δεις τους Oasis, αλλά λέμε τώρα. Surge pricing λοιπον. Μπαινεις στο site, το ΕΠΙΣΗΜΟ και ΜΟΝΟ site απο το οποίο μπορείς να προμηθευτείς εισητήριο σε πρώτο χέρι, απο τη διοργάνωση, και σου λέει τιμή 150Ε, διαθέσιμα. Οκ, θέλω 2, πατάς add to cart και ξάφνικά ουπς! "'Εχουμε υψηλή ζήτηση, θα πρέπει να περιμένετε στην ουρά για διαθεσιμότητα". Και περιμένεις στο σύστημα για ώρες (κυριολεκτικά ώρες) και ξαφνικά έρχεται η σειρά σου και σου λένε τα τζιμάνια του Ticketmaster "ξερεις τι, η τιμούλα ανέβηκε λίγο, είναι 350Ε τώρα γιατί ζήτηση φίλε, τα θές? 'Εχεις 15 δευτερόλεπτα να αποφασίσεις, αλλιώς πάνε στον επόμενο". Μέχρι να το σκεφτείς να κάνεις να ράνεις πέταξε το πουλάκι, και όταν περιμένεις τόσες ώρες στην αναμονή με την ελπίδα ότι θα δείς τους X Y επιτέλους, και είναι η μόνη σου ευκαιρία ever, και έχεις ήδη εσωτερικοποιήσεις το ότι θα ξηλωθείς και έρχονται σχεδόν εκβιαστικά και σου λένε ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ, ΒΑΛΕ ΤΟ ΦΕΣΙ ΑΛΛΙΩΣ ΕΜΕΙΝΕΣ ΑΠΕΞΩ, ΓΡΗΓΟΡΑ ΒΑΛΤΟ πληρώνεις το φέσι σου και λες και ευχαριστώ. Eν συντομία, το Ticketmaster είναι ένας εμετός - καταφέρανε να γίνουνε μονοπώλιο διανομής για μεγάλες διοργανώσεις μέσω της συγχώνευσης με το Live Nation, είχανε για χρόνια το μαγαζάκι τους ξέφραγο αμπέλι σε bot buyers και scalpers, ίσως θα έλεγε ένας κακοήθης επειδή επίσης τρέχαν το μεγαλύτερο ticket reselling platform στον κόσμο (δηλαδή πουλούσαν το εισητήριο στον σκαλπερ, παίρνανε το μερίδιο τους, και μετά ο σκάλπερ πούλαγε το εισητήριο σε εσένα στην 2η πλατφόρμα τους για inflated price και παίρνανε και δεύτερο υπέρογκο μερίδιο, καλή φασούλα ε?), τους βάλανε νομοθετικά χέρι, αναγκαστήκαν να σταματήσουν την κομπίνα αυτή και απο τότε έχουν βγάλει κατι surge pricing και surcharge μοντέλα που είναι να τραβάς τα βυζά σου. Επι του προκειμένου με Oasis: https://www.theguardian.com/music/article/2024/sep/01/surge-ticket-pricing-to-be-reviewed-as-ministers-decry-vastly-inflated-oasis-prices https://www.theguardian.com/music/article/2024/sep/02/failure-to-warn-oasis-fans-of-dynamic-pricing-may-be-consumer-law-breach-say-experts https://www.theguardian.com/music/article/2024/sep/01/oasis-ticketmaster-in-demand-standing-tickets Αντε να βάλω λίγο Ζακ να ηρεμήσω, ΤΥΧΑΙΟΣ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΛΑΙΒ ΑΛΜΠΟΥΜ

17 μυρια πάντως ακούγεται υπερβολικό, ακόμα και για Oasis. 66 εκατομμύρια είμαστε όλοι και όλοι, γέροι, μωρά, μαύροι άσπροι καφέ ότι θες και οκ, είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ δημοφιλείς οι Oasis στην Ανγκλετερα αλλά οτι ένας στους τέσσερις στο νησι μπήκε να πάρει εισητήριο? Yeah nah. Και οι ...μισοί να ήταν του εξωτερικού (οτι βρεθήκαν δηλαδή 8μιση ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ κόσμος εκτος UK που είπε "ναι αμε να μπω σε αεροπλάνο να πάω ωέησι") πάλι τα νούμερα αυτά δε βγαίνουν, έγινε του bot το πανηγύρι προφανώς.

Νομίζω έχουμε πέσει μέσα σε αυτό που σου είπα παραπάνω. Φαίνεται τυπική late lawsuit era Γιαπωνέζα, η adjustable γέφυρα με έξτρα bolts είναι ψιλοχαρακτηριστική για τα late '70s, όπως και το highly figured rosewood (οσο μπορω να το διακρινω). Aπο το model number και απο το rosewood (που είναι κατα 99% laminate) στην πλάτη και πλαινά φαίνεται να είναι κάποιο απο τα πιο ακριβά τους μοντέλα. Το καπάκι είναι και αυτό μάλλον laminate, καθώς είναι πολυ, ΠΟΛΥ σπάνιο να βρείς solid ξύλα σε τετοιες κιθάρες, αν και όχι ανήκουστο στα higher-end μοντέλα (τα οποία συνήθως δεν προοριζοταν για εξαγωγή). Καμιά φορά το laminate σε τέτοιες κιθάρεις είναι απλα 2 φέτες ξύλου (στη συγκεκριμένη περίπτωση spruce) που έχουν κολληθεί μαζί, και όχι μπόλικα φιλέτα αγνώστου προελεύσεως με δυο φλύδες spruce/rosewood/whatever στα εξωτερικα στρώματα. Νομίζω οτι αυτό βλέπουμε και στη φωτό της άλλης κιθάρας που παρέθεσε ο Αγιος, αν και δυσκολεύομαι να διακρίνω. Αν μπορείς ανέβασε μια φωτό που να φαίνεται σχετικά ξεκάθαρα η διατομή του καπακιού στο soundhole. Χρονολικά θα τολμήσω βάση serial να πώ '79, μιας και ειναι σχετικά σύνηθες για MIJ της εποχής να έχουν serial numbers που ξεκινάνε με τη χρονιά παραγωγής. Αυτό που με ξενίζει λίγο είναι τα ηλεκτρικά, καθώς δεν βλέπεις συχνά ηλεκτρικά σε lawsuit era ακουστικές. 'Ηταν για μεγάλο καιρό τη δεκαετία του '70 προνόμιο και ατού της Takamine και ελαχίστων αλλων. Απο την άλλη ποτε δε ξέρεις, το '79 ειναι σχετικα "αργα", ασε που μπορει κάλλιστα στη συγκεκριμένη κιθάρα να είχαν εγκατασταθεί και αργότερα. Edit - δε βλέπω πουθένα κανα Made in Japan, που τότε το διατυμπανίζανε, οπότε μπορεί και να πέφτω έξω, αλλά...MIJ '79 θα πώ.

Αν μπορείς, ανέβασε μας καμία φωτογραφία να την δούμε. Η Kumika ήταν brandname που νομίζω άνηκε στην Aria. Made in Japan, πιθανόν στο Matsumoku, κατα 99.9% full laminate κατασκευή και μάλλον απο τα τέλη των '70s / αρχές '80s. Αν μας ανεβάσεις φωτογραφίες και ειδικά αν μπορέσεις να μας δείξεις το label/serial και τα ηλεκτρικά που αναφέρεις ίσως μπορούμε να τη χρονολογήσουμε στο περίπου. Γενικά οι γιαπωνέζες εκείνης της εποχής, εν μέρει λόγω laminate ξύλων και εν μέρει χάρη στο καλό επίπεδο craftmanship που (συνήθως) είχαν είναι σκυλιά, αντέχουν πολύ καλά για τα χρόνια τους. Και συχνά δεν ακούγονται και καθόλου άσχημα, όλες όσες έχω παίξει ήταν απο αξιοπρεπέστατες ως εξαιρετικές.

Ε ναι, αν σε να μαγαζί δεν έχεις κατάλληλη ηλεκτρολογική εγκατάσταση και έχεις κουμπωνένα πάνω όλα μαζί ηχητικά, φωτισμό, ψυγεία, πλυντήρια, τηλεοράσεις τα πάντα όλα λογικό είναι να γίνεται μπάχαλο με τους θορύβους, ground loup related και μή.

Εγώ με αυτή τη μουσική γενικά έχω επιφανειακή σχέση, το κανάλι πχ του Vuillemin δεν το ήξερα. Τον Stout όμως τον έχω δει σε διάφορα βιντεάκια, σε κάτι Norman's Rare Guitars, σε κάτι προτάσεις του fb άκυρες και ο τύπος κάνει μπαμ απο μακριά. Κάθε φορα που τον ακούω έχει καταπληκτικό ήχο, τετοια καθαρότητα στο παίξιμο, απλά απολαυστικός. Και χωρίς να θέλω να μειώσω το άλλο το παληκάρι που έκανε το βίντεο, το ακους και όταν παίζουν δίπλα δίπλα, διαφορά κλάσης θα τολμήσω να πω.

Kαι επειδή απο περιέργεια ειδα στα γρήγορα 2-3 βιντεάκια περι ground loops για να βρω κάποιο σχετικά ξεκάθαρο, να άλλο ένα όπου στο 1:40 δίνει ένα παράδειγμα όπου -υποψιάζομαι- θα δεις ακριβώς την περιπτωσή σου, μόνο που αντί να σπάσεις τη λούπα με το ground lift του DI την έσπασες με την απουσία φυσικού ground connection λόγω του wireless.