odis13

Κατι λιγο διαφορετικο - η κλασσικη εισαγωγη του Tony Rice στο Freeborn Man:

Για εμενα οι πρωτες επαφες ηταν εκει στα 14-15, αρχικα κυριως εξ'οσμοσεως απο την κλασσικη ροκ. Θυμαμαι αμυδρα ενα show των Blues Wire καπου στην ΕΡΤ (οχι μονο δεν ηξερα τοτε ποιοι ηταν, δεν ημουν καν σιγουρος πως λεγεται αυτο που ακουω) το οποιο in hindsight ηταν ισως το πρωτο μου καθαρο blues ακουσμα. Αλλα το πρωτο blues κομματι με το οποιο σκαλωσα, οπου ηξερα συνειδητα τι ακουγα ηταν το Smokestack Lightning του Howling Wolf το οποιο ειχα λιωσει. Θυμαμαι μαλιστα οτι το ειχα μαθει το κομματι απο ενα βιντεακι οπου ειχαν καλεσμενο τoν Hubert Sumlin να διδαδκει το κλασσικο riff πανω σε μια goldtop LP, και ειχα παθει κοκομπλοκο με το περιεργο fingerstyle στυλ του...

Ενα πολυ γουστοζικο κομματι απο μερικα απο τα δυνατοτερα ονοματα της νεοτερης jazz γενιας - Yussef Dayes στα drums (ενα μισο του Yussef Kamaal duo), Alfa Mist στα πληκτρα, Rocco Palladino (γιος του Pino) στο μπασο και ο Mansur Brown με τον αρκετα ιδιαιτερο ηχο του στην κιθαρα.

Παραδοσιακο τραγουδι απο την θρησκευτικη παραδοση των Old Regular Baptists, στα Απαλαχια Ορη. Η μουσικη τους αποτελειται απο πολυφωνικο τραγουδι χωρις τη συνοδεια οργανων οπου ο αρχηγος του συνολου τραγουδα ενα στιχο, τον οποιο μετα επαναλαμβανουν οι υπολοιποι πολυ πιο αργα, με τραβηγμενες συλλαβες και με μελισματα. Μου θυμισε πολυ στη μορφη και χαρακτηρα του την πολυφωνικη μουσικη της Ηπειρου...

Oι Watkins Family Hour (προτζεκτακι των Sarah & Sean Watkins, bluegrass μουσικων of Nickel Creek fame μαζι με φιλους οπως Fiona Apple, Al Kooper, Benmont Tench) σε συναυλια-αφιερωμα για τα 50 χρονια απο το Highway 61 Revisited του Dylan.

Εμενα μου ειχε μεινει αυτο παντως. Τωρα που το σκεφτομαι ισως να μην εχω δει και καποιο αλλο synth demo.

Δεν μπορω να πω οτι εχω ιδιατερη επαφη με τον μικροκοσμο των ωδειων στην Θεσσαλονικη, λειπω χρονια τωρα αλλα το AMS το εχει παρει το αυτι μου ως ενα απο τα καλα ωδεια, ειδικα για μοντερνες μουσικες. Βλεπω διδασκει και ενας παλιος καθηγητης μου εκει και δεν το ηξερα!

Και εγω γυρω στα 1500 θα ελεγα. Κοιταω καθε τοσο τις τιμες των διαφορων Framus μεταχειρισμενες και καινουργιες, απο περιεργεια κυριως επειδη εχω και εγω μια Diablo του 2007. Βλεπεις που και που μερικες Pantera, Diablo και λοιπα μοντελα των late 2000's να πουλιουνται γυρω στο 1300-1500αρι. Η Mayfield ηταν ανεκαθεν απο τα πιο ακριβα μοντελα, και απο τα πιο δημοφιλη θα ελεγα. Αν δεν βιαζεσαι και προτιθεσαι να στειλεις την κιθαρα σε αγοραστη εξωτερικου (μεσω πχ Reverb) τοτε με λιγη υπομονη (και τυχη) ισως την διωξεις και μερικα κατοσταρικα παραπανω. Αλλα στην Ελληνικη αγορα αυτη τη στιγμη δυσκολα, 1500 ειναι μια καλη τιμη και αν βιαζεσαι να την διωξεις ισως πεσεις και λιγο πιο κατω.

Τρομερο το ντοκυμαντερ αυτο, σημειο αναφορας πραγματικα! Μετα τον Bream το χαος! Πολυ ενδιαφερον επισης και το Julian Bream: My Life in Music που εστιαζει πιο πολυ στην καριερα του Bream, νομιζω υπαρχει επισης ολοκληρο στο youtube.

Δυσκολο νομιζω με την Ibanez - η γωνια του headstock ειναι τετοια που οι χορδες μετα το nut σχεδον γλυφουν το truss rod cover, δεν θα εχεις χωρο να πατησεις την χορδη. ?

Φτου γαμωτο, παρα πολυ θα ηθελα να ερθω - εχω πετυχει το καναλι του στο youtube, παρα πολυ ωραιος παιχτης. Δεν ηξερα οτι βρισκεται στη Θεσσαλονικη και οτι κανει συναυλιες, ελπιζω να τον πετυχω στο μελλον. Οσους τους ενδιαφερει εστω και "περαστικα" η bluegrass και η αμερικανικη φολκ οφειλουν να πανε.

Θυμαμαι οταν επαιζα πιτσιρικας κλασσικη κιθαρα μου ειχε δωσει ο καθηγητης μου τοτε ενα απο τα κομματια της Εκδρομης να μελετησω, ενα τρεμολο αν θυμαμαι σωστα...απο τοτε ειναι αγαπημενο αυτο το soundtrack. Tις προαλλες που τακτοποιουσα τη βιβλιοθηκη βρηκα τις παρτιτουρες της ταινιας, νομιζω τωρα που ξαναξεκινησα δειλα δειλα να γρατσουναω πρεπει να κοιταξω καποιο απο τα κομματια. Και να δω και την ταινια επιτελους! ??

Γενικα ειμαι κλασσικος στα γουστα μου αλλα εχω παθει κοκομπλοκο χρονια τωρα με την Bacon & Day Senorita του John Fahey (εδω το μοντερνο reproduction απο ARK New Era Guitars), χελπ.

Η φωτογραφια ειναι για μενα μαλλον η κυρια ενασχοληση περαν της μουσικης...ασχολουμαι απο τα φοιτητικα μου χρονια, τοσο ως φωτογραφος ο ιδιος οσο και ως "καταναλωτης" εικονων, εκθεσεων, βιβλιων και ο,τι αλλου σχετικου βρεθει μπροστα μου. Εχω καποιο καιρο να ασχοληθω σοβαρα με δικη μου δουλεια (προσπαθω να ξαναπιασω τη μουσικη σιγα σιγα) αλλα ενιοτε ανεβαζω τιποτα. http://odysseaspappas.co.uk/ https://www.instagram.com/odispap/ Μετα ειναι το διαβασμα - δε θυμαμαι περιοδο της ζωης μου που να μην εχω καποιο βιβλιο να διαβαζω. Κυριως λογοτεχνια, αν και τελευταια ειχα καταπιαστει με μερικα γενικου ενδιαφεροντος / ιστορικα / popular science, τωρα τελειωνω το EGB του Hoffstadter (παρα πολυ ενδιαφερον αλλα εχει λιγο τον ατελειωτο). Η μαγειρικη επισης ειναι μια μεγαλη αγαπη - σημερα ειπα να μην παω γραφειο και να δουλεψω απο το σπιτι, τουτεστιν εχω περασει νομιζω παραπανω ωρα στην κουζινα να σκεφτομαι τι θα ετοιμασω με το katsu curry σημερα παρα στο pc να δουλευω. Ο κινηματογραφος ειναι επισης μια μεγαλη αγαπη, αν και τελευταια ειμαστε σε αποσταση - δε βλεπω πλεον συχνα ταινιες για καποιο λογο, πρεπει να ειμαι σε πολυ συγκεκριμενο headspace για να βαλω να δω ταινια μονος μου αντι να χαζολογησω στο ιντερνετ κλπ και τελευταια δε μου συμβαινει συχνα. Θα περασει... Ε και για να μη παθουμε πολυ κουλτουρα παιζουμε που και που κανα videogame, 90s kids γαρ. Τελευταια με την παρεα το εχουμε ριξει στο R6 Siege, για τους λοιπους νεανιες του φορουμ ? Η μ*λ*κια βεβαια ειναι οτι η μερα εχει 24 ωρες, οποτε το να ισσοροπω τα παραπανω με δουλεια και κοινωνικη ζωη συνηθως δεν ειναι και ο,τι πιο ευκολο αλλα τι να κανουμε ?

Αχ τι μου θυμησατε. Η φημισμενη (ισως ειναι πολλες?) Αιγυπτιακη στρατιωτικη μπαντα. Και δεν ειναι μονο ο Ρωσικος εθνικος υμνος - για καποιο λογο δολοφονουν οποιο εθνικο υμνο βρεθει μπροστα τους.

Καλα, εδω μπορει να γινει χαοτικο το thread, ειδικα αν πιασουμε μη-κιθαριστικες μουσικες. Αλλα για να μεινουμε στις κιθαριστικες και μιας και τον ξαναακουγα τις προαλλες, ισως σας αρεσει ο Steve Gunn. Εκλεκτικο μιξ americana, blues & folk

Οι Relish εχουν οντως ενδιαφερουσα κατασκευη με τον αλουμινενιο σκελετο κλπ, νομιζω τις εχουμε ξανασυζητησει εδω μεσα. Η τιμη τους ειναι ψηλη, αλλα λογικη θα ελεγα για το τι ειναι - και προφανως δεν ειναι για τον καθενα. Θα συμφωνησω οτι η συγκεκριμενη βεβαια ειναι ολιγον τι fugly. Οσο για τους swappable μαγνητες, προσωπικα θα συμφωνησω παλι με τον dimsonic στο οτι ακουγεται μεν καλο στα χαρτια αλλα in practice...αστο καλυτερα. Και δεν ειναι και καινουριο - το εχουν δοκιμασει και αλλοι. Η Gibson πριν απο καμια δεκαρια χρονια θυμαμαι εβγαλε μια les paul με quick-swapping pickup system απο το πισω μερος, αλλαζες μαγνητες χωρις soldering iron και χωρις να βγαζεις χορδες. Ηταν και σχετικα reasonably priced, ερχοταν με πολλαπλα σετ μαγνητες και εγραφε και Gibson στο headstock. Ε, και πηγε απατη σε χρονο ρεκορ.? Εdit: Λεγοταν Gibson Les Paul PushTone, για οποιον θελει να την ψαξει.

(cont.) H τον ενισχυμενο ρολο του μπασου στην μοντερνα bluegrass μουσικη (με το φοβερο σολο του Todd Phillips στο Common Ground του Tony Rice Unit) Μεχρι τα απανθρωπα σολιστικα ακροβατικα του Edgar Meyer Ο οποιος ειναι υπευθυνος και για seminal ηχογραφησεις των cello concertos του Bach στο κοντραμπασο (ειναι ισως δυσκολο να αντικρουσεις το οτι το παρακατω πρελουδιο ειναι απο τα καλυτερα "σολα" για μπασο) Αλλα σταματαω εδω, προτου χαθουμε στο κλασσικο (μοντερνο και μη) σολιστικο ρεπερτοριο γιατι εχω ξεφυγει ηδη αρκετα νομιζω ?

Αν μιλαμε για κλασσικο, ηλεκτρικο μπασιστικο ρεπερτοριο, τεραστια παραλειψη το ιστορικο σολο του Willie Weeks στο Everything is Everything του Donny Hathaway (8:20). Και αν θελουμε να κανουμε τα πραγματα λιγο πιο ενδιαφεροντα, ας διευρυνουμε την εννοια του σολο περαν απο το (μορφολογικα) τυπικο σολο αυτοσχεδιασμο εντος μερικων μετρων ενος κομματιου σε γενικοτερη χρηση του μπασου σε πιο μελοδικο απο τον συνηθες ρολο, μεχρι και σε καθαρα σολιστικο (με συνοδεια ή χωρις) ρολο. Εκει ισως πρεπει και να αφησουμε τον ηλεκτρικο ηχο και να παμε στο χωρο του κοντραμπασου, οπου παιζουν, απο την τζαζ και την αμερικανικη folk μεχρι την κλασσικη μουσικη και το μοντερνο σολιστικο ρεπερτοριο, απλα ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ πραγματα. Απο την εισαγωγη του Wood στο Last Chance to Dance Trance Kαι την οχι-και-τοσο-συμβατικη blues συνοδεια του Danny Thompson στο Easy Blues του John Martyn Η τις πιο "σολιστικες" αποπειρες σε jazz ρεπερτοριο, με τον Dave Holland να εχει ισως τις πιο πετυχημενες στο ενεργητικο του

Οχι, αλλα εχει τυχει να παιξω με μερικες. Ενας φιλος μου ειχε μια, strat οπως η δικη σου αλλα πιο "παραδοσιακη" - σκετο alder σωμα με 3 single coils.

Ωραιες κιθαρες οι Blade, απο τις κλασσικες πρωιμες μαρκες "βελτιωμενων" Fender-style οργανων. Τις εφερνε παλια ο Νακας θυμαμαι, δε ξερω αν κυκλοφορουν ακομα - εχει χρονια να τις παρει το ματι μου οπουδηποτε... Το maple top (συνηθως flamed, ή με καποιο αλλο figuring), σε ηλεκτρικα οργανα μπαινει κατα κυριο λογο για αισθητικους λογους. Τo alder αν δεν κανω λαθος ειναι η συμηδα στα ελληνικα.

Τιτανοτεραστιος Robert. Και δεν εχει καθολου αδικο - ισως οχι ολη η χιπ χοπ, αλλα τεραστιο μερος της εχει δανειστει φορμες και samples απο σχεδον ολο το jazz στερεωμα. Απο τους παλιους της Νεας Υορκης (A Tribe Called Quest, Dela Soul) μεχρι τον J Dilla και το νεο κυμα του lo-fi hip hop. Εχει πολυ ενδιαφερον αν το ψαξει κανεις, αν και δυστυχως (ισως ευλογα) δεν την ακουμπαμε συχνα αυτη τη μουσικη εδω ?