odis13

Μπορεις οπως ειπε και ο SF παραπανω να παρεις και ενα 2ο pickguard με ενα μονο πανω και να τους αλλαζεις οπως σου κανει κεφι, γιατι οχι. Παντως ο μαγνητης που εχει η κιθαρα σου αν καταλαβα καλα ειναι ο American Performer Double Tap της Fender? Γιατι βλεπω οτι στο site τους τον περιγραφουν συγκεκριμενα "A light wax potting controls runaway feedback without compromising response." https://www.fender.com/en-US/parts/pickups-preamps/double-tap-humbucking-bridge-pickup/0992280006.html Oποτε δε μου κανει εντυπωση που ειναι λιγο "ζωηρουλης". Ειναι θεμα προτιμησης στην τελικη. Το potting εχει ενα καποιοι effect στον ηχο του μαγνητη και υπαρχουν διαφορα schools of thought επι του θεματος. Ο δικος σου φαινεται να προερχεται εκ σχεδιασης απο τη σχολη που θελει το potting να ειναι μινιμαλ ωστε να μην "μπουκωνει" πολυ ο ηχος και χανεται η δυναμικοτητα του μαγνητη, και ας ειναι ελαφρως μικροφωνικος.

Αυτο που περιγραφεις συμβαινει γενικα με διαφορους μαγνητες. Εχει να κανει με την κατασκευη του μαγνητη, αρκετα συχνα με το αν ειναι κερωμενος ή οχι (και κατα ποσο / με τι υλικο ακριβως). Kαποιοι μαγνητες μικροφωνιζουν περισσοτερο απο αλλους, εδικα αυτοι που δεν ειναι κερωμενοι (potted). Οταν λεω μικροφωνιζουν εδω δεν εννοω να εχουν θεματα feedback/squeals σε ψηλες εντασεις (το παθαινουν και αυτο ενιοτε) αλλα το κατα ποσο κτυπηματα πανω στο pickup cover μεταφραζονται σε ηχο/κροτο που περναει στον ενισχυτη. Σου δημιουργει εντονο προβλημα αυτη η κατασταση? Τον χτυπας δηλαδη συχνα καταλαθος? Διοτι αν δεν σου προκαλει θεμα στο παιξιμο τοτε δεν υπαρχει καποιος λογος ανησυχιας, ο μαγνητης σου δεν εχει παθει κατι. Απλα καποιοι ειναι περισσοτερο επιρρεπης σε αυτο το φαινομενο που περιγραφεις απο αλλους. Αν σε ενοχλει πολυ τοτε ισως να θες να κοιταξεις για καποιον αλλο μαγνητη...

Θα παιξεις παρα πολυ μεγαλο προ-πο με το pocket του μανικιου και γενικα με τις διαστασεις του σωματος και το υπαρχων routing. Δεν ειναι νομιζω το σημειο να γλυτωσεις λεφτα εδω.

Απο τα αγαπημενα μου! Εκανα την προηγουμενη βδομαδα και γω, αλλα με το ετοιμο ρου γιατι βιαζομουν ?. Τελευταια του βαζω και καμια κουταλια μελι στο τελειωμα κοντα για να γλυκισει λιγο, του παει πολυ!

Για ερωτικη απογοητευση στα 250ευρω μπορουμε να μιλησουμε? Διοτι προχτες επαθα μια βαρβατη...εγινα outbid στο τελευταιο δευτερολεπτο σε μια Gibson-made Epiphone Caballero του 1966, οργανο που ακομα και στην player grade κατασταση του επρεπε να παει για 700-900 ευρω και την αρπαξε αλλος για 255. Εγω φταιω που ειπα να μη ριξω ενα βαρβατο bid εξαρχης. Παρακαλαω να πιστολιασει ο αγοραστης μπας και γινει relisted. Αλλα και πιο ρεαλιστικα στο πνευμα του νηματος, εχει πολλες κιθαρες σαν αυτες που περιγραφει το αφεντικο. Μια αγαπημενη δικια μου ειναι μια συμπτωματικα μια αλλη Yamaha, η RGXA2 με την περιεργη softwood κατασκευη της και τους soapbar μαγνητες, πουπουλο. Οσο για τις τρεχουσες αγγελιες, θα ελεγα οτι μαλλον καποιος λιγουρευεται μια Gretsch με P90 neck...

Θα' θελε!

Μπορει να μην ειναι καλυτερος απο Gibson αλλα κατι μου λεει οτι απο αυτον που ειχε η κιθαρα του φιλου Κβαντικου μπορει και να ητανε ?

Για αυτο περισσοτερο το εγραψα - γιατι θυμαμαι να διαβαζω σχετικα προσφατα οτι η Tech21 επανακυκλοφορησε το SansAmp Classic και απορουσα κατα ποσο εχουν πλεον "θεση" στην αγορα τετοια μηχανηματα απο τη στιγμη που τα IR modellers ειναι πλεον διαθεσιμα σε τετοιο form/price factor.

Απο περιεργεια, εχει κανεις ιδεα πως συγκρινονται περιπου αυτα τα current-gen IR "direct" πεταλια με παλιοτερες αντιστοιχες λυσεις οπως τα Tech21 Sansamp? Θα φανταστω οτι απο πλευρας πιστοτητας στις καμπινες/ενισχυτες που προσπαθουν να προσομοιωσουν εχουν ενα ξεκαθαρο τεχνολογικο αβανταζ, αλλα εν τελει στην γενικη ποιοτητα ηχου και στην αποκριση στο παιξιμο ποσο εντονη ειναι η διαφορα? Μιλαμε για μερα με τη νυχτα διαφορα?

Interesting fact: Ενα γρηγορο κοιταγμα στη λιστα με τις pre-war D-45 δειχνει το οργανο με αυτο το serial number ως υποτιθεμενα κατεστραμμενο σε μια πλημμυρα, με βαση το παρακατω "I heard from a guy who heard from a guy" thread στο Unofficial Martin Guitar Forum. https://umgf.com/1941-d-45-s-n-79586-t198235.html#p2391388 Μαλλον urban myth η ιστορια, μιας και το provenance του οργανου στο βιντεο φαινεται αρκετα ισχυρο...

Μολις πριν απο λιγο ειδα οτι εχει κανει rig rundown και ελεγα να το προσθεσω, ακομα δεν το εχω τελειωσει! ?

Τους ανακαλυψα προσφατα και εχουν γινει απο τις αγαπημενες μου μπαντες, δυσκολο να βρεις αλμπουμ χωρις διαμαντακια μεσα. Οι Woods Brothers ειναι ο Chris Wood, γνωστος ως o μπασιστας απο το Medeski Martin & Wood τριο και ο αδερφος του Oliver Wood στα φωνητικα και στην κιθαρα. Ο Jano Rix συμπληρωνει το τριο ως κρουστος (συχνα πανω σε μια sort of prepared guitar?). Εξαιρετικες εκτελεσεις στο φασμα της americana, με στοιχεια blues, gospel και folk πασπαλισμενα γεναιωδορα παντου. Και φυσικα ηχαρες - ο Chris Wood δινει σεμιναριο ηχου καθε φορα που πιανει κοντραμπασο αλλα και ο αδερφος του δεν παει πισω, ειδικα στους δισκους εχει τρομερα γουστοζικο ηχο, και στο ηλεκτρικο και στο ακουστικο στυλ.

Την ειχα δει μια φορα αυτη καπου αλλα δεν ειχα κανει την συνδεση με το Jack Casady μπασο (που ειναι κυριολεκτικα ιδιο τωρα που το λεμε). Interesting! A, και αν θελετε να δειτε την αλλη γκουμουτσα την Les Paul Jumbo που αναφερει ο Walter στο βιντεο, ειχε περασει μια απο τον παγκο του twoodfrd καποτε

Το ποσταρα και στα βιντεα αλλα ειναι πολυ καλο για να παει χαμενο - sampler/documentary απο το '69 Memphis Country Blues Festival με Bukka White, John Fahey, Johnny Winter και αλλα τερατα.

Ενα πολυ ωραιο ντοκυμαντερ για το Memphis Country Blues Festival του 1969 με αποσπασματα απο τις ζωντανες εμφανισεις των Bukka White, Johny Winters, John Fahey, Fury Lewis και πολλων αλλων. Enjoy!

Δικο μου ειναι το πεταλι, το εχω ακομα απλα εχω να το χρησιμοποιησω καμια δεκαρια χρονια ?. Τωρα που το τσεκαρω, ειναι το Μonte Allums H20 mod. Το εκανε αρκετα πιο διαφανο και αισθητα πιο δυναμικο θυμαμαι. Και το tone control ακουγε πολυ καλυτερα. Anyway για να επανελθουμε και στο θεμα, χαζευω με τον καφε μου τα guitar listings σε ενα βρετανικο auction house και εχουν μια '77 hardtail strat η οποια ξεκινησε sunburst και σε καποια φαση μετατραπηκε σε natural, αλλα οποιος εκανε την μετατροπη αποφασισε να αφησει το original finish κατω απο το pickguard - ψαρωσα λιγο! https://auctions.gardinerhoulgate.co.uk/catalogue/lot/4178be23350499e8646c274ecb07e3fa/63b778f7668dabe928d3800924a99077/the-guitar-auction-four-day-sale-including-guitars-a-lot-23/

Οφφ τοπικ αλλα παλια που γρατσουνουσα και καμια ηλεκτρικη ειχα ενα Boss Blues Driver που μου αρεσε αρκετα, και σε καποια στιγμη το modαρα με ενα κιτ (Keeley? Analogman? δε θυμαμαι) και ΑΠΟΓΕΙΩΘΗΚΕ, ειχα 2-3 φιλους μπουτικ-ο-μανεις τοτε και ειχαν παθει ολοι την πλακα τους με το Bossακι.

Υπαρχει και το κλασσικο Ibanez στο 300αρι, ειχε αγορασει ενας φιλος πριν απο μερικα χρονια και απ'οσο θυμαμαι ηταν αξιοπρεπες και αισθητα καλυτερο απο καποια υπερφτηνα stagg κλπ που ειχαμε δοκιμασει (ηταν δηλαδη λιιιιγο λιγοτερο κουβας μεν, σημαντικο σε αυτη την κατηγορια δε). https://www.thomann.de/gb/ibanez_aeb8ebk.htm Δε θυμαμαι να ακουσα τα ηλεκτρικα του ποτε παντως, και δεν ξερω και πως συγκρινεται με το Fender, αλλα ειναι μια επιλογη. Y.Γ. Martin δεν ακουμπας με τα διπλασια, τουλαχιστον οχι το μοντελο που προσφερουν τωρα ?

Σε αυτα τα μπλουζοειδη και γιατι οχι!

Ευχαριστω! Το setup για την ηχογραφηση ειναι κλασσικο εδω και λιγο καιρο - mid side configuration, με ενα Rode M3 πυκνωτικο και ενα Superlux R102 ribbon. Ειναι τοποθετημενα διπλα στην καμερα (κινητο) περιπου 45 εκατοστα απο το κεντρο της κιθαρας χοντρικα. Λιγο ελαφρυ eq για να κατεβουν τα ακρα σε μπασα/πριμα και λιγο εξτρα reverb - δε θελει πολυ μιας και το mic setup πιανει λιγο το δωματιο και εχει αρκετο αερα απο μονο του. Τα μικροφωνα πανε σε ενα Zoom R16 recorder. Αυτο το ξεθαρεμα που λες κυνηγαω, με τα fingerpicks ακομα με παιδευει. Τις προαλλες βρηκα και πηρα επιτελους ProPik fingerpicks, που εχουν 4 bands αντι για τα κλασσικα 2 και η διαφορα στην ανεση ειναι τρομερη οποτε ευελπιστω συντομα θα ειμαι και αρκετα πιο ανετος στο παιξιμο.

Μου καθοταν περιεργα να εχω ανεβασμενο το Poor Boy Long Ways From Home μονο στη προσφατη παραλιακη του βερσιον, οποτε τωρα που επεστρεψα στη βαση μου ωρα για μια ελαχιστως πιο σοβαρη αποπειρα. Ευκαιρια να δοκιμαστουν και μερικα νεα παιχνιδια, οπως η Guild του βιντεο. Ευελπιστω οτι καπου στο 7ο-8ο iteration θα εχω μια αξιοπρεπη εκτελεση, ισως και πριν τελειωσει το μετρο της Θεσσαλονικης.

Νομιζω θελει μερικα ακομα tweeter για να μπισταει παραπανω! Καλο κουραγιο φιλε!?