odis13

Με παραπανω επιφυλαξη απο τον Terry θα προσθεσω οτι το λυροσχημο ηχειο (δεν ξερω ποιος ειναι ο δοκιμος ορος) θα με εκανε να κοιταξω περισσοτερο προς Βορεια Αφρικη / Μεση Ανατολη.

Και ομως, αυτο ειναι το τριτο πιο ΦΤΗΝΟ bad monkey στις αγγελιες του noiz, υπαρχουν αλλα δυο στα 1,950 και στα 10,000, ΠΑΡΕ ΚΟΣΜΕ ΕΔΩ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΙΘΗΚΙ. Περαν της προφανους πλακας παντως, υπαρχουν (ηδη) και 4 αγγελιες απο κοσμο που ψαχνουν Bad Monkey σε "λογικη" τιμη. The hype is real λεμε.

Να το πλησιασεις φυσικα και δεν ειναι ακατορθωτο - ισα ισα, μολις περιεγραψες την συνταγη για τους μισους μπουτικαδες! Και απο ο,τι φαινεται μια χαρα πουλαει. Αυτος πχ αυτη τη συνταγη ακολουθει, βασισμενος σε Deluxe νομιζω αλλα χωρις να προσπαθει να ειναι 100% κλωνος. https://www.thomann.de/gb/tone_king_imperial_mk_ii_trq.htm Αλλα αν θες να ειναι ιδιο και απαραλλακτο, με concessions στο βαρος και στα specs δε γινεται. Buy the ticket take the ride που λενε, παιρνεις και μια ζωνη αρσης βαρων και Θεος βοηθος. ?

O Twin εχει τα καθαρα που εχει εν μερη επειδη ειναι γομαρι - οι 4 τελικες 6L6, οι μπαμπατσικοι μετασχηματιστες και το spring reverb tank-ψυγειο ειναι μερος της συνταγης. Οποτε αν προσπαθεις να πιασεις τον ηχο του twin με τις παραδοσιακες μεθοδους το βαρος δεν το γλυτωνεις, ο,τι λαμπατο και να σχεδιασεις ωστε να πιανει τετοιο wattage με 4 6L6 τελικες θα σου βγει γομαρι. Αντε να κοψεις το reverb και να βαλεις ενα built in DSP, αντε να στειλεις το vibrato channel στον αγυριστο, να φτιαξεις την καμπινα 1x12 οσο πιο ελαφρια σε παιρνει και να βαλεις τιποτα διαστημικους μετασχηματιστες που δε ζυγιζουν σχεδον τιποτα - ποσο κοντα σε twin reverb θα ειναι το αποτελεσμα? Απο την αλλη αν εισαι διατεθειμενος να περασεις στην σκοτεινη πλευρα και να δεις εναλλακτικες που δεν ειναι αναλογικα λαμπατα κυκλωματα ειμαι σιγουρος οτι θα βρεις κατι... Υ.Γ. Εμενα παλι μου αρεσουν παραπανω (αρκετα παραπανω) τα καθαρα του deluxe ?

Παρεπιπτοντως, τιμες στο Reverb UK αυτη τη στιγμη 200-350 λιρες. Αναθεμα και αν πουληθει κανενα, αλλα και παλι ειναι απλα αστειο το σκηνικο.

Influencer ειναι ο Josh, οχι με την εννοια του στερεοτυπικου social media influencer προφανως αλλα με την κυριολεκτικη εννοια του οτι εχει το δημογραφικο reach και την βαρυτητα γνωμης ωστε να επηρεασει το κοινο/την αγορα. Αυταποδεικτα, μιας και βρεθηκαμε εδω να συζηταμε οτι εχουν εκτοξευθει οι τιμες των Bad Monkey επειδη εκανε αυτο το βιντεο showcase. Παντως θα σταθω σε κατι που εθειξε και στο βιντεο αλλα και σε ενα μετεπειτα σοτσιαλμηντιοποστ, παραθετω: Και καλα θα κανει και τους γλενταει ο Josh θα πω, γιατι πιστευω οσοι ημασταν active σε forum και ειδικο τυπο πριν απο 15-20 χρονια θυμομαστε καλα τις εποχες που ο,τι ηταν BOSS και κατω προκαλουσε γελωτα, με τα Digitech ειδικα να θεωρουνται του πεταματου. Μη τυχον και ελεγες οτι μπορεις να βγαλεις αξιοπρεπη ηχο με τετοια μηχανηματα σου εβγαινε κατευθειαν η ρετσινια του φτωχου κουφου απαιδευτου που εμαθε μια ζωη στα βρωμικα του Marshall MG και του φανηκε τωρα το σαπιο McDonalds γκουρμεδια. Μιλαμε για hostility, οχι αστεια, σκηνικα να ντρεπεσαι να πεις με τι παιζεις. Τολμω να πω οτι στο noiz η ατμοσφαιρα ηταν καπως καλυτερη, θες οτι ηταν μαζεμενα 5-10-20 ατομα σοβαρα, θες οτι η ελληνικη πραγματικοτητα σε λιγους επρεπε το μπουτικοσνομπισμο, ηταν πιο μαζεμεντα παντως τα πραγματα. Το συγκεκριμενο πεταλι ηταν απο τη μερα που βγηκε ενα παρα πολυ αξιοπρεπες TS-based overdrive, με ιδιαιτερη ευξελιξια στο tonestack του μαλιστα. Το "φαγανε" οι συγκυριες της αγορας εκεινο τον καιρο και οι σνομπισμοι που ηταν της μοδας, τιποτα παραπανω.

Εγω παλι να πω οτι, κοιτωντας τωρα τις τιμες τους στο Thomann για πρωτη φορα εδω και χρονια, ειχα στο μυαλο μου οτι ο HRD ηταν κατω απο χιλιαρικο, στο 800αρι και ο Studiotone ηταν στο 1500αρι κοντα. Αντιθετως, βλεπω οτι ειναι ουσιαστικα στην ιδια τιμη - ΔΑΓΚΩΤΟ Studiotone κατ'εμε, εκτος αν εισαι ερωτευμενος με τον ηχο του HRD συγκεκριμενα. Οσο για την τιμη του, θεωρω οτι ειναι χαμηλη για τον ηχο, ποιοτητα κατασκευης και τα features που προσφερει. Προφανως δεν ειναι ευτελες ποσο το 1000αρικο, να μην παρεξηγηθω, μπορει για καποιον να ειναι αστρονομικο/απλησιαστο ποσο για το χομπυ του, αλλα overpriced δεν τον λες για κανενα λογο. Αν εγραφε Boogie ή Marshall πανω θα εκανε τα διπλασια, μη τρελαθουμε. Οσο για τα watt, ενισχυτη αγοραζεις, οχι ψαρια στη λαικη με το κιλο. Τι σχεση εχει με την τιμη? Ειδικα απο την στιγμη που ξεφυγουμε απο super budget μοντελα η τιμη καθοριζεται κατα κορον απο αλλους παραγωντες και οχι απο το ποσες λυχνιες θελει ο τελικος για να πιασει x,y,z watt. Υπαρχουν ενισχυτες πιο φτηνοι με περισσοτερα watt και τρομερα πιο ακριβοι με λιγοτερα, τι σημασια εχει? Αν παλι τα 20 watt τα αναφερεις ως λιγα για αναγκες live/headroom ή οτιδηποτε να πω απλα οτι ο συγκεκριμενος, απο την εμπειρια την δικια μου, εχει ιδιαιτερα ψηλο headroom και apparent volume για 20αρη ενισχυτη, δε νομιζω οτι πρακτικα θα δεις καποια τρομερη διαφορα με τον HRD απο αυτη την αποψη. Να τον συγκριναμε με κανα Sound City 200αρι γομαρι οκ, να πω ειναι μικρος. Σε καθε περιπτωση, γνωμη μου τα παραπανω - με οποιον και να καταληξεις ειμαι σιγουρος οτι θα τον 'φχαριστηθεις, ειναι και τα δυο ωραια μηχανηματα.

Εχω παιξει με Studiotone αρκετες φορες, εξαιρετικος ενισχυτης και ειδικα τα καθαρα του μου αρεσαν παρα πολυ. Ειμαι και γενικα φαν των EL84, προσωπικα θα τον προτιμουσα απο τον HRD. Εχει και ο HRD μεν πολυ ωραια καθαρα, αλλα του Koch εμενα μου φαινοντι πιο "παχια", χωρις να ειναι μουντα, πραγμα που μου αρεσει. Ο Koch επισης ειναι α) πιο μαζεμενος, και σε ενταση και σε μεγεθος και β) εχει ΠΟΛΥ καλυτερο βρωμικο καναλι, προφανως οπως ειπες δεν ειναι το κυριο σημειο για σενα αλλα λεμε τωρα.

Τωρα θα σου απαντησει 1) Ενισχυτης 2) Ενισχυτης 3) Μαγνητες και θα εχει και ενα δικιο ?

Ημουν τον προηγουμενο μηνα σε ακριβως αυτη τη θεση, εν τελει βρηκα σε ενα αριθμο μαγαζιων online με ειδη μετακομισεων/πακεταρισματος αλλα και στο Amazon. Τα πουλανε συγκεκριμενα ως acoustic guitar boxes, ακριβως για να ξερεις οτι χωρανε μεσα μια τυπικη ακουστικη hardcase. Δυστυχως μαγαζια συγκεκριμενα δεν νομιζω οτι θα σε βοηθησει να σου πω μιας και ειμαι στο εξωτερικο... Το αστειο βεβαια ειναι οτι εν τελει το μαγαζι απο το οποιο αγορασα την κουτα αργησε τοσο να μου τη στειλει, και ο πωλητης βιαζοταν γιατι θα εφευγε εκτος χωρας, που κατεληξα απλα να παω στο τοπικο κιθαρομαγαζο και να ρωτησω αν εχουν καμια κουτα να μου δωσουν. Και φυσικα ειχαν και μου την δωσαν τζαμπα ενω προσφερθηκα να τους την πληρωσω κατιτις. Οποτε για αρχη αυτο θα εκανα - ξεκινα τα τηλεφωνα σε τοπικα μουσικομαγαζα, ειδικα αν εισαι πελατης σε καποιο και σε ξερουν θα σε εξυπηρετησουν πιστευω.

Μιλωντας για τον ακουστικο ηχο μιας ηλεκτρικης κιθαρας, ειναι προφανως κατι που επηρεαζεται οχι μονο απο τα ξυλα (και την πυκνοτητα/βαρος τους) αλλα και απο το hardware, ειδικα της γεφυρας, το neck joint και αλλα χιλια δυο. Πολλα απο τα χαρακτηριστικα του τελικου ηλεκτρικου ηχου, κυριως απο πλευρας αποκρισης και envelope παρα eq κατ'εμε, καθοριζονται σε ενα μεγαλο βαθμο απο αυτο τον ακουστικο ηχο. Ειχα κανει σχετικα προσφατα το παρακατω πειραμα, δε ξερω ποσοι απο εσας το ειδατε - καποια χρυσα αυτια βρηκαν spot on την αντιστοιχια ηλεκτρικου και unplugged ηχου για τα 4 οργανα που δοκιμασα: Τελος φυσικα εχει να κανει και με το τι θες απο μια κιθαρα, ποιο ειναι εν τελει το ηχητικο αποτελεσμα που θες να φτασεις. Θυμαμαι καποτε ειχα παιξει με μια mid 70's Fender Telecaster η οποια ηταν ΑΓΚΥΡΑ, παιζει να ζυγιζε 5-6 κιλα. Ακουστικα η κιθαρα ηταν ψοφια, δεν κουνιοταν τιποτα, μηδεν overtones, μονο μια fundamental που κρατουσε αρκετα λογω βαρους. Ηλεκτρικα το αερατο σκασιμο και το responsiveness που συχνα θελουμε απο μια τελε ηταν ανυπαρκτο. ΑΛΛΑ, πηγαινες στον bridge μαγνητη (που ηταν ενας SD Hot Stack κοκκινος ταμαμ για αυτη τη δουλεια) και ειχες τον early Led Zeppelin, ισως και AC/DC ρυθμικο ηχο ταμαμ στο πιατο, λουκουμι λεμε. Horses for courses ναουμ.

Κοιτα αν υπαρχουν δεδομενα (ακομα) στο δισκο σου και αν μπορεις να τα παρεις καπως δεν μπορω να σου πω, αλλα αν κανεις initialisation του δισκου ο,τι υπαρχει θα διαγραφει, αυτο ειναι σιγουρο. Μονο αν αποφασισεις οτι δεν ειναι δυνατη η ανακτηση δεδομενων αλλα θες να δοκιμασεις αν ο δισκος ειναι ακομα λειτουργικος θα το δοκιμασεις αυτο.

Συγνωμη αλλα ηθελα να το πω και τις προαλλες που το ποσταρε αστειευομενος ο JJ - ΤΙ ΚΑΚΑΣΧΗΜΟ ΜΑΣΙΝΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΘΕΕ ΜΟΥ?

Α δε ξερω αν την ηξερες απο πριν, αλλα η Tuttle ειναι εδω και μερικα χρονια απο τα μεγαλυτερα ονοματα στην νεα γενια του bluegrass, μιλαμε για πολυ σοβαρα chops. Φετος ειχε και Grammy nomination για Best New Artist!

Κοιτα δεκτο οτι ηχογραφεις μια πηγη ανα πασα στιγμη, αλλα αν θες να γραψεις stereo πηγη? Οκ, η ηλεκτρικη κιθαρα θα παει καρφι σε ενα καναλι, αλλα αν πχ θελησεις να ηχογραφησεις την ακουστικη σου κριμα θα ηταν να μην εχεις την δυνατοτητα να γραψεις με ενα stereo pair μικροφωνα. Και αντε, η ακουστικη κιθαρα επιβιωνει και mono στην αναγκη, αλλα κατι αλλο? Βρισκεις την ευκαιρια πχ να γραψεις κανα φυσικο πιανο, τεραστιο κριμα να μην μπορεις να στησεις ενα stereo ζευγαρι μικροφωνα. Edit: με προλαβανε προφανως αλλοι, απαντησα καθως διαβαζα το thread, δεν ειδα οτι ειναι και ενα μηνα πριν, ολα καλα συνεχιζουμε

Νομιζω οτι για να καταλαβεις πως λειτουργει ενα compressor, και κατα ποσο χρειαζεσαι/θες ενα τετοιο πεταλι, κλειδι πρωτα ειναι να προσπαθησεις να καταλαβεις την εννοια του compression ως συστατικο του ηχου σου και πως συνδεεται με την εννοια του attack και του decay. To compression ειναι κατι που θα ειναι παντα παρων στον ηχο σου, ο,τι εξοπλισμο και αν εχεις. Μην το σκεφτεσαι σαν εφε οπως το chorus ή το fuzz πχ, που τα "προσθετεις" στον βασικο ηχο της κιθαρας σου και αποκτας ενα διακριτο νεο ηχο. Το compression ειναι ΠΑΝΤΑ παρον, σε ενα βαθμο. Για αρχη την εννοια του compression μπορεις να την καταλαβεις στο οργανο αυτο καθαυτο. Ειτε παιζεις ηλεκτρικη κιθαρα, ειτε ακουστικη, ειτε τσελο, θα παρατηρησεις την ιδια ακριβως συμπεριφορα. Αν χτυπησεις τις χορδες με ελαχιστη δυναμη, ακους εναν χαμηλο, αδυναμο ηχο. Αν χτυπησεις πιο δυνατα, ακουγεται πιο δυνατα ο ηχος. Ακομα πιο δυνατα, ακομα πιο δυνατος ο ηχος. Αλλα μεχρι ενος σημειου - γρηγορα θα φτασεις σε ενα σημειο οπου οσο και πιο δυνατα να βαρας τη χορδη η ενταση δεν ανεβαινει αλλο. Δεν πα να βαρας σαν τον Mike Tysson και να εχεις μαγικες χορδες που δε σπανε με τιποτα, η κιθαρα σου ακουστικα ποτε δε θα ακουστει δυνατα αρκετα για να σε κουφανει. Εχεις φτασει στα ορια του οργανου σου, σε κομπρεσσαρει πλεον η μηχανικη κατασκευη του. Και μπορεις να το ακουσεις αυτο το effect ξεκαθαρα - ανεβαζεις δυναμικες και ο ηχος δεν γινεται δυνατοτερος σε ενταση, γινεται ομως ολο και πιο σφιχτος στην ατακα του, τουτεστιν κομπρεσσαρισμενος. Και αυτο ειναι μονο το πρωτο κομματι της αλυσιδας. Μετα εχεις του μαγνητες της κιθαρας σου, που εισαγουν και αυτοι το δικο τους compression. Οι humbuckers πχ ειναι κατα κανονα πολυ πιο κομπρεσσαρισμενοι απο τους singlecoils, εξ'ου και θα δεις πολλους να λενε πως ο compressor ειναι απαραιτητος αν παιζεις καθαρα με μονους μαγνητες αλλα οχι τοσο αν παιζεις με διπλους. Εχεις τα αλλα πεταλια που χρησιμοποιεις για drive/distortion τα οποια εισαγουν το δικο τους compression στο σημα. Εχεις τον ενισχυτη, που και αυτος κομπρεσσαρει το σημα, ειδικα οταν εχεις πιασει το headroom του και πλεον μπαινει σε breakup. Oταν λοιπον μαθεις να "αναγνωριζεις" αυτο το συστατικο στον ηχο που ακους / θες να πετυχεις, θα καταλαβεις και πιο ευκολα κατα ποσο χρειαζεσαι ενα διακριτο πεταλι που θα ελεγχει/αυξανει το compression του σηματος σου. Αλλοι βρισκουν οτι ενα compressor μονιμα αναμμενο σε πολυ ελαφρυ subtle ρυθμισεις ειναι ο,τι πρεπει για να δωσουν ενα εξτρα oomph στον πρωταρχικο ηχο τους, ειδικα αν παιζουν με μονους. Αλλοι το χρησιμοποιουν μαζι με ενα drive για να το κανουν ακομα πιο smooth και να αυξησουν ακομα παραπανω το sustain της νοτας. Αλλοι μπορει να το χρησιμοποιησουν σε ακραια settings για να δημιουργησουν σχεδον pad-like ηχους με αφυσικο (για κιθαρα) attack και sustain. Αλλοι μπορει να το χρησιμοποιησουν σαν ενα πολυ πρακτικο εργαλειο κατα την ηχογραφηση, ενεργωντας πανω στον τελικο ηχο, οπως σου περιεγραψαν παραπανω.

Δες το παρακατω βιντεο για να παρεις μια ιδεα περι των χρησεων ενος compressor. Ειναι θα ελεγα απο αυτα τα πραγματα που περισσοτερο τα καταλαβαινεις οταν παιξεις ο ιδιος, με την διαφορα στην αποκριση που προσφερει, παρα σε ηχογραφημενο ηχο, αλλα σε καθε περιπτωση παιρνεις μια ιδεα.

Θα ελεγα πως ναι, δινω σημασια στους στιχους. Δεν ειναι απαραιτητοι (για εμενα) ωστε να εκτιμησω καποιο κομματι, υπαρχουν πολλα αγαπημενα μου με στιχους αδιαφορους, αλλα φυσικα και προσθετουν στην εμπειρια, ή μπορουν να ειναι και ο βασικος λογος που μου μιλαει ενα κομματι. Η στιχουργια ειναι μεγαλη τεχνη, και οταν εκτελειται σε υψηλο επιπεδο τοτε προσφερει μια εξτρα διασταση στο μουσικο κομματι, αυτο εναι το μονο σιγουρο. Εξαρταται βεβαια σε ενα βαθμο και απο το ειδος μουσικης για το οποιο μιλαμε. Οταν μιλαμε πχ για φολκ τραγουδοποιια ειναι δυνατον να μας αφηνουν αδιαφορο οι στιχοι και το νοημα τους? Πως θα εκτιμησεις το κομματι αν δεν εχεις εστω μια ιδεα των στιχων - μενωντας μονο στην τετριμμενη εναλλαγη των cowboy chords που τους συνοδευει? Τα αγγλικα μου ειναι καλυτερα ισως απο τα ελληνικα μου, οποτε η κατανοηση ειναι συνηθως αμεση. Συχνα ομως θα γκουγκλαρω τους στιχους ενος κομματιου που με ενδιαφερει, ειδικα αν αναφερεται σε προσωπα/μερη/καταστασεις που δεν ανανωριζω και θελω, απο περιεργεια ισως και μονο, να μαθω περι τινος προκειται. Καλη ωρα το "The Wreck of the Edmund Fitzgerald", του τεραστιου Gordon Lightfoot, που ακουγα παλι τις προαλλες. Ειναι δυνατον να μπορεσεις να εκτιμησεις αυτο το επος χωρις να γνωριζεις την ιστορια πισω απο τους στιχους του? Και οταν την μαθεις, εν μερει οπως στην διηγειται το τραγουδι και εν μερει οπως την διαβασες στην Wikipedia, ειναι δυνατον να μη σε πιασει λιγο η καρδια σου οταν τραγουδαει ο Gordon "Does any one know where the love of God goes // When the waves turn the minutes to hours?".

Σορρυ που σπαμαρω Parker αλλα ΜΟΛΙΣ βγηκε και εχω σκαλωσει με τις γραμμες του πρωτοτυπου εδω...

Χαλαρη μερα σημερα οποτε ειπα να ηχογραφησω κανα κλιπακι μιας και καιρο ειχα να ανεβασω κατι, ευκαιρια να βγει και η MK απο τη θηκη οπου καθοταν τελευταια. Σειρα ειχε μια χαλαρη εκτελεση του Requiem for Mississippi John Hurt του John Fahey. Απο τα πιο γνωστα του (και αγαπημενα μου) κομματια του, με πρωτη εμφανιση στο δισκο Requia το 1967. Γραμμενο (προφανως) για τον John Hurt, τον οποιο ειχαμε συζητησει και εδω σχετικα προσφατα. Fun fact: ο,τι καλυτερο ο συνδυασμος χαμηλα φλατ ταστα και μπαρε, να το δοκιμασετε.

Τρομερα ενδιαφερον (και διασκεδαστικο) βιντεο απο διαλεξη του Ken Parker, ειδικα το κομματι απο το 33ο λεπτο οπου εξηγει την διαφορα στη δονηση της γεφυρας και του καπακιου μεταξυ ενος βιολιου (bowed) και μιας archtop κιθαρας (plucked).