odis13

Αν παρακολουθείτε guitar-related περιεχόμενο online ίσως έχετε τελευταία δεί να αναφέρεται ο όρος "rubber bridge guitar". Πρόκειται για μια σχετικά νέα μόδα, της οποίας η βασικη ιδέα είναι αρκετά απλή – πρόκειται για ακουστικές (συνήθως) κιθάρες όπου η γέφυρα/saddle, τυπικά φτιαγμένη από κόκκαλο ή κάποιο παρεμφερές πλαστικό, έχει αντικατασταθεί από ένα κομμάτι καουτσούκ (rubber). H '50ς Kay του Ariel Posen, τροποποιημενη με rubber bridge και rails μαγνητη απο τον Reuben Cox. Το αποτέλεσμα είναι κάτι που εύκολα μπορεί κάποιος να φανταστεί. Μιας και το λάστιχο/καουτσούκ είναι πολύ πιο μαλακό από το κόκκαλο, ο ήχος γίνεται αυτομάτως muted, σαν να παίζεις μόνιμα με palm muting τεχνική. Η ένταση πέφτει δραματικά, το sustain μειώνεται σε επίπεδα pizzicato βιολιού και τα πρίμα εξαφανίζονται τελείως. Χαρακτηριστικά που συνήθως δεν θα θεωρούσαμε ιδιαίτερα επιθυμητά. Πως κατέληξε λοιπόν αυτός ο ήχος να γίνει το τελευταίο craze του indie guitar world? Ο ήχος των rubber bridge guitars παίζει φάτσα κάρτα σε κομμάτια καλλιτεχνών όπως οι Wilco, η Phoebe Bridgers και ο Ariel Posen μέχρι και μεγαθήρια της pop όπως η Taylor Swift, ειδικά με τον indie-folk-rock ήχο των 2020s να έχει γίνει συνώνυμος σχεδόν με τις rubber bridge guitars. Το YouTube έχει κατακλυστεί από tutorials για rubber bridge conversions, ενώ και «έτοιμα» μονταρισμένα όργανα μπορούν να βρεθούν εύκολα στο Reverb από διάφορους πωλητές. Η ιστορία ξεκινάει με τον Reuben Cox, ένα luthier βασισμένο στο LA. Η όλη φιλοσοφία του Cox, που αποτυπώνεται στο μαγαζί του (The Old Style Guitar Shop) και στα όργανα που προσφέρει, περιστρέφεται γύρω από ιδιόμορφες προσεγγίσεις που παντρεύουν το vintage με το lo-fi με μια up-cycle, DIY προσέγγιση. Επισκευάζει και τροποποιεί με μη-συμβατικούς τρόπους παλιά, φτηνά όργανα σε ένα διαρκές κυνήγι για quirky, new and interesting tones και τα δημιουργήματά του έχουν βρεθεί στα χέρια μιας τρομερά εντυπωσιακής λίστας καλλιτεχνών. Bob Dylan, The Rolling Stones, Taylor Swift, Jeff Tweedy/Wilco, Phoebe Bridges, The National, Blake Mils, Ariel Posen, Andrew Bird και πολλοί άλλοι... Ο Reuben Cox στο μαγαζι του, με μια απο τις rubber bridge guitars του στα δεξια. Μία λοιπόν από τις συνταγές του που πιάστηκε ιδιαίτερα είναι οι rubber bridge guitars, όπου έχουμε ως βάση μια ακουστική κιθάρα στην οποία το saddle έχει αντικατασταθεί από ένα κομμάτι rubber. Οι κιθάρες αυτές είναι συνήθως μικρές παλαιές parlor (Harmony, Silvertone, Kay κλπ), ή και νέες (σκεφτείτε Recording King, Jim Dandy κλπ.), συχνά με floating bridges & trapeze tailpieces καθώς βολεύουν στην μετατροπή. Μερικες απο τις rubber bridge guitars στο Old Style Guitar Shop. Απαραίτητο δεύτερο συστατικό ένας μαγνήτης. Οι κιθάρες αυτές είναι ακουστικές μεν, αλλά πιο συχνά χρησιμοποιούνται σαν ηλεκτρική, με τα ανάλογα effects; για το σκοπό αυτό χρειάζεται ένας μαγνήτης τύπου ηλεκτρικής, με τον Cox να τείνει προς high output, ceramic rails humbuckers ως πιο κατάλληλους δεδομένου του χαμηλού αρχικού σήματος λόγω dampening, παρά τυπικούς acoustic sound hole pickups. Tέλος οι χορδές ηλεκτρικής, ώστε να δουλεύουν στο βέλτιστο με τους μαγνήτες, συχνά flatwound μαλιστα, έρχονται να προσθέσουν την τελευταία νότα στην dark and moody ακουστική συνταγή. Double the pickups, double the fun. Rubber bridge parlor από τον Jake Wildwood, με ένα rails humbucker και ένα gold foil μαγνήτη. Το appeal νομίζω είναι διττό. Από τη μία, αυτές οι κιθάρες προσφέρουν ένα μουντό, ξύλινο και ξηρό ακουστικό ήχο που θυμίζει ηχογραφήσεις από παλαιότερες εποχές, με τον χαρακτήρα παλαιών blues να έρχεται άμεσα στο νου. Από την άλλη ο ήχος αυτός αποτελεί φαινομενικά εξαιρετική βάση για indie-rock ήχους, παντρεμένος με overdrive, delay και reverb κατά την Phoebe Bridges σχολή για ένα πρωτόγονο ηλεκτρικό αποτέλεσμα που μπορεί να βρει εφαρμογή σε χίλια δυο μουσικά μονοπάτια. Φυσικά πρεπει να αναφέρουμε ότι η ιδέα μιας “muted” γέφυρας δεν είναι νέα. Ενσωματωμένα bridge mutes, με «μαξιλαράκια» από αφρολέξ ή καουτσούκ έχουν κατά καιρούς εμφανιστεί από διάφορους κατασκευαστές. Η Fender το είχε αποπειραθεί με τις Jaguar, η Gretsch επίσης, η Rickenbacker στα 4000 series μπάσα, με σχετικά παραπάνω επιτυχία κιόλας…και φυσικά rubber mutes για καθαρά χρηστικούς λόγους μείωσης της έντασης κατά την εξάσκηση είναι ευρέως διαδεδομένα στην οικογένεια του βιολιού. Αλλά εδώ μιλάμε συγκεκριμένα για την στυλιζαρισμένη υλοποίηση του Cox με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που περιέγραψα παραπάνω και η οποία έχει αρχίσει να καθιερώνεται και εκτός του indie-rock ήχου. Aς ακούσουμε λοιπόν μερικα κομμάτια, από solo guitar pieces του Ariel Posen μέχρι σύγχρονο indie rock, στον ήχο του οποίου έχει πλέον καθιερωθεί η rubber bridge. Ariel Posen – Tumble Away Maddison Cunningham – Song in my Head Phoebe Bridgers – Garden Song Wilco – An Empty Corner To ωραίο με τις rubber bridge κιθάρες είναι η προσβασιμότητα τους – είναι αρκετά εύκολο να μετατρέψεις μια υπάρχουσα κιθάρα. Οι πιο ολοκληρωμένες λύσεις περιλαμβάνουν ένα saddle, ή και ολόκληρη γέφυρα κομμένη από κάποιο συμπαγές κομμάτι καουτσούκ (όπως ένα jewellers block). Μπορείς όμως επίσης να «ντύσεις» μια υπάρχουσα γέφυρα, ειδικά κάποια tune-o-matic τύπου, με ένα λεπτό στρώμα πλαστικού (κομμένο πχ από ένα λάστιχο αιμοληψίας) πάνω από τα μεταλλικά saddles. Στην τελική ακόμα και ένα κομμάτι αφρολέξ σφηνωμένο μπροστά από τη γέφυρα, όπως τα τυπικά mutes θα κάνει δουλειά. Είναι ένας ενδιαφέρον τρόπος να μετατρέψεις μια κιθάρα που ίσως δεν ήταν εξαρχής ότι καλύτερο ηχητικά, μια σάπιο-ακουστική ή την beginners ηλεκτρική που μαζεύει σκόνη στη γωνία σε ένα τελείως νέο ηχητικό εργαλείο. Προσωπικά θα το δοκιμάσω σε μια 12χορδή μου, ευελπιστώ να επανέλθω σύντομα με εντυπώσεις! To YouTube έχει γεμίσει τους τελευταίους μήνες από βίντεο γνωστών και μη κιθαρογιουτιουμπερς που δοκιμάζουν rubber bridge guitars, συχνά κάνοντας την μετατροπή οι ίδιοι, true to Cox’s DIY spirit. Ο Josh από τα JHS Pedals πρόσφατα είχε ένα stream από μια rubber που απέκτησε και από την οποία έβγαζε ηχάρες ως συνήθως, κάπου πήρε το μάτι μου και τον Jeremy Sheppard, εγώ θα σας αφήσω πάντως με κάνα δυο βιντεάκια πιο ενημερωτικά για κάποιον που ίσως θέλει να το αποπειραθεί ο ίδιος, ξεκινώντας με ένα πολύ ωραίο βίντεο του Robert Cassard που καλύπτει την ιστορία των rubber guitars, παραδείγματα σε popular μουσική και diy modding options.