odis13

Πεταγομαι off-topic για να σας αφησω αυτο το εξαιρετικο βιντεο σχετικα με τα album covers της Blue Note, enjoy

Ετοιμος για Nashville night out!

Nαι ακριβως. Και να μην ειναι hide glue δηλαδη παλι η ιδια διαδικασια ακολουθειται, γινεται και με αλλες κολλες που εχουν χρησιμοποιηθει κατα καιρους απλα η hide glue εχει το προτερημα απ'οσο ξερω οτι μαλακωνει πιο ευκολα απο αλλες, γινεται τελειως ρευστη και οχι σαν λιωμενο τυρι, και καθαριζονται τα καταλοιπα της και πολυ πιο ευκολα απο το neck joint. Εχουν γινει πολυ της μοδας τα guitar repair videos παντως και μπορει να δει κανεις τη διαδικασια σε πολλα τετοια βιντεο - μονο τον Ted Woodford που τον παρακολουθω παιζει να τον εχω δει να κανει neck resets καμια 30αρια φορες, συνηθως ανωδυνα. Να και ενα πολυ προσφατο.

Αυτου του ειδους το neck reset ειναι μακραν το πιο βαρβαρο και γινεται μονο σε ελαχιστες περιπτωσεις, ειτε λογω περιεργης κατασκευης ειτε αν θες την απολυτως πιο ευκολη/φτηνη δουλεια που μπορει να γινει. Δεν υπαρχει κανενας λογος να το κανεις σε μια D-18. Το σωστο neck reset, ειδικα αν γινει με την πολυ μοντερνα μεθοδο που δεν περιλαμβανει ατμο, ειναι πολυ λιγοτερο επεμβατικο απο αυτο που περιγραφεις. Μεγεια stonedterror, να τη χαρεις! Κουκλα φαινεται, εχει βλεπω και την original θηκη, μια χαρα!

Η γεφυρα ειναι κολλημενη ναι, αλλα το saddle (το κοκκαλινο/πλαστικο κομματι) δεν ειναι. Οποτε βγαζεις τις χορδες και προσεκτικα τριβεις το saddle με γυαλοχαρτο ωστε να το κοντυνεις (απο την κατω πλευρα προφανως, με καποιες ελαχιστες εξαιρεσεις). Ειναι σχετικα ευκολη και γρηγορη δουλεια για εναν επαγγελματια, και κατι που θα εκανε οποιοσδηποτε σοβαρος τεχνικος κατα τη διαρκεια ενος σετ απ. Ενιοτε μπορει να κανει καποιος το ιδιο με τη γεφυρα ολοκληρη. Αν πχ εχει χαμηλωσει το saddle πολυ και πλεον δεν παει πιο κατω, μια λυση ειναι να ξεκολλησεις τη γεφυρα, να την τριψεις απο κατω (οπως το saddle) για να μειωθει το υψος της και να την ξανακολλησεις. Μπελας μεν, λιγοτερος μπελας απο ενα πληρες neck reset δε - ειδικα αν η κιθαρα θελει ιιιιιιισα λιγη βοηθεια για να ερθει στα ισια της. Μπορει να σου κερδισει μερικα ακομα χρονια ζωης.

Γενικα μιλωντας, το trussrod δεν το χρησιμοποιουμε για να αλλαξουμε το υψος των χορδων, αλλα για να ρυθμισουμε το relief. Το υψος των χορδων το ρυθμιζεις κατα κυριο λογο με το υψος της γεφυρας (του saddle), σε συνδυασμο προφανως με το υψος του nut και των ταστων. Ψηλωνει το action, χαμηλωνεις το saddle. Αυτο φυσικα δεν μπορεις να το κανεις εσαει - θα επανελθω σε αυτο αργοτερα. Το trussrod λοιπον ειναι εκει για τη ρυθμιση του relief του μανικιου, και προφανως το να ΜΗΝ εχεις trussrod ειναι ενα θεματακι. Δεν ειναι το τελος του κοσμου - υπαρχουν παρα πολλες κιθαρες εκει εξω, Martin και μη, συχνα και πολυ παλαιοτερες απο τη δικη σου, που παιζουν μια χαρα ακομη. Ισως οχι με το καλυτερο action στον κοσμο αλλα μια χαρα playable παραμενουν. Ειδικα με μια Martin, οι οποιες ηταν κατα κανονα πολυ solidly built, και ειχαν και αξιοπρεπη στηριξη στο μανικι (εχουν βεργα μεσα, απλα δεν ειναι adjustable κατα οποιοδηποτε τροπο), θα περιμενα να ειναι σχετικα οκ μια κιθαρα του '79. Υποθετωντας οτι ζουσε (και θα συνεχισει να ζει) σε "νορμαλ" συνθηκες. Μαθαινεις και εσυ να ζεις με μικροαλλαγες στο action ανα τις εποχες και πας παρακατω. Αν τωρα εμφανιστει εν καιρω θεμα με το relief του μανικιου, υπαρχουν 2-3 επιλογες. Ολες αισθητα πιο μπελαλιδηκες απο ενα trussrod adjustment αλλα οπως ειπα οχι και το τελος του κοσμου. Μια επιλογη ειναι να γινει dressed out μεσω των ταστων το relief, οσο αυτο ειναι δυνατο. Μια αλλη ειναι να επιχειρηθει "στρωσιμο" του μανικιου με υψηλη θερμοκρασια και το καταλληλο jig. Και τα δυο ειναι σχετικα δραστικες επεμβασεις και το κατα ποσο ειναι εφικτες/θεμιτες θα πρεπει να στο πει καποιος οργανοποιος εμπιστοσυνης σου (σοβαρος, οχι να ξερει απλα να κανει σεταπ σε ηλεκτρικες) αφου δει το οργανο. Το αλλο θεμα που πρεπει να σε απασχολει ειναι αυτο του neck reset. Σε ολες τις ακουστικες κιθαρες, με την παροδο του χρονου το μανικι γερνει προς τα μπροστα υπο την ταση των χορδων. Υποχωρει λιγο το καπακι, υποχωρει και το neckblock και σιγα σιγα αλλαζει η γωνια του μανικιου σε σχεση με το σωμα. Αυτο το πραγμα ΔΕΝ εχει να κανει με την υπαρξη trussrod και ΔΕΝ διορθωνεται με ρυθμιση trussrod. Σε αλλες κιθαρες γινεται πιο γρηγορα, σε αλλες πιο αργα - αλλα ειναι σχεδον σιγουρο οτι θα γινει σε βαθος χρονου. Οσο αλλαζει η γωνια του μανικιου ανεβαινει σιγα σιγα το action. Αρχικα αυτο το διορθωνουμε χαμηλωνοντας το saddle οπως ειπαμε. Aπο ενα σημειο και μετα ομως θα ξεμεινεις απο saddle - τοτε πλεον η κιθαρα χρειαζεται neck reset. Πρεπει δηλαδη να αποκολληθει το μανικι, να διορθωθει η γωνια στο neck pocket σκαλιζωντας καταλληλα το dovetail και να ξαναμπει το μανικι. Αυτη η διαδικασια ειναι αρκετα μπελαλιδικη και κυριως εχει ενα σοβαρο κοστος (μερικες εκατονταδες ευρω αναλογα και που θα απευθυνθεις). Αυτο ειναι απο που θα επρεπε να σε απασχολει - βαλε καποιον γνωστη να κοιταξει την κιθαρα και να σου πει κατα ποσο η κιθαρα αυτη ειναι σε αμεση αναγκη neck reset. Να τονισω εδω - ειναι κοστος, ειναι μπελας αλλα ειναι και αναποφευκτο σε vintage οργανα. Σχεδον οτι οργανο απο 60's και πριν βρεις εκει εξω θα εχει περασει ενα neck reset σε καποια φαση. Kαι να βρεις ενα οργανο τετοιας ηλικιας που να μην θελει τωρα neck reset, μπορει καλλιστα να θελει σε 4, 5, 10 χρονια απο τωρα. Μπορει να εισαι και κωλοφαρδος και να αντεξει αλλα 20, 25 μεχρι να χρειαστει. Αλλα να το εχεις υποψην σου. Αν η τιμη ειναι σωστη, και το οργανο το αξιζει (μια D-18 του '79 προφανως αξιζει) μη το φοβασαι, και να θελει το neck reset στα κοντα. Απλα να το εχεις υποψην σου.

Ε ναι ρε παιδια, αλλο το κιτρινισμα του λευκου πλαστικου που ειδικα αν ειναι κανα φτηνο υλικο καταληγει να μοιαζει σαν μπιχλα και αλλο το κιτρινισμα στο φινιρισμα της κιθαρας. Που δεν ειναι οτι το ασπρο εγινε μπεζ - το διαφανο clearcoat ειναι που σκουραινει, απλα σε αλλα χρωματα ειναι πολυ λιγοτερο εμφανες απο ο,τι στις λευκες για προφανεις λογους. Η μπεζ LP δειχνει ωραιοτατη, ουτε να το σκεφτεσαι το refin...

Καλα η συγκεκριμενη auction του Gilmour ηταν η επιτομη του premium ονοματος, πουληθηκαν τα ΠΑΝΤΑ σε εξωφρενικες τιμες. Και οταν λεω εξωφρενικες δεν εννοω τα αστρονομικα ποσα για τα οποια φυγαν καποια απιστευτα iconic οργανα, αυτο ηταν αναμενομενο. Μπορει να μην περιμεναν πολλοι οτι η μαυρη στρατ θα φτασει τοοοοσο πανω (4 εκατομμυρια!) αλλα το estimate των 100-150 χιλιαδων που ειχαν δωσει ηταν προφανως ανεκδοτο, δε περιμενε κανενας ρεαλιστικα να φυγει για 6ψηφιο νουμερο αυτη η κιθαρα. Ουτε θεωρω εξωφρενικο να δωσει καποιος 2, 3, 5, 10 φορες την αντικειμενικη αξια μιας κιθαρας επειδη ηταν του Ταδε. Γουστο του καπελο του, το εγραψα και πρωτυτερα. Αλλα στη συγκεκριμενη περιπτωση φυγανε ΟΛΑ οχι 2 και 3 φορες πανω απο το estimate αλλα 50 και 100 φορες πανω. Μιλαμε για 100 χιλιαρικα για μια Ovation (αντικειμενικα του χιλιαρικου στις καλες της μερες) που δεν χρησιμοποιηθηκε ουτε σε live, ουτε σε ηχογραφησεις, ουτε σε φωτογραφισεις ουτε τιποτα, ηταν απλα μια του σταυλου του David. Δεν ειναι πολλα τα ονοματα που μπορουν να φερουν τετοια ποσα across the board, μιλαμε για κατι Gilmour κατι Clapton κλπ. Θα γινει και στου Knopfler σφαγη, δε λεω, αλλα δε νομιζω να δουμε τετοιο πραμα με 6ψηφια bids δεξια και αριστερα.

Το κιτρινισμα με το χρονο ειναι λογικο σε ενα βαθμο. Προσεχε μονο αν την εχεις σε κανα stand μην αφηνει "χρωμα" εκει που ακουμπαει, κατα τα αλλα αν "κιτρινιζει" ομοιομορφα μη σκας - all things age. Στην τελικη οι ασπρες κιθαρες εχουν ενα θεματακι με το να δειχνουν την παραμικρη μετατροπη στο φινιρισμα, λογικο δεν ειναι?

Παντως μπορεις να πετυχεις πραγματικα κοψοχρονια πραγματα σε auction houses, αν ξερεις τι και που να ψαξεις, και εχεις φυσικα καλη γνωση τοσο του αντικειμενου που κυνηγας οσο και της αγορας. Εγω να σας πω την αμαρτια μου επειδη επι χρονια ακουγα για auction houses και τρελα σκηνικα κωλοφαρδιας (αλλα και απογοητευσης) και με ειχε φαει η περιεργεια το πηρα λιγο πιο ζεστα πριν κανα δυο χρονια. Ξεκινησα να παρακολουθω, απο περιεργεια αρχικα λιγο το τι και πως με κανα δυο auction houses εδω στην Αγγλια και μεχρι στιγμης μου εχει παει εξαιρετικα, τον επομενο μηνα εχει παλι auction και με φαγουριζουν κανα δυο listings ?.

Στη συγκεκριμενη δημοπρασια κοψοχρονια με αντικειμενικους ορους δε θα πουληθει τιποτα. Ειναι υπερβολικα high profile το ονομα του Knopfler, ειναι στον Christie's - ειναι απλα βεβαιο οτι ολα τα lots, ακομα και τα πιο ταπεινα, θα σφαχτουν ανω του market price στο ποιος ειναι διατεθειμενος να πληρωσει το πιο εξωφρενικο premium, με ενδιαφερομενους απο καθε μηκος και πλατος. Απο την αλλη, πες οτι καποιος σαν τον φιλο που αναφερει ο Χελιδονης παραπάνω αγοράζει μια απο τις πιο "ταπεινές" κιθαρες του auction, μια απο τις Teisco πχ. Και εστω οτι καταληγει να πληρωνει 2,000 ενω με λιγη υπομονη εβρισκε το ιδιο οργανο στη μιση τιμη. Εχει καταληξει να υπερ-πληρωνει μεν, αλλα να παιρνει οχι μονο μια ωραια κιθαρα αλλα μια κιθαρα που καθε φορα που την βγαζει απο τη θηκη βιωνει μια χαρα που ισως να την ειχε ξεχασει απο παιδακι, μονο και μονο στη σκεψη οτι καποτε το ινδαλμα του επαιζε με την ιδια κιθαρα που εχει πλεον στα χερια του. Instant mood lift με το που ανοιξει τη θηκη. Και ναι μεν μπορουμε να πουμε πολλα για την αξια των υλικων αγαθων και κατα ποσο μπορει να ειναι ουσιαστικη η οποια χαρα ή ολοκληρωση προσφερουν αλλα κακα τα ψεματα, ειναι κατι. Και αν καποιος το κανει συνειδητοποιημενα, μεγεια του και χαρα του. Για τις δικες του περιστασεις, το οικονομικο κοστος μπορει να ειναι ξεκαθαρα κοψοχρονια εν συγκριση με αυτο που λαμβανει απο αυτη την αποκτηση.

Eγω παντως αν τυχον βολεψει το Γεναρη μια επισκεψη μπορει και να την εκανα...

Εχει γινει σιγουρα κουβεντα επι αυτου αρκετες φορες στο παρελθον αλλα ναι αν θυμαμαι καλα ναι υπηρχε και μια προσφατη...

Λοιπον ειναι περιεργο πραγμα ο εγκεφαλος. Για καποιο λογο ξυπνησα σημερα και ειχα στο νου μου την Kayla Painter. Η Kayla ειναι μια μουσικος που ασχολειται με ηλεκτρονικη/ambient μουσικη, μου αρεσει αρκετα η δουλεια της και την παρακολουθω χρονια. Την εχω δει και live αρκετες φορες μιας και ειναι Bristol-based, εχουμε κοινους γνωστους κλπ. Τελος παντων, ξυπναω σημερα, μου'ρθε καπως η φιλη, βαζω να παιζει οσο κανω καφε και λιγο πιο μετα μου ερχεται φλασια - θυμαμαι πριν απο καμια 10ρια μερες οτι η Kayla ανεβασε ενα βιντεακι στο insta το οποιο ετυχε να δω, οπου εδειχνε το distributor statement της για 1 συγκεκριμενο track, με breakdown των ψιχουλων που πληρωνει το spotify (ή το facebook ή το Tidal ή ή...) ανα play και ποσο απο το ψιχουλο παει εν τελει σε αυτη. Ιδου η Ροδος ιδου και το πηδημα, νομιζω εχει ενδιαφερον στο πλαισιο της κουβεντας. Μιλαμε για μια μουσικο που εχει μερικες χιλιαδες plays ανα track, τιποτα τρομερο αλλα αρκετο ωστε να βλεπεις καποιο εισοδημα, ενα ρεαλιστικο reach για εναν μη-mainstream μουσικο. https://www.instagram.com/p/Cza7WUtsGvN/ 1 stream απο Spotify μετα απο τα ποσοστα του distributor ειναι 0.3 ΛΕΠΤΑ της λιρας. 20 streams απο Spotify PREMIUM ειναι 8.3 ΛΕΠΤΑ της λιρας.

Πριν λιγο το εβλεπα, πολυ ενδιαφερον rr -ειναι και πολυ ωραιος ο tech του και πως τα παρουσιαζει.

Γιατι, μια χαρα ειναι επι του θεματος - παντα εχει ενδιαφερον το γιατι γινονται τετοιες κινησεις απο ονοματα τετοιου βεληνεκους, ακομα και αν εμεις μονο υποθεσεις μπορουμε να κανουμε.

Για να μην παρεξηγηθω, η κινηση αυτη του Spotify ειναι αμφιλεγομενη το λιγοτερο και καλως να σχολιαστει και να επικριθει, αλλα να ειμαστε και λιγο σοβαροι. Τα "μου κλεβουν τα λεφτα για να τα δωσουν στον Sheeran" ειναι απλα καραγκιοζιλικια, με καθε συμπαθεια στη λαικη μας μασκοτ. Πρακτικα στην ΠΑΡΟΥΣΑ κατασταση, ειναι απλα να 'χαμε να λεγαμε. Αποφασισανε λεει οτι ΔΕΝ θα κανουν πληρωμες σε οσους εχουν κατω απο 1000 streams ετησιως. Με 1000 streams ετησιως η πληρωμη που φευγει απο το Spotify ειναι περιπου 3 ευρω. Τα 3 ευρω αυτα το spotify ΔΕΝ τα πληρωνει σε καλιτεχνες, τα πληρωνει κατα κανονα σε distributors/licensors, οι οποιοι κρατανε το μεριδιο τους και μετα δινουν το μεριδιο που αναλογει στον καλλιτεχνη συμφωνα με το distribution deal που εχουν μεταξυ τους. Μεταξυ τους οταν λεμε, εννοουμε μετατυ του distributor και του καλλιτεχνη. Eδω προκυπτουν μερικα θεματακια: Πρωτον, το τι ποσοστο επι των 3 ευρω θα κρατησει ο distributor και τι ποσοστο θα μεταβιβασει στον καλλιτεχνη δεν εχει καμια ιδιαιτερη σχεση με το spotify, ειναι δουλεια δικη σου (του καλλιτεχνη) και της συμφωνιας που υπεγραψες με τον distributor σου. Αν εσενα η δισκογραφικη σου κραταει 2 ευρω και σου πασαρει το 1 υπολοιπο, ενω του Μακη η δικια του κραταει 0,50 και του πασαρει 2,50 ε, αυτο ειναι προβλημα δικο σου. Δευτερον, το ποσο ειναι το μινιμουμ ποσο για το οποιο η δισκογραφικη σου θα μπει στον κοπο να σου στειλει ειναι επισης θεμα εκτος spotify - αν εσυ υπεγραψες οτι payout γινεται σε minimum ποσο 10 ευρω και το spotify εδωσε στον distributor σου ετησιο payout 10,50 ευρω, το οποιο μετα τα fees του distributor γινεται στο ονομα σου 8 (λεμε) ευρω και ο distributor σου αρνειται να στο στειλει μεχρι να αυγατησει του χρονου που θα παρεις αλλα 8 να γινουν 16, ε και παλι προβλημα δικο σου κυριως, οχι του spotify. Αν βρει καποιος MIA δισκογραφικη που να προτιθεται να μπει σε διαδικασια payout για 2 ή 3 ευρω να μας την πει και σε εμας τους υπολοιπους. Δηλαδη, με το προηγουμενο καθεστως, στην σχεδον απολυτη πλειοψηφια των περιπτωσεων καποιος με μολις λιγες εκατονταδες plays ετησιως εβλεπε να μπαινουν στην τσεπη του 0 ευρω, ενω τωρα με το νεο καθεστως θα λαμβανει 0 ευρω. Τρουλη σοκιν. Και αφου τακτοποιηθηκε αυτο, να επανελθω στην αρχικη προταση. Ναι, καλως επικρινει ο κοσμος την εν λογω κινηση. Με ολη την καλη θεληση να δεχθω οτι οντως, οπως λενε τα corpobots εκει στο spotify αυτο θα "απελευθερωσει" λεφτα που τρωνε απλα οι τραπεζες και οι μεσαζωντες με αποτελεσμα να ωφεληθουν οι καλιτεχνες, ας το δεχθουμε. Ειναι και παλι ολιγον τι ακομψο. Τι παει να πει δε με πληρωνεις καν γιατι θα μου τα φανε? Εστω και ενα ευρω να ειναι. Για ενα ευρω δουλεψαν οι μουσικες μου? Ε για ενα ευρω να με πληρωσεις, το αν θα μου το φαει ο distributor μου ειναι δικο μου προβλημα. Εγω μπορει να θελω οταν με το καλο σε βαθος δεκαπεντετιας αυγατισει το payout μου πενηνταλεπτο-πενηνταλεπτο να πληρωθω ενα εικοσαρικο και να ανοιξω σαμπανια (ρετσινα). Γουστο μου και καπελο μου. Να ερθει καποιος να κανει κριτικη σε αναλογη γραμμη, να πω οκ καλως κραζεις. Δε το συμμεριζομαι, εχω αλλες πιο ουσιαστικες μαχες να παλεψω στη ζωη μου απο το αν καλως 'η κακως μου φαγανε το εστω και 1 ευρω, αλλα το κατανοω. Εχει σε φιλοσοφικο επιπεδο εστω μια ουσια. Μπορει σημερα να ειναι 1000 plays και αυριο 5000, μπορει πολλα και διαφορα, υπαρχει μια βαση ρε παιδι μου να γινει μια κουβεντα με καποιο ψιχνος ουσιας. Αλλα αυτο το τσιρκο που θα δουμε τωρα απο τον καθε youtuber, να μη μεινει λεμε ιματιο για ιματιο αδιερρηγνυτο (?), ηρθαν να μας φανε το μεροκαματο εεεεε δε το μπορω. Ασοβαροι ολοι τους. Και σορρυ και ολας, αλλα χρειαζετε μια σοβαροτητα στο πως αντιμετοπιζουμε συλλογικα τετοιες καταστασεις στην μοντερνα ψηφιακη εποχη και βιντεακια σαν το πρωτο απλα ΔΕΝ βοηθανε. Απλα πουλανε outrage. Rant over. Παω να μην ακουσω spotify.

Και τρομερα ανακριβες επισης! Με τις υγειες του φιλου ?

O Mark Knopfler πουλαει μεγαλο μερος της κιθαροσυλλογης του (120κατι οργανα) μεσω του Christie's Auction House τον ερχομενο Γεναρη. https://www.christies.com/en/stories/mark-knopfler-guitar-collection-a9058db914514f9b83516d99ff7c15f4 Πολλα διαλεχτα και ιστορικα οργανα φυσικα - η Les Paul με την οποια ηχογραφησε το Money For Nothing (και φαινεται και στo video clip), μια original 1959 Burst που λογικα θα παει κοντα στο μισο εκατομμυριο χωρις κοπο, πρωιμες '80ς Suhr (μια εκ των οποιων η περιεργη μωβ απο το βιντεοκλιπ του So Far Away και η πρωτη ΜΚ-1), το πρωτοτυπο της Fender Signature Strat του, ακουστικες vintage και μη... Δεν βλεπω καπου πληρη καταλογο ολων των οργανων (ακομα) αλλα θα εχει ενδιαφερον να δουμε τι αλλο εχει εκει μεσα. Αφηνωντας εξω τα κλασσικα και αναμενομενα high-ticket items, εχει ενδιαφερον νομιζω να βλεπεις και τις πιο ταπεινες ή και περιεργες κιθαρες που επιλεγουν να εχουν στις συλλογες τους τετοιοι ανθρωποι με προσβαση κυριολεκτικα στα παντα.

Πλακα ειχε! 117 overall με εβγαλε.

Παραθετω καποιες ιστοσελιδες πανω στην πρωιμη ιστορια των Gibson και Martin κιθαρων που εχει στησει ενας συλλεκτης ονοματι Robert Corwin. Στις σελιδες αυτες θα βρειτε πολλες ωραιοτατες hi-res φωτογραφιες απο κυριολεκτικα αρχαιες Gibson και Martin καθως και πληροφοριες για την εξελιξη των οργανων αυτων στο περασμα του χρονου και πως κατεληξαν στα "κλασσικα" οργανα που ξερουμε σημερα. Ειναι ενα πολυ ενδιαφερον resource που εμβαθυνει πολυ περισσοτερο απο ενα τυπικο online αρθρο, ειδικα με το λεπτομερες φωτογραφικο υλικο. Η καθε σελιδα ειναι φορματαρισμενη ως ενα συνεχες "ποστ" οποτε με ενα απλο print to pdf εχεις και ενα τροπο τινα ebook διαθεσιμο για κατεβασμα, αν και στην online μορφη υπαρχουν και διαφορα διασπαρτα λινκ σε παρεμφερες υλικο που εχουν πολυ ενδιαφερον. 1) http://www.earlygibson.com/ Οργανα του Orville Gibson και της πρωιμης Gibson Company 2) http://www.oldgibson.com/ Πρωιμα Gibson οργανα (overlapping υλικο σε ενα βαθμο με το προηγουμενο) 3) http://www.earlymartin.com/ Martin guitars απο το 19ο αιωνα 4) https://www.vintagemartin.com/ Martin guitars απο το 19ο και 20ο αιωνα (overlap με το προηγουμενο)

Την παρακολουθω μονο περιστασιακα αλλα το συγκεκριμενο μου το πεταξε χτες ο αλγοριθμος και "τσιμπησα" - ειμαι και 33 φετος ? - και θα συμφωνησω με τον Μπιλ Και στην τελικη μερικοι απο εμας well, we'll get there when we get there και μερικοι αλλοι απλα we're not that bothered getting there in the first place. Υπαρχουν πολλοι που εχουν την αναγκη να συγκρινουν την πορεια αλλων με την δικη τους ή μαλλον με την ιδανικη πορεια που εχουν στο κεφαλι τους, εντος και εκτος μουσικης. Ε τι α κανς, α κατς α σκας? Δικο τους προβλημα ειναι στην τελικη. Υ.Γ. Αγαπημενο παραδειγμα που δεν αναφερθηκε, ο τεραστιος Phillip Glass που δουλευε ταξιτζης μεχρι τα 30φευγα του.

Πολυ γουστοζικη γενικα, αλλα ειδικα η δουλεια στην ταστιερα εντυπωσιακη χωρις να παραφορτωνει το οργανο, πολυ ωραια! Να την χαρεις!