Το δικιο του, σε καποιο βαθμο, το εχει ο Theod...το θεμα ειναι οτι, οπως προαναφερθηκε, η παρουσιαση μιας δικης σου δουλειας σε εκθετει πολυ περισσοτερο απο οτι η παρουσιαση ενος σολο πανω σε ενα bt, και ως εκ τουτου αντιμετωπιζετε πιο σοβαρα και με περισσοτερη επιφυλακτικοτητα εκ μερους του συνθετη.
Με αυτο υποψην ομως, βλεπω οτι καλιστα μπορουν να υπαρχουν σοβαροτατοι λογοι να ανεβουν σολο πανω απο bt. Μπορει να λειτουργησει ως βαση επικοδομητικων σχολιων σε θεματα τεχνικης και ηχου, η και μπορει να γινει υπο τη μορφη ομαδικου χαβαλε-ψυχαναλυσης-group therapy οπως καναμε στο Blues για να Χαλαρωσουμε. Και συχνα, το αποτελεσμα, ασχετως του πως/γιατι δημιουργηθηκε ειναι ακρως ενδιαφερον.
Οσο για το rhythm section, μεγαλη κουβεντα ειπατε...ολοι περιμενουν το τελειο rhythm section των BT σε ζωντανες καταστασεις. Εγω απο αυτη τη δηλωση δε θα κρατησω το οτι περιμενουν το τελειο rhythm section, ως το "κακο" των backing tracks. Θα ελεγα μαλλον οτι ειναι το εξης: πολλοι νεοι μουσικοι, με εντονη την επιρροη της bedroom-player κουλτουρας, οταν ανεβαινουν επι σκηνης με μια μπαντα, αντιμετωπιζουν την υπολοιπη μπαντα ως το backing track τους. Δε χρειαζεται πιστευω και πολυ αναλυση για το ποσο καταστροφικη μουσικα μπορει να ειναι μια τετοια προσσεγιση...