odis13

Mεγαλη αγαπη η Samischlaus που αναφερθηκε παραπανω, η οποια ομως ειναι τοσο διαφορετικη απο τις υπολοιπες που μονο μπυρα δε θυμιζει. Guiness επισης κλασσικη αγαπημενη, απο weiss μου αρεσουν αρκετες οπως η Hoegarden, μετα εχουμε Duvel, Leffe και αλλες παρομοιου υφους. Και αν επρεπε να εχω αγαπημενη "κατηγορια" θα ηταν τα διαφορα παραδοσιακα βρετανικα ales...Doombar, Spitfire, Abbot, Gem (Bath Ales), Otter και αλλες πολλες (καθε βδομαδα ανακαλυπτεις και μια καινουρια).

Ρε παιδια, εννοειτε οτι ολες οι μουσικες ξεκινησαν ως λαικα μουσικα ιδιωματα. Δεν εμειναν ολες ομως σε αυτο το σταδιο. Μπορεις να πεις οτι ειναι η κλασσικη λαικη μουσικη? Η jazz? Το metal? Η rock? Βλεπεις οτι εκπρωσοπουνται και ακουγονται απο ανθρωπους καθε φυλης και εθνους σε ολοκληρο τον πλανητη. Ασχετως του πως ξεκινησαν, βρισκονται πλεον σε ενα σημειο που μονο λαικες μουσικες δεν τις χαρακτηριζεις (τονιζω το πλεον). Υπαρχουν και αλλες που παραμενουν λαικες. Οπως ειναι οι διαφορες δημοτικες μουσικες ειτε προερχονται απο την Ελλαδα ειτε απο το Κονγκο. Το blues ναι μεν εχει "ανοιξει" αλλα παραμενει σχετικα κοντα στο λαικο του υφος, οπως και η country καλη ωρα. Μπορει να εχει φτασει σε ολο τον πλανητη αλλα ακομα και σημερα παραμενει πολυ πιο κοντα στις λαικες απαρχες της απο οτι (πχ) η jazz. Και ως εκ τουτου, η ενασχοληση με αυτο το ειδος ενεχει καποιους "κινδυνους" αν δεν ανηκεις στη συγκεκριμενη κουλτουρα, πως να το κανουμε. Προσωπικα μου αρεσει η blues, παντα ακουγα και συνεχιζω να ακουω, αλλα σε ορισμενα πραγματα ρε παιδια μη κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλο μας...ΔΕΝ εχει "παγκοσμιοποιηθει" στο βαθμο που εχουν αλλες μουσικες. Καθως δεν εχει ανοιξει και παρα πολυ ως ειδος ειναι ΠΟΛΥ δυσκολο να κανεις κατι καινουριο και πρωτοτυπο αντι να μαιμουδισεις. Οι περισσοτεροι που προσπαθουν να παιξουν κατι καινουριο καταληγουν να παιζουν κατι σαν blues...που προσωπικα καθολου δε με χαλαει, αλλα δε με εκπλησει κιολας. Οσο για τη μαγια που αναφερει ο long, εχει το δικιο του: τολμω να πω οτι αυτο ισχυει σε ολες τις μουσικες, γινεται ομως ιδιαιτερα εμφανες στην blues (και ορισμενες αλλες) και εν μερει λογω του οτι ως "λιτη" μουσικη δε σου επιτρεπει να κρυψεις την οποια ελειψη "μαγιας". +πολλα. Παρα πολλα. Τι το ηθελα και ειπα "ρεμπετικο" πιο πριν...δεν ελεγα ηπειρωτικα, το ιδιο νοημα θα εβγαζε η προταση.

Δεν ειπα ποτε οτι οι συνθηκες υπο της οποιες γεννηθηκε το blues ηταν ιδιες ή εστω παρομοιες με αυτες του ρεμπετικου. Ειπα οτι ειναι και τα δυο λαικα ειδη, οπως και τα αλλα που ανεφερα. Αν θελεις αντικατεστησε τη λεξη ρεμπετικο με το Luk Thung, το ιδιο ειναι.

A, και μιας και αναφεραμε τις Huber, πλεον εκτος της Junior και Special που βγαζει προστεθηκε και ενα νεο μοντελο, ουσιαστικα μια Junior με διπλο. Mου τη θυμισε η "φτηνιαρα" απο πανω. http://www.nikhuber-guitars.com/krautster.html

Απο πλευρας ηχου εμενα μου φανηκε αστειο υπο την εξης εννοια: Οχι τοσο οτι ηταν κακος ο ηχος (γουστα ειναι αυτα) οσο οτι πηραν εναν ενισχυτη που φημιζεται για τα καθαρα του και κανανε τα παντα εκτος απο το να παιξουν καθαρα. Ο συγκεκριμενος ενισχυτης μπορει (σε συγκεκριμενα σεναρια) να βγαλει ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ηχο. Φορτωσαν εφε παντου (αντε καταλαβε τωρα τον ηχο του καθαρου καναλιου), παιξαν με midi synth πανω του (?!?) και παρουσιασαν κυριως μεταλ ηχους. Και κακα τα ψεματα, ο ηχος που ειχαν μπορει να ειναι αποδεκτος για practice amp, αλλα εδω δεν μιλαμε για τετοιο ενισχυτη. Σε συγκριση με τους high gain ενισχυτες σε αυτα τα λεφτα, ο συγκεκριμενος ενισχυτης απλα δεν υπαρχει. Ακομα και αν εισαι της λογικης "καθαρος ενισχυτης + πεταλια" και παλι με εναν καθαρο λαμπατο πιθανοτατα θα βγαλεις καλυτερο ηχο για metal. Το ολο βιντεακι μου φανηκε σαν να εχεις ενα land rover, να του κοτσαρεις αρωτρο απο πισω και να λες "να, κανει και για οργωμα". Ε, οχι ακριβως. Το οποιο πολυ συχνα ομως δεν ειναι το ζητουμενο, ειδικα σε hard μουσικες. Και ακομα και οταν ειναι, υπαρχουν και αλλοι ενισχυτες που κανουν αυτη τη δουλεια και μαλιστα εξαιρετικα (Tech21 Power Engine πχ). Αν δεν απατωμαι, ο marathon ειναι φαλακρος, οποτε δε πιανεται ;D ;D ;D

Σιγουρα. Απο ανθρωπους στην ηλικα μου (20) ξερω παρα πολλους που ακουνε/παιζουν rock και παρεμφερη ειδη και στην τραγικη τους πλειοψηφια δεν μπορουν να ονομασουν ενα κομματι του Muddy Waters. Αυτοι που ασχολουνται με classic rock αντε να εχουν ακουσει SRV, Gallagher και κανα δυο κομματια ΒΒ Κing. Αυτοι που εχουν ακουσει εστω και καποια στοιχειωδη κλασσικα blues ειναι πραγματικα ελαχιστοι.

Αφηνωντας τη διαφορετικη εμφανιση και αισθηση (λιγοτερο βαρος κλπ), ειναι και ο ηχος συχνα διαφορετικος, λογω του πιο λεπτου σωματος.

Το βιντεακι αυτο εχει ξαναμπει, αλλα ειναι τετοιο το μεγαλειο του που αξιζει να ξαναμπει, για να θυμουνται οι παλιοι και να μαθαινουν οι νεοτεροι. Ισως το πιο γελοιο/αποτυχημενο product review EVER, με την ευλογια της μαμας εταιρειας μαλιστα. Roland JAZZ Chorus 120, ενας ενισχυτης ιδιαιτερα αγαπητος απο αρκετους jazz/funk μουσικους. Ε και φυσικα, γιατι να μην κανει και για ΜΕΤΑΛ κυριοι. Για οσους αντεχουν, στο 2:16 : Στρατ + Μεταλ Ζωον + JC120 = ΜΕΤΑΛ, ΑΦΤΟ ΕΙΝΑΙ? Για να μην αναφερω τις σκηνες απειρου καλους απο το 4:25 και μετα (κιλ μι ναου καταστασεις). ::) ::) ::) ::) ::)

Εγω παλι νομιζω οτι μια κοινωνικοοικονομικη αναλυση του blues γιγνεσθαι θα μπορουσε να δωσει απαντηση στο δευτερο ερωτημα που θετεις. Τα blues ειναι (η αν προτιματε, ξεκινησε ως) μια καθαρα λαικη μουσικη, οπως το ρεμπετικο, τα παραδοσιακα των βαλκανιων, το yodeling κλπ κλπ. Ως εκ τουτου, ηταν/ειναι μια μουσικη εντονα συνηφασμενη με τη ζωη και το περιβαλλον των ανθρωπων που την δημιουργησαν. Με καθαρα μουσικολογικους ορους, η blues ειναι μια αρκετα απλη μουσικη χωρις ομως αυτο να καθιστα και ευκολη την εκτελεση της. Οπως και με πολλα αλλα λαικα ειδη, ειναι πολυ ευκολο τεχνικα να τα παιξει καποιος που δεν εχει επαφη με την κουλτουρα/τροπο ζωης που πρεσβευουν, αλλα ακομα πιο ευκολο να αποτυχει σε αυτο το εγχειρημα. Και αυτο δεν ειναι καποια θεωρια, ειναι αποδεδειγμενο. Τα λαικα ειδη εχουν μια δυσκολια στην εκτελεση τους η οποια εγκειται στον καθαρα λαικο χαρακτηρα τους, που πολυ συχνα δε μπορει να συλλαβει καποιος εκτος του περιβαλλοντος τους, ασχετως του μουσικου του επιπεδου. Οταν ο Cohen με την Chess Records (μαζι με τους υπολοιπους recordmen της εποχης) αρχισαν να ηχογραφουν τους πρωτους blues δισκους, η μουσικη αυτη διαδοθηκε και στα βορειοτερα τμηματα της αμερικης, με ιδιαιτερη απηχηση στη νεολαια. Αυτοι οι λευκοι νεοι λοιπον, προσπαθωντας να παιξουν τα blues που ακουγαν στους δισκους απετυχαν παταγωδως. As a matter of fact, ηταν τοσο διαφορετικο το αποτελεσμα που ξεκινησε ενα νεο ειδος μουσικης. Ηταν σαφεις οι ομοιοτητες αλλα αυτο που επαιζαν δεν ηταν blues. To blues λοιπον παρεμεινε ενα σχετικα "κλειστο" ειδος με μικρη εξελιξη, οπως και πολλα αλλα λαικα ειδη. Δεν λεω οτι δεν εξελιχθηκε, προς θεου: δειτε ομως την εξελιξη που ειχε το blues σε συγκριση με την εξελιξη της jazz, της rock και αλλων ειδων στο ιδιο χρονικο διαστημα και πειτε μου αν εχω αδικο... Εχεις λοιπον ενα μουσικο ειδος που ξεκινησε απο μια συγκεκριμενη ομαδα ανθρωπων πριν απο 70 χρονια (χοντρα χοντρα) και που σημερα εκπροσωπειται κυριως απο την ιδια ομαδα ανθρωπων, με, αν οχι τον ιδιο, παρομοιο τροπο. Παρατηρωντας το αυτο, πως θα μπορεσει καποιος τελειως ασχετος με το περιβαλλον της μουσικης αυτης να παιξει χωρις να "μαιμουδισει"? Κατα τη γνωμη μου, ειναι ο ιδιος ο χαρακτηρας της μουσικης που ευθυνεται για το οτι υπαρχουν τοσα πολλα group που απλα μαιμουδιζουν τους προηγουμενους. Ειναι ο μονος ασφαλης τροπος να παιξεις αυτο το ειδος μουσικης χωρις να ακουστεις αστειος (και ακομα και αυτο, λιγοι το καταφερνουν). Δεν ειναι να απορεις λοιπον που λιγοι ειναι αυτοι που εχουν τη δυνατοτητα και τη θεληση να κανουν κατι καινουριο σε αυτη τη μουσικη΄ ποσο μαλλον, στην Ελληνικη σκηνη.

Kαταρχας, παρακαλω γραφε ελληνικα και οχι greeklish. :) Τωρα, τα backing tracks τι τα θελει? Αν θελει να κανει απλα εξασκηση καποιες κλιμακες, ισως μπορει να χρησιμοποιησει μερικα κιθαριστικα. Δε θα κανουν ολα φυσικα, λογω υφους, αλλα εχει μερικα που μπορεις να παιξεις μερικες κλιμακες πανω τους για εξασκηση. Αν θελει συγκεκριμενα κομματια ελληνικου ρεπερτοριου σε μορφη bt, για να τα μαθει, μαλλον θα δυσκολευτει να βρεις...πιθανοτατα θα αναγκαστει να παιξει πανω απο την κανονικη ηχογραφηση του κομματιου.

Μιας και πιασαμε τις Special/Junior, ας αναφερθουμε και στο κλασσικο χρωμα τους, το TV Yellow. Ειναι ενα χρωμα που δεν το βρισκεις ευκολα σε αλλες κιθαρες, θα μπορουσε ισως καποιος να το παρομοιασει με faded butterscotch. O λογος που βγηκε ηταν ο εξης: Οι λευκες κιθαρες δεν φαινοταν ωραιες στην ασπρομαυρη τηλεοραση...ηταν παρα πολυ μεγαλο το contrast και χαλουσε την εικονα. Φτιαξαν λοιπον αυτο το ελαφρυ κιτρινο με κυριο σκοπο να φαινεται σαν ενα ομορφο απαλο λευκο σε ασπρομαυρες τηλεοπτικες ληψεις (εξ ου και το TV στο ονομα).

Οχι. Ξεκινησε, οταν πρωτοεμφανιστηκε, ως ενα oικονομικο μοντελο της Gibson. Απλη κατασκευη, χωρις καπακια και περιεργα ξυλα. Ακριβως επειδη ηταν οικονομικο το μοντελο αυτο, απευθυνοταν κυριως σε ανθρωπους που ξεκινουσαν να παιζουν...δεν εχει ομως να κανει με την ποιοτητα της κιθαρας. Ειναι μια ωραιοτατη, λιτη Les Paul που εχει χρησιμοποιηθει κατα καιρους απο πολλους διασημους. Η Junior ειχε μονο εναν P90 (bridge) ενω η Special 2. Κυκλοφορησαν και ως single cutaway (les paul shape) και ως double cutaway.

Νice find :) Μια παρομοια (ισως και ιδια) εχει και ο kultura, αν δει το thread θα σου πει καμια γνωμη...

Ρε παιδια μιλαμε για Junior/Special, αρκετες απο αυτες που μπηκαν δεν εχουν καμια σχεση...

Αν θελεις τερμα budget κιθαρα, καλη ειναι. Αλλιως, μαζευε για gordon smith ή tokai...

+1 για Gordon Smith. Μετα παιζουν οι διαφορες Tokai, Tσεχες (Bach) και διαφορες boutique λυσεις σε υψηλοτερα κλιμακια.

Φανταζομαι ειναι ενα PJ με volume/volume/tone...ακριβως ιδια συνδεσμολογια με τα κλασσικα Jazz δηλαδη. Θα βρεις διαγραμμα πανευκολα.

Δυσκολο να σου πω αν θα δουλεψει με αλλαγη των πυκνωτων...αν απλα τα επαιξαν λογω ηλικιας, τοτε λογικα μια αλλαγη θα ελυνε το προβλημα. ΑΛΛΑ οι δικοι σου τα παιξαν ολοι μαζι ταυτοχρονα, κατι το προκαλεσε αυτο. Καπου αλλου ειναι το προβλημα...μπορει αν τους αλλαξεις να μη δουλεψει καθολου, να τα εχει παιξει και κατι αλλο, μπορει να δουλεψει για λιγο και να προκυψει το ιδιο προβλημα. Και μπορει να ειναι δυσκολη η αλλαγη τους, λογω του PCB. Aν τυγχαινει να ειναι ευκολη, ριξε μια αλλαγη, ειναι μικρο το κοστος. Αλλα εγω δε θα ημουν ιδιαιτερα αισιοδοξος ως προς το αποτελεσμα...

Adios amigos οι πυκνωτες.

H συγκεκριμενη κεφαλη μαλιστα ειναι τοσο συμμαζεμενη και ελαφρια που μολις με το καλο σου ερθει, ευκολα παιρνεις το μπασο σου ΚΑΙ την κεφαλη και σβαρνα τα μαγαζια για δοκιμες καμπινων.

Xανεις τιποτα να δοκιμασεις? Οχι...οποτε τι το παιδευεις, στειλε ενα mail να δεις τι θα γινει.

Φυσικα, το ανεφερα και εγω αλλωστε. Γιατι ομως επιλεγουν ως αντικατασταση μια αντιγραφη και οχι ενα καινουριο fender? Πολλοι γνωστοι sessionαδες αφηνουν τις vintage κιθαρες τους για το studio και χρησιμοποιουν μια πιο συγχρονη fender...απο μπασσιστες ομως, αρκετοι φευγουν σε κατι εκτος fender. Η χρηση ενος ευελικτου και σταθερου οργανου, ενος οργανου κομμενου και ραμμενου στα μετρα σου, οι περισσοτερες επιλογες, ειναι πραγματα που ισχυουν και για τους κιθαριστες. Οποτε imho για να ειναι περισσοτεροι οι μπασσιστες που κινουνται σε μια τετοια επιλογη πρεπει να ισχυει ενα απο τα παρακατω: Ειτε η διαφορα μεταξυ ενος Copollo Jazz και ενος Fender Jazz ειναι τρομερα μεγαλυτερη απο αυτη μεταξυ μιας Fender 52 Tele και μιας Hahn Tele, ειτε ειμαστε κλασσικα κολλημενοι ως κιθαριστες. Aυτο τεινω να διαπιστωσω και εγω. Ειναι αν θες, στις πλειστες των περιπτωσεων, πιο ορθολογιστες, οπως ειπε και ο Χαριλαος.

Τελικα οι μπασιστες ειναι πιο διατεθειμενοι να φυγουν απο το μεγαλο brand name για να αποκτησουν το κατι τις παραπανω...πχ το Alleva Copollo LG5 Classic, το μπασο που εκανε τον Nathan Watts και τον Paul Turner να αφησουν τα vintage μπασα τους στο ντουλαπι ειναι ενα 5αρι jazz με κλασσικα ξυλα, μαγνητες και ηλεκτρικα με μονη εξτρα προσθηκη αυτη ενος 2 band eq/pre-amp. Φανταζομαι οτι δεν ειναι μονο αυτο το preamp ο λογος που κινεισαι προς κατι τετοιο...κατι το ξεχωριστο θα πρεπει να εχει και το μπασο απο μονο του. Οι μαγνητες? Τα ξυλα? Το πως ειναι δεμενο συνολικα? Dunno... Βtw, αντε οποιος προλαβει. http://www.bassgear.co.uk/products-page/alleva-coppolo1/alleva-coppolo-lg5-classic-supreme-pre-owned/ +1 (facepalm)

Το customisation ειναι σιγουρα ενας απο τους σημαντικοτερους λογους για να κινηθεις σε τετοια οργανα. Το ολο θεμα του customisation ομως ισχυει και για τους κιθαριστες :) Kαι δεν πεφτει και τοσο πολυ customisation οταν μιλαμε για Jazz bass με alder σωμα, maple μανικι, rosewood ταστιερα και passive ηλεκτρονικα.

Παρατηρησα κατι τον τελευταιο καιρο που με οδηγησε στο να ανοιξω το παρακατω θεμα προς συζητηση... Φανταζομαι ολοι ειμαστε γνωριμοι με τους διαφορους boutique κατασκευαστες μπασων και κιθαρων, ιδιαιτερα τους γνωστους. Πολλοι απο αυτους τους κατασκευαστες (Suhr, Hahn, Tom Anderson, Tyler και παει λεγοντας) προσφερουν οργανα οχι απλα βασισμενα σε, αλλα καθαρες αντιγραφες γνωστων Fender σχεδιασεων. Δεν αναφερομαι σε strat με περιεργους μαγνητες, εξωτικα ξυλα και αλλα πραγματα που συχνα δεν προσφερει η fender, αναφερομαι σε σχεδον καθαρα κλασσικα οργανα (τυχαιο παραδειγμα, μια suhr custom classic strat). Τα οργανα αυτα εχουν ενα καποιο αγοραστικο κοινο, απο "ματσωμενους" bedroom players μεχρι επαγγελματιες σεσσιοναδες. Η παρατηρηση μου ειναι η εξης (μπορει φυσικα να τεθει υπο αμφισβητηση): Εχω παρατηρησει οτι ο αριθμος των επαγγελματιων μπασσιστων που αφηνουν τα Fender για χαρη ενος Fender-styled boutique μπασου ειναι ποσοστικα αρκετα μεγαλυτερος απο αυτον των κιθαριστων που κανουν μια αντιστοιχη κινηση. Προσοχη: Μιλαω για session μουσικους υψηλου επιπεδου, που συχνα συνοδευουν μερικα απο τα μεγαλυτερα ονοματα της παγκοσμιας μουσικης σκηνης και παντα για LIVE σεναρια (στο studio εχεις καθε ανεση να χρησιμοποιησεις το ημι-διαλυμενο πανακριβο vintage μπασο σου ή δε ξερω τι). Ενα αγοραστικο κοινο στο οποιο η επιλογη του οργανου γινεται ισως με τα πιο αντικειμενικα κριτηρια, καθοτι το συγκεκριμενο οργανο ειναι καθαρα ενα εργαλειο δουλειας. Κοιτανε ηχο και αξιοποιστια, με τα "mojo" και λοιπες σαχλαμαρες να πεφτουν συχνα σε δευτερη μοιρα. Στο κιθαριστικο χωρο αυτο λοιπον θα δεις φυσικα πολλους που θελουν να χρησιμοποιησουν strat (οχι κατι ΣΑΝ strat) να διαλεγουν μια Tyler/Suhr, οι περισσοτεροι ομως παραμενουν σε Fender. Στο χωρο του μπασου αντιθετα, παρελαυνουν jazz και presicion απο Lakland, Sandberg, Fodera, Celinder, Sadowsky και δε ξερω και γω τι αλλο, με τα fender συχνα σε δευτερη μοιρα. Ο Paul Turner των Jamiroquai αφηνει το '66 Jazz του στο studio και live βγαινει με ενα 5αρι Copollo. O Nathan Watts (Stevie Wonder, Paul McCartney, Michael Jackson) το ιδιο...(μιας και τους πιασαμε, o Rob Harris των jamiro και οι κιθαριστες του Wonder παιζουν με fender). Και παει λεγοντας.. Σε αυτον τον τομεα λοιπον, μου φαινεται οτι οι μπασομπουτικαδες τα πηγανε καλυτερα απο τους κιθαρομπουτικαδες συναδελφους τους (feel free to disagree). Πετυχανε κατι που δεν πετυχαν οι κιθαροκατασκευαστες? Απετυχε η Fender στο χωρο του high-end μπασου? Ειναι αλλη μια εκφανση της στενοκεφαλιας των κιθαριστων που αρνουνται να δοκιμασουν κατι καινουριο?